Έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που ο Πρωθυπουργός ανοίγει το στόμα του για να κάνει δηλώσεις οι αγορές παθαίνουν αμόκ, τα spreads εκτινάσσονται στα ύψη και το ΧΑΑ καταποντίζεται. Το ίδιο έγινε και χθες. (ΓΕΝΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ: 1.696,68 -108,23 -6,00%. Spreads 712 μονάδες). Δείτε εδώ. Μάλιστα χθες σημειώθηκε και μια ακόμη μεγάλη επιτυχία: ο οίκος (ανοχής κερδοσκοπικών επιθέσεων) Standard & Poor’s, υποβάθμισε τη μακροπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας στην κατηγορία ΒΒΒ+. Πρόκειται για την χειρότερη κατηγορία για τα ελληνικά ομόλογα, την επονομαζόμενη «junk» (υψηλού ρίσκου, που στην κυριολεξία σημαίνει «σκουπίδια»). (πηγή)
Τι να πούμε λοιπόν; Να συμβουλέψουμε τον Πρωθυπουργό να μιλάει λιγότερο και να δουλεύει περισσότερο; Μάλλον… Πάμε όμως να δούμε τα κυριότερα σημεία της χθεσινής ομιλίας του ΓΑΠ στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, με ενδιάμεσα δικά μου σχόλια. Βλέπετε ούτε εγώ είναι εύκολο να κόψω την κακιά συνήθεια να σχολιάζω. Δείτε ολόκληρη την ομιλία εδώ.
ΓΑΠ: «Περνάμε μαζί τη δυσκολότερη στιγμή της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών.»
Όντως! Ουδεμία αμφιβολία και αντιδικία περί αυτού…
ΓΑΠ: «Οι ευθύνες που έχουμε αναλάβει είναι ιστορικές, οι πολιτικές μας αποφάσεις καθοριστικές.»
Ούτε λόγος να γίνεται. Το μόνο δυστύχημα είναι ότι μεθαύριο δεν θα μπορείς να ρίχνεις τις ευθύνες για τις συνέπειες των αποφάσεών σου στη ΝΔ και στον Καραμανλή. Αν και από σένα όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς…
ΓΑΠ: «Τους μήνες αυτούς, έχουμε ζήσει εμείς, ο Ελληνικός λαός, πολλές λύπες, όπως και χαρές για επιτυχίες.»
Τις λύπες τις είδαμε και τις ζούμε στο πετσί μας, όμως χαρές και επιτυχίες δεν διακρίναμε πουθενά!
ΓΑΠ: «Ταξιδεύοντας από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα, από σύσκεψη σε σύσκεψη, από συνάντηση σε συνάντηση, από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση, πολλές φορές, ένιωσα αυτό που λένε, τη μοναξιά της εξουσίας.»
Εμείς πάλι νιώθουμε τη μοναξιά του πάτου και την απόγνωση των προδομένων…
ΓΑΠ: «Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι, όλοι μας, με το κέφι που μας δίνει η ιδέα ότι το κάνουμε για την πατρίδα μας, πάμε στη μάχη με το κεφάλι ψηλά, ξέροντας ότι, πάνω από την ασημαντότητα του πολιτικού κόστους, υπάρχει η προσφορά στην Ελλάδα, στο σύνολο, στο συλλογικό συμφέρον.»
Εσείς με το κεφάλι ψηλά, ίσως επειδή έχετε το ακαταλόγιστο, κι εμείς με το κεφάλι χαμηλά και την ουρά στα σκέλια… Όσο για την ασημαντότητα του πολιτικού κόστους, χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει. Οι ατέλειωτες ηλεκτρονικές “διαβουλεύσεις”, με τις εγκληματικές καθυστερήσεις στην ψήφιση νομοσχεδίων, τα ράβε ξήλωνε και νικολοκαρτέρει, οι υπαναχωρήσεις στη φορολόγηση της Εκκλησιαστικής περιουσίας, στις ρυθμίσεις για τους ημιυπαίθριους, κλπ., επιβεβαιώνουν του λόγου σου το αναληθές.
ΓΑΠ: «Διότι αποδεικνύουμε ότι εμείς είμαστε εκείνοι που θέλουμε μια διαφορετική Ελλάδα, ότι εμείς είμαστε οι φορείς της αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα μας.»
Το ότι θέλετε μια διαφορετική Ελλάδα, υποτελή στο ΔΝΤ και στις επιταγές του, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Ουδείς μπορεί να σας κλέψει τη “δόξα” της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας σε ξένη μπότα.
ΓΑΠ: «Αυτή ήταν και αυτή είναι η εντολή που μας έδωσε ο Ελληνικός λαός στις 4 του Οκτώβρη: να εγγυηθούμε την Ελλάδα της περηφάνιας, την Ελλάδα χωρίς επιτηρήσεις και κηδεμονίες, χωρίς δουλείες, υποχρεώσεις ή υπερχρεώσεις σε τρίτους…»
Α, όλα κι όλα! Μη μας λες τέτοια, Πρόεδρε! Ο υπόδουλος δεν μπορεί να είναι εθνικά υπερήφανος, εκτός κι αν είναι βλάκας. Εξάλλου, δεν σας έδωσε κανείς την εντολή να μας φέρετε ξένα αφεντικά για να μας πάρουν τη μπουκιά από το στόμα και να μας βάλουν στο γύψο! Εδώ μας είχατε υποσχεθεί ακόμη και αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό επειδή, όπως λέγατε, “λεφτά υπάρχουν”! Καλά, πάσχετε από αμνησία;
Τώρα, το παραμύθι, ότι τάχα δεν γνωρίζατε το ύψος του ελλείμματος, δεν πείθει διότι απλούστατα όποιος διεκδικεί την εξουσία, εκβιάζοντας και φοβερίζοντας, ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, και τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, οφείλει να γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια σε ποια κατάσταση βρίσκεται η οικονομία. Δεν μπορεί να ζητάει εκβιαστικά πρόωρες εκλογές χωρίς να γνωρίζει την ασθένεια της οικονομίας που υπόσχεται να θεραπεύσει. Αυτά για να τελειώνουμε κάποτε με το παραμύθι αυτό.
ΓΑΠ: «Ναι, το έργο σας, το έργο μας, στο Κοινοβούλιο, στην Κυβέρνηση, στο κόμμα, στην κοινωνία, είναι τιτάνιο, πρωτοποριακό.»
Αναρωτιέμαι, γιατί εκεί έξω στις βλοσυρές αγορές δεν βλέπουν το τιτάνιο έργο σας και μας έχουν αλλάξει τα φώτα; “Πρωτοποριακό” βέβαια είναι το έργο σας, διότι εν καιρώ ειρήνης υποδουλώσατε έναν λαό σε ξένους κηδεμόνες που απαιτούν την κεφαλή του επί πίνακι.
ΓΑΠ: «Ο Ελληνικός λαός μας ψήφισε για μεγάλες αλλαγές…»
Είπαμε αλλαγές αλλά όχι και να μας αλλάξετε τα φώτα! Δεν έταξες τέτοιες αλλαγές, Πρόεδρε, και δεν σου τις ζήτησε κανένας ψηφοφόρος σου!
ΓΑΠ: «Όχι, ο Έλληνας δεν αισθανόταν πολίτης αυτής της χώρας. Ήταν απλά υπήκοος μιας φεουδαρχίας, μιας ξένης Πολιτείας.»
Καλά, ο λογογράφος του Πρωθυπουργού έχει μαύρο χιούμορ! Τώρα μάλιστα! Οι Έλληνες δεν αισθάνονται πια υπήκοοι μιας ξένης πολιτείας, μόνο σκλάβοι μιας ξένης δύναμης. Μα πώς τα λέει αυτά ο Πρωθυπουργός και δεν κοκκινίζει; Αλλά πώς να κοκκινίσει; Έχει φαίνεται μελετήσει καλά τις συμβουλές που γράφτηκαν από κάποιους ανώνυμους σοφούς εδώ κι έναν αιώνα. Παραθέτω χαρακτηριστικό κυνικό απόσπασμα: «Η πολιτική δεν έχει τίποτα το κοινό με την ηθική… Εκείνος ο οποίος θέλει να επικρατήσει οφείλει να είναι και πανούργος και υποκριτής. Τα μεγάλα λαϊκά προτερήματα – η ειλικρίνεια και η τιμιότητα – είναι ελαττώματα στην πολιτική…»
ΓΑΠ: «Σκεφτείτε αν σήμερα η Κυβέρνηση της Ελλάδας ήταν αναξιόπιστη, όπως η προηγούμενη. Ποιος θα δημιουργούσε έναν μηχανισμό στήριξης; Και ποιος θα δεχόταν να ενεργοποιήσει αυτό τον μηχανισμό υπέρ της Ελλάδας;»
Χα, χα, χα! Πάψε βρε παραμυθά! Αυτό θα πει να μην έχεις συναίσθηση της πραγματικότητας. Εδώ ολόκληρη η Ευρώπη διστάζει να ενεργοποιήσει το μηχανισμό, με τη Γερμανία σχεδόν να υπαναχωρεί ή να θέτει δυσβάστακτους όρους για το λαό, ακριβώς επειδή θεωρεί την κυβέρνηση Παπανδρέου αναξιόπιστη, κι ο πρωτομάστορας κομπάζει! Ο άνθρωπος, που εργάστηκε σκληρά για να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε ένας τέτοιος εξοντωτικός για το λαό μηχανισμός να φαντάζει πλέον η τελευταία σανίδα σωτηρίας, έχει το θράσος να συγκρίνει τον εαυτό του με μια υποτιθέμενη άλλη κυβέρνηση που δεν θα ήταν αξιόπιστη όπως είναι τάχα η δική του! Η στάση του Πρωθυπουργού μου θυμίζει την παροιμία : «Να σε κάψω Γιάννη , να σ’ αλείψω λάδι.» Πάντως, όταν ένας ηγέτης κομπάζει αλαζονικά για κάτι που θα έπρεπε να ντρέπεται και να απολογείται, και για ένα αποτέλεσμα που δεν είδε ακόμη, τα πράγματα είναι πολύ ανησυχητικά!
ΓΑΠ: «Φίλες και φίλοι, όσοι μας κατηγορούν για τον μηχανισμό, αυτόν που καταφέραμε να δημιουργήσουμε με σκληρές διαπραγματεύσεις, αγνοούν σκοπίμως ή αφελώς την κατάστασή μας. Ότι δεν θα είχαμε πού την κεφαλήν κλίνη.»
Κατ’ αρχήν να διορθώσω την τελευταία λέξη σε κλίναι, αφού ο Ελληνοαμερικανός πρωθυπουργός μας δεν είχε τις γραμματικές γνώσεις να το κάνει και μάλιστα στο video ακούγεται «κλίνην»! Λοιπόν, προσέξτε, έκανε σκληρές διαπραγματεύσεις ο άνθρωπος για να μας υποδουλώσει σε ξένη μπότα. Μην είμαστε και αχάριστοι! Δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες ώστε ένας τέτοιος μηχανισμός στήριξης-εξόντωσης να γίνει απαραίτητος, δηλαδή θέμα ζωής ή θανάτου για τη χώρα. Ποιος μπορεί να του αρνηθεί τα εύσημα;
ΓΑΠ: «Και σήμερα, μπορούμε να βρούμε συνθήκες ηρεμίας και σταθερότητας, ακριβώς επειδή δημιουργήσαμε αυτό τον μηχανισμό. Μακριά από την ψυχολογική τρομοκρατία των διεθνών κερδοσκόπων, των τοκογλύφων θα μπορούσε να πει κανείς, που μας βρίσκουν αδύναμους και ευάλωτους.»
Πού τις είδες, Πρόεδρε, τις συνθήκες ηρεμίας κι εμείς δεν τις βλέπουμε; Η ψυχολογική τρομοκρατία που μας κάνουν οι αγορές, παρά τους “σωτήρες” του ΔΝΤ που μας έφερες για αφεντικά, έχει πιάσει κόκκινο. Μήπως ζεις σε άλλο πλανήτη και δεν τα βλέπεις;
Σε ποιον θα την παραδώσεις δεν μας είπες! Διότι αν κάνεις την Ελλάδα, δηλαδή αν την καταστήσει το ΔΝΤ, «δυνατή, αξιόπιστη, βιώσιμη, αναπτυξιακά περήφανη και κοινωνικά δίκαιη», δεν θα είναι χαζός ο λαός να παραδώσει την εξουσία στους προηγούμενους εφιάλτες ώστε να τη διαλύσουν και πάλι. Έτσι δεν είναι; Ισόβιος θα είσαι, σε τέτοια ευτυχή περίπτωση, Πρόεδρε! Έχω όμως να σε συμβουλέψω να είναι πιο σεμνός και λογικός. Κανείς δεν κομπάζει για κάτι που ελπίζει να συμβεί στο μέλλον, διότι λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή το λαό. Δεν έχεις ακούσει την Αγγλική παροιμία που λέει ότι ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις; Πόσο μάλλον όταν άλλοι είναι τα αφεντικά που αποφασίζουν πια για το μέλλον μας κι εσύ είσαι απλά το εκτελεστικό όργανο.
Η ομιλία όμως του προέδρου είχε και αναλαμπές αυτογνωσίας:
ΓΑΠ: «Φίλες και φίλοι, δεν μας τιμά ως χώρα το γεγονός ότι βρισκόμαστε και πάλι υπό επιτήρηση.(…) Σήμερα, καλούμαστε σε νέο, αλλά παρόμοιο αγώνα. Έναν αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας από την κηδεμονία.»
Πες τα ντε! Είμαστε πια υποτελείς, υπόδουλοι! Αυτό είναι το “κατόρθωμα” για το οποίο προηγουμένως κόμπαζες;
ΓΑΠ: «Δεν θα φύγουν όσοι σήμερα ουσιαστικά συναποφασίζουν για μας, με πέτρες, ούτε με βία οποιασδήποτε μορφής. Μάλιστα, η βία ενισχύει την εικόνα της αναξιοπιστίας της χώρας μας. Θα φύγουν, όταν εμείς θα έχουμε βάλει τάξη στη χώρα μας.»
Μια διόρθωση εδώ: Δεν “συναποφασίζουν”, Πρόεδρε, απλά αποφασίζουν και διατάσσουν, κι εσείς εκτελείτε. Άλλωστε μας το είπε και ο αντιπρόεδρός σου ο κ. Πάγκαλος: “Κόκκινες γραμμές βάζεις όταν είσαι σε θέση ισχύος. Εδώ εμείς αιτούμεθα.” (πηγή)
Είδες όμως κανένα υπόδουλο λαό να απελευθερώνεται ποτέ όταν οι δυνάστες του αποφασίζουν να φύγουν μόνοι τους; Δεν έχει συμβεί αυτό στην ιστορία.
ΓΑΠ: «Είμαστε περήφανοι γι’ αυτή τη χώρα. Σήμερα, αναδεικνύουμε ό,τι καλύτερο έχει ο Ελληνισμός σε πολιτισμό, σε ιδέες, σε καινοτομία, σε υπηρεσίες, σε περιβάλλον, σε ομορφιά, σε προϊόντα.»
Σώωωπα! Για ν’ αλλάξει κακές συνήθειες αυτός ο λαός και ν’ αναδείξει ό,τι καλύτερο έχει, Πρόεδρε, χρειάζεται ηγεσία-πρότυπο που να προκαλεί δέος και να εμπνέει, κι εδώ εσείς έχετε πιάσει πάτο. Δεν εμπνέετε! Ψαχτείτε για να βρείτε το γιατί, και αλλάξτε πρώτα τις δικές σας εγκληματικές συνήθειες, διότι μας βουλιάξατε!.
ΓΑΠ: «Γι’ αυτό είμαι αισιόδοξος, γιατί η Ελλάδα έχει πια μια Κυβέρνηση, με βούληση να μην κάνει ούτε ένα βήμα πίσω.»
Αυτό έπρεπε να το πεις και να μας πείσεις στις 5 Οκτωβρίου του 2009, Γιώργο Παπανδρέου. Τότε έπρεπε να δείξεις τη βούληση να μην κάνεις ούτε ένα βήμα πίσω. Τώρα πια έχουμε ξένη υπερκυβέρνηση κι εσείς, δυστυχώς για την Ελλάδα και τους Έλληνες, είστε απλώς τα πιόνια στα χέρια τους…
ΓΑΠ: «Πάμε να αναγεννήσουμε την πατρίδα. Ή τώρα ή ποτέ. Θα τα καταφέρουμε.»
Ή τώρα ή ποτέ… Πόσο τραγικά ακούγονται αυτά τα λόγια όταν η πατρίδα έχει ήδη παραδοθεί από την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνησή της σε ξένα αφεντικά… Ή τώρα ή ποτέ! Μακάρι αυτό το δίλημμα να το είχε θέσει ο τρομοκρατημένος και τρομοκρατών Πρωθυπουργός μας προτού ζητήσει ξένους κηδεμόνες… Τώρα πια είναι αργά για ψευτοδιλήμματα.
ΓΑΠ: «Και ο μηχανισμός για τον οποίο παλέψαμε, αυτός μας δίνει μια σιγουριά και ένα απάνεμο λιμάνι, το χρόνο δηλαδή για να χτίσουμε μια διαφορετική Ελλάδα.»
Πετάς στα σύννεφα, Πρωθυπουργέ! Δεν υπάρχουν απάνεμα λιμάνια στη διακυβέρνηση ενός λαού, εκτός αν οι πολίτες είναι ψυχικά νεκροί, δηλαδή φυτά. Ή εκτός αν το απάνεμο λιμάνι επιτυγχάνεται με τη βοήθεια των τανκς, όπως είχε γίνει στην περίοδο της δικτατορίας και στις δεκαετίες που οι λαοί είχαν μπει στο γύψο στις χώρες του πρώην Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Τέτοια απατηλή ηρεμία ονειρεύεσαι για την Ελλάδα, Πρόεδρε, όταν λες ότι «ο μηχανισμός αυτός μας προσφέρει αυτή την απαραίτητη ηρεμία, όσο και πειθαρχία για να κάνουμε αυτές τις αλλαγές»;
Αχ, Πρόεδρε, σε τι οδυνηρές περιπέτειες μας έβαλες! Είδες καμιά ηρεμία και πειθαρχία από τη στιγμή που ανακοίνωσες την προσφυγή σ’ ένα μηχανισμό που προηγουμένως ορκιζόσουν ότι δεν θα χρησιμοποιήσεις; Και τα χειρότερα φοβάμαι ότι δεν τα έχεις και δεν τα έχουμε δει ακόμη…
Ας όψεται και ο Κ. Καραμανλής που μας έριξε βορά στην αγκαλιά σου – μια αγκαλιά γεμάτη αγκάθια και τριβόλια, για να ματώσουμε… Αλήθεια γιατί έχει μουγκαθεί ο χοντρός; Τι γνωρίζει και δεν πρέπει να το μάθουμε ποτέ; Ποιοι και γιατί τον υποχρέωσαν να πηδήξει από τη βάρκα άρον-άρον για ν’ ανέβει στο τιμόνι ο δικός τους άνθρωπος, ο Γιωργάκης;
Θα κλείσω με τον επίλογο του άρθρου του Μίκη Θεοδωράκη που δημοσιεύτηκε στο Ρεσάλτο, χθες: «Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν. Μακάρι να έχω άδικο. »
Κι εμείς ευχόμαστε να έχεις άδικο, Μίκη. Το ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά! Ωστόσο, οι οιωνοί είναι κακοί… Υπάρχει όμως και «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρις»!
