Αν βγάλουμε τις μάσκες της υποκρισίας, γίνουμε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, και τολμήσουμε να κοιτάξουμε την πικρή Αλήθεια κατά πρόσωπο, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι το Δημοκρατικό μας σύστημα – διαρθρωτικές δομές και πρόσωπα που τις υπηρετούν – νοσεί νόσο βαρεία. Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει, κι αντί να επιλυθούν τα προβλήματα του λαού επιδεινώνονται, ενώ στα παλιά κακά προστίθενται και νέα κακά κι ανάποδα, χειρότερα από τα προηγούμενα. Και βεβαίως επαληθεύεται περίτρανα το αξίωμα κάθε πέρσι και καλύτερα. Γνωστά και χιλιοειπωμένα πράγματα λέω, κομίζοντας γλαύκα εις Αθήνας, κι ελπίζω στην κατανόησή σας, καθότι έχω ένα βάρος και θέλω κάπου να τα πω κι εγώ για να μη σκάσω. Κρίμα δε θάναι;
Με θλίβει εκείνο που ομολογεί ο λαός, ότι δηλαδή σα χώρα πάμε από το κακό στο χειρότερο, πράγμα που επιβεβαιώνει την παροιμία “πήρε ο στραβός κατήφορο”… Θα μου πεις, στραβή είναι η Δημοκρατία μας; Άπαγε της βλασφημίας, θ’ απαντήσουν πολλοί. Μήπως τότε είναι στραβοί οι πρωθιερείς της; Ή μήπως είναι στραβός ο λαός που ανεβάζει στραβούς στις καρέκλες της εξουσίας; Έλα ντε! Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ και κοντεύω να κράξω, ή να με κράξουν άλλοι που τολμάω ν’ αμφισβητώ τα ιερά και όσια της Δημοκρατίας μας, μιας Δημοκρατίας (Κορακοκρατίας) που την υπερασπίζονται με πάθος όλοι αυτοί που τη νέμονται – πολιτικοί και οι παρατρεχάμενοί τους, μεγαλοδημοσιογράφοι, μεγαλοκαρεκλάδες του Δημόσιου μπάχαλου, μεγαλοεπιχειρηματίες και όλο το επώνυμο και ανώνυμο κηφηναριό! Γι’ αυτούς, το Δημοκρατικό μας σύστημα είναι επίγειος παράδεισος, κι ας μην το κατανοούμε εμείς οι αχάριστοι.
Πάντως, αν κρατούσε κανείς αρχείο τηλεοπτικών ειδήσεων των τελευταίων 30 ετών, θα έβλεπε ότι οι μέχρις αποδείξεως του εναντίου υπεράνω υποψίας και αντιδεολογικά άκρως κομματικοποιημένοι (!) δημοσιογράφοι-εισαγγελείς αναμασούν τα ίδια και τα ίδια. Δε βαριούνται οι αθεόφοβοι; Αν, μάλιστα, αφαιρούνταν οι ημερομηνίες και τα ονόματα των πρωταγωνιστών της εκάστοτε κυβέρνησης-ακυβερνησίας, δύσκολα θα μπορούσε κανείς να διακρίνει αν το δελτίο ειδήσεων που παρακολουθεί από κάποια βιντεοκασέτα είναι φετινό, περυσινό, ή προπέρσινο.
Μήπως υπερβάλλω; Έστω, αλλά και η υπερβολή έχει τη χρησιμότητά της μπας και ξυπνήσουν τα αίματα κάποιων. Ευσεβείς πόθοι, θα μου πεις. Πιθανώς, αλλά μήπως δεν ξημεροβραδιαζόμαστε όλοι με ευσεβείς πόθους; Δεν είναι ολόκληρη η ζωή μας ένας διαρκής ευσεβής πόθος για το καλύτερο; Και βέβαια, εκεί που έχουμε πλήρη σύγχυση είναι ως προς το τι είναι όντως καλύτερο για το άτομο, την κοινωνία, το έθνος. Γι’ αυτό και περιστρεφόμαστε στον ίδιο φαύλο κύκλο, αείποτε προδιδόμενοι και μηδέποτε δικαιωvόμενοι, ωιμέ!
Τρύπες και κόντρα τρύπες στον προϋπολογισμό – ούτε κόσκινο να ήταν – καινούργιοι φόροι που στοχεύουν συνήθως στα μεσαία εισοδήματα, φοροελαφρύνσεις που ευνοούν τους τα πολλά έχοντες και κατέχοντες, σκάνδαλα (πολιτικά εγκλήματα) επί σκανδάλων, κουκουλώματα επί κουκουλωμάτων, απαράδεκτες απανωτές αυξήσεις τιμολογίων των αμαρτωλών ΔΕΚΟ, άγριος πληθωρισμός, ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα ανήμπορων δημόσιων επιχειρήσεων – ποιος τις βάσκανε; – συνοδευόμενες από προκλητικά πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, και πάει κλαίγοντας… Έτσι η ανακύκλωση της κοινωνικής εξαθλίωσης καλά κρατεί, ενώ ο φτωχός που γίνεται φτωχότερος πρέπει να κάνει υπομονή – υπομονή μέχρι να βγει η ψυχή του ώστε να λυτρωθεί οριστικά από τα βάσανα τούτου του άδικου κόσμου…
Τι φταίει λοιπόν; Μήπως φταίει ο πέραν του Ατλαντικού Μεγάλος Αδελφός που μας ζηλεύει για το ένδοξο παρελθόν μας, κούνια που μας κούναγε; Υπάρχουν δυστυχώς πολλοί που, έχοντας χάσει επαφή με τη λογική, υποστηρίζουν ακόμη κι αυτό. Μήπως φταίει ο Διάβολος (αφεντικό του Εφραίμ), χαϊδευτικά ‘τρικέρης’ ή ‘ξαποδώ’, που ζηλεύει το άστρο της Ορθοδοξίας (Κακοδοξίας), και μας έχει βάλει στο στόχαστρο ο αφιλότιμος; Μη γελάτε! Υπάρχουν κάποιοι θρησκόληπτοι φανατικοί που πιστεύουν και τούτο. Μήπως, βρε πατριώτες, φταίει ο Θεός που μας μισεί; Γιατί άραγε; Έχει προηγούμενα μαζί μας; Μην τρελαίνεστε, τίποτε απ’ όλα αυτά δε φταίει!
Φταίει η επιπολαιότητα και το κεφάλι το κουτό μας,
Ο ατομικισμός κι ο άκρατος εγωισμός μας…
Φταίει ο συβαριτισμός και δεβαριεσισμός μας,
Η ζήλια και το μίσος για το διπλανό μας.
Φταίει η προχειρότητα και ο ερασιτεχνισμός μας,
Η ασυνειδησία και ο παραλογισμός μας…
Φταίει η ανοχή σε όσους σφετερίζονται το βιος μας!
Φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε κι οι άλλοι, που λέει ένα παλιό τραγουδάκι.
Προσωπικά δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι η χρηστή διοίκηση ενός ατίθασου και σκληροτράχηλου λαού όπως οι Έλληνες θα μπορούσε ποτέ να είναι μια εύκολη υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση, κανενός λαού η διοίκηση δεν είναι εύκολη, ενώ το ιδανικό σύστημα διακυβέρνησης μιας χώρας (όχι βέβαια πως η πλουτοκρατία το ψάχνει) δεν έχει εφευρεθεί ακόμη, και ίσως να μην επινοηθεί ούτε καν σε ασκήσεις επί χάρτου. Πολλές φορές, μάλιστα, συμμερίζομαι και λυπάμαι τους καλοπροαίρετους και έντιμους πολιτικούς – υπάρχουν και ελάχιστοι με αυτές τις ιδιότητες – που ανεβαίνουν σε καυτές καρέκλες, απλά και μόνο για να υποφέρουν και να καούν. (Πού είσαι καημένε Πολύδωρα, παρεξηγημένε φιλόσοφε!) Διότι αυτό πάντα συμβαίνει με νομοτελειακή ακρίβεια. Ακόμη και οι καλύτεροι ‘καίγονται’… Οι ‘σωτήρες’ πάντα σταυρώνονται, επειδή αυτό θέλει η παράδοση των αλληλομισούμενων κομμάτων και των όχλων.
Προσέξτε, λοιπόν, όλοι εσείς επίδοξοι ‘σωτήρες’ που θέλετε να ‘σώσετε’ το λαό από τα βάσανά του. Μωρέ κατά πού πήγαν οι τελευταίοι ‘σωτήρες’; Τους είδε κανείς; Τι; Μας τέλειωσαν; Όχι! Λένε ότι υπάρχει ο Τσίπρας και ο Αλαβάνος! Μην τρομάζετε, όμως, δε θέλουν να συγκυβερνήσουν με το ΠΑΣΟΚ. Απλά αρέσκονται στην αντιπολιτευτική ρητορική εκ του ασφαλούς! Τα δύσκολα τ’ αποφεύγουν. Πονηροί γαρ οι πρωτευουσιάνοι βλάχοι! Εμ, πώς; Α, ναι, ξέχασα, υπάρχει και η Αλέκα Παπαρήγα! Φαντάζεστε τη Λιάνα Κανέλλη Υπουργό Δημόσιας Τάξης; Πω, πω, πω! Ανατριχιάζω! Βρε σε τι ‘δημοκρατικό’ τρελοκομείο ζούμε και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι… Δε λέω, ώρες-ώρες είναι διασκεδαστικοί, αλλά δε μπορώ να το χωνέψω να χρυσοπληρώνουμε κάποιους πολιτικούς και να μη θέλουν να μας κυβερνήσουν. Είναι ή δεν είναι να τραβάς τα μαλλιά σου;
Tags: Χωρίς κατηγορία
