Ουδέποτε στο “δημοκρατικό” παρελθόν της χώρας μας οι Έλληνες είχαν προσβληθεί από μια τόσο γενικευμένη κακοήθη εκλογική σύγχυση όσο σήμερα. Είναι κάτι σαν την περυσινή εργαστηριακά κατασκευασμένη γρίπη των χοίρων, που σε τούτη την περίπτωση είναι κομματικά κατασκευασμένη, προσβάλλει τον εγκέφαλο, και δεν υπάρχει εμβόλιο για την πρόληψή της. Η ιογενής (ιός της οξείας παραδημοκρατίτιδας) εκλογική παράκρουση οφείλεται αφ’ ενός στο γεγονός ότι οι ψηφοφόροι άγονται και φέρονται από τα συναισθήματα του φόβου, της ανασφάλειας, των ευσεβών πόθων ή φρούδων ελπίδων και της κομματικής εμπάθειας, και αφ’ ετέρου στο ότι η Δημοκρατία καθεαυτή είναι ένα διαβρωτικό σύστημα διακυβέρνησης με εγγενείς αδυναμίες και παθογένειες, εντελώς ακατάλληλο για πολιτικά ανηλίκους όπως εμείς.
Αν σε αυτά τα δεδομένα προσθέσεις το γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σημείο της μεταπολίτευσης, έχοντας κατρακυλήσει έως εδώ “δημοκρατικά”, και το ότι στο τιμόνι της κλυδωνιζόμενης ελληνικής βάρκας βρίσκεται ένας άκρως αλαζονικός γόνος της δυναστείας Παπανδρέου, μαέστρος στη δημαγωγία και στον εκβιασμό, επικεφαλής μιας πολυπληθούς όσο και αναποτελεσματικής κυβέρνησης “παιδικής χαράς”, και αν προσθέσεις και το γεγονός ότι η λαϊκίστικη αριστερή ρητορική κινείται στα όρια του παραλογισμού και της ουτοπίας, έχεις το σημερινό εκρηκτικό αποτέλεσμα της συλλογικής παράκρουσης, κορύφωση ενός ακόμη νεοελληνικού δράματος. Ωιμέ!
Η σχιζοφρενής και αντιδημοκρατική σύνδεση των αυριανών αυτοδιοικητικών εκλογών με το απατηλό σύνθημα “μνημόνιο ή αντιμνημόνιο” είναι περίτρανη απόδειξη της αλαζονείας και παραλογισμού που έχει προσβάλλει πρωτίστως την πολιτική ηγεσία της δύσμοιρης τούτης χώρας. Έτσι ο ψηφοφόρος αύριο δεν θα προσέλθει στις κάλπες για να ψηφίσει τον πιο ικανό αυτοδιοικητικό υποψήφιο, αλλά κάτω από τον εκφοβισμό “μνημόνιο ή αντιμνημόνιο”, σωτηρία από τη χρεοκοπία ή πτώχευση. Κατά τον αλαζονικό George Papandreou, πας ΠΑΣΟΚοστηριζόμενος αυτοδιοικητικός υποψήφιος αντιπροσωπεύει τη σωτηρία της χώρας, ενώ πας ανεξάρτητος ή στηριζόμενος από άλλα κόμματα αντιπροσωπεύει τη χρεοκοπία της! Πας ψηφίζων ΠΑΣΟΚικό εκπρόσωπο είναι υπεύθυνος και πατριώτης, και πας ψηφίζων άλλους υποψηφίους είναι ανεύθυνος και ανθέλληνας! Έτσι απλά, ΠΑΣΟΚικά και “δημοκρατικά”!
Αντί, λοιπόν, να συνεργαστούν όλοι οι κομματάρχες για να συναποφασίσουν, έστω και καθυστερημένα, ποιες από τις διατάξεις του Μνημονίου πρέπει οπωσδήποτε να εφαρμοστούν και ποιες χρειάζονται επαναδιαπραγμάτευση ή και ακύρωση, μαξιμαλίζουν παραλογιζόμενοι και δημαγωγούντες με το σύνθημα “μνημόνιο ή αντιμνημόνιο”. Οι δε οξαποδώ κηδεμόνες, άσπονδοι φίλοι μας, καγχάζουν χαιρέκακα, διότι γνωρίζουν το προαιώνιο αξίωμα “εν τη διαιρέσει η αδυναμία”.
Από την άλλη, ο Giorgos και το άχρηστο οικονομικό επιτελείο του, που αποδείχτηκαν αδίστακτοι πρωταθλητές στο ψαλίδισμα μισθών και συντάξεων, σημαιοφόροι στην επιβολή ληστρικών ειδικών και έμμεσων φόρων, και παταγωδώς ανίκανοι στην πάταξη της φοροδιαφυγής, που μάλιστα γελοιοποιήθηκαν στην εκτέλεση της προκλητικά χαριστικής περαίωσης, αντί ν’ αναζητήσουν τα αίτια της ανικανότητας και αναποτελεσματικότητάς τους, εκβιάζουν το υπό σύγχυση εκλογικό σώμα, ταυτίζοντας τους άχρηστους εαυτούς τους – ανίκανους ακόμη και στην εφαρμογή του Μνημονίου που υπέγραψαν – με τη σωτηρία της χώρας, και τους κομματικούς αντιπάλους τους με την καταστροφή της.
Η αλήθεια, όμως, δεν βρίσκεται ούτε σε όσα πρεσβεύει το ΠΑΣΟΚ, ούτε σ’ εκείνα που πρεσβεύει η ΝΔ ή ο ΛΑ.Ο.Σ., ούτε βεβαίως στις ουτοπιστικές κορώνες της διαμαρτυρόμενης αριστεράς, που δεν έχει ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης. Η Αλήθεια βρίσκεται στη σύνθεση όλων αυτών των φαινομενικά αλληλοσυγκρουόμενων θέσεων και προτάσεων σε μια ρεαλιστική συνταγή διακυβέρνησης που θα έβγαζε τη χώρα από την κρίση και θα σηματοδοτούσε το δρόμο της προόδου, της βιώσιμης εθνικής ανάπτυξης και της ευημερίας. Για την Ελλάδα, που άγεται και ξεσκίζεται από κοντόφθαλμες αντιμαχόμενες κομματικές φατρίες που νοιάζονται πρωτίστως για τα στενά προσωπικά και κομματικά τους συμφέροντα, δεν υπάρχει σωτηρία είτε με Μνημόνιο είτε χωρίς Μνημόνιο. Υπάρχει μόνο μνημόσυνο. Το διχαστικό και πελατειακό σύστημα διακυβέρνησης που μας έφερε στο χείλος της καταστροφής δεν μπορεί το ίδιο με τις ίδιες μεθόδους να μας σώσει.
Πάντως, εδώ που τα λέμε, ο Γιωργάκης έχει άστρο, ή αν θέλετε, “άγιο”. Είδατε πώς χτύπησαν οι τρομοκράτες με τις στρακαστρούκες στην κατάλληλη στιγμή ώστε όλη η εβδομάδα να καταναλωθεί από τα ΜΜΕ στο να διαχωρίζουν τρομοκρατικές τρίχες; Αν δεν ασχολούνταν με τα παιδάκια και τα γελοία δεματάκια τους, δεν θα ασχολούνταν, έστω κάποιοι, με το να καταδείξουν την μέχρι σήμερα ανικανότητα της κυβέρνησης να εφαρμόσει στοιχειωδώς το Μνημόνιο “σωτηρίας” για το οποίο κόπτεται, και ν’ αναζητήσουν τα αίτια;
Το απατηλό σύνθημα που μας έθεσαν, “μνημόνιο ή αντιμνημόνιο”, είναι προπέτασμα καπνού για να κρύψει τη διαχρονική γύμνια του σαθρού πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για τα σημερινά αδιέξοδα της Ελλάδας. Ρίξτε και μια ματιά εδώ.
Tags: George Papandreou, αντιμνημόνιο, μνημόνιο, ΠΑΣΟΚ, περαίωση
