Πίσω ολοταχώς έκανε η κυβέρνηση στο θέμα της φορολόγησης της Εκκλησίας, αθετώντας τις προεκλογικές της υποσχέσεις, προκαλώντας για άλλη μια φορά το κοινό αίσθημα δικαίου, και απογοητεύοντας τους πολίτες με τις παλινωδίες της. Νίκησαν κατά κράτος οι φιλάργυροι πρωθιερείς του Μαμμωνά, και η χαρά τους δεν κρύβεται στο video που παρέθεσα. Κάποιοι μάλιστα ήταν και προκλητικοί με τις δηλώσεις τους. Θα συνεχίσουν, λέει, τους αγώνες τους ώστε να μειώσουν και τη φορολογία της ακίνητης περιουσίας τους. Τους άνοιξε η όρεξη!
Δώστα όλα στο ράσο, Πρωθυπουργέ, να τελειώνεις με δαύτους. Ίσως έτσι νομίζεις ότι θ’ αποφύγεις το πολιτικό κόστος. Όμως ο λαός έχει αρχίσει να μη μασάει άλλο κουτόχορτο και θα σε εκπλήξει δυσάρεστα όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Κρίμα σε σένα και την κυβέρνησή σου, Γιώργο Παπανδρέου. Και εσύ, όπως όλοι οι προκάτοχοί σου στον πρωθυπουργικό θώκο, μοιραίος, δειλός και άβουλος, σέρνεσαι πίσω από το ράσο. Τάχα δίνεις μάχες εκτός των τειχών εναντίον των κερδοσκόπων, αλλά χάνεις πολλές μάχες εναντίον των εντός των τειχών κερδοσκόπων, όπως είναι η Εκκλησία.
Όσο για την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την πόρνη της Αποκάλυψης, την Εκκλησία, αυτή δε χάνει ευκαιρία για ν’ απογοητεύει τους πιστούς και να επιδεικνύει το παραδόπιστο πρόσωπό της. Όμως, εκείνο για το οποίο πανηγυρίζει και θεωρεί νίκη δεν είναι παρά μια τεράστια πνευματική ήττα, μια ακόμη περίτρανη απόδειξη ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Ιησού το Ναζωραίο του οποίου τα πάθη ετοιμάζεται να γιορτάσει θεατρινίστικα από μεθαύριο. Θα μπορούσαν τουλάχιστον οι ρασοφόροι ν’ αναλάβουν τα έξοδα για το σούβλισμα του παραδοσιακού αρνιού στα στρατόπεδα που έκοψε η μικρόψυχη κυβέρνηση τάχα για οικονομία. Ούτε που τους πήγε, όμως, το μυαλό σε τέτοια χειρονομία αγάπης προς τους φαντάρους μας. ..
Η Ορθοδοξία δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι τα πιο φρικτά πάθη που υπέστη ο Χριστός δεν είναι εκείνα που υπέφερε πάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου αλλά τα όσα έχει υποφέρει ανά τους αιώνες από τα σκοτεινά έργα των ρασοφόρων που τάχα τον λατρεύουν ως θεό τους. Η λατρεία τους είναι βδέλυγμα ενώπιον του Χριστού. Ετοιμάζονται να περιφέρουν την εικόνα του στην τελετή του Επιταφίου ενώ οι ίδιοι τον θάβουν καθημερινά με τα καμώματά τους, έχοντας ενθρονίσει μέσα τους το Μαμμωνά για θεό τους. Κάνουν μακριούς σταυρούς από συνήθεια, ενώ συγχρόνως σταυρώνουν το Χριστό με την αλαζονική συμπεριφορά και τη φιλαργυρία τους. 
Περιφέρουν το αρχιερατικό εγκόλπιο του εσταυρωμένου στο λαιμό τους, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι πιστεύουν σ’ ένα νεκρό θεό που δεν δύναται να τους ελέγξει για τα σκοτεινά τους έργα. Όχι, οι ρασοφόροι ιεράρχες δε θέλουν έναν αναστημένο Χριστό επειδή αρνούνται τον έλεγχο των πράξεών τους. Γι’ αυτό προτιμούν τον δήθεν σωτήρα τους καρφωμένον εσαεί πάνω στο σταυρό.
Και μετά περιμένει τούτος ο λαός να δει ανάσταση… Φρούδες ελπίδες! Όσο η αμαρτωλή Πολιτεία σκύβει το κεφάλι στην αποστάτισσα Εκκλησία, όσο ανέχεται τα σκοτεινά έργα της και την προσκυνάει, όσο συνεχίζεται ο θανάσιμος εναγκαλισμός των δύο σ’ ένα ολέθριο ταγκό συνενόχων όπου ουδεμία τολμά να ελέγξει τα σκοτεινά έργα της άλλης, η ανάσταση του έθνους μας θα παραμένει ένα άπιαστο όνειρο…
