Υπάρχει βάσιμος λόγος για νέα “Έξοδο”; Γνωρίζουν κάτι οι Ρωσο-Εβραίοι που δεν γνωρίζουμε; Φοβούνται υφέρποντα αντισημιτισμό και ξέσπασμα νέων διωγμών λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και της στάσης υπέρ αυτής που πήραν κάποιοι επιφανείς Ρωσο-Εβραίοι όπως ο σημαντικότερος Ραβίνος της Μόσχας Pinchas Goldschmidt, ο οποίος εγκατέλειψε τη Ρωσία τον περασμένο Ιούλιο όταν αξιωματούχοι της Μόσχας τον πίεσαν να στηρίξει τον πόλεμο στην Ουκρανία;
Πάντως το κράτος του Ισραήλ τα πάει καλά με τη Ρωσία. Δεν επέβαλε τις κυρώσεις που επέβαλε η Δύση, δεν έστειλε όπλα και άλλο “αμυντικό” εξοπλισμό στην Ουκρανία και, μαζί με την Τουρκία, παίζουν το ρόλο του διαμεσολαβητή για την ειρήνη στην περιοχή. Βλέπετε ότι το Ισραήλ προστατεύει πρώτα τα συμφέροντα του λαού του, ενώ ο τουρισμός από τη Ρωσία είναι ένα υπολογίσιμο έσοδο που δεν έχει την πολυτέλεια να τινάξει στον αέρα.
Όλα καλά λοιπόν με τις σχέσεις Ισραήλ-Ρωσίας. Προς τι λοιπόν η μαζική φυγή χιλιάδων Εβραίων από τη Ρωσία; Αν δεν υπάρχει σκόπιμη κρυφή υποκίνηση από τα γνωστά-άγνωστα κέντρα για να επέλθει ένα “brain drain” στη Ρωσία, αφού η συντριπτική πλειοψηφία της Εβραϊκής κοινότητας στη Ρωσία είναι επιφανή μέλη της μεσαίας και μεγάλης αστικής τάξης, τότε οι μεταναστεύοντες Ρώσοι-Εβραίοι προβλέπουν ή έχουν μυστική πληροφόρηση για επικείμενη οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας και φεύγουν για να διασωθούν. Σίγουρα θα υπάρχουν και αυτοί που διακατέχονται από το σύνδρομο της καταδίωξης, βαθιά ριζωμένο. στη συλλογική ψυχή των Εβραίων εξ’ αιτίας των διωγμών που έχουν υποστεί ανά τους αιώνες.
Η Anna Shternshis, Καθηγήτρια Εβραϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο και ειδική στην εβραϊκή ιστορία στη Ρωσία. δήλωσε: «Έχω αρκετά προβληματιστεί γιατί υπάρχει τόση βιασύνη να πάμε στο Ισραήλ, διότι δεν βλέπουμε ένα τεράστιο κύμα αντισημιτισμού. Αλλά μετά, βάζοντας το ιστορικό μου καπέλο, βλέπω ότι κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στη Ρωσία, κάποιες ανατροπές, κάποιες αλλαγές, οι Εβραίοι βρίσκονται πάντα σε κίνδυνο». [1]
Για να εμποδίσει, κατά την άποψή μου, το Εβραϊκό “brain drain” από τη χώρα του, o Vladimir Putin κινείται προς το να κλείσει την Jewish Agency [2], μια ΜΚΟ στενά συνεργαζόμενη με την Ισραηλινή Κυβέρνηση, που βοηθά με κάθε τρόπο τους Εβραίους σε όλο τον κόσμο να μεταναστεύσουν στο Ισραήλ.
Η Jewish Agency αναφέρει ότι 20.500, από τους εκτιμώμενους συνολικά 165.000 Εβραίους της Ρωσίας, έχουν φύγει από τον Μάρτιο, οι περισσότεροι κατευθυνόμενοι στο Ισραήλ. Τουλάχιστον ένας στους οκτώ Ρωσο-Εβραίους έχουν εγκαταλείψει τη Ρωσία από τότε που άρχισε ο πόλεμος με την Ουκρανία.[1].
Και μπορεί να μην υπάρχει εκδηλωμένος αντισημιτισμός στη Ρωσία σήμερα, υπάρχουν όμως άλλοι ισχυροί λόγοι για να ενθαρρύνεται η μετανάστευση Ρωσο-Εβραίων στο Ισραήλ, όπως θα δείτε στην επόμενη παράγραφο. Ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος παρουσιάζει μια κρυφή “ευκαιρία” για το Ισραήλ, και δεν μπορεί να την αφήσει ανεκμετάλλευτη.
«Είναι σημαντικό από την άποψη του Ισραήλ να διατηρηθεί η ροή των Ρώσων Εβραίων που πηγαίνουν στα κατεχόμενα, το οποίο χρειάζεται περισσότερους Εβραίους να μεταναστεύσουν για να ωφελήσουν το Ισραήλ όσον αφορά τη δημογραφική αντιπαράθεση με τον παλαιστινιακό λαό αφενός, ενώ επίσης επωφελείται από την επιστημονική και την ακαδημαϊκή εμπειρία τους από την άλλη».[3]
Το γεγονός ότι δεν διώκονται οι Εβραίοι της Ρωσίας, αλλά για τους δικούς τους λόγους αποφασίζουν οικειοθελώς να εκπατριστούν, ενισχύεται και από τη συμπάθεια που έχει εκδηλώσει η Μόσχα προς την Ιερουσαλήμ.
«Αν και ιστορικά ένας από τους πιο σκληρούς εχθρούς των Εβραίων, η Μόσχα έχει επιδιώξει θερμότερες σχέσεις με την Ιερουσαλήμ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτή η διαδικασία επιταχύνθηκε υπό τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, του οποίου η απροσδόκητη συμπάθεια για τους Εβραίους – που πιθανώς πηγάζει από την πίστη στην παντοδυναμία του “Παγκόσμιου Εβραϊσμού” – τον έχει αφήσει σχετικά ευνοϊκά διακείμενο προς το έθνος-κράτος τους». [4]
Η Ισραηλική κυβέρνηση, φυσικά, ανταποκρίνεται σε αυτή τη “συμπάθεια” του Putin παντοιοτρόπως, με γνώμονα πάντα το συμφέρον των Ισραηλινών.
«Η Ιερουσαλήμ έχει αρνηθεί τα ουκρανικά αιτήματα για στρατιωτική βοήθεια – συμπεριλαμβανομένης αμυντικής ή μη θανατηφόρας βοήθειας ή επιτρέποντας σε τρίτες χώρες να μεταφέρουν όπλα ισραηλινής κατασκευής στους Ουκρανούς – και διατήρησε την άρνησή της να πουλήσει το spyware Pegasus στο Κίεβο. Επιπλέον, το Ισραήλ έχει επανειλημμένα αρνηθεί να πουλήσει στο Κίεβο το αντιπυραυλικό αμυντικό του σύστημα Iron Dome, αν και αυτή η πλατφόρμα θα ήταν αμφίβολης χρησιμότητας για τους Ουκρανούς στον αγώνα τους εναντίον της Ρωσίας. (…)
Το Ισραήλ είναι μια από τις λίγες δυτικές χώρες χωρίς περιορισμούς βίζας κατά της Ρωσίας, γεγονός που το καθιστά δημοφιλές για τους Ρώσους τουρίστες. Μετά από όλα αυτά τα πράγματα για τον COVID, το Ισραήλ χρειάζεται τουρίστες, οπότε γιατί να χάσει τους Ρώσους; (…)
Το Ισραήλ έχει χιλιάδες Εβραίους μετανάστες που ήρθαν από την ΕΣΣΔ και τη Ρωσία. Αυτοί οι μετανάστες έχουν τις διασυνδέσεις τους στη Ρωσία».[5]
Το Ισραήλ είναι πρότυπο κυρίαρχου κράτους, σε αντίθεση με το αμερικανόδουλο και κομπλεξικό ελληνικό προτεκτοράτο, και δεν διστάζει να υψώσει ανάστημα ακόμη και απέναντι στον ισχυρότερο σύμμαχό του, τις Ηνωμένες Πολιτείες:
«Το Ισραήλ δεν έχει καλό ιστορικό να κάνει αυτό που του λένε (εκτός αν το θέλει), με τους προέδρους των ΗΠΑ να κάνουν συχνά αιτήματα για κατεχόμενα εδάφη, εποίκους, διαπραγματεύσεις με Παλαιστίνιους κ.λπ., τα οποία οι διαδοχικές ισραηλινές κυβερνήσεις αγνοούν (παράδειγμα). Εάν δεν είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ, τότε το Ισραήλ απολύτως δεν θα το κάνει , και δεν είναι σαφές ότι η επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία είναι προς το συμφέρον του Ισραήλ».[5]
Υπάρχει άραγε και άλλος λόγος για την επιλογή της ουδετερότητας στον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο εκ μέρους του Ισραήλ; Βεβαίως και υπάρχει:
«Το Ισραήλ έχει καταφέρει μέχρι τώρα να περπατήσει σε τεντωμένο σχοινί μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Υπάρχουν εβραϊκές κοινότητες και στα δύο κράτη ενώ η Ρωσία διατηρεί ισχυρή στρατιωτική παρουσία στη Συρία, στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ, όπου ο Ισραηλινός Στρατός πρέπει να μπορεί να συνεχίσει τις εναέριες εξόδους του εναντίον στόχων που υποστηρίζονται από το Ιράν. Αυτή η φαινομενικά ουδέτερη θέση έδωσε τη δυνατότητα στο Ισραήλ να αναλάβει το ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων μερών.(…) Η Ιερουσαλήμ δεν σχεδιάζει επί του παρόντος να επιβάλει κυρώσεις στη Μόσχα ή σε Ρώσους ολιγάρχες, δήλωσαν ανώτεροι Ισραηλινοί αξιωματούχοι στους Times of Israel».[6]
Τελειώνοντας δεν μπορώ να αποφύγω τη σύγκριση του Ισραήλ με την Ελλάδα:
-Το Ισραήλ είναι ένα υπερήφανο κυρίαρχο κράτος που οι αποφάσεις και οι ενέργειές του καθορίζονται από το συμφέρον του λαού του.
– Η Ελλάδα είναι ένα κομπλεξικό και φοβικό προτεκτοράτο – παρίας της Ευρώπης που οι αποφάσεις και οι ενέργειές της καθορίζονται από τις επιταγές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, άσχετα αν αυτές είναι καταστροφικές για τον ελληνικό λαό.
– Το Ισραήλ κάνει τα πάντα για να επαναπατρίσει Εβραίους της διασποράς, ακόμη και 5ης γενιάς, προκειμένου να εποικίσει τα κατεχόμενα.με ομοεθνείς.
– Η Ελλάδα κάνει τα πάντα για να εκπατρίσει τα “μυαλά” από τη χώρα μας και στρώνει χαλιά για να υποδεχτεί παράνομους μετανάστες ώστε να αναπληρώσουν το δημογραφικό κενό.
————————————
Παραπομπές:
[1] https://www.bbc.com/news/world-europe-62564122
[3]: https://www.middleeastmonitor.com/20220809-why-did-moscow-shut-down-the-jewish-agency-office/
[5]: https://politics.stackexchange.com/questions/73707/why-hasnt-israel-imposed-sanctions-on-russia
Tags: Anna Shternshis, Putin, αντισημιτισμός, δημογραφικό, Εβραίοι, έξοδος, επαναπατρισμός, Ισραήλ, μετανάστευση, Ουκρανία, Ρωσία
