«Αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό, δύο χιλιάδες χρόνια μετά, σταυρώνουν ένα λαό. Ανερυθρίαστα, εκτελούν παιδιά», δήλωσε ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ Γιώργος Καρατζαφέρης, κληθείς να σχολιάσει τις δραματικές εξελίξεις στην Παλαιστίνη.
Αυτά διάβασα σήμερα στο ιστολόγιο http://ventetta.blogspot.com/ και ένιωσα την ανάγκη ν’ απαντήσω.
Μεταφέρω και εδώ την απάντηση που έδωσα στον κ. Καρατζαφέρη, με κάποιες προσθήκες:
Α, όλα κι όλα κύριε Καρατζαφέρη μου, μην το πάτε το πράγμα τόσο πίσω.
Φυσικά και καταδικάζουμε απερίφραστα τη σφαγή αμάχων και παιδιών από τους Ισραηλινούς, όπως άλλωστε καταδικάζουμε τις εκτελέσεις αθώων Ισραηλινών πολιτών και παιδιών από τις επιθέσεις αυτοκτονίας και τις άλλες πολεμικές δραστηριότητες των Παλαιστινίων.
Όμως το να πηγαίνετε τη “βαλίτσα” τόσο πίσω στη σταύρωση του Χριστού είναι άκρως ρατσιστικό. Θα μας άρεσε να μας κολλάνε ρετσινιά για κάτι που έκαναν οι πρόγονοί μας; Δεν ήταν δα και τόσο αγγελούδια οι Αρχαίοι Έλληνες… Δεν έδωσαν το κώνειο στο Σωκράτη; Αφήστε που οι Νεοέλληνες “Ορθόδοξοι” σταυρώνουν το Χριστό καθημερινά με τις πράξεις και τις βλασφημίες τους, με πρωταγωνιστές στα σταυρώματα τους Πατριάρχες, τους Δεσποτάδες, ηγουμένους, κλπ.
Πάντως, καλό έκαναν που σταύρωσαν το Χριστό οι Εβραίοι. Έτσι δεν είναι; Το θέλημα του “Θεού” εκτελούσαν κι αυτοί οι ταλαίπωροι. Αυτά δε λένε οι Γραφές; Η Σταύρωση, λένε, έπρεπε να γίνει, για ν’ ακολουθήσει η Ανάσταση και να ηττηθεί ο θάνατος! (Ηττήθηκε;)
Αφού λοιπόν, κατά την Ορθόδοξη πίστη, ο Χριστός γεννήθηκε για να σταυρωθεί, κάποιοι κακότυχοι – οι Εβραίοι εν προκειμένω – έπρεπε να επιλεγούν, από το “Θεό” (!), ως σταυρωτές. Διαφωνείτε; Επιπλέον, εσείς δε λέτε ότι με τη σταύρωση ο Χριστός “έσωσε” από τις αμαρτίες τους εκείνους που θα τον πίστευαν; Άλλο τώρα αν δεν τους φαίνεται ότι είναι σωσμένοι κι εξαγορασμένοι από το Διάβολο με το αίμα του Χριστού.
Μη με προκαλείτε κ. Καρατζαφέρη να πω κι άλλα που δεν είναι της ώρας. Λοιπόν, ευγνωμοσύνη πρέπει να χρωστάτε στους ευεργέτες Εβραίους εσείς οι Ορθόδοξοι – λέω “εσείς”, αφού εγώ, αν και βαφτισμένη, δεν εκκλησιάζομαι, δεν εξομολογούμαι και δεν κοινωνάω – διότι, εκτός των προαναφερθέντων, χωρίς τη Σταύρωση τι σύμβολο θα βάζαμε στη Σημαία μας; Βλέπεις ο ήλιος της Βεργίνας δε μας άρεσε! Τώρα που μας τον κλέψανε μας έπιασε ο πόνος… Σταυρό προτιμήσαμε και βαρύ σταυρό σηκώνουμε μια ζωή εξ αιτίας της βλακείας των προγόνων μας.
Φύλακας της Οικουμένης έγινε ο Σταυρός του μαρτυρίου – άκουσον, άκουσον! – όπως επιβεβαιώνει και το τροπάριο, “Σταυρός ο Φύλαξ πάσης της Οικουμένης, Σταυρός η ωραιότης της Εκκλησίας”, και μάλιστα το διδάσκουν και τα Θρησκευτικά της Γ´ Δημοτικού, στη σελίδα 11 για την ακρίβεια. Πώς θα είχαμε το φύλακα της οικουμένης χωρίς σταύρωση; Αμ το άλλο;
Αν οι Εβραίοι δε σταύρωναν το Χριστό, πώς θα προσεύχονταν οι Ορθόδοξοι, αφού δε νοείται προσευχή αν δεν κάνεις το σταυρό σου;
Ευεργέτες της Ορθοδοξίας, λοιπόν, οι Εβραίοι σταυρωτές! Γιατί, τότε, τους πολεμάνε οι Ορθόδοξοι μια ζωή; Εδώ στις νεκρώσιμες ακολουθίες οι τεθνεώτες αποστέλλονται στους Εβραίους Πατριάρχες για να βρουν ανάπαυση. Τι λέμε τώρα; Ας μην είμαστε και αχάριστοι! “Εν κόλποις Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ αναπαύσαι την ψυχήν του κεκοιμημένου δούλου σου τάδε”, κλπ. κλπ.
Λοιπόν, αν μη τι άλλο οι “Ορθόδοξοι” Χριστιανοί πρέπει να ευχαριστήσουν τους Εβραίους που έκαναν τη βρώμικη δουλειά, σταυρώνοντας το Χριστό, ώστε να μπορούν οι καημένοι οι Έλληνες να επινοήσουν τη μοναδική αληθινή θρησκεία που υπάρχει στον κόσμο!
Το σπουδαιότερο, όμως, κ. Καρατζαφέρη, τι σύμβολο θα διαλέγατε εσείς για το κόμμα σας και τι όνομα, αντί για το ΛΑ.Ο.Σ, αν δεν είχαν σταυρώσει οι Εβραίοι το Χριστό; Θα σας έλειπε το όμικρον! Γι’ αυτό σας λέω να ηρεμήσετε και ν’ αφήσετε τις αντισημιτικές κορώνες.
Πάντως σας προειδοποιώ ότι την επόμενη φορά που θα πέσει στην αντίληψή μου ότι είπατε δημόσια “Αυτοί που σταύρωσαν το Χριστό”, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά που έχει ήδη ανάψει στη χώρα μας, και που σεις ο ίδιος αποδίδετε σε σκοτεινά ξένα κέντρα, θα σας πω κι άλλα που δε συμφέρουν κανέναν σε τούτες τις κρίσιμες για την πατρίδα μας ώρες. Επιτέλους, η υποκρισία και η ανευθυνότητα πρέπει να έχουν τα όριά τους!
Βέβαια, εσείς, όπως και όλοι οι πολιτικάντηδες, όταν ανοίγετε το στόμα σας να πείτε μια κουβέντα έχετε τη σκέψη σας στραμμένη στις κάλπες. Και στη μερίδα του λαού που το κόμμα σας αγρεύει ψήφους αρέσουν φαίνεται τ’ αντισημιτικά συνθήματα. Όμως, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, και με όλα τα μέτωπα ανοιχτά, η έξαρση του αντισημιτισμού δε συμφέρει την πατρίδα μας, κ. Καρατζαφέρη. Συνεννοηθήκαμε;
Α, ναι, για να βγάλω εσάς, και πιθανώς άλλους, από την απορία τι Θεό λατρεύω, αν είμαι άθεη, ή δωδεκαθεΐστρια, κλπ., σας πληροφορώ ότι πιστεύω στο Θεό, εμπνέομαι από τη διδασκαλία του Χριστού, αλλά δεν έχω, κι ούτε θέλω να έχω, καμία θρησκεία. Ή μήπως δε μου αναγνωρίζετε το δικαίωμα να σκέπτομαι και ν’ αναζητώ την αλήθεια μόνη μου αντί να την παίρνω δεύτερο και τρίτο χέρι από κάποιους που δήθεν είχαν ανοιχτή επικοινωνία με το Θεό, ενώ εμείς οι υπόλοιποι τάχα δε μπορούμε να κατανοήσουμε τα πνευματικά;
Υ.Γ.
Προστέθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2009.
Με αφορμή κάποια κακόβουλα σχόλια που δέχτηκα σε άλλο ιστολόγιο, εξ αιτίας του ανωτέρω άρθρου μου, έδωσα μια απάντηση σε στίχους, την οποία μεταφέρω και εδώ:
Είναι φορές σαν τούτη εδώ,
Που αναρωτιέμαι γιατί γράφω,
Εάν αξίζει άραγε να ξενυχτώ,
Και αν κανείς κατανοεί τα όσα περιγράφω…
Κι είναι στιγμές σαν τούτη εδώ,
Που η απογοήτευση με καταβάλλει,
Όταν ο αντρικός σοβινισμός ορμά,
Και στην προσωπική ζωή μου βάλλει.
Είναι στιγμές σαν τούτη δω,
που ο θυμός με πλημμυρίζει,
Όταν αντί να κρίνουν τις ιδέες μου,
Το “δεσποινίς” ή το “κυρία” τους προβληματίζει…
Είναι στιγμές σαν τούτη δω,
Που ο φυλετικός ο ρατσισμός χτυπάει
Μαντεύει και χλευάζει ανηλεώς,
κι αν σιδερώνω ‘σώρουχα ανδρός ρωτάει.
Ναι κάποτε σιδέρωνα τους απαντώ,
Αν και το έβρισκα ανιαρή ρουτίνα,
Μα κρίθηκ’ ακατάλληλη για το νοικοκυριό,
Κι ο σύζυγός μου έβαλ’ άλλη στην κουζίνα.
Δε λέω, μου παρουσιάστηκαν και άλλες “ευκαιρίες”,
Μα όταν άκουγαν πως στο κομπιούτερ ξενυχτώ,
Κι έχω μεσάνυχτ’ από μουσακά και γιαχνιστό,
Έτρεχαν να αναζητήσουν πιο καλόβολες κυρίες.
Έτσι προέκυψε μοναχικά να ζω,
Σκληρό κάποιες φορές… μα δεν το μετανιώνω,
που αντί ένα αρσενικό να υπηρετώ,
προτίμησα για τις ιδέες μου ν’ αγωνιστώ.
