Όχι, λοιπόν, δεν μας βιάζει η ΤΡΟΪΚΑ και οι Γερμανοί. Εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες – με πρωταθλητές τους πολιτικούς ηγέτες που οι ίδιοι ψηφίζουμε – βιάσαμε και βιάζουμε τη μάνα Ελλάδα κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, για πολλές δεκαετίες τώρα, τρώγοντας τις σάρκες μας. Και δυστυχώς έπεται η συνέχεια όσο υπάρχουμε, διότι, όπως λέει η παροιμία, πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
Απλά, ως πάσχοντες από παλιμπαιδισμό, είμαστε απρόθυμοι να το παραδεχτούμε και ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Αυτό δεν κάνουν τα παιδιά όταν τα μαλώνουν οι γονείς τους για κάποια αταξία; Πάντα φταίει κάποιος άλλος. Κλασσικό δείγμα ανωριμότητας.
Επέστρεφα από τη θάλασσα το μεσημέρι, όταν άκουσα πίσω μου κάποιον να με φωνάζει. Δεν τον αναγνώρισα αμέσως, και γι’ αυτό ο παλιός γνωστός μου (Άραβας μετανάστης) έβγαλε τα γυαλιά του και μου θύμισε ποιος ήταν. Πριν δέκα χρόνια δούλευε σ’ ένα βενζινάδικο της γειτονιάς, και ήταν πολύ καλός μηχανικός αυτοκινήτων. Ευγενέστατο και πρόσχαρο παιδί, και μου είχε διορθώσει τότε ένα πρόβλημα στο αυτοκίνητο.
Παρεμπιπτόντως, είχα πάντα φιλικές σχέσεις με τους μετανάστες που γνώριζα, κι ας με λένε ρατσίστρια οι κακές γλώσσες.
— «Βρε τον Ταρίκ! Πού χάθηκες βρε παλιόπαιδο τόσα χρόνια; Δε σε γνώρισα με τα μαύρα γυαλιά, αλλά κι επειδή πάχυνες πολύ.»
— «Έχετε δίκιο, πάχυνα δέκα κιλά, και πρέπει να τα ρίξω.»
— «Πες μου τα νέα σου. Είσαι καλά; Τι κάνει η Λίτσα που μου είχες γνωρίσει; Παντρευτήκατε; Θα κοντεύεις τα σαράντα τώρα.»
— «Είμαι 37. Με τη Λίτσα χωρίσαμε προ πολλού, και ούτε παντρεύτηκα κάποια άλλη κοπέλα ακόμη. Δύσκολοι καιροί… Έχω φέρει και τους γονείς μου εδώ.
Άλλαξα τρεις δουλειές από την τελευταία φορά που είχαμε μιλήσει. Πήγα σερβιτόρος για ένα διάστημα, μετά έκανα κάτι εισαγωγές σε ασπρόρουχα, και τα τελευταία τρία χρόνια είμαι εκπαιδευτής οδηγών αυτοκινήτων. Φοίτησα στα ΙΕΚ και πήρα δίπλωμα και άδεια. Είμαι ευχαριστημένος, αν και η δουλειά έχει κόψει. Όμως είμαι καλύτερα από πολλούς άλλους.»
— «Μπράβο Ταρίκ! Βλέπω ότι προοδεύεις και χαίρομαι.»
— «Εσείς τι κάνετε; Ακόμη γράφετε;»
— «Ναι, βεβαίως! Όσο αναπνέω θα γράφω. Τώρα μάλιστα που υπάρχει και πολύ υλικό, δεν προλαβαίνω τι να πρωτογράψω.»
— «Πράγματι, συμβαίνουν τρομερά πράγματα στη χώρα σας! Πώς κατάντησε έτσι η Ελλάδα; Δεν την αναγνωρίζω. Όλα, λοιπόν, ήταν μια φούσκα;»
«Ακριβώς! Τι περίμενες να ήταν αφού πολλοί δεν πληρώνουν τους φόρους τους, ενώ τα κλεμμένα από τα δανεικά τα φυγαδεύουν στην Ελβετία;»
— «Έχετε δίκιο, έχω πολλές προσωπικές εμπειρίες περί αυτού. Έχω φίλους που δεν πληρώνουν φόρο ούτε ευρώ.»
— «Για λέγε, για λέγε», του είπα, ανοίγοντας τ’ αυτιά μου ορθάνοιχτα, λες κι επρόκειτο ν’ ακούσω κάτι που δεν ήξερα.
— «Τι να σας πω; Είναι πολλά, και δε λέγονται στο πόδι. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Έχω φίλο μεγαλοεισαγωγέα και εξαγωγέα που μου έδειξε πέρυσι το εκκαθαριστικό του και δεν είχε πληρώσει φόρο ούτε ευρώ.»
— «Μήπως δεν είχε κέρδη αλλά ζημιές ο άνθρωπος;»
— «Τι ζημιές; Μένει σ’ ένα πολυτελές διαμέρισμα στη Βουλιαγμένη κι έχει μερσεντές. Ξέρω πολλούς τέτοιους…»
— «Γι’ αυτό καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε…», μουρμούρισα, ενώ ο Ταρίκ που είχε πάρει φόρα συνέχισε:
— «Ο αδελφός μου εργάζεται ως μεταφραστής στην Κύπρο κι έχει παντρευτεί με Κύπρια. Λόγω της δουλειάς του γνωρίζει πολλούς Έλληνες που βγάζουν λεφτά στην Κύπρο και ιδρύουν μαζικά offshore εταιρείες. Χαμός γίνεται.
Η φορολογία στην Κύπρο είναι πολύ χαμηλή. Να φανταστείτε ότι όσοι έχουν κάτω από 19.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα δεν υποχρεούνται να κάνουν φορολογική δήλωση, κι ας έχουν σπίτι και αυτοκίνητο.»
Η φορολογία στην Κύπρο είναι πολύ χαμηλή. Να φανταστείτε ότι όσοι έχουν κάτω από 19.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα δεν υποχρεούνται να κάνουν φορολογική δήλωση, κι ας έχουν σπίτι και αυτοκίνητο.»
— «Αλήθεια; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Αν είναι έτσι, τότε η Κύπρος μας ακολουθεί κατά πόδας στη χρεοκοπία.»
— «Δεν ξέρω, πάντως προς το παρόν περνάνε καλά.
Εκείνο όμως που μ’ έχει καταπλήξει είναι το όργιο με τα φακελάκια που πέφτουν στο Υπουργείο Συγκοινωνιών εδώ στην Ελλάδα. Ένας εξεταστής μου έλεγε ότι δεν ανησυχεί για τις περικοπές, ούτε θα έχει πρόβλημα ακόμη κι αν του κόψουν ολόκληρο το μισθό, αφού ‘κονομάει 2.000 ευρώ την εβδομάδα, δηλαδή 8.000 ευρώ το μήνα, μαύρα.»
Δεν ήθελα ν’ ακούσω περισσότερα. Αποχαιρέτησα τον Ταρίκ μ’ ένα αίσθημα ντροπής, αηδίας, αγανάκτησης, οργής και απέραντης θλίψης…
Λοιπόν; Τι λέτε, αγανακτισμένοι σύντροφοι; Ποιοι βιάζουν την Ελλάδα; Οι ξένοι ή οι Έλληνες;
Κι επειδή όλα πάνε “καλά” και δουλεύουν “ρολόι” στο χρεοκοπημένο Λαμογιστάν και το ελληνικό κράτος-μπάχαλο δε χρειάζεται έσοδα, γι’ αυτό δόθηκε νέα προκλητική παράταση για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων!
ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ!!!
Tags: offshore στην Κύπρο, παράταση υποβολής φορολογικών δηλώσεων, φακελάκια στο Υπουργείο Συγκοινωνιών
