"Αλληλέγγυοι" ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Nicolas Sarkozy!

Δε θυμάμαι να είχα ξαναδεί τέτοια οικειότητα σε επίσημες δηλώσεις Προέδρου και Πρωθυπουργού δύο κρατών. Γιώργο μου, Νίκολά μου, αγάααπη μου! Διαβάστε εδώ. Τύφλα νάχουν τα πρωτόκολλα και ο πληθυντικός της ευγένειας. Θα ήταν παρακινδυνευμένο να έλεγα ότι όπου επερίσσευσε το σάλιο υπερεπερίσσευσε η υποκρισία; Ακούσαμε υποσχέσεις αιώνιας αφοσίωσης από το Γάλλο Πρόεδρο, επειδή, όπως είπε, η Ελλάδα έκανε ό,τι της ζήτησαν! Για άλλη μια φορά ένιωσα πολίτης μιας απροσάρμοστης χώρας η κυβέρνηση της οποίας δε γνωρίζει τι είναι καλό και τι κακό για την οικονομία και το λαό της, δε γνωρίζει τι είναι σωτήριο και τι καταστροφικό, και πάει στον κηδεμόνα της για να το μάθει και να πάρει εντολές περί του πρακτέου…

«Η Ελλάδα έκανε ακριβώς αυτό το οποίο της ζήτησε η Ευρώπη», είπε ο Πρόεδρος της Γαλλίας Nicolas Sarkozy, και συμπλήρωσε «Η ελληνική Κυβέρνηση έλαβε τα μέτρα τα οποία αναμέναμε». Κι αφού η Ελλάδα έκανε αυτό που της ζητήσατε, γιατί δανείστηκε προχθές πάλι με ληστρικό επιτόκιο; Σε τούτο το “παράδοξο” αναφέρθηκα σε προηγούμενο άρθρο μου. Κι ενώ οι κερδοσκόποι δεν πτοήθηκαν αμέσως μετά την εξαγγελία των επώδυνων μέτρων από την Ελληνική κυβέρνηση, γιατί να ευελπιστούμε πως αύριο μεθαύριο θα πτοηθούν από την τάχατες Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη;

Και συνέχισε ο Nicolas Sarkozy με μια ακόμη υποκριτική δήλωση: «η Ελλάδα μπόρεσε να ξαναβρεί την αξιοπιστία της με τις δικές της δυνάμεις, αλλά θέλω να είμαι απόλυτα σαφής: Εάν ήταν απαραίτητο, τα κράτη της Ευρωζώνης θα τηρούσαν τις δεσμεύσεις τους. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία επ’ αυτού.» Ξαναρωτάω: αφού ανέκτησε την αξιοπιστία της γιατί δανείστηκε με μεγαλύτερο επιτόκιο από εκείνο που είχε δανειστεί τον Ιανουάριο που είχε χάσει την αξιοπιστία της; Και γιατί τα κράτη της ευρωζώνης δεν τήρησαν τι δεσμεύσεις τους αλλά παρέμειναν απαθείς θεατές; Γι’ αυτό, παίδες, μίλησα για σάλιο και υποκρισία…

«Το ευρώ είναι το κοινό μας νόμισμα. Και αυτό συνεπάγεται την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών της Ευρωζώνης», είπε επίσης ο Nicolas Sarkozy. Δηλαδή “αλληλεγγύη” όχι χάρη των ευρωπαϊκών λαών αλλά χάρη του ευρώ! «Κράτα με να σε κρατώ για χατίρι του Ευρώ.» Και ο Γάλλος Πρόεδρος πρόσθεσε: «σε αυτή την υπόθεση, προφανώς διακυβεύεται το μέλλον της Ελλάδας, όμως είναι και το μέλλον της Ευρώπης, το οποίο διακυβεύεται εξίσου.» Με άλλα λόγια, το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται από το μέλλον της Ελλάδας! Λέτε οι εργαζόμενοι που κλήθηκαν να σφίξουν το ζωνάρι τους να το κάνουν ευχαρίστως για να διασφαλίσουν το μέλλον της Ευρώπης; “Όχι για την Ελλάδα, για τη φουκαριάρα την Ευρώπη!”

«Οι Ευρωπαίοι από κοινού δόμησαν ένα κοινό νόμισμα, όλα τα κράτη τα οποία μοιράζονται το νόμισμα αυτό πρέπει να είναι αλληλέγγυα, είναι πολιτική δέσμευση αυτή, είναι ηθική υποχρέωση, αλλά είναι και οικονομική πραγματικότητα», δήλωσε ο Nicolas Sarkozy. Και καλά, δεν είναι ηθική υποχρέωση τα σύνορα των ακριτικών χωρών να θεωρούνται σύνορα της Ευρώπης, ώστε να μην αιμορραγεί ακατάσχετα η ελληνική οικονομία από τους αμυντικούς εξοπλισμούς; Μόνο η διαφύλαξη του ευρώ είναι ηθική δέσμευση; Για πείτε μας, κύριε Sarkozy, πόσες γαλλικές φρεγάτες συμφωνήσατε στο παρασκήνιο να μας πουλήσετε; Ώστε θα λάβετε από κοινού με τη Γερμανία «συντονισμένη δράση» για να καταπολεμήσετε την κερδοσκοπία, ε; Και τη δική σας κερδοσκοπία, πώς θα την καταπολεμήσετε;

Και ο δικός μας, τι απάντησε ο Γιώργος μας; «Κύριε Πρόεδρε, αγαπητέ Νικολά, θέλω να σ’ ευχαριστήσω εγκάρδια για την ουσιαστική προσωπική στήριξη που δείχνεις προς την Ελλάδα, και αυτό από την πρώτη στιγμή.» Καλά πού την είδε ο ΓΑΠ την ουσιαστική προσωπική στήριξη; Την ουσία πού τη βρήκε; Στα λόγια περί καταπολέμησης της κερδοσκοπίας; Δηλαδή, όταν η Ελλάδα ξαναβγεί σε μερικές εβδομάδες για να δανειστεί, ο Νικολά θα κάνει “ντα” τους κερδοσκόπους; Ή έχει χρήμα η ΕΕ να δανείσει τις χώρες-μέλη της ώστε να γλιτώσουν από τα νύχια των κερδοσκόπων, ή πουλάει αέρα κοπανιστό με απραγματοποίητες υποσχέσεις. Αλλά αφού ακόμη και η Γερμανία δανείζεται, τι ρωτάω;

«Γι’ αυτό και οι όποιες επιθέσεις δεχόμαστε, ή αν δεχθούμε, από κερδοσκόπους, δεν θα είναι θέμα ελληνικό, αλλά θα είναι θέμα ευρωπαϊκό. Αφορά στην Ευρώπη, αφορά στην Ευρωζώνη, αφορά στο ίδιο το ευρώ», είπε ο ΓΑΠ. Εγώ αυτές τις επιθέσεις των κερδοσκόπων εναντίον ενός κράτους-μέλους της ΕΕ δεν τις καταλαβαίνω. Δηλαδή πώς επιτίθενται; Παίρνουν ένα μαστίγιο και μαστιγώνουν τον πρωθυπουργό μας απαιτώντας να δανειστεί θέλει δε θέλει; Εκείνος δεν είναι που βγαίνει στη γύρα και παρακαλάει για δανεικά; Αυτοί που έχουν μαζέψει το χρήμα στα χέρια τους ασφαλώς να κερδίσουν θέλουν. Και κερδίζουν από ψόφιους, όπως κάνουν όλοι οι τοκογλύφοι από καταβολής του βρωμόκοσμου. Να τελειώνουμε λοιπόν με τον όρο επιθέσεις, επειδή οι τοκογλύφοι ζητούν υψηλά επιτόκια κάνοντας σωστά τη βρώμικη δουλειά τους.

Κάπου αλλού, βέβαια, γίνονται επιθέσεις, επίσης από καταβολής του βρώμικου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Στα νομίσματα! Πάντα γινόταν αυτό. Και πριν από το Ευρώ,, οι επιθέσεις – χοντρά παιχνίδια- γίνονταν μεταξύ δολαρίου, μάρκου, στερλίνας και γιεν. Ο μόνος τρόπος άμυνας του ευρώ απέναντι του δολαρίου είναι να ξεπουλήσουν μαζικά οι Ευρωπαίοι όσα δολάρια έχουν και δεν έχουν, αγοράζοντας ευρώ. Να δείτε τότε πώς πέφτει το δολάριο σε χρόνο ντε τε. Θέλουν πράγματι, όμως, να ανεβάσουν το ευρώ; Αλλά όλα αυτά, φίλτατοι, τα κανονίζουν οι εξωγήινοι που έχουν συγκεντρώσει το χρήμα τα χέρια τους και χορεύουν όλες τις χώρες στο ταψί. Στους εξωγήινους αναφέρθηκα σε προηγούμενα άρθρα μου, εδώ κι εδώ .

Οι άλλες επιθέσεις, που γίνονται χωρίς να ερωτηθούν οι κυβερνήσεις, είναι στα χρηματιστήρια, με εργαλείο τα απατηλά “παράγωγα” (derivatives) – στοιχήματα που θεσμοθετήθηκαν από τις κυβερνήσεις για να διευκολύνουν τους κερδοσκόπους! Στη χώρα μας το Χρηματιστήριο των Παραγώγων άρχισε τη λειτουργία του στις 27 Αυγούστου του 1999, επί πρωθυπουργίας του μαθητευόμενου μάγου της ελεύθερης οικονομίας, Κώστα Σημίτη. Ήταν, λέει, ένα μεγάλο βήμα προς την ωρίμανση της αγοράς! Με τη συνδρομή και των απατηλών Παραγώγων καταληστεύθηκε ο πλούτος του ελληνικού λαού και των ασφαλιστικών ταμείων από διεθνή και ντόπια γεράκια κατά το έπος του Χρηματιστηρίου 1999-2001.

Όπως έγραφε η Καθημερινή στις 19/9/1999, «οι αποδόσεις στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών μπορεί να είναι πράγματι εντυπωσιακές, όμως τα παράγωγα προϊόντα δίνουν τη δυνατότητα στους επενδυτές να πετύχουν ακόμα υψηλότερες αποδόσεις.» Σε άλλο άρθρο της η ίδια εφημερίδα έγραφε ότι “η αντιμετώπιση του σίγουρου αυτού κέρδους γίνεται μέσω ανοιχτής πώλησης, δηλαδή με ένα χαρτοφυλάκιο που δεν κατέχει κάποιος στην πραγματικότητα.» Δηλαδή με τα Παράγωγα πουλάς αέρα κοπανιστό και βγάζεις ζεστό χρήμα! Δαιμονικής σύλληψης εργαλεία! Τα πιο γνωστά Παράγωγα προϊόντα είναι τα προθεσμιακά συμβόλαια (forwards και futures), οι ανταλλαγές (swaps) και τα δικαιώματα (options).

Κοντολογίς, τα κράτη θεσμοθέτησαν απατηλά προϊόντα για να μπαίνουν οι διεθνείς κερδοσκόποι στα χρηματιστήριά τους και να καταληστεύουν τον αφελή κοσμάκη που είδε φως και μπήκε ξυπόλυτος στη σπηλιά των αρπαχτικών. Επομένως, για να κλείσω την παρένθεση και να επιστρέψω στο θέμα μας, οι κερδοσκόποι δε χαμπαριάζουν ούτε από Μέρκελ ούτε από Σαρκοζί. Τα χρηματιστήρια έγιναν ο λάκκος των οικονομιών των κρατών, κι αλίμονο από τους εργαζόμενους που πληρώνουν στο τέλος το λογαριασμό από τις ληστείες των καρχαριών.

Nicolas Sarkozy: «Η λογική είναι ακριβώς ότι ένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης, που πλήττεται από τους κερδοσκόπους, όπως συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα, θα πρέπει κατ’ αρχήν να βασίζεται στην αλληλεγγύη των άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Διαφορετικά, γιατί να έχουμε ενιαίο νόμισμα; » Έλα ντε! Κι εγώ γι’ αυτό αναρωτιέμαι: Τι το θέλετε το ευρώ χωρίς αλληλεγγύη; Από πού, όμως, πέρασε η αλληλεγγύη κι εγώ δεν την είδα; Από τις γαλλικές φρεγάτες; Από τα eurοfighter που τους έχουν μείνει στις αποθήκες και η Γερμανία πιέζει τη χρεοκοπημένη Ελλάδα ν’ αγοράσει; Από πού πέρασε, παίδες, η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη (λυκοφιλίες) και δεν την πήραμε χαμπάρι;

Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές θυμήθηκα το ευαγγέλιο του Λόρδου Palmerston (1848) “We have no eternal allies, and we have no perpetual enemies. Our interests are eternal”. «Δεν έχουμε αιώνιους συμμάχους, και δεν έχουμε αιώνιους εχθρούς. Μόνο τα συμφέροντά μας είναι αιώνια»

Γιώργο Παπανδρέου, εσύ γνωρίζεις από πρώτο χέρι τι σημαίνει συμφέροντα, στην περίπτωσή σου, κομματικά συμφέροντα. Το απέδειξες στα προηγούμενα δύο χρόνια που το μόνο που έκανες ήταν να καταγγέλεις και να μηδενίζεις τη χρησιμότητα των όποιων μέτρων της προηγούμενης κυβέρνησης (δες εδώ), μέτρων που ήταν χάδια μπροστά στα δικά σου, και να ζητάς επίμονα και μονότονα εκλογές, έχοντας αρχίσει το τροπάριό σου από την επομένη των εκλογών του 2007. Το θυμάσαι; Προσγειώσου, λοιπόν, και μην περιμένεις έλεος από τους καρχαρίες που ακονίζουν τα δόντια τους και επιπίπτουν μετά μανίας πάνω στα ψοφίμια.

Πρωτίστως, όμως, και επειγόντως χρειάζεσαι εσωτερική αλληλεγγύη και αυτή πρέπει πάση θυσία να προσπαθήσεις να διασφαλίσεις. Είναι η αλληλεγγύη όλων των κομμάτων της Βουλής και του ελληνικού λαού. Πού πας ξυπόλυτος στ’ αγκάθια; Πού τρέχεις να βρεις αλληλεγγύη εκεί που στοιχίζει ακριβά; Πού πας στον πόλεμο έχοντας κάνει το παν για να κατακερματίσεις τα μετόπισθεν;

Γιώργο Παπανδρέου, δεν έχεις πάρει καλό δρόμο! Βρίσκεσαι σε πανικό και υπακούς σε κάθε άνεμο ξένων και ύποπτων εισηγήσεων. Τώρα σου λένε να επιπέσεις με το χασαπομάχαιρο και στον ιδιωτικό τομέα κι εσύ, με τη φόρα του “yes man” που έχεις πάρει, είσαι έτοιμος να πεις το “ναι”, ακυρώνοντας καθ’ ολοκληρία τον εαυτό σου κι εκείνα που διακήρυττες προεκλογικά. Κι όλα αυτά, για ένα “φιλικό” χτύπημα στην πλάτη από τους μεγάλους της Ευρώπης! Δεν αναρωτιέσαι, αφού αυτοί ξέρουν τη μαγική συνταγή γιατί είναι και οι ίδιοι καταχρεωμένοι;

Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν πας καλά και το ξέρεις. Σου το λέει μια σιγανή εσωτερική φωνή, κι αυτό φαίνεται στις δημόσιες εμφανίσεις που έκανες με τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί. Το πρόσωπό σου, το ύφος, ο τόνος της φωνής σου υποδηλώνουν ανασφάλεια, φόβο, αμφιβολία, αμηχανία και ενοχή απέναντι ενός λαού που πρόδωσες κιόλας. Δε σε φοβίζει ο λαϊκός ξεσηκωμός άραγε;

Quo vadis, Γιώργο; Γύρνα πίσω και συμμάζεψε τον κατακερματισμένο και αγριεμένο λαό που κυβερνάς. Και αν επιμένεις να κάνεις Εξεταστικές για δήθεν κάθαρση τώρα, στην πιο κρίσιμη στιγμή της Ελλάδας από τη μεταπολίτευση, να τις κάνεις εφ’ όλης της ύλης. Να πας πίσω, έστω μέχρι το 1996 που ανέλαβε ο Σημίτης πρωθυπουργός. Αυτό που κάνεις τώρα, να περιορίζεις την έρευνα στη θητεία Καραμανλή, είναι άκρως διχαστικό, άδικο και δε συμφέρει την Ελλάδα τούτη την ώρα της μάχης.

Γιώργο, σύνελθε και πάψε να παρακαλάς κατουρημένες ποδιές. Βάλε τσουχτερή έκτακτη εισφορά στην Εκκλησία, στις τράπεζες. Πιάσε τη φοροδιαφυγή. Φορολόγησε τα αυθαίρετα και τους ημιυπαίθριους, ΤΩΡΑ! Συνεργάσου νηφάλια με όλα τα κόμματα για να βρεθούν άμεσες λύσεις. Ακόμη, βρες τα με τους Σκοπιανούς! Βρες τα με τους Τούρκους! Υπάρχουν, πιστεύω, τρόποι συνεννόησης. Δε μπορεί η Ελλάδα μια ζωή να ζει με το φόβο Τουρκικής επίθεσης και να καταξοδεύει το βιος του ελληνικού λαού σε εξοπλισμούς. ΝΙΣΑΦΙ ΠΙΑ!

Υπάρχουν πετρέλαια στο Αιγαίο! Και ερωτώ, είναι καλύτερα να τα κοιτάζουμε αιωνίως από απόσταση αντί να τα συνεκμεταλλευτούμε με τους γείτονές μας και να ξελασπώσουμε; Αυτό λέει ο κοινός νους, κι ας αφήσουμε τις εθνικιστικές κορώνες.

Αλλά όταν τρέχεις από το πρωί μέχρι το βράδυ, Γιώργο Παπανδρέου, αναζητώντας αλληλεγγύη εκεί που πωλείται υπό όρους, δεν έχεις καιρό να σκεφτείς. Και μην ξεχνάς ότι λαός ενωμένος ποτέ νικημένος. Δυστυχώς, όμως, εσύ δεν έχεις καλό ιστορικό στη συνένωση του λαού. Το αντίθετο μάλιστα. Όμως τώρα είναι η κρίσιμη ώρα για να ξεχάσεις τον παλιό διχαστικό εαυτό σου. Μια δημόσια μετάνοια από σένα, τον Καραμανλή, το Σημίτη, κι όλους όσοι διετέλεσαν υπουργοί οικονομικών την τελευταία δεκαπενταετία θα ήταν ένα θετικό πρώτο βήμα προς τη εθνική συμφιλίωση και αλληλεγγύη ώστε να μη μας βρουν τα χειρότερα.