Όποια δημόσια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις διαφθορά, κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, προκλητικότητα και απύθμενη βλακεία! Δύο τινά πρέπει να συμβαίνουν: Ή όλοι οι Έλληνες είναι ανεγκέφαλοι και διεφθαρμένοι, ή όταν μπαίνουν στο Δημόσιο αποχαυνώνονται και διαφθείρονται. Κι επειδή ο ιδιωτικός τομέας δουλεύει μια χαρά, αν εξαιρέσουμε την ανελέητη κερδοσκοπία, τείνω να πιστεύω ότι δεν είναι όλοι οι Έλληνες ανεγκέφαλοι. Όμως τους αποχαυνώνει και τους διαφθείρει η μονιμότητα στο Δημόσιο. Από τη στιγμή που θα πιάσουν δημόσια καρέκλα παθαίνουν ένα είδος μαλάκυνσης του εγκεφάλου και διαφθείρονται μέχρι το κόκαλο. Ένα περίεργο πράγμα!
Χτες τη νύχτα κατάφερα και είδα την εκπομπή «Κίτρινος Τύπος» στο ALTER, και για μια ακόμη φορά έφριξα. Συγχρόνως εξανεμίζονται οι ελπίδες μου για ένα καλύτερο μέλλον αυτού του λαού. Θα παραθέσω εδώ μερικά βιντεάκια (ερασιτεχνικά πάντα διότι δεν έχω τις γνώσεις και τα εργαλεία για κάτι καλύτερο) ώστε να τα βλέπουν και όσοι δεν μπόρεσαν να δουν τη συγκεκριμένη εκπομπή, μπας και ντραπεί κανένας καρεκλοκένταυρος.
Ας όψεται η φαυλοδημοκρατία που μας διέλυσε. Ας όψονται όλες οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης που ασέλγησαν και ασελγούν πάνω στο κουφάρι της πατρίδας μας. Ας όψονται και οι δημόσιοι υπάλληλοι-κηφήνες, εκείνοι που επιδίωξαν να πιάσουν δημόσια καρέκλα για να κλέβουν, και στην καλύτερη περίπτωση για να κοροϊδεύουν, να κάααθονται και να συνταξιοδοτούνται στα 40!
Μονιμότητα, η μήτηρ πάσης κακίας, νόσου και μακακίας! Οτιδήποτε είναι αφύσικο και άδικο έχει παρενέργειες, και στην προκειμένη περίπτωση, η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων έχει ολέθριες παρενέργειες για τη χώρα. Ας όψεται η πελατειακή φαυλοδημοκρατία μας που διόγκωσε διαχρονικά το Δημόσιο μπάχαλο και τώρα καλούμαστε όλοι να πληρώσουμε τα κλεμμένα και τα σπασμένα.
Κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο εδώ και τώρα! Πουθενά στη Φύση δεν υπάρχει μονιμότητα. Όλα τα όντα πρέπει να δουλεύουν καθημερινά για να εξασφαλίσουν την τροφή τους και ποτέ δεν ξέρουν τι θα τους ξημερώσει. Όλοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα δε γνωρίζουν αν την επομένη ο εργοδότης τους δεν θα τους απολύσει και ζουν με την αγωνία της επιβίωσης μια ζωή. Και δε μιλάω βέβαια για τα golden boys που έχουν κάνει γερή μπάζα και δεν πτοούνται από απολύσεις και τέτοια.
Αλλά ο Γιωργάκης δεν είναι για τα δύσκολα. Μόνο από λεονταρισμούς ξέρει, π.χ. το σπουδαιογελοίο εκείνο, «Μην παίζετε με την Ελλάδα»! Όμως, πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, υπαναχωρεί, όπως έκανε με τη φορολόγηση της Εκκλησίας. Διατηρεί εν ισχύει τους εκ του πονηρού νόμους περί ευθύνης (ατιμωρησίας) Υπουργών και ασυλίας βΟλευτών, διότι προφανώς έπεται η συνέχεια της ρεμούλας, αλλά κοιτάζει να γδάρει το φτωχό μέσω των άδικων έμμεσων φόρων, προσπαθώντας να βγάλει από τη μύγα ξύγκι.
Λοιπόν, τώρα που μου άναψαν τα αίματα με τους χαραμοταϊσμένους του Δημόσιου μπάχαλου, θυμήθηκα μια συνταξιούχο αναισθησιολόγο η οποία είχε εργαστεί σε δημόσιο νοσοκομείο. Μου έλεγε λοιπόν κομπάζοντας πώς ξεγελούσε συχνά πυκνά το Δημόσιο, δηλαδή εμένα κι εσένα, αφήνοντας μια ζακέτα και μια τσάντα στην καρέκλα του γραφείου της ενώ η ίδια βρισκόταν στο Λονδίνο όπου σπούδαζε η κόρη της! Θαυμάστε ήθος μιας γιατρίνας 70 ετών! Φυσικά την κάλυπταν οι υφιστάμενοί της που γνώριζαν ότι έλειπε.
Προς τα πού να πρωτοφτύσω δεν ξέρω πια. Τέτοια ασυνειδησία από επιστήμονα είναι αδύνατο να τη δικαιολογήσει κανείς. Θα μου πεις πώς απομπαχαλοποιήθηκε τούτη η έρμη χώρα; Με τους πτυχιούχους επικεφαλής δεν μπαχαλοποιήθηκε;
Πάντως παίδες, οι μόνοι που μας έχουν πάρει είδηση είναι οι Γερμανοί. Δε θα γλιτώσουμε εύκολα από δαύτους. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας δείξουν έλεος. Ο φτωχός μεροκαματιάρης του ιδιωτικού τομέα τι φταίει όμως; Αυτός που ποτέ δεν έκλεψε το Δημόσιο, που δουλεύει βαριά κι αποσταμένα για ένα μισθό πείνας, τι φταίει να πληρώνει τους διεφθαρμένους του Δημοσίου;
Αφού η Δημοκρατία διαχρονικά με πρόδωσε,
Τι άλλο να ονειρευτώ από μια Χούντα;
Η κομματοκρατία της Βουλής σφόδρα με χόλωσε,
Με τάισε πολύ κουτόχορτο με φούντα.
Εδώ και τώρα Χούντα φέρτε μου,
Με βούρδουλα στο μπάχαλο τάξη να βάλει,
Να ξαναχτίσει το Ελλαδιστάν από θεμέλια,
Και τους τριακόσιους στον Κορυδαλλό να βάλει.
Φέρτε μου Χούντα μπας και δω,
Μια άσπρη μέρα για να ανασάνω,
Από τη μπόχα να αποτοξινωθώ,
Και δε με νοιάζει κωλοτούμπες αν θα κάνω.
Φέρτε μου Χούντα που σαν άλλος Ηρακλής,
Την κόπρο του Αυγείου να ξεπλύνει,
Να κάνει τους πρωταθλητές της αρπαχτής
Να επιστρέψουν τα κλεμμένα με οδύνη.
Εδώ και τώρα μία Χούντα ας επιληφθεί,
Να επιπέσει όμως μόνο στους αδίκους,
Κι ας μην ξαναπληρώσουν οι φτωχοί,
Για κείνα που φαγώθηκαν από τους λύκους.
Συγνώμη, παίδες, αν πρόσβαλα το δημοκρατικό σας αίσθημα. Εσείς συνεχίστε να λιβανίζετε το σύστημα που βούλιαξε τη χώρα, αφού είμαστε ανώριμοι και ανάξιοι για Δημοκρατία… Χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει, λέει η παροιμία.
