Στη διακαναλική συνέντευξη της 25ης Οκτ. 2010, σχεδόν τρία εκατομμύρια ελλήνων πολιτών παρακολούθησαν με αγωνία έναν υποτονικό, αβέβαιο, ηττοπαθή και “πονεμένο” αλλά μειλίχιο Πρωθυπουργό να τους θέτει εκβιαστικά διλήμματα εν όψει των κομματοκαπελωμένων αυτοδιοικητικών εκλογών της 7ης Νοεμβρίου 2010, εγείροντας θέμα πρόωρων εθνικών εκλογών, εκ του μη όντος. Εμμέσως πλην σαφώς, ο εκβιασμός του Γιώργου Παπανδρέου προς τους ψηφοφόρους ήταν: ή επιδοκιμάζετε την πολιτική μου, υπερψηφίζοντας τους πράσινους υποψηφίους, ή σας πάω σε εκλογές και η χώρα μπαίνει σε νέες οδυνηρές περιπέτειες. Προφανώς ο Πρωθυπουργός εκλαμβάνει τους πολίτες ως άλογα πρόβατα προς χειραγώγηση δια της τρομοκράτησης.Στην εισήγησή του, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός μας είπε: «Ξέρετε καλά ότι δεν ζητώ ούτε χειροκροτήματα, ούτε επευφημίες για όσα έκανα. Έκανα το πατριωτικό μου καθήκον και αυτό κάνω και σήμερα, αψηφώντας το πολιτικό κόστος. Δεν με ενδιαφέρει η καρέκλα στην οποία κάθομαι, με ενδιαφέρει ο τόπος να πάει μπροστά, να αλλάξει, να δώσει ελπίδα.»
Έχει και χιούμορ ο Πρωθυπουργός! Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω ότι δεν κινδυνεύετε ούτε από επευφημίες ούτε από χειροκροτήματα, τουλάχιστον από πολίτες με σώας τα φρένας και αυτοσεβασμό. Διότι μέχρι τώρα έχετε κάνει μια τρύπα στο νερό, όσον αφορά τα έσοδα, την πάταξη της φοροδιαφυγής και την εξυγίανση του μεγάλου ασθενούς, όπως αποκαλείτε το Δημόσιο μπάχαλο. Εκτός κι αν θέλετε να χειροκροτηθείτε για τις άγριες περικοπές μισθών και συντάξεων, πράγμα που δεν απαιτεί ιδιαίτερες ηγετικές ικανότητες και οικονομικές γνώσεις. Το μόνο που απαιτεί είναι θράσος και αναλγησία. Και τα “προσόντα” αυτά ομολογουμένως τα διαθέτετε. Άλλωστε, ακόμη κι ένας μέτριος μπαρμπέρης της γειτονιάς ξέρει να κόβει.
Κατόρθωμα, ε; Ξέρεις τι είναι για έναν ηγέτη να αδικεί παράφορα εκείνους που δε φταίνε, να έχει επίγνωση της αδικίας του και μάλιστα να την ομολογεί δημόσια, και συγχρόνως να κομπάζει ότι έκανε το πατριωτικό του καθήκον;
ΓΑΠ: «Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, αλλά σηκώνουν το βάρος αδίκως. Διότι δεν είναι εκείνοι που φταίνε για τη κατάντια της χώρας μας, για το ότι ήμασταν κοντά στη χρεοκοπία, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς.»
Πώς όμως μπορεί να προέλθει καλό από αδικίες εναντίον εκείνων που δεν φταίνε για την κρίση; Μήπως η πολιτική έχει την ικανότητα ν’ ανατρέπει τη νομοτέλεια και να χτίζει πύργους ευημερίας θεμελιωμένους στην αδικία; Παιδαριώδες το ερώτημα, αφού ουδείς έχει τέτοια δύναμη κάτω από τον ήλιο.
Πάμε παρακάτω. Ως γνωστόν, η πιο προσφιλής επωδός του Γιώργου Παπανδρέου τους τελευταίους 13 μήνες είναι η λιποταξία του Κ. Καραμανλή. Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί διακηρύττει ότι η ΝΔ λιποτάκτησε για να μη σκάσει η βόμβα της χρεοκοπίας στα χέρια της. Το ίδιο επανέλαβε και στην εν λόγω διακαναλική συνέντευξη, λέγοντας:
«Αυτή μας άφησε, και μάλιστα λιποτάκτησε ουσιαστικά μπροστά στις ευθύνες της, μήπως και σκάσει η βόμβα της χρεοκοπίας στα χέρια μας.»
Ειρήσθω εν παρόδω ότι στην ομιλία του Πρωθυπουργού στην Αλεξανδρούπολη (23-10-2010), οι αναφορές του στη λιποταξία της ΝΔ ήταν πολλαπλές. Πάρτε μια γεύση:
· *«Και είναι η Νέα Δημοκρατία αυτή που, όχι μόνο λιποτάκτησε, για να σκάσει – έτσι πίστευαν – η βόμβα στα χέρια άλλων, δηλαδή στα δικά μας χέρια, αλλά που κρύβεται και υποκρίνεται.»
· *«Και η αλήθεια είναι ότι εμείς τα αποκρούσαμε (τα πέναλτι), δεν λιποτακτήσαμε πριν τα πέναλτι, με ακάλυπτο το τέρμα, χωρίς τερματοφύλακα, όπως αυτοί και ο πρώην αρχηγός τους, που ακόμα αγνοείται.»
*«Είναι όμως και εδώ εντυπωσιακή η υποκρισία ορισμένων. Και αναφέρομαι στους εμπρηστές της ελληνικής οικονομίας, που αφού έβαλαν πυρκαγιά στη χώρα λιποτάκτησαν.»
*«Είναι όμως και εδώ εντυπωσιακή η υποκρισία ορισμένων. Και αναφέρομαι στους εμπρηστές της ελληνικής οικονομίας, που αφού έβαλαν πυρκαγιά στη χώρα λιποτάκτησαν.»
· *«Γιατί λιποτάκτησαν, αφού είχαν τη μαγική συνταγή για να κόψουν το έλλειμμα μέσα σ’ ένα χρόνο;»
Έτσι, λοιπόν, ο ελληνικός λαός έμαθε επιτέλους και εμπέδωσε πλέον ότι, στη γλώσσα της προοδευτικής πολιτικής, πρόωρη προσφυγή στις κάλπες σημαίνει λιποταξία!
Δεν έχει σημασία αν ο Καραμανλής προσέφυγε τον Οκτώβριο του 2009 στις κάλπες μετά από αφόρητες πιέσεις του σημερινού Πρωθυπουργού, ο οποίος δημαγωγούσε ασύστολα, περιερχόμενος την Επικράτεια με το σύνθημα «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Και ούτε έχει σημασία ότι ο σημερινός Πρωθυπουργός και τα πρασινοελεγχόμενα συνδικάτα αντιδρούσαν λυσσαλέα στο παραμικρό, ήπιο σε σύγκριση με τα σημερινά, μέτρο εξυγίανσης της οικονομίας και τα ακύρωναν εν τη γενέσει τους.
Επίσης, δεν έχει σημασία που ο Γ. Παπανδρέου είχε ήδη αρχίσει μια ανελέητη προεκλογική εκστρατεία από το Δεκέμβριο του 2008, και εκβίαζε ότι δεν θα ψήφιζε την επανεκλογή του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να προκαλέσει εκλογές το αργότερο το Μάρτιο του 2009, σπρώχνοντας άγαρμπα τον Πρωθυπουργό της ισχνής πλειοψηφίας των 151 βουλευτών να πηδήξει κακήν κακώς από τη βάρκα για να διακόψει μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.
Επίσης, δεν έχει σημασία που ο Γ. Παπανδρέου είχε ήδη αρχίσει μια ανελέητη προεκλογική εκστρατεία από το Δεκέμβριο του 2008, και εκβίαζε ότι δεν θα ψήφιζε την επανεκλογή του Κάρολου Παπούλια ως Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε να προκαλέσει εκλογές το αργότερο το Μάρτιο του 2009, σπρώχνοντας άγαρμπα τον Πρωθυπουργό της ισχνής πλειοψηφίας των 151 βουλευτών να πηδήξει κακήν κακώς από τη βάρκα για να διακόψει μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο.
Ωστόσο, όταν ο Γ. Παπανδρέου πέτυχε τις πρόωρες εκλογές που ήθελε, τίποτα από αυτά τα δεδομένα δεν ήταν ικανό να τον αποτρέψει από του να καθυβρίζει μετά μανίας τον Κ. Καραμανλή ως λιποτάκτη, δίνοντας έτσι μαθήματα πολιτικού ήθους σ’ ένα λαό που είναι επιρρεπής στη δημαγωγία, στο διχασμό και στην πόλωση. Κι ας μη θεωρηθεί, παρακαλώ, ότι κάνω το συνήγορο ή δίνω συγχωροχάρτι στον Καραμανλή για τις ολιγωρίες, την ατολμία και τα σκάνδαλα της κυβέρνησής του, για τα οποία τον είχα καταγγείλει επανειλημμένως από τούτο το ιστολόγιο.
Επειδή όμως υπάρχει η Νέμεσις και «έστιν δίκης οφθαλμός ος τα πανθ’ ορά», επειδή υπάρχει και το βιβλικό αξίωμα «εν ω μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν», επειδή ο καθένας καταδικάζεται εκ των λόγων του, και επειδή «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι», ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αναζητεί κιόλας τρόπους για να λιποτακτήσει και ο ίδιος, φοβερίζοντας για πρόωρες εκλογές, έχοντας φαίνεται ζηλέψει τη “δόξα” του Κ. Καραμανλή. Μόνο που η “δόξα” η δική του θα είναι πολύ πιο χλωμή, διότι στην περίπτωσή του έχει μόνο ένα χρόνο στην εξουσία, διαθέτει άνετη κυβερνητική πλειοψηφία, τα ΜΜΕ είναι στο πλευρό του, η Αξιωματική Αντιπολίτευση ΔΕΝ ζητάει πρόωρες εκλογές, οι πρασινοκαπελωμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες κρατάνε φρόνιμους τους κατακρεουργημένους μισθωτούς και συνταξιούχους, ενώ οι κουκουλοφόροι ταραξίες και οι τρομοκράτες εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας!
Σ’ αυτό το ευνοϊκό περιβάλλον, τα πράγματα θα εξελίσσονταν υποφερτά για την Ελλάδα, αν η μεγάλη ασθενής έδειχνε σημάδια ανάρρωσης, και αν βεβαίως ο μεγαλογιατρός Γιώργος Παπανδρέου είχε ικανούς συνεργάτες και είχε εμπιστοσύνη στο φάρμακο που χορηγεί για τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία. Αν, όμως, αυτή ήταν η πραγματικότητα, τότε, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, ο Πρωθυπουργός δεν θα απειλούσε προκαταβολικά με νέα προσφυγή στις κάλπες, αναζητώντας άλλοθι για να λιποτακτήσει, ώστε να μπορεί να συνεχίσει να ψεύδεται και να κατασυκοφαντεί τους αντιπάλους του, τούτη τη φορά ως υπεύθυνους για την αποτυχία της δικής του αδιέξοδης πολιτικής.
Δυστυχώς για την Ελλάδα, μετά την ανεκδιήγητη διακαναλική συνέντευξη και το φλερτάρισμα με πρόωρες εκλογές, κατέστη ηλίου φαεινότερο ότι ο Πρωθυπουργός μας δεν έχει πίστη στην κούρα που εφαρμόζει στην καρκινοπαθή ελληνική οικονομία. Και πώς να έχει εμπιστοσύνη, αφού ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ο George Papandreou είχε καταγγείλει τόσο το ΔΝΤ, όσο και το απλό πάγωμα μισθών και συντάξεων ως καταστροφικά μέτρα και αναποτελεσματικά για την έξοδο της χώρας από την κρίση, επειδή οδηγούν σε φαύλο κύκλο ύφεσης;
Όταν, λοιπόν, ο γιατρός δεν πιστεύει στο φάρμακο που χορηγεί στην ασθενή, κι όταν τα αποτελέσματα που έχει μετά από ένα χρόνο ως προς τα έσοδα είναι απογοητευτικά, είναι επόμενο να πανικοβάλλεται και να ζητάει προφάσεις για λιποταξία (όπως έχει βαφτίσει ο ίδιος την πρόωρη προσφυγή στον κυρίαρχο λαό), ώστε, κατά τη συνήθεια των ανηλίκων, να ρίξει και πάλι την ευθύνη σε άλλους που δεν τον άφησαν να σώσει τη χώρα! Ο ΓΑΠ φαίνεται έχει αρχίσει να συνειδητοποιεί την πικρή αλήθεια, και δεν αντέχει στη σκέψη ότι στο τέλος της κυβερνητικής τετραετίας το δημόσιο χρέος θα ξεπερνάει το 150% του ΑΕΠ, ήτοι θα βρίσκεται πάνω από 400 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ οι αγορές θα συνεχίζουν να μας γυρνούν την πλάτη.
Ο μηδέποτε ενηλικιωθείς πολιτικά Γιωργάκης δεν αντέχει στην προοπτική μιας συντριπτικής διάψευσης της αποτελεσματικότητας του Μνημονίου που μας παρουσίασε ως πανάκεια, και αναζητεί απεγνωσμένα τρόπους για να λιποτακτήσει, αποδίδοντας τις ευθύνες στον Αντώνη Σαμαρά και στη ΝΔ. Για το παρελθόν φταίει η ΝΔ, αλλά και για το ζοφερό μέλλον πάλι η ψόφια ΝΔ θα φταίει. Ποτέ δε φταίει ο ίδιος και η αλλοπρόσαλλη πολιτική της ύφεσης μετά πληθωρισμού που εφαρμόζει. Ποτέ δε φταίει ο ανίκανος κυβερνητικός θίασος, δηλαδή η παρέα της παιδικής χαράς που διάλεξε. Όπως ποτέ δεν είχε φταίξει και ο πατέρας του, τις αδιέξοδες σοσιαλιστικές πολιτικές του οποίου τώρα ο ΓΑΠ, ως οιονεί πατροκτόνος, προσπαθεί να ακυρώσει, μία προς μία, εφαρμόζοντας μέτρα που ως αντιπολίτευση το δημαγωγικό ΠΑΣΟΚ είχε πολεμήσει με λύσσα. Βλέπε ιδιωτικοποίηση των αστικών λεωφορείων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που επανακρατικοποίησε ο μπαμπάς του εν μέσω ξεβρακωμάτων και λοιπών “δημοκρατικών” διαδικασιών.
ΓΑΠ: «Όπως σας είπα, εγώ είμαι εδώ για να βοηθήσω τον τόπο – όχι για να κρατήσω αυτή την καρέκλα. Αν δω ότι η χώρα δυσκολεύεται και μπαίνει σε αδιέξοδο – και όλα αυτά θα συναθροιστούν, οπωσδήποτε και το μήνυμα των εκλογών μπορεί να είναι ένα μήνυμα, που θα μας δώσει νέα δυναμική προς τα εμπρός, ή να δυσκολέψει την πορεία των αλλαγών, όλα αυτά θα συναθροιστούν – αν δω ότι υπάρχει ένα αδιέξοδο στη χώρα, τότε βεβαίως, δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη Δημοκρατία, υπάρχει ο κυρίαρχος λαός.»
Δηλαδή, κύριε Παπανδρέου, για νάχουμε καλό ρώτημα, αν δεν πρασινίσει ο χάρτης το βράδυ των κατ’ ευφημισμόν αυτοδιοικητικών εκλογών, επειδή οι πολίτες δεν αρέσκονται στην άγρια λιτότητα και θέλουν να στείλουν ένα μήνυμα αποδοκιμασίας στην πολιτική σας, εσείς θα τους τραβολογάτε πάλι στις κάλπες εκβιάζοντάς τους να ομολογήσουν με σταυρό ότι απολαμβάνουν το άδικο μαστίγωμα; Και για ποιον κυρίαρχο λαό μιλάτε, όταν δεν του αναγνωρίζετε το δικαίωμα να σας στείλει ούτε καν μήνυμα διαμαρτυρίας;
Ομολογήσατε, όμως, ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα! Το έχουμε ξανακούσει αυτό χιλιάδες φορές από εκείνους που έφεραν τη χώρα στη σημερινή εξαθλίωση. Συμφωνώ πάντως ότι στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αφού η ίδια η Δημοκρατία στη χώρα μας, με λειτουργούς φαύλους και ανίκανους πολιτικούς που έχουν θεσμοθετήσει την ατιμωρησία τους, και στηριζόμενη στη συναλλαγή, στον κατακερματισμό της κοινωνίας και στην πόλωση, συνιστά το απόλυτο αδιέξοδο. Αυτό το βιώνουμε στο πετσί μας μια ζωή, πηγαίνοντας από το κακό στο χειρότερο, εις μάτην αναμένοντας ν’ ανατείλει ο πράσινος ήλιος, ενώ οι επίορκοι πολιτικοί μακροημερεύουν και ευημερούν…
ΓΑΠ: «Αλλά αν βαρύνει η κατάσταση, σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα μιας Κυβέρνησης να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές για τη χώρα, τότε βεβαίως θα πρέπει να υπάρξει η απόφαση του Ελληνικού λαού.»
Και πόσο συχνά θα πρέπει να καλείται ο ελληνικός λαός ν’ αποφασίζει για να συνεχιστεί ο κακός του ο καιρός; Κάθε πότε ο κυρίαρχος λαός θα πρέπει να σέρνεται στις κάλπες, πληρώνοντας τα δαπανηρά εκλογικά πανηγύρια από το υστέρημά του, για να ευλογεί τους αδίστακτους μπαρμπέρηδές του να συνεχίσουν να τον κουρεύουν σύριζα; Και το Σύνταγμα, που ορίζει εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια, το γράφετε στα παλιά σας τα παπούτσια, εκεί δηλαδή που γράφετε και το λαό;
Ωστόσο, Πρωθυπουργέ του μνημοσύνου, για να σας το θέσω και αλλιώς, τότε που είχε βαρύνει η κατάσταση σε ότι αφορούσε την κυβέρνηση Καραμανλή, ώστε με την ισχνή πλειοψηφία του ενός βουλευτού που διέθετε να μη μπορεί να κάνει, έστω με μεγάλη καθυστέρηση, τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές για τη χώρα, και θεώρησε ότι έπρεπε να υπάρξει νωπή εντολή του ελληνικού λαού για να μπορέσει να προχωρήσει στα δύσκολα, ήταν λιποταξία, αλλά στη δική σας περίπτωση δεν θα είναι λιποταξία αλλά πράξη εθνικής ευθύνης;
Τι να σας πω, σύντροφοι, βδελύσσομαι την κακοήθεια και την πολιτική αλητεία όπως ο διάολος το λιβάνι. Και πιστεύω επίσης ότι αν δεν επιστρέψει η ηθική και η εντιμότητα στην πολιτική και στους πολιτικούς, αν δεν επιστρέψει έστω το fair play, τούτη η χώρα δεν έχει μέλλον. Θα έχει μόνο μακρινό παρελθόν…
ΓΑΠ: «Ζήσαμε τις φήμες που οργίαζαν για την κατάρρευση των τραπεζών, ότι θα χαθούν οι καταθέσεις, οι οικονομίες των νοικοκυριών, ότι θα μας διώξουν από το ευρώ, ότι θα γυρνούσαμε στη δραχμή. Από αυτή τη λαίλαπα ξεφύγαμε. Αλλά εκεί, μπορεί να ξαναβρεθούμε.»
Όπως θυμάστε, οι κατασκευασμένες αυτές φήμες προέκυψαν μετά τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009 για να τρομοκρατήσουν το λαό και να τον προετοιμάσουν ώστε να αποδεχτεί στωικά τη θηλιά του Μνημονίου. Όμως η φοβέρα επαναλαμβάνεται από τον Γ. Παπανδρέου: «εκεί μπορεί να ξαναβρεθούμε»!
ΓΑΠ: «Όμως, βρεθήκαμε μπροστά σε κάτι, που κανένας δεν περίμενε. Ήταν αυτή η βόμβα, που παρ’ ολίγο να σκάσει στα χέρια μας. Δεν έσκασε, και σώσαμε τη Ελλάδα. (…)
Εμείς δεν έχουμε φύγει από τον κίνδυνο. Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Τον κρούω, διότι θέλω να είμαι ειλικρινής.»
Ωστόσο, αφού ο Γιώργος Παπανδρέου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου διότι, όπως είπε, δεν έχουμε ξεφύγει από τον κίνδυνο, πώς μπορεί συγχρόνως να κομπάζει ότι έσωσε την Ελλάδα; Δεν θα έπρεπε, κοτζάμ Πρωθυπουργός, να έχει τη σύνεση να περιμένει να διαφύγει η χώρα εντελώς τον κίνδυνο και μετά να κομπάσει (αν και οι άξιοι ηγέτες δεν κομπάζουν ποτέ) ότι έσωσε την Ελλάδα; Κι αφού δεν έχουμε διαφύγει τον κίνδυνο, πώς τολμάει να απειλεί με πρόωρες εκλογές που σίγουρα δεν θα του δώσουν αυτοδυναμία και θα ρίξουν τη χώρα σε ακυβερνησία; Ή μήπως αυτό είναι που επιδιώκει πανικόβλητος, ώστε να κρύψει τη γύμνια της πολιτικής του και να ρίξει πάλι τις ευθύνες στην αντιπολίτευση κατά την πάγια συνήθειά του;
Μαρία Χούκλη: «Επαναφέρω κ. Πρόεδρε το ερώτημά μου. Ποιο μήνυμα στέλνετε στις αγορές, όταν μια κάλπη που μέχρι πρότινος την αποκαλούσατε “αυτοδιοικητική” και κρίσιμη για τη μεγάλη μεταρρύθμιση του “Καλλικράτη”, τώρα πια, θέτετε ένα εθνικό διακύβευμα…»
Γ. Α. Παπανδρέου: «Λέω ότι θα πρέπει να συναθροίσουμε όλες τις εξελίξεις στη χώρα και, αν βρεθούμε σε ένα αδιέξοδο, τότε βεβαίως ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να αποφασίσει, εάν θέλει να πάμε μπροστά ή όχι.Όμως, πολλοί θα το ερμηνεύσουν. Και οι αγορές, κυρία Χούκλη, που είναι πολύ ευαίσθητες για το τι γίνεται στην Ελλάδα – επειδή μιλήσατε για τις αγορές.»
Όντως οι αγορές του έστειλαν το μήνυμα πάραυτα. Με τη δήλωσή του περί εκλογών, την επομένη κιόλας τα spreads ανέβηκαν κατά 100 μονάδες βάσης! Και αν συνεχίσει την ίδια ρητορική ο μοιραίος αυτός άνθρωπος, θα δούμε και χειρότερα καθώς οι αγορές βιάζονται να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα. Τι τη θέλατε κύριε Παπανδρέου τη διακαναλική; Δεν μας έφταναν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα;
Πάντως, εσύ λαέ βασανισμένε μην ανησυχείς. Όπως ακούσατε και στο video, o Γιώργος πήρε μέτρα για να χτυπήσει τη… διαφάνεια!
Tags: George Papandreou, Γ. Παπανδρέου, ΔΝΤ, λιποταξία, μνημόνιο, ΝΔ
