Στις κρίσιμες για τη χώρα στιγμές που με αγωνία βιώνουμε, είναι επιβεβλημένο να έρθουμε στα συγκαλά μας και να στοχαστούμε όλοι, και ιδιαίτερα οι πολιτικοί, πάνω σε σοφές παροιμίες, μπας και ξυπνήσουμε από τη μώρα που μας δέρνει. Παραθέτω μερικές λαϊκές ρήσεις κατάλληλες για την περίπτωσή μας:
Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης.
Ίτε παίδες Ελλήνων.
Ομονοούντων αδελφών συμβίωσις παντός τείχους ισχυροτέρα.
Ω, τι καλόν και τι τερπνόν να κατοικώσι εν ομονοία οι αδελφοί!
Η ομόνοια σπίτια χτίζει κι η διχόνοια τα γκρεμίζει.
Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό.
Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Οι γύφτοι τα μαλώματα για πανηγύρια τα ‘χουν.
Οι πολλοί καπεταναίοι ρίχνουν έξω το καράβι.
Οι πολλοί μάγειροι τη χαλάν τη σούπα.
Όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει.
Διαίρει και βασίλευε.
Όταν τα σκυλιά τρώγονται, ο λύκος τρώει τα πρόβατα.
Άμα δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μη περιμένεις άλλον.
Βρήκε ο γύφτος βούτυρο κι άρχισε ν΄ αλείφει και τον κώλο του.
Η πείνα κάστρα πολεμάει και κάστρα παραδίνει.
Θέλει και την πίτα γερή και το σκύλο χορτάτο.
Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα.
Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει.
Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι.
Άπλωνε το πόδι σου, κατά το πάπλωμα σου.
Όλα τα πουλιά μισεύουν, οι κοράκοι μόνο μένουν.
Όποιος βγάνει και δε βάνει, γρήγορα στον πάτο φτάνει.
Παλιό μουλάρι καινούργια περπατησιά δε βγάνει.
Αγγελική φωνή από γαϊδάρου στόμα.
Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού γεννούν οι κότες.
Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα.
Άρμεγε λαγούς και κούρευε χελώνες.
Βάλανε τον τρελό να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα.
Το λύκο τον βλέπεις, τον τορό (χνάρι) γυρεύεις?
Γαϊδάρου λύρα παίζανε κι αυτός τ’ αυτά του τάραζε.
Βόηθα με φτωχέ μη σου μοιάσω.
Πώς πάν’ αράπη τα παιδιά σου, όσο πάνε και μαυρίζουνε.
Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Κακομελέτα κι έρχεται.
Καλομελέτα κι έρχεται.
Αμ’ έπος αμ’ έργον.
Tags: διχόνοια, λαϊκές παροιμίες, ομόνοια
