Τα παγκόσμια γεγονότα δε συμβαίνουν από μόνα τους. Κάποιοι τα κάνουν να συμβούν, και τα περισσότερα δρομολογούνται από εκείνους που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας οικονομίας πίσω από τη σκηνή.
ΚΡΙΣΗ! ΚΡΙΣΗ! ΥΦΕΣΗ! Έχουμε αρχίσει ήδη να παραμιλάμε… Από πού και πώς ξεκίνησε η κρίση; Πώς μας προέκυψε έτσι ξαφνικά; Κατά την ταπεινή μου άποψη, η χρηματιστική και χρηματιστηριακή κρίση είναι μια καλοστημένη απάτη σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως ήταν και όλες οι προηγούμενες, μικρότερες ή μεγαλύτερες, που έχει καταγράψει η ιστορία. Και η παρούσα ΚΡΙΣΗ είναι μια ενορχηστρωμένη υπεξαίρεση των χρημάτων των λαών, κοινώς ληστεία, η οποία, όπως είναι φυσικό, συνεπάγεται και κρίση της πραγματικής οικονομίας, αυτό που ονομάζουμε ύφεση. Όταν αδειάζουν οι τσέπες του λαού, δεν γίνεται κατανάλωση, οι εταιρείες δεν πουλάνε, δεν βγάζουν κέρδη, απολλύουν υπαλλήλους και στο τέλος πολλές κλείνουν. Έτσι, η ανεργία αυξάνεται μαζί και φτώχεια, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις τα κράτη χρεοκοπούν. Δεν υπάρχει τίποτα το μυστήριο, τίποτα το μεταφυσικό στη δημιουργία μιας εθνικής χρεοκοπίας ή παγκόσμιας κρίσης. Η κρίση ήταν προβλέψιμη, διότι όλες οι φούσκες αργά ή γρήγορα σπάζουν, και τα οικοδομήματα που χτίζονται στην άμμο καταρρέουν.
Ας δούμε την Ισλανδία, π.χ., μια μικρογραφία-μοντέλο της παγκόσμιας χρηματιστικής φούσκας. Πώς προέκυψε έτσι ξαφνικά η χρεοκοπία της; Ποιοι και πώς την προκάλεσαν ή τη μεθόδευσαν; Αναζητήσατε τους τζογαδόρους συναλλάγματος, επιτοκίων και μετοχών, καθώς και τους άπληστους τραπεζίτες, θα έλεγα εγώ, κι ας μην είμαι οικονομολόγος. Η μέχρι προ ολίγου ανθηρά φούσκα της οικονομίας της Ισλανδίας – μιας μικρής χώρας με 302.000 κατοίκους – βασιζόταν κυρίως σ’ εκείνους (currency traders) που δραστηριοποιούνται στην αγορά συναλλάγματος (FOREX) . Οι μεγαλέμποροι συναλλάγματος που θησαυρίζουν επενδύοντας δανεικά (δηλαδή με ξένα κόλλυβα), εκμεταλλευόμενοι τις τεράστιες διαφορές των επιτοκίων δανεισμού και καταθέσεων από χώρα σε χώρα (carry trading), δανείζονταν υπέρογκα ποσά σε yen από την Τράπεζα της Ιαπωνίας με 0% επιτόκιο, ή Ελβετικά φράγκα με 1%, και στη συνέχεια τα μετέτρεπαν σε Ισλανδική chrona, καταθέτοντάς τα επί προθεσμία στις Ισλανδικές τράπεζες με επιτόκια που ξεπερνούσαν το 10%. Το τεράστιο και εύκολο κέρδος είναι προφανές.
Όταν, λοιπόν, δόθηκε το παρασύνθημα από εκείνους που κινούν τα νήματα της παγκόσμιας χρηματιστικής φούσκας, οι μεγαλοκαταθέτες απέσυραν μαζικά τις καταθέσεις τους, ξεπουλώντας την Ισλανδική chrona για ν’ αγοράσουν δολάρια. Το αποτέλεσμα ήταν η κατάρρευση της chrona! Όπως ήταν φυσικό, ακολούθησε (14/10/2008) και η κατάρρευση των μετοχών στο Χρηματιστήριο του Reykjavik, παρόλο που η Κυβέρνηση της Ισλανδίας το είχε κλείσει για τρεις μέρες ώστε ν’ αποτρέψει τις μαζικές πωλήσεις. Προηγουμένως, σε μια απεγνωσμένη κίνηση πανικού, είχε κρατικοποιήσει τις τρεις μεγαλύτερες τράπεζες – Kaupthing, Landsbanki, Glitnir – η κεφαλαιοποίηση των οποίων αντιστοιχούσε στα τρία τέταρτα του χρηματιστηριακού δείκτη. Κοντολογίς, το ξαλάφρωμα των Ισλανδικών τραπεζών από τις καταθέσεις των ξένων χρηματιστικών παικτών προκάλεσε τη χρεοκοπία της Ισλανδίας και την επέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τη “σωτηρία” της. Τώρα οι καλομαθημένοι Ισλανδοί το φυσάνε και δεν κρυώνει! Είχαν μάθει να ζουν στον τεχνητό παράδεισο της χρηματιστικής φούσκας και δε μπορούν να πιστέψουν πώς πτώχευσαν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Αναρωτιέμαι, όμως, εάν η Ισλανδία δεν ήταν μαρκαρισμένη για χρεοκοπία, ώστε αναγκαστικά να προσφέρει για εκμετάλλευση σε ξένες εταιρείες τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, που πρόσφατα είχαν ανακαλυφτεί στις βορειοανατολικές ακτές της, για να ξεπληρώσει έτσι τα χρέη της στο ΔΝΤ. Καθώς οι πάγοι λιώνουν στις πολικές περιοχές, και καθώς η τεχνολογία άντλησης πετρελαίων σε μεγάλο βάθος εξελίσσεται, η Ισλανδία αποκτά όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη που θέλουν να διεκδικήσουν μερίδιο από την τεράστια φρέσκια μαύρη “ πίτα”. Και δυστυχώς, κάποιοι Ισλανδοί τραπεζίτες και πολιτικοί δεν θ’ αρνηθούν να γίνουν πιόνια και λακέδες του απεχθούς ΔΝΤ, παρόλη την έντονη κριτική που ήδη δέχονται από τον Ισλανδικό Τύπο.
Η θεωρία της διεθνούς οικονομικής συνωμοσίας θέλει εκείνους που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία να έχουν προκαλέσει εσκεμμένα το ντόμινο της επώδυνης χρηματοοικονομικής κρίσης που χτυπάει τη μια χώρα μετά την άλλη, ώστε στη συνέχεια να τις θέσουν σε καθεστώς πλήρους εξάρτησης, για τη διευκόλυνση του επόμενου σταδίου της παγκοσμιοποίησης, όποιο κι αν είναι αυτό. Αν η θεωρία τούτη έχει δόση αληθείας, ας ελπίσουμε ότι θα είναι για κάτι καλύτερο και ότι μέσα από τις ωδίνες της ύφεσης θα γεννηθεί ένα πιο υγιές παγκόσμιο οικονομικό σύστημα με επίκεντρο τον άνθρωπο. Εγώ, πάντως, κλίνω περισσότερο προς την άποψη ότι η κρίση προκλήθηκε μάλλον από άκρατη απληστία και καλπάζουσα διαφθορά σε υψηλό διεθνές επίπεδο, και λιγότερο από συνομωσία για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένου σχεδίου. Και βεβαίως οι συνωμότες, αν υπάρχουν και δρουν συντονισμένα προς ίδιον όφελος και μόνο, θα είναι και άπληστοι και διεφθαρμένοι.
Και για να έρθουμε στα δικά μας, η παρούσα χρηματοοικονομική κρίση πλήττει περισσότερο τις αναπτυσσόμενες αγορές, μεταξύ των οποίων είναι κι εκείνες της Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης στην οποία κατευθύνεται το ένα τρίτο των εξαγωγών της χώρας μας, όπου πολλές Ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες έχουν σημαντική παρουσία. Λέτε να προορίζονται προς τα εκεί κάποια από τα 28 δις που προσφέρει στις Τράπεζες η Κυβέρνηση του κ. Καραμανλή; Τρέχα γύρευε, θα μου πεις… Ποιος θα τις ελέγξει; Εδώ που φτάσαμε δυστυχώς δεν υπάρχουν εκείνοι που θα συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Και αν υπάρχουν κάποιες προτάσεις που φαίνονται λογικές για την αντιμετώπιση της κρίσης, όπως, π.χ., εκείνες του Ανδρέα Βγενόπουλου και του Στέφανου Μάνου, δυστυχώς δεν συγκινούν ούτε τον κ. Αλογοσκούφη ούτε τον κ. Καραμανλή. Κι έτσι, κανείς πια δεν μπορεί να προβλέψει τι θα μας ξημερώσει. Είναι αυτό που λένε: πήρε ο στραβός κατήφορο… Και συνήθως ο κατήφορος καταλήγει σε γκρεμό. Μη γένοιτο! Ας ελπίσουμε σε κάποιο θαύμα…
Tags: Χωρίς κατηγορία
