Παρασκευή, Επαμεινώνδα και Αγγελική,
Θα ήθελα πνευματικά κεράκια να σας φέρω,
Που τις ψυχές σας απ’ τον πόνο ν’ ανακούφιζαν,
Ένα αλλιώτικο μνημόσυνο να σας προσφέρω!
Πού νάβρω λόγια, όμως, για να περιγράψω,
Τη θλίψη μου αλλά και την οργή μου;
Τις τύψεις μου αδυνατώ να κατευνάσω,
Σε αναστεναγμούς ξεσπάει η ψυχή μου.
Νιώθω κι εγώ κάπως συνένοχη των δολοφόνων,
Σαν μέρος μιας φαυλοδημοκρατίας που σκοτώνει,
Και που στο πέρασμα πολλών αιώνων,
Πάντα σ’ αθώους τις κακίες εκτονώνει…
Τέρατα ανθρωποειδή το νήμα της ζωής σας έκοψαν,
Τα όνειρά σας βίαια και τραγικά τα σταματήσαν,
Κάποιοι βρικόλακες μακάβρια εντολή τους έδωσαν…
Αναρωτιέμαι, οι φύλακες πού είναι και πού ήσαν;
Αγγελική και αγγελούδι, Επαμεινώνδα και Παρασκευή,
Πώς θα μπορούσα τους γονείς σας να παρηγορήσω;
Αδύνατον! Μα εσείς από τον ουρανό ψηλά,
Στείλτε τους κάνα όνειρο και πείτε «είμαστε καλά»!
Αγγελική και αγγελούδι, Επαμεινώνδα και Παρασκευή,
Τα δάκρυά μου για εσάς είναι μια προσευχή,
Γαλήνη οι ψυχές σας κι ανακούφιση να νιώσουν,
Είθε το αίμα σας να σφράγιζε μία καλύτερη εποχή!
Αγγελική και αγγελούδι, Επαμεινώνδα και Παρασκευή,
Σας αγαπώ, και μέσα στην καρδιά μου σας φιλοξενώ!
Απ’ τη θυσία σας παίρνω μεγάλη δύναμη,
Αιώνια νάναι η μνήμη σας! ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
Μου προκαλεί βέβαια εντύπωση που η τραγωδία συνέβη σε τράπεζα του Ανδρέα Βγενόπουλου, ενός μεγαλοεπιχειρηματία που είχε προκαλέσει επανειλημμένα την κυβέρνηση (δείτε εδώ, κι εδώ). Κάτι “συμπτώσεις”!
Tags: Αγγελική Παπαθανασοπούλου, Επαμεινώνδας Τσάκαλης, Παρασκευή Ζούλια
