Τάδε έφη ανερυθρίαστα ο Ευάγγελος Βενιζέλος:
«Είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικό να στέλνουν κάποιοι στον ελληνικό λαό το μήνυμα ότι οι Έλληνες αεροπόροι πετούν στους ουρανούς της πατρίδας, όχι λόγω αίσθησης καθήκοντος, αλλά για λόγους οικονομικούς.
Αυτές οι μεθοδεύσεις δεν τιμούν το σώμα των αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας και τη λαμπρή παράδοση του όπλου…
Κύριε Βενιζέλε, είναι εξαιρετικά αποθαρρυντικό να προσβάλλετε απροκάλυπτα τους πιλότους της πολεμικής μας αεροπορίας, θέτοντας υπό αμφισβήτηση τον πατριωτισμό εκείνων που καθημερινά παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα στους αιθέρες! Δεν περίμενα από σας τέτοια επιπολαιότητα που δείχνει αχαριστία! Όχι, δεν έχετε το δικαίωμα να μιλάτε εξ’ ονόματος του ελληνικού λαού διερμηνεύοντας κατά το δοκούν το μήνυμα που λάβαμε.
Αυτό αδικεί τους λίγους πατριώτες Έλληνες βουλευτές.
Φταίνε πρωτίστως οι πολλοί που παρέσυραν ακόμη και τους λίγους, αλλά και οι λίγοι έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης, που παρασύρθηκαν από τους πολλούς, οι οποίοι δεν είχαν προφανώς επίγνωση του ρόλου τους και της θέσης τους».
Σας συμβουλεύω, κύριε Βενιζέλε, πριν ανοίξετε ξανά το στόμα σας να προσβάλλετε δημόσια την τιμή και να αμφισβητήσετε το πνεύμα αυτοθυσίας των αεροπόρων της πολεμικής μας αεροπορίας, να αναλογιστείτε αν έχετε δικαίωμα να ομιλείτε ως εκπρόσωπος ενός σάπιου πολιτικού κατεστημένου που διαχρονικά έσπρωξε την Ελλάδα στην εξαθλίωση, τον εξευτελισμό και την υποδούλωση.
Η επιστολή των “Αετών” στον Ε. Βενιζέλο προστέθηκε στις 29 Απριλίου 2010. (πηγή)
«Αυτή την “δουλειά” δεν ξεκινήσαμε να την κάνουμε για τα χρήματα… Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στην Σχολή Ικάρων γνωρίζοντας ότι θα στερηθούμε 4 από τα καλύτερα χρόνια ενός εφήβου (τα φοιτητικά) κλεισμένοι μέσα σε ένα στρατόπεδο… το τίμημα του να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, αυτό που λατρεύουμε… να πετάξουμε μια μέρα πάνω από το Αιγαίο.
Δεν περιμένουμε να γίνουμε πλούσιοι από αυτό. Το μόνο που ζητήσαμε είναι να υπάρχει ηρεμία στην προσωπική και οικογενειακή ζωή μας ώστε να αφοσιωθούμε ψυχή τε και σώματι στην προσφορά στην πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο να αφοσιωθούμε στην λατρεία μας… στην “δουλειά” μας.
Σε μια “δουλειά” που πριν φύγουμε το πρωί φιλάμε την οικογένεια και πάμε για απογείωση.
Σε μια “δουλειά” που στο αεροδρόμιο αφήνουμε τα κλειδιά πάνω στο αυτοκίνητο για να μην χρειαστεί αργότερα να σπάσει κάποιος το παράθυρο του οδηγού για να το γυρίσει στα σπίτια μας.
Σε μια δουλειά που ούτως ή αλλιώς τα λεφτά ΗΔΗ έφταναν οριακά για να συντηρήσω την οικογένεια μου με την γυναίκα μου να δουλεύει και εκείνη. Η “σπάταλη” ζωή μας; Ένα στεγαστικό δάνειο όλο κι όλο για να έχουμε το δικό μας σπίτι….
Θα κάναμε ευχαρίστως κύριοι και δεύτερη δουλειά για να μην τους λείψει τίποτα. Δεν προλαβαίνομε όμως όταν 6 μήνες τον χρόνο λείπω για υπηρεσίες σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Το να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη φαντάζει δίκαιο. Δεν είναι όμως ρεαλιστικό και δυστυχώς δεν είναι εφαρμόσιμο για όλους. Εμείς θα συνεχίσουμε να πετάμε ακόμα και με 100% μείωση μισθού, ακόμα κι αν “κλείσουν” τα σπίτια μας. Ο λόγος; Η εξάρτηση της πτήσης, η υπερηφάνεια της προσφοράς όχι στο κράτος (αυτό το έχουμε σιχαθεί προ πολλού) μα στις πέτρες αυτού του τόπου, στο “πανί” στο οποίο ορκιστήκαμε, και η ευγνωμοσύνη στα μάτια του πατέρα που σώθηκε το παιδί του ή του αγρότη που δεν κάηκε το σπίτι του…
Μην φοβάστε κύριοι ακόμη και με την χθεσινή “λευκή απεργία” (“απεργία” στην οποία όλες οι ετοιμότητες ήταν όπως κάθε μέρα στο 100%). Τα scramble ήταν στον αέρα σε λιγότερο από 2 λεπτά ,τα μεταγωγικά επιχειρούσαν σε αεροδιακομιδές και τα ελικόπτερα συνέχιζαν να σέρνονται πάνω από τα κύματα για να σώζουν ναυαγούς και λαθρομετανάστες με καιρούς που ούτε να τους περιγράψετε δεν μπορείτε.
Μόνο μια χάρη από όλους εμάς… αύριο το πρωί , σπαταλήστε 2 μόνο λεπτά από τον χρόνο σας και φέρτε στο μυαλό σας κάποιους που δεν είναι πλέον μαζί μας… κάποιους που απογειώθηκαν χωρίς ποτέ να προσγειωθούν… κάποιους που το κράτος και οι κοινή γνώμη τους θυμήθηκε και τους ονόμασε ΉΡΩΕΣ μετά το θάνατό τους… αλλά πριν από αυτόν ήταν απλά… ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ…
Σπαταλήστε 2 λεπτά για να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αν δεν καταλάβετε τίποτα… χαλάλι σας! Έτσι κι αλλιώς από ψηλά δεν φαίνεστε καθόλου…»