Αποκαλύπτοντας την κομπίνα της "κλιματικής αλλαγής"

global warming

Η τελευταία έκθεση της IPCC

Όλος ο κόσμος φαίνεται συνεπαρμένος με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) και τα περιοδικά διατάγματά της. Ο ισχυρισμός είναι ότι πρόκειται για έναν «επιστημονικό» οργανισμό που χρησιμοποιεί επιστημονική μεθοδολογία για την πρόβλεψη των κινδύνων της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Δεν είναι.

Εξετάζοντας την τελευταία Έκθεση της IPCC, εκπλήσσεται κανείς από την τόσο μεγάλη εμβέλεια που επιχειρεί τώρα αυτή η παγκόσμια ομάδα — στις «κοινωνικές επιστήμες», την οικονομία, την πολιτική και (φυσικά) την κοινωνική δικαιοσύνη. Αξιοσημείωτο είναι το ευρύ φάσμα των υποτιθέμενων πειθαρχιών που χρησιμοποιούνται για το μεμονωμένο ζήτημα των αερίων του θερμοκηπίου, ενώ άλλες συμβάλλουσες αιτίες περιβαλλοντικής βλάβης – ειδικά η χημική ρύπανση – παρακάμπτονται πλήρως.

Τα περισσότερα ανοιχτά μυαλά είναι δεκτικά στην πιθανότητα ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα θα μπορούσε να θερμάνει την υδρόγειο: το ερώτημα είναι πόσο, και ποια βλάβη (αν υπάρχει) θα προκαλέσει. Εδώ η επιστήμη θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμη. Η επιστημονική έρευνα θα πρέπει στη συνέχεια να επικεντρωθεί σε δύο πολύ περίπλοκα ζητήματα:

1) αιτιότητα (διαπιστώνοντας ότι το CO2 και άλλα αέρια προκαλούν την κλιματική αλλαγή) και

2) πρόβλεψη (πόσο μια τέτοια αλλαγή, εάν διαπιστωθεί, θα επηρεάσει το περιβάλλον με την πάροδο του χρόνου). Αυτοί που δεν μπορούν να προβλέψουν με ακρίβεια τον καιρό για την επόμενη εβδομάδα, προσποιούνται τώρα προφητική διαύγεια για το 2100 μ.Χ.

Δεν φαίνεται να υπάρχει Διακυβερνητική Επιτροπή για τη Χημική Ρύπανση. Γιατί αυτό; Τα είδη εξαφανίζονται λόγω χημικών ρύπων. Ο αριθμός των ανθρώπινων σπερματοζωαρίων πέφτει κατακόρυφα, οι καρκίνοι αυξάνονται και οι ενδοκρινικοί διαταράκτες μπορεί να επηρεάζουν βιολογικά το φύλο. Η Rachel Carson εξέθεσε αυτά τα προβλήματα το 1962, στο πρωτοποριακό βιβλίο της Silent Spring. Έξι δεκαετίες αργότερα, ολόκληρος ο κόσμος είναι γοητευμένος από την IPCC σαν κάποιο καινούργιο Παπικό τάγμα. Όσο για τα χημικά … απόλυτη σιωπή.

Η IPCC έχει απομακρυνθεί τόσο πολύ από την επιστήμη που ορίζεται σωστά ως πολιτική και όχι επιστημονική οντότητα. Η τελευταία Έκθεση της IPCC αποκαλύπτει αυτή τη μονόπλευρη μεροληψία υπέρ της κέλτας (cult) για την αλλαγή του κλίματος μέσα από το πρίσμα της επέκτασης των επιστημονικών κλάδων, ενώ περιορίζει την εστίαση: χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερες αθροιστικές μελέτες για να χαρακτηρίσουν όλα τα φρικτά πράγματα ως προκαλούμενα από αέρια θερμοκηπίου.

Οι θάλασσες αδειάζουν από ψάρια, τα είδη πεθαίνουν και ο ένοχος είναι πάντα ο άνθρακας.

Δεν εξετάζουν πλέον οι επιστήμονες τις συνέπειες της χημικής ρύπανσης ούτε προβλέπουν πού θα είναι ο κόσμος εάν δεν εφαρμοστούν φρένα στην παραγωγή ακόμη περισσότερων ανθρωπογενών ρύπων;

Το ερώτημα γίνεται εντελώς περίεργο όταν η IPCC αντ’ αυτού υποστηρίζει περισσότερες χημικές εφαρμογές στο οικοσύστημα ως λύση για την υπερθέρμανση των αερίων του θερμοκηπίου: μια δίαιτα ευαίσθητη στο κλίμα πρέπει τώρα να «ισορροπηθεί» από τα φυτά, για να σωθεί ο κόσμος από τις αγελάδες.

Οι παγκοσμιοποιητές ανακάλυψαν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ως όπλο τους φτωχούς ανθρώπους για να βοηθήσουν τους εαυτούς των να γίνουν πλουσιότεροι, να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για τους κροκόδειλους, να κλάψουν για τις μέλισσες και να σώσουν την ανθρωπότητα από τις αγελάδες – σκοτώνοντάς τες. Τα αέρια του θερμοκηπίου δεν αποτελούν τη μοναδική απειλή για τα τρόφιμα και την πανίδα. Τα πάντα σχετικά με το πιο πρόσφατο έγγραφο της IPCC μυρίζουν απάτη.

Πού είναι η ανησυχία για BPA, φθαλικές ενώσεις, PFAS ή νεονικοτινοειδή στις ανακοινώσεις της IPCC;

Πώς μπορεί η «επιστήμη» να αγνοήσει αυτές τις σοβαρές απειλές για το οικοσύστημα και τους ανθρώπους ενώ χρησιμοποιεί διοξείδιο του άνθρακα για να εστιάσει στην ανισότητα πλούτου, την κοινωνική δικαιοσύνη και τους ανθρώπινους φόβους για την κλιματική αλλαγή;

Επιπλέον, οι προτεινόμενες λύσεις μιας φυτικής διατροφής εξαρτώνται από τους βιομηχανικούς χημικούς ρυπαίνοντες που θεωρούν τους εαυτούς τους ευχαρίστως μέλη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ και διακινούν τα χημικά προϊόντα τους ως σωτήρια όλων των ασθενειών της κλιματικής αλλαγής.

Τα επιστημονικά «πρότυπα» της IPCC

Επιστημονικά μιλώντας, η έκθεση της IPCC δεν κρύβει ότι είναι υποθετική στις προβλέψεις της:

«Χτίζοντας σε πολλαπλά αναλυτικά πλαίσια, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από τις φυσικές και κοινωνικές επιστήμες, αυτή η έκθεση προσδιορίζει ευκαιρίες για μετασχηματιστική δράση που είναι αποτελεσματικές, εφικτές, δίκαιες και θεμιτές χρησιμοποιώντας έννοιες μεταβάσεων συστημάτων και οδών ανθεκτικής ανάπτυξης. ….Με βάση την επιστημονική κατανόηση, τα βασικά ευρήματα μπορούν να διατυπωθούν ως δηλώσεις γεγονότων ή να συσχετιστούν με ένα αξιολογημένο επίπεδο εμπιστοσύνης χρησιμοποιώντας τη βαθμονομημένη γλώσσα IPCC».

Η “βαθμονομημένη γλώσσα” περιγράφει το “επίπεδο εμπιστοσύνης” που αποδίδονται οι διάφορες επιστημονικές δυνατότητες:

«Το πιθανό εύρος της συνολικής αύξησης της παγκόσμιας επιφανειακής θερμοκρασίας που προκαλείται από τον άνθρωπο από το 1850-1900 έως το 2010-2019 είναι 0,8°C έως 1,3°C, με την καλύτερη εκτίμηση 1,07°C. Είναι πιθανό ότι τα καλά αναμεμειγμένα GHG (αέρια του θερμοκηπίου) συνέβαλαν σε θέρμανση 1,0°C–2,0°C…. Είναι πολύ πιθανό ότι οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου ήταν ο κύριος μοχλός της υπερθέρμανσης της τροπόσφαιρας και εξαιρετικά πιθανό ότι η προκαλούμενη από τον άνθρωπο καταστροφή του όζοντος της στρατόσφαιρας ήταν η κύρια κινητήρια δύναμη της στρατοσφαιρικής ψύξης μεταξύ του 1979 και των μέσων της δεκαετίας του 1990. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο παγκόσμιος άνω ωκεανός (0-700 μέτρα) έχει θερμανθεί από τη δεκαετία του 1970 και εξαιρετικά πιθανό ότι η ανθρώπινη επιρροή είναι ο κύριος μοχλός».

Η Έκθεση με τους όρους της μιλάει με πιθανότητες και «καλύτερες εκτιμήσεις», αλλά οι κλιματικοί συναγερμοί στη συνέχεια σκληραίνουν αυτά τα προσεκτικά επιστημονικά όρια σε βαθμονομημένους συναγερμούς υποτιθέμενης βεβαιότητας για το τέλος του κόσμου. Αυτό δεν είναι καθόλου επιστημονικό. Είναι εξαιρετικά πιθανό οι παγκοσμιοποιητές και οι μεγάλοι εταιρικοί σύμμαχοί τους να λένε ψέματα για να συγκεντρώσουν δύναμη, πλούτο και έλεγχο.

Τι γίνεται με τη χημική ρύπανση;

Περιλαμβάνοντας όλες τις πτυχές του κόσμου κάτω από τον ήλιο (εκτός από τη χημική ρύπανση), η Έκθεση θέτει «μέτρια εμπιστοσύνη» σχετικά με τις γεωργικές επιπτώσεις:

«Αν και η συνολική γεωργική παραγωγικότητα έχει αυξηθεί, η κλιματική αλλαγή έχει επιβραδύνει αυτή την αύξηση της γεωργικής παραγωγικότητας τα τελευταία 50 χρόνια παγκοσμίως (μέση εμπιστοσύνη), με σχετικές αρνητικές επιπτώσεις στην απόδοση των καλλιεργειών που καταγράφονται κυρίως σε περιοχές μεσαίου και χαμηλού γεωγραφικού πλάτους και ορισμένες θετικές επιπτώσεις σε ορισμένες περιοχές υψηλού γεωγραφικού πλάτους (υψηλή εμπιστοσύνη). Η θέρμανση των ωκεανών κατά τον 20ο αιώνα και μετά συνέβαλε στη συνολική μείωση του μέγιστου δυναμικού αλιείας (μέτρια εμπιστοσύνη)».

Είναι δυνατόν η γεωργική παραγωγικότητα να έχει σταματήσει λόγω των εδαφών κορεσμένων με χημικές ουσίες που απαιτούνται για την καλλιέργεια ΓΤΟ (γενετικά τροποποιημένων οργανισμών) ή της μαζικής διάβρωσης από τις τεχνοβιομηχανικές μεθόδους της σύγχρονης γεωργίας; Η έκθεση προφανώς δεν το λαμβάνει υπόψη. Τα αδίστακτα εργοστάσια-πλοία, οι χημικοί κορεσμοί και τα πλαστικά απορρίμματα στους ωκεανούς έχουν κάποια σχέση με τη μείωση των αλιευμάτων ψαριών; Μπορούμε να πούμε με μέτρια σιγουριά ότι το κάνουν, αλλά στην Έκθεση επισημαίνονται μόνο οι διασυρμένοι παραβάτες του «θερμοκηπίου».

Πώς διαφοροποιεί η IPCC μεταξύ των βλαβών για την ψυχική υγεία που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή και εκείνων που προκαλούνται από τον συναγερμό για την κλιματική αλλαγή; Αυτό το απόσπασμα μυρίζει σκευωρία:

«Η κλιματική αλλαγή έχει επηρεάσει αρνητικά την ανθρώπινη σωματική υγεία παγκοσμίως και την ψυχική υγεία σε περιοχές που αξιολογούνται (πολύ υψηλή εμπιστοσύνη) και συμβάλλει σε ανθρωπιστικές κρίσεις όπου οι κλιματικοί κίνδυνοι αλληλεπιδρούν με υψηλή ευπάθεια (υψηλή εμπιστοσύνη).»

Αυτός ο κυκλικός συλλογισμός εγγυάται ότι όταν οι συναγερμοί χρησιμοποιούν οργουελικές υπερβολές για να τρομοκρατήσουν την ανθρωπότητα για το μέλλον, η IPCC μπορεί να υποδείξει ότι ο ανθρώπινος τρόμος «προκαλείται» από την κλιματική αλλαγή – παρά από ανθρωπογενή κλιματικό συναγερμό (υψηλή εμπιστοσύνη: βλέπε Greta Thunberg κλπ.).

Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς εάν η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει τόσο γρήγορα όσο η παγκοσμιοποίηση της θάλασσας. Και φυσικά είναι οι φτωχότεροι από τους πληθυσμούς του κόσμου που υποφέρουν περισσότερο από τις τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τις πολιτικές για την κλιματική αλλαγή που κλιμακώνουν τις τιμές των καυσίμων. Είναι αυτό το σχέδιο ή απλώς μια ακούσια συνέπεια, όπως το να σκοτωθούν όλες οι αγελάδες για να ταΐσουμε την ανθρωπότητα με χημικά κορεσμένα φυτά;

Η Έκθεση προειδοποιεί ότι «Ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη που προκαλείται από τον άνθρωπο απαιτεί καθαρές μηδενικές ανθρωπογενείς εκπομπές CO2». Καθώς οι παγκοσμιοποιητές του ΟΗΕ, του WEF και του ΠΟΥ αξιοποιούν τον συναγερμό του κλίματος σε μια τέχνη τεχνητής νοημοσύνης της Νέας Εποχής, αυτό που απαιτείται είναι καθαρά μηδενική διακυβερνητική καπηλεία φόβου.

Ας μην μας κόβεται η συλλογική μας αναπνοή από τη μελέτη αυτής της υπαρξιακής έκτακτης ανάγκης (εξαιρετικά χαμηλής εμπιστοσύνης).

Η αρχική πηγή αυτού του άρθρου είναι η Global Research.

Ο John Klar παρουσιάζει τo substack και το podcast του Small Farm Republic από το αγρόκτημά του στο Vermont. Το νέο του βιβλίο είναι το Small Farm Republic: Why Conservatives Must Embrace Local Agriculture, Reject Climate Alarmism και Lead an Environmental Revival. Είναι συχνός συνεργάτης της Global Research.

lewrockwell.com

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου