Γιατί η Ορθοδοξία αποκαλεί τους πιστούς "ποίμνιο";

Αυτό αναρωτήθηκα κι εγώ και έκανα κάποιες “κακές” σκέψεις που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας. Παρακαλούνται όσοι πιστοί αποδέχονται το ρόλο του προβάτου να μην συνεχίσουν την ανάγνωση διότι μπορεί να κινδυνέψουν να εξεμέσουν τον παραισθησιογόνο σανό που τους ταΐζουν οι θρησκευτικοί ταγοί-ποιμένες.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Ποια είναι η χρησιμότητα του “ποιμνίου”; Ποια η προσφορά του προβάτου στον τσοπάνη (ποιμένα) ως αντάλλαγμα για το σανό με τον οποίο το τρέφει;

Προφανώς το πρόβατο, θέλει δε θέλει, προορίζεται για άρμεγμα, για κούρεμα και για σφαγή. Δηλαδή ο τσοπάνης εκμεταλλεύεται το γάλα και όλα τα παράγωγά του, το μαλλί του και όλα τα μάλλινα προϊόντα, το κρέας του και το δέρμα του.

Έχει ελευθερία επιλογής το πρόβατο για το τι θα προσφέρει στον τσοπάνη (ποιμένα) και τι όχι;

Ουδεμία διαπραγμάτευση μπορεί να γίνει μεταξύ τσοπάνη και προβάτου!

Έχει τη δυνατότητα το πρόβατο (πιστός) να παραπονεθεί στον τσοπάνη (ποιμένα) για την ποιότητα του σανού με το οποίο το ταΐζει;

Κανένα δικαίωμα δεν έχει το πρόβατο (πιστός) για παράπονα στον τσοπάνη (ποιμένα) σχετικά με την ποιότητα του σανού.

Και δεν φοβάται ο τσοπάνης (ποιμένας) μήπως του φύγουν κάποια πρόβατα από το μαντρί προς αναζήτηση καλύτερου σανού;

Κατά κανόνα δεν φοβάται. Έχει τόσο πολύ εκφοβίσει τα πρόβατα (πιστούς) ότι αν ξεμυτήσουν από το μαντρί θα τα φάει ο λύκος (διάβολος) που τα περισσότερα δεν τολμάνε ούτε να το σκεφτούν.

Υπάρχουν όμως και κάποια πιο ζωηρά και περίεργα πρόβατα που πότε-πότε δραπετεύουν από το μαντρί και τρέχουν να μαντρωθούν σε άλλο παραπέρα, όπου ο εκεί τσοπάνης (ποιμένας) τάζει στα πρόβατά του καλύτερης ποιότητας σανό και ασφαλέστερο κούρεμα και άρμεγμα.

Στην περίπτωση αυτή οι τσοπάνηδες κηρύσσουν αέναο πόλεμο μεταξύ τους με τον πρώτο να αναθεματίζει τον δεύτερο ως αιρετικό που κλέβει πρόβατα (πιστούς) για να τα παραδώσει στο λύκο (διάβολο).

Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν πολλές στάνες προβάτων (πιστών), των οποίων οι τσοπάνηδες (ποιμένες) βρίσκονται στα μαχαίρια, ισχυριζόμενοι ότι ο δικός τους σανός και μόνο είναι σωτήριος και πλουτίζοντας απαξάπαντες από το κούρεμα και το άρμεγμα του ποιμνίου (πιστών).

Ποια πιθανότητα έχει το πρόβατο (πιστός) για πνευματική αφύπνιση και εξέλιξη;

Καμία πιθανότητα, όσο το πρόβατο βρίσκεται εγκλωβισμένο σε κάποιο μαντρί. Διότι ο σανός από τον οποίο τρέφονται τα πρόβατα (πιστοί) οποιασδήποτε στάνης είναι ειδικά μεταλλαγμένος ώστε να προκαλεί στα πρόβατα ψευδαισθήσεις σωτηρίας από το λύκο (διάβολο) για να αρμέγονται-κουρεύονται εις το διηνεκές από τους τσοπάνηδες (ποιμένες).

Πώς όμως προέκυψε ο χαρακτηρισμός των πιστών ως “ποίμνιο” και “πρόβατα”; Τυχαία; Όχι βέβαια. Όλα έχουν την πηγή τους στους συγγραφείς της Βίβλου, την οποία ονόμασαν “Αγία Γραφή” και “Λόγο του Θεού”.

Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά εδάφια:

“Ημείς δε ο λαός σου και τα πρόβατα της βοσκής σου θέλομεν σε δοξολογεί εις τον αιώνα…” (Ψαλμοί 79:13)

“Διότι αυτός είναι ο Θεός ημών· και ημείς λαός της βοσκής αυτού και πρόβατα της χειρός αυτού…” (Ψαλμοί 95:7)

“Γνωρίσατε ότι ο Κύριος είναι ο Θεός· (…) · ημείς είμεθα λαός αυτού και πρόβατα της βοσκής αυτού”. (Ψαλμοί) 100:3)

“Ουαί εις τους ποιμένας τους φθείροντας και διασκορπίζοντας τα πρόβατα της βοσκής μου, λέγει Κύριος”. (Ιερεμίας 23:1)

“Διά τούτο, ακούσατε, ποιμένες, τον λόγον του Κυρίου:
Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, εγώ είμαι εναντίον των ποιμένων, και θέλω εκζητήσει τα πρόβατά μου εκ της χειρός αυτών και θέλω παύσει αυτούς από του να ποιμαίνωσι τα πρόβατα· και δεν θέλουσι πλέον βόσκει εαυτούς οι ποιμένες, διότι θέλω ελευθερώσει εκ του στόματος αυτών τα πρόβατά μου και δεν θέλουσιν είσθαι κατάβρωμα εις αυτούς“. (Ιεζεκιήλ 34: 9-10)

“Υιέ ανθρώπου, προφήτευσον επί τους ποιμένας του Ισραήλ· προφήτευσον και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός προς τους ποιμένας· Ουαί εις τους ποιμένας του Ισραήλ, οίτινες βόσκουσιν εαυτούς· οι ποιμένες δεν βόσκουσι τα ποίμνια;“ (Ιεζεκιήλ 34:2)

“Ο θυμός μου εξήφθη κατά των ποιμένων και θέλω τιμωρήσει τους τράγους· διότι ο Κύριος των δυνάμεων επεσκέφθη το ποίμνιον αυτού, τον οίκον Ιούδα, και έκαμεν αυτούς ως ίππον αυτού ένδοξον εν μάχη”. (Ζαχαρίας 10: 3).

“Ο δε (Ιησούς) αποκριθείς είπε· Δεν απεστάλην ειμή εις τα πρόβατα τα απολωλότα του οίκου Ισραήλ”. (Κατά Ματθαίον 15:24)

“Πάντες όσοι ήλθον προ εμού κλέπται είναι και λησταί· αλλά δεν ήκουσαν αυτούς τα πρόβατα.” (Κατά Ιωάννην 10:8)

“Και άλλα πρόβατα έχω, τα οποία δεν είναι εκ της αυλής ταύτης· και εκείνα πρέπει να συνάξω…” (Κατά Ιωάννην 10:16)

“Τα πρόβατα τα εμά ακούουσι την φωνήν μου, και εγώ γνωρίζω αυτά, και με ακολουθούσι”. (Κατά Ιωάννην 10: 27)

“Αφού λοιπόν εγευμάτισαν, λέγει προς τον Σίμωνα Πέτρον ο Ιησούς· Σίμων Ιωνά, αγαπάς με περισσότερον τούτων; Λέγει προς αυτόν· Ναι, Κύριε, συ εξεύρεις ότι σε αγαπώ. Λέγει προς αυτόν· Βόσκε τα αρνία μου.
Λέγει προς αυτόν πάλιν δευτέραν φοράν· Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; Λέγει προς αυτόν· Ναι, Κύριε, συ εξεύρεις ότι σε αγαπώ. Λέγει προς αυτόν· Ποίμαινε τα πρόβατά μου.
Λέγει προς αυτόν την τρίτην φοράν· Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; Ελυπήθη ο Πέτρος ότι είπε προς αυτόν την τρίτην φοράν· Αγαπάς με; και είπε προς αυτόν· Κύριε, συ εξεύρεις τα πάντα, συ γνωρίζεις ότι σε αγαπώ. Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Βόσκε τα πρόβατά μου“. (Κατά Ιωάννην 21: 15-17)

Στα εδάφια αυτά, τόσο της Παλαιάς όσο και της Καινής Διαθήκης, βλέπουμε πώς προήλθε ο χαρακτηρισμός των πιστών ως ποίμνιο και πρόβατα από την Ορθοδοξία και όχι μόνο. Στην Β’ Στάση των χαιρετισμών η ίδια η Παναγία χαιρετίζεται ως “αυλή λογικών προβάτων“.

Τώρα το εάν και πώς συμβιβάζεται ο χαρακτηρισμός των πιστών στη Βίβλο ως ποίμνιο και πρόβατα με το “Εγώ είπα, θεοί είσθε σεις και υιοί Υψίστου πάντες” (Ψαλμοί 82: 6), το οποίο μάλιστα επιβεβαίωσε ο Ιησούς (Κατά Ιωάννη 10: 34-35), απαντήστε στον εαυτό σας εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές.

Στα παραπάνω εδάφια που παρέθεσα είδαμε ότι και στην Παλαιά Διαθήκη οι ποιμένες αντί να βοσκήσουν τα ποίμνια βοσκούσαν τους εαυτούς των, καταβροχθίζοντας τα πρόβατα!

Παρεμπιπτόντως, είδαμε ότι ο Ιησούς ομολόγησε ότι είχε αποσταλεί αποκλειστικά στα απολωλότα πρόβατα του Οίκου Ισραήλ! Δηλαδή δεν απεστάλη για να γίνει σωτήρας όλης της ανθρωπότητας;

Αλλά αυτό το τελευταίο σχόλιο είναι… άλλου παπά βαγγέλιο…

Τι θα επιλέξουμε λοιπόν; Να μείνουμε εσαεί πρόβατα τρεφόμενα με το θρησκευτικό σανό των ψευδαισθήσεων ή να εξέλθουμε από το μαντρί και να πραγματώσουμε το θεϊκό πνεύμα μέσα μας, συνειδητοποιώντας ότι είμαστε όλοι και όλες υιοί και θυγατέρες Θεού και ότι ο προορισμός μας είναι να γίνουμε “θεοί” εν δυνάμει για να εκδιώξουμε τους δυνάστες-εμπόρους των σωμάτων και των ψυχών ημών από τον “Οίκο του Πατρός” μας, δηλαδή από τον πλανήτη γη;.

Μήπως αυτό εννοεί ο Απόστολος Παύλος στην Προς Ρωμαίους επιστολή του (κεφ. 8: 19), λέγοντας: “Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού”;