Η Αλέκα Παπαρήγα θεωρεί το ΛΑΟΣ μίασμα

Τα είπε χύμα και τσουβαλάτα η Αλέκα χθες στη Βουλή! Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή Αλέκα! Μακάρι να βγάλουν άκρη οι οπαδοί του ΚΚΕ για το τι είπε, τι κυβέρνηση θέλει, αν θέλει, και πού το πάει. Εγώ πάντως δεν έβγαλα νόημα. Δεν μας είπε τι θα έκανε αν της ανέθεταν το σχηματισμό κυβέρνησης για να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Αυτό το κρατάει επτασφράγιστο μυστικό για να μην της κλέψουν τα… πνευματικά δικαιώματα! Ή μάλλον γνωρίζει ότι από την ιδεοληψία στην πράξη η απόσταση είναι κάποια έτη φωτός…

Το μόνο ξεκάθαρο που είπε χθες η κ. Παπαρήγα ήταν ότι ο ΛΑΟΣ δεν έπρεπε να μπει στην κυβέρνηση, όπως ακούσατε στο video που παρέθεσα στην αρχή. Δηλαδή δεν την ενοχλεί που μπήκε στη Βουλή, στο “ναό” τση “Δημοκρατίας”, αλλά στην κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου, λέει, δεν έπρεπε να μπει διότι θα τη μολύνει! Βέβαια, η Αλέκα έχει μάθει να μην παίρνει ποτέ κυβερνητικές ευθύνες και ν’ αφήνει τους άλλους να καίγονται προσπαθώντας να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Η ίδια δεν θέλησε να εισέλθει στο νυμφώνα της συγκυβέρνησης και τον εισερχόμενο Γ. Καρατζαφέρη ήθελε να εμποδίσει! Ωστόσο, μια συγκυβέρνηση την οποία πετροβολάει εξ αρχής, τι τη νοιάζει αν έχει μέσα και “φασίστες” ή αρκούδες; Μου θύμισε την παροιμία: Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί; Κι αν έξω από τη συγκυβέρνηση είναι τα “ενάρετα” κόμματα που νοιάζονται για το λαό, ενώ μέσα είναι τα “αμαρτωλά” κόμματα του κεφαλαίου και των μονοπωλίων, όπως ισχυρίζεται, τότε μέσα δεν είναι η φυσιολογική θέση του ΛΑΟΣ;

Γιατί διαμαρτύρεσαι Αλέκα; Είναι κρίμα κι άδικο να παρασύρεις και να εγκλωβίζεις στην ουτοπία τόσους νέους που διψάνε για ρεαλιστικό όραμα…

Ωστόσο, ποιος είναι πιο φασίστας μεταξύ των φασιστών; Μήπως είναι αυτός/αυτή που θεωρεί φασίστα εκείνον με του οποίου την ιδεολογία-ιδεοληψία διαφωνεί, και τον καταγγέλει για την ανάληψη κυβερνητικού πόστου, προσβάλλοντας έτσι μια μερίδα του λαού που τον ψηφίζει;

Και για να μην παρεξηγηθώ, εγώ δεν στηρίζω το ΛΑΟΣ με τις κωλοτούμπες του, ούτε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Κι αυτό, διότι είμαι κατά του δήθεν δημοκρατικού (ελέω ψέματος και χρήματος) κυνοβουλευτισμού με ύψιλον ως σχιζοφρενικού πολιτικού συστήματος που αντιστρατεύεται την κοινή λογική και την ενότητα του λαού, και απεργάζεται την ηθική και οικονομική χρεοκοπία, κατακερματίζοντας τον κοινωνικό ιστό και υπονομεύοντας το έθνος. Όπερ και εγένετο, ωιμέ!

Θέλετε να με αποκαλέσετε φασίστρια; Πολύ ευχαρίστως να το δεχτώ, αν φασισμός είναι η ιδεολογία της κοινής λογικής και της αναζήτησης της απόλυτης Αλήθειας. Διότι αν δεν υπάρχει ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ, αν δεν υπάρχει η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, τότε γιατί η λογική η δική σου είναι λογικότερη από τη δική μου; Και γιατί η αλήθεια η δική σου είναι αληθινότερη από τη δική μου; Και γιατί όταν η αλήθεια η δική σου είναι αλλιώτικη από τη δική μου να με αποκαλείς φασίστρια και να θέλεις να με αποβάλεις από την παρέα;

Στη συνέχεια παραθέτω ολόκληρη τη χθεσινή ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα για να μην την αδικήσω. Ίσως κάποιος οπαδός βοηθηθεί και καταλάβει το συνειδητό ή ασυνείδητο δούλεμα που υφίσταται από την ηγεσία του ΚΚΕ. Δυστυχώς πολύ συχνά στην πολιτική τα όρια μεταξύ υποκρισίας, παραλογισμού και σχιζοφρένειας είναι δυσδιάκριτα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας): «Κύριε Πρόεδρε, καθώς ερχόμουν εδώ για τη Βουλή άκουσα στο ραδιόφωνο – δεν ξέρω αλλά μου μοιάζει έγκυρο – ότι ειπώθηκε από την πλευρά της Τρόικα ή της Κομισιόν ότι αν δεν υπογραφεί από όλους τους Προέδρους των Κομμάτων κ.λπ. το χαρτί που λέει ότι θα τηρήσουμε τα υπεσχημένα, η έκτη δόση δεν δίνεται. Αυτό μάλλον το είπε ο Υπουργός Εργασίας, ο κ. Κουτρουμάνης και το ανήγγειλε και η Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Εργασίας και μάλιστα είπαν ότι μέχρι τέλος Δεκέμβρη τα πράγματα είναι δύσκολα.

Δεν έχουμε καμία πρόθεση να συστήσουμε στον κ. Σαμαρά να υπογράψει ή να μην υπογράψει το χαρτί. Δικό του θέμα είναι. Απλώς θέλουμε να πούμε στον ελληνικό λαό ότι είναι “κόκκινη” γραμμή και δεν μπορεί να υποκύψει ο ελληνικός λαός στο όργιο των εκβιασμών. Γιατί ο εκβιασμός γίνεται στον ελληνικό λαό, εκεί με τον κ. Σαμαρά θα βρουν ένα modus vivendi, κάτι θα βρουν. Άλλωστε ο εκβιαστής δεν υποχωρεί με τίποτα. Έχετε δει κανέναν εκβιαστή που πήρε αντάλλαγμα και έκανε πίσω; Και οι εκβιασμοί είναι πολλοί και δεν είναι μόνο ένας.

Ο κρατικός Προϋπολογισμός και αναμορφωμένος τώρα με βάση τα νέα μνημόνια έχει ποσό στα έσοδά του, αυτά τα έσοδα με τη φοροδιαφυγή, που είναι τρείς φορές πάνω από τους μισθούς και τις συντάξεις. Ο ελληνικός λαός πρέπει να εξεγερθεί κυριολεκτικά μπροστά σ’ αυτό τον εκβιασμό, που δεν είναι παρά ένας ταμειακός εκβιασμός, για την έκτη δόση.

Μπαίνει ένα ερώτημα που απασχολεί τον κόσμο και το συζητάει και μας απασχόλησε και εμάς, γιατί έγινε έτσι στα γρήγορα αυτή η τρικομματική Κυβέρνηση συνεργασίας – παρότι ψήνονται τα σενάρια και κυρίως ψήνονται μετεκλογικά – γιατί έγινε στα γρήγορα, αν θέλετε και με απροετοίμαστο το στελεχιακό δυναμικό; Και μάλιστα από ό,τι έχει φανεί ήταν απροετοίμαστοι και στην επιλογή του υποψήφιου Πρωθυπουργού. Αναμφισβήτητα υπάρχει η μια πλευρά.

Μέσα σε συνθήκες κρίσης, σε συνθήκες που υπάρχει μια ανηφορική πορεία του εργατικού, του λαϊκού κινήματος – έχει μια εξήγηση, η οποία δεν φτάνει η προσπάθεια είναι να ξεπεραστούν ανταγωνισμοί ανάμεσα, πριν από όλα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ και να διαμορφωθεί μια τρικομματική Κυβέρνηση, η οποία θα μπορέσει να ενσωματώσει ένα μέρος της λαϊκής βάσης του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας, να ισχυροποιήσει το κάλεσμα για θυσίες του λαού. Και κατά κάποιον τρόπο να μπει μια σιδερένια γροθιά απέναντι σε ένα ανερχόμενο λαϊκό κίνημα που άλλοι το λένε κοινωνική έκρηξη. Δεν είναι έκρηξη. Και όλα τα άλλα κόμματα στην Ελλάδα, εδώ στο Κοινοβούλιο μιλούν για την ανάγκη κοινωνικής συνοχής. Μιας ανύπαρκτης κοινωνικής συνοχής, διότι συνοχή μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στο λαό και όχι βεβαίως, με τις δυνάμεις του κεφαλαίου ή με τις πολιτικές δυνάμεις του κεφαλαίου, εν πάση περιπτώσει.

Αυτή η τρικομματική Κυβέρνηση, όμως, που έγινε υπερβαίνει αυτό το στόχο. Άλλωστε αυτός θα μπορούσε να είχε γίνει πιο ομαλά, πιο δουλεμένα, μετεκλογικά, να έχει προετοιμαστεί καλύτερα και να μη δημιουργήσει και ορισμένες αναταράξεις, που δημιούργησε σε έναν κόσμο – και σωστά λέμε ότι δημιούργησε – ιδιαίτερα, αν θέλετε, στη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ. Πριν πω τη βαθύτερη αιτία που άλλωστε αναπτύχθηκε θαυμάσια από ορισμένους ομιλητές εδώ –ευτυχώς φύγαμε από αυτά τα περί της κουλτούρας, του διαλόγου, της κουλτούρας, της συνεργασίας και κάτι τέτοια – ορισμένοι Υπουργοί και Βουλευτές έβαλαν τα πράγματα με το όνομά τους, παρότι διαφωνούμε μαζί τους στο σκοπό. Αλλά εν πάση περιπτώσει η ουσία γιατί έγινε αυτή η συνεργασία μπήκε από αρκετές ομιλίες, για πρώτη φορά μέσα στη Βουλή και δείχνει πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα. Να κάνουμε, όμως, ένα σχόλιο. Κοιτάξτε η συνεργασία δεν μας εξέπληξε. Το πρόωρο ναι, το πολύ πρόωρο πριν ετοιμαστεί καλά, δεν μας εξέπληξε.

Θέλω, όμως, να πω το εξής, κύριε Πρωθυπουργέ, ξέρετε τι συμβαίνει μια συνεργασία και με το ΛΑΟΣ; Βεβαίως δεν λέω ότι έχετε εσείς ευθύνη, ενδεχομένως εσείς να μην ανακατευτήκατε σ’ αυτή την ιστορία, και να το πω καθαρά. Δεν πρόκειται γενικά για ένα ακροδεξιό κόμμα. Είναι το κόμμα αυτό το οποίο έχει κάνει και θα κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά, για λογαριασμό και των δυο κομμάτων. Όχι στο τρίμηνο, τώρα θα είναι το κόμμα του κοινοβουλευτισμού κ.λπ.. Θα κάνει τη βρώμικη δουλειά, προβοκάτσια, αντικομμουνισμός, χτύπημα των μεταναστών. Δεν είναι τυχαίο ότι ένας από τους τρεις όρους που έβαλε ο κ. Καρατζαφέρης είναι να αλλάξει ο νόμος για την ιθαγένεια των μεταναστών, τώρα μέσα σ’ αυτό το τρίμηνο.

Βεβαίως, κοινοβουλευτικό κόμμα είναι, σε καμία περίπτωση δεν το αναιρούμε. Άλλωστε και ο Μεταξάς κοινοβουλευτικά ξεκίνησε και ο Μουσολίνι, για να μη πω τίποτα παραπάνω. Και μην ξεχνάμε ότι το κόμμα του Λεπέν ο Μιτεράν το έφτιαξε στη Γαλλία. Και μετά πήγαιναν όλοι μαζί και οι κομμουνιστές να ψηφίσουν Σιράκ, από το φόβο του Λεπέν. Χρειάζεται σήμερα στο πολιτικό σύστημα και το ακροδεξιό κόμμα. Άμα λάχει θα το προβάλουμε και ως τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο. Πάντως αναλαμβάνετε σοβαρή ευθύνη.

Γιατί έγινε αυτή η κυβέρνηση συνεργασίας; Διότι ακριβώς υπάρχει για την κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, για το μεγαλύτερο μέρος των επιχειρηματικών ομίλων και των μονοπωλίων στην Ελλάδα – και αυτών που δρουν στην Ελλάδα αλλά και αυτών που επενδύουν στην Ελλάδα– ο κίνδυνος να εκδιωχθεί η Ελλάδα από την ευρωζώνη, όταν μάλιστα γίνεται συζήτηση – γιατί αυτό συνδέεται και με διασπαστικές και φυγόκεντρες δυνάμεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση- πως όποιος φύγει από την ευρωζώνη θα φύγει και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εδώ πραγματικά η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, η οποία κυρίαρχη τάξη κινδυνεύει από την έξοδο από την ευρωζώνη, απαίτησε πραγματικά ενιαία κυβέρνηση, ενιαία μάχη. Τι απέγινε εδώ όλο το οικοδόμημα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια οικογένεια, ότι είναι νομοτέλεια η Ευρωπαϊκή Ένωση – ακούγαμε και αυτά, ότι είναι νομοτέλεια – η συζήτηση για τη συνεργασία του κεφαλαίου, για τη συνεργασία των καπιταλιστικών κρατών; Αυτή πάντα θα υπάρχει, σε συνδυασμό με ανταγωνισμούς κ.λπ. και με αντιθέσεις και με πόλεμο μεταξύ τους.

Όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση ως νομοτέλεια, όχι, αυτό δεν υπάρχει. Απόδειξη αυτού είναι ότι τώρα πάρα πολύ άνετα πετάνε διάφορες θέσεις –και θα γίνει αυτό, ήδη υπήρχαν και ομιλητές εδώ από άλλα κόμματα που αναφέρθηκαν – ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα είναι η ίδια.
Γινόταν καλλιέργεια αυτού του μονοδρόμου. Τι έλεγαν οι ανανεωτές: Εμείς παλεύουμε στη μετατροπή όχι των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων κ.λπ., ακριβώς στη λογική ότι είναι νομοτέλεια. Μα, εδώ θα αγκαλιάσει όλη την Ευρώπη και αύριο θα έχουμε μια παγκόσμια διακρατική καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση και άρα είναι νομοτέλεια. Τι λέτε εσείς οι κομμουνιστές απέξω; Ή τι λέτε να μην μπούμε;

Αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει καμία τέτοια νομοτέλεια! Πραγματικά αυτή τη στιγμή είναι υπαρκτός ο κίνδυνος για τα αστικά κόμματα, για την αστική τάξη η Ελλάδα να μείνει εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εμείς λέμε και το εξής: Εάν την Ελλάδα τη διώξουν οι ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εμείς αυτό από μόνο του δεν θα το χειροκροτήσουμε γιατί είτε είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε είναι έξω τα προβλήματα θα υπάρχουν.

Όμως, τι φοβάται η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας –εκτός των άλλων– και τα κόμματά της; Ότι ένα διώξιμο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη που είναι πολύ πιθανό – και αν όχι άμεσα, στην πορεία – ή το διώξιμο συνολικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργεί προϋποθέσεις στο λαϊκό κίνημα να αντεπιτεθεί, δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις; Φεύγουν τα όποια ταμπού έχουν μπει μέσα στο λαό με πλύση εγκεφάλου.

Πραγματικά, η δανειακή σύμβαση είναι κρίκος σε αυτή την περίοδο. Κατ’ αρχήν, η δανειακή σύμβαση δεν έχει καμία σχέση με τη σωτηρία του λαού. Θα πω επιγραμματικά, χωρίς ανάλυση, πώς περιπλέκονται τα πράγματα και γιατί σήμερα το ζήτημα “με τα μονοπώλια ή με το λαό” είναι το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει ο λαός και αν θέλετε επειδή δεν μπορείς να μιλάς μόνο στο κοινωνικό πεδίο – πρέπει να μιλήσεις και στο πολιτικό – με την εξουσία των μονοπωλίων ή με την εργατική λαϊκή εξουσία. Η δανειακή σύμβαση και αν ψηφιστεί και αν μπει σε δρομολόγηση, το αποτέλεσμα θα είναι απροσδιόριστο –να πω και αλλιώς– δεν θα πετύχει, διότι έχουν οξυνθεί οι ανταγωνισμοί και εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα: Ήδη έχει γίνει γνωστό ότι δεν μπορεί να περπατήσει το συγκεκριμένο σημείο της απόφασης της 26ης και 27ης Οκτωβρίου για ενίσχυση του οπλοστασίου, όπως λένε, του EFSF με ανεύρεση νέων πηγών χρηματοδότησης εκτός ευρωζώνης. Η Κίνα θέτει όρους που δύσκολα μπορούν να γίνουν αποδεκτοί.

Ο κ. Πάγκαλος στην ομιλία του – δεν ήμουν εδώ, αλλά τον άκουσα – είπε μόνο τη μία πλευρά, ότι ζητήθηκε να βοηθήσει η Κίνα. Η Κίνα τι απάντησε; Κατ’ αρχήν βάζει όρους που δεν τους δέχονται τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ηγετικές δυνάμεις και, δεύτερον, είπε “εγώ θα πάω στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να καταθέσω τα χρήματα” γιατί εκεί θέλει να αλλάξει το συσχετισμό δύναμης μέσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Για πάρτη της ενδιαφέρεται και όχι για να προχωρήσει η δανειακή σύμβαση και να αρθούν οι αδικίες και οι θυσίες σε βάρος του ελληνικού λαού.

Επίσης, η απόφαση για κούρεμα των ελληνικών ομολόγων προκάλεσε φυγή κεφαλαίων από τα ομόλογα της ευρωπεριφέρειας. Προκύπτουν ερωτηματικά αν το Ταμείο θα συγκεντρώσει τα 250 δισεκατομμύρια που πρέπει να διαθέτει και που δεν έχουν μπει ακόμα στο ταμείο.
Το Ταμείο προχώρησε σε δημοπρασία δεκαετών ομολόγων για να μπορέσει να εκταμιεύσει τη δόση της Ιρλανδίας και δεν τα κατάφερε – φαύλος κύκλος, δηλαδή– και γι’ αυτό η απάντησή τους είναι να μείνουμε λιγότεροι στην ευρωζώνη –βεβαίως!– και αν μπει και η Ιταλία στο Ταμείο, εκεί είναι που θα φάει κλοτσιά η Ελλάδα από τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια ή από τη νομοτέλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Πάμε παρακάτω. Είναι υπαρκτή η επιβράδυνση και η πιθανότητα εκδήλωσης νέας συγχρονισμένης κρίσης σε Η.Π.Α., Ευρωπαϊκή Ένωση, Ιαπωνία και αυτό σύμφωνα με τις προβλέψεις διεθνών οργανισμών, δεν είναι προσωπικές ή δικές μας προβλέψεις. Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν δυο πόλοι: η Γερμανία με τους συμμάχους της – στην ευρωζώνη μάλλον – και η Γαλλία με τους δικούς της.

Εδώ έχει αποδειχθεί το εξής: Είτε περιοριστική πολιτική διαχείριση κάνεις είτε επεκτατική στη δημοσιονομική της εκδοχή, η κρίση δεν τιθασεύεται. Σύμφωνα με εκτιμήσεις στο εσωτερικό της ευρωζώνης προβλέπεται επιβράδυνση για τη Γερμανία και τη Γαλλία, στασιμότητα για την Ιταλία και την Ισπανία. Όταν λέμε στασιμότητα εννοούμε στη βιομηχανική παραγωγή.
Η βιομηχανική παραγωγή σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναιμική και η ανάκαμψη είναι ανισόμετρη από χώρα σε χώρα. Οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου –που είμαστε εμείς- καταγράφουν την τελευταία πενταετία συνεχή ελλείμματα τόσο στο εξωτερικό εμπόριο όσο και στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.

Από την άλλη, υπάρχουν οι κερδισμένοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά – δεν είναι γεωγραφικό το ζήτημα – που καταγράφουν συνεχή πλεονάσματα τόσο στο εξωτερικό εμπόριο όσο και στις τρέχουσες συναλλαγές. Εδώ έχει σημασία τι γίνεται στο εσωτερικό της αστικής τάξης της Γερμανίας. Ισχυροποιείται η τάση που ζητά αναμόρφωση της ευρωζώνης και κινήσεις σε βάθυνση της συνεργασίας με Ρωσία και Κίνα, καθώς επίσης αναβαθμίζεται η σημασία των ασιατικών αγορών για τις γερμανικές αγορές.

Ένα άλλο τμήμα της αστικής τάξης της Γερμανίας έχει άλλη άποψη. Λέει: Εμείς πρέπει να στηρίξουμε τα ασθενέστερα ευρωπαϊκά κράτη του μεσογειακού Νότου γιατί πρέπει εκεί να κατευθύνουμε τις γερμανικές εισαγωγές εμπορευμάτων και κεφαλαίου και πρέπει να βοηθήσουμε τη συνοχή της ευρωζώνης και των 27 για τη διατήρηση του γερμανογαλλικού άξονα κ.λπ. κ.λπ..

Μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας μέχρι σήμερα και πάντα είναι αξεπέραστες οι διαφορές και γίνεται ένας αναιμικός προσωρινός συμβιβασμός για τους πόρους και τις δυνατότητες του προσωρινού μηχανισμού στήριξης και στη συνέχεια για το μόνιμο μηχανισμό μετά το 2013, για την έκταση του κουρέματος της αξίας ενός μέρους των ελληνικών κρατικών ομολόγων και τη διασφάλιση της εθελοντικής συμμετοχής των τραπεζικών ομίλων.

Εδώ τώρα γίνεται η συζήτηση – άλλοι λένε κούρεμα 75% κ.λπ. – για τον τρόπο και το βαθμό της κρατικής στήριξης στην επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Εδώ εμφανίζονται αντιθέσεις μεταξύ τραπεζικού, βιομηχανικού, εμπορικού κεφαλαίου. Αυτές οι αντιθέσεις χρησιμοποιούνται γιατί τάχα δεν είναι ριζικά αντιπαρατιθέμενα συμφέροντα – είναι ενιαία με το κεφάλαιο – προσωρινά όμως εμφανίζεται μια σχετική αυτονόμηση.

Εμφανίζεται τώρα το μεγάλο πρόβλημα ότι η αντιπαράθεση είναι μεταξύ αγορών και πολιτικής μεταξύ αγορών και δημοκρατίας, λέτε και δίχως το αστικό πολιτικό σύστημα, την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι δυνατόν να λειτουργήσουν οι αγορές! Ξορκίζετε το χρηματοπιστωτικό σύστημα, λέτε και είναι δυνατόν να υπάρξουν επενδύσεις δίχως και τη βοήθεια του τραπεζικού κεφαλαίου, λέτε και το τραπεζικό κεφάλαιο κάνει μόνο εμπόριο χρήματος και δεν αγοράζει και ολόκληρες επιχειρήσεις στον παραγωγικό τομέα.

Ακούμε τις τελευταίες μέρες και από κόμματα και αν θέλετε και από στελέχη, τα οποία ήταν 100% κοσμοπολιτισμός, που κατηγορούσαν το Κ.Κ.Ε. ότι σκέφτεται εθνικιστικά, ότι μιλά για την εθνοκρατική οργάνωση και για τη νίκη της λαϊκής εξουσίας σε εθνικό πεδίο, να λένε τώρα: Μα, τι λέτε; Εδώ τώρα υπάρχει το ευρωενωσιακό περιβάλλον, προτάσσεται το ευρωενωσιακό και μέσα εκεί κ.λπ. Τώρα μιλάνε για εθνική ανεξαρτησία.

Ο ευρωλιγουρισμός, για τον οποίο μιλούσαν μερικοί, έχει τώρα μετατραπεί στα εξής: “Πού είναι η εθνική ανεξαρτησία; Να μην έχουμε κέρδη; Να υπάρχει η δική μας παραγωγική βάση.”

Ποιοι μιλάνε για την παραγωγική βάση της Ελλάδας; Αυτοί που κλείσανε τα εργοστάσια ζάχαρης; Αυτοί που βοήθησαν με την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Και τα μονοπώλια επενδύουν εκεί που θέλουν και όχι εκεί που έχει ανάγκη ο λαός. Αυτοί που συρρίκνωσαν έντεκα βιομηχανικούς κλάδους; Άρχισε από τη δεκαετία του ’80 η στασιμότητα.

Αυτοί που ενδιαφέρονται για επενδύσεις στην Ελλάδα είναι για ενέργεια, για φωτοβολταϊκά, για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Εδώ, έχουμε ολόκληρους αγρούς που μπορούν να παράγουν ελληνικά προϊόντα και “φυτεύουμε” φωτοβολταϊκά. Όταν λέτε για παραγωγική βάση της χώρας, είναι εκεί που βγαίνει η κερδοφορία.

Τι φοβάται η αστική τάξη της χώρας; Μη φύγει από τα διαδίκτυα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, όπου εκεί γίνεται η μεγάλη κερδοφορία. Μαζί με την κερδοφορία είναι και ο πόλεμος. Και το ζήτημα του ιμπεριαλιστικού πολέμου είτε η Ελλάδα είναι επιτιθέμενη είτε αμυνόμενη είναι ένα σοβαρό ζήτημα που τα επόμενα χρόνια θα κρίνει και τη στάση των κομμάτων. Δεν είναι ένα ανύπαρκτο θέμα, ότι δηλαδή υπάρχει ειρηνική επίλυση των διαφορών. Πρώτα επιδιώκεται η ειρηνική επίλυση και μετά άμα δεν γίνει, έρχεται ο πόλεμος.
Ακούσαμε τώρα για εθνική ανεξαρτησία. Με συγχωρείτε, ο κ. Παπανδρέου το έχει πει πολλές φορές. Λέει ότι μπορούμε να παράγουμε αγροτικά προϊόντα. Ναι, δεν το αμφισβητούμε ότι μπορεί να αυξηθεί η παραγωγή αγροτικών προϊόντων.

Μέσα, όμως, στις συνθήκες του καπιταλισμού και με τη μικρή ιδιοκτησία που υπάρχει στην Ελλάδα για να κάνετε παραγωγή ελληνικών αγροτικών προϊόντων, πρέπει να διώξετε βίαια και να οδηγήσετε στην πείνα χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες ή αυτούς που ζουν λίγο από την αγροτική ιδιοκτησία και λίγο από τις δουλειές του ποδαριού. Βεβαίως με βίαιη εκτόπιση της φτωχής αγροτιάς, θα έχουμε παραγωγή αγροτικών προϊόντων που ούτε φθηνότερα θα τα παίρνουμε ούτε καλύτερης ποιότητας θα είναι. Δεν είναι καθόλου απίθανο να γίνει αυτή η στροφή.

Μήπως θα κάνετε αγροτοβιομηχανικά συγκροτήματα; Μήπως θα κάνετε καθετοποίηση; Μήπως θα ξεκινήσετε από την κτηνοτροφία και να βοηθήσετε τη βιομηχανία; Δεν θα κάνετε τέτοια. Θα είναι επιχειρήσεις, μονάδες που θα αναπτύσσονται και που δεν διασυνδέονται με άλλους κλάδους της παραγωγής.

Τέλος θέλω να πω για την εξωτερική πολιτική. Η τρικομματική Κυβέρνηση πέτυχε να ανασταλεί η δημοσιοποίηση της έκδοσης του Δικαστηρίου της Χάγης που ήταν να γίνει στις 15 Νοέμβρη. Δεν γίνεται, για να μην οξυνθούν παραδοσιακοί ανταγωνισμοί. Γιατί, τώρα με την κουλτούρα –πως το λένε – της συνεργασίας και τον πολιτικό πολιτισμό και που το κυριότερο είναι να μη χάσει η αστική τάξη τη συμμετοχή της στην Ευρωενωσιακή αγορά και βρεθεί απομονωμένη, θα ξεπεράσετε και μια σειρά από πράγματα.

Εμείς, όπως ξέρετε, για την FYROM δεν έχουμε πρόβλημα με το όνομα. Έχουμε, όμως, πρόβλημα με πολύ πιο ουσιαστικά πράγματα από το όνομα. Πετύχατε να το αναστείλατε, λοιπόν, αυτό. Προέχει η τρικομματική Κυβέρνηση. Πολλά πράγματα θα τα κλωτσήσετε στην μπάντα. Αργά ή γρήγορα, όμως, μετά τις εκλογές και που θα επιχειρήσετε κυβέρνηση συνεργασίας, θα τα βρείτε μπροστά σας, όπως την υφαλοκρηπίδα, το οικόπεδο τάδε και το οικόπεδο τάδε. Όπως βλέπετε η περιοχή μας προμηνύει όχι απλώς συνέχιση των εστιών πολέμου, γιατί ποιος μπορεί να αποκλείσει γενικευμένη σύγκρουση στην περιοχή μας; Τώρα η Γερμανία τσακώνεται με τη Γαλλία για τις Ηνωμένες Πολιτείες, βάζοντας τη ΝΑΤΟική δύναμη και περιφερειακές δυνάμεις να παλεύουν.

Τέλος θα ήθελα να πω και το εξής πράγμα. Ένα πράγμα που σας τρομάζει στο πολιτικό επίπεδο, αλλά το σκέπτονται και οι επιχειρηματίες, δεν είναι μόνο το χάσιμο κερδών από τη συμμετοχή στη πίτα της διανομής ακόμα και με δυσχερείς όρους. Η αποδέσμευση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ότι δεν θα έχετε την πολιτική στήριξη που χρειάζεστε με τη FRONTEX, τον Ευρωστρατό. Θα χαθούν πολλά προνόμια για τα αστικά κόμματα. Διότι να μην ξεχνάμε ότι η συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ήταν μόνο το παραδάκι που ήρθε στην Ελλάδα, ήταν η πολιτική στήριξη που πρόσφερε η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αν θέλετε ήταν και παράγοντας συντηρητικοποίησης των κομμάτων.

Θα χάσετε, λοιπόν, πολλά, το δικαίωμα επέμβασης του Ευρωστρατού στην Ελλάδα, την Ευρωαστυνομία, όλα αυτά που θέλετε για το χτύπημα του κινήματος. Θα χάσετε πολλά.
Και από αυτήν την άποψη εμείς τουλάχιστον καλούμε τον ελληνικό λαό να παρακολουθεί αυτά τα γεγονότα, να βγάζει σωστά συμπεράσματα. Τα μέτωπα πάλης που υπήρχαν προ τρικομματικής Κυβέρνησης να ενταθούν. Είναι τα χαράτσια, τα ασφαλιστικά ταμεία που πέρα από το κούρεμα θα χάσουν και άλλα πέντε δισεκατομμύρια.

Είναι ντροπή, να κόβετε το ηλεκτρικό ρεύμα γιατί δεν πληρώνουν το χαράτσι, ενώ πληρώνουν το ρεύμα. Κλείσατε όλες τις διόδους. Υπάρχει, όμως, τρόπους να μην πληρωθεί το χαράτσι και κυρίως να υπερασπιστούμε αυτούς που θα τους κόβουν το ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι φοβερό, να κλείνει το ηλεκτρικό ρεύμα! Αύριο θα βάλετε χαράτσια στο νερό!

Τουλάχιστον, κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μπορείτε να πάρετε πίσω αυτό το χαράτσι; Έχουμε την εισφορά αλληλεγγύης, έχουμε και –πως το λένε – το ΦΑΠ. Έχω χάσει και τους ορισμούς.
Θα κόβετε το ρεύμα και σε αυτούς που είχαν πετύχει λόγω εισοδήματος το διακανονισμό στη ΔΕΗ. Δεν μπορούν να κάνουν πια διακανονισμό, αυτοί που πραγματικά δεν έχουν. Είμαστε κι εμείς που δεν θα πληρώσουμε το χαράτσι, ακόμα και αν μπορούμε να το πληρώσουμε. Διότι, δεν μπορείς να λες στον άλλον να μην το πληρώσει και εσύ να μη διακινδυνεύεις να σου κόψουν το ρεύμα.

Τι θα γίνει; Να μην πούμε τώρα για τους ανέργους, τι Χριστούγεννα θα κάνουν, με τι δώρα και με τα ψίχουλα του ΟΑΕΔ. Ούτε τέτοια δεν εξήγγειλε η Κυβέρνηση. Δεν τόλμησε να πει έστω αυτά. Επομένως, τι να φοβάται ο άνεργος ή ο υποψήφιος άνεργος;

Στη Χαλυβουργία η οποία έχει υπερδιπλάσιο τζίρο από πέρυσι, επιβάλλουν πεντάωρη δουλειά με μικρότερο μισθό. Δεν είναι μόνο οι χρεοκοπημένες επιχειρήσεις.
Και για να τελειώσω θέλω να πω ότι τα μέτρα που παίρνετε δεν αφορούν την περίοδο της κρίσης, υπερβαίνουν την κρίση, είναι μέτρα για την ανάκαμψη, που σημαίνει ότι δεν έχει ελπίδα ο λαός εάν δεν ανατρέψει αυτή την εξουσία.»