Είναι η τρίτη κατά σειράν ημέρα που η ύβρις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, με τη συνεπακόλουθη ματαίωση της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, αποτελεί σπαραξικάρδιο πρώτο θέμα για τα ΜΜΕ. Στα ιλαροτραγικά συμβάντα έχω ήδη αναφερθεί εδώ.
Από προχθές, όλοι οι υποκριτές – κομματικοί αρχηγοί, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι, κλπ. – ανέβηκαν στην πολιτική πίστα για να καταδικάσουν με σοβαροφάνεια το θλιβερό γεγονός, να παρηγορήσουν τον Πρόεδρο, σύμβολο της κομματικά κατακερματισμένης ενότητας του έθνους, να επαναβεβαιώσουν το σεβασμό τους προς τον κορυφαίο θεσμό αλλά και την προσωπικότητα του Προέδρου, και να προειδοποιήσουν για τους κινδύνους που συνεπάγονται για τη Δημοκρατία (και κυρίως για τους ίδιους) τέτοιες απαράδεκτες εκτροπές.
Όλα τούτα θα ήταν άκρως συγκινητικά και πατριωτικά αν δεν ήταν γελοία για πολλούς και διάφορους λόγους.
Κατ’ αρχήν δεν έχουμε Δημοκρατία, άρα οι θεσμοί δεν εκπροσωπούν παρά μια κοινοβΟλευτική καρικατούρα της δημοκρατίας, που έχει εκχωρήσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στο υπό κατάρρευση μόρφωμα της Ευρωζώνης, με πεμπτοφαλαγγίτη για τη διάλυση αυτής το ΔΝΤ, και πρωτοκλασάτο απόστολο υλοποίησης του σκοτεινού σχεδίου για παγκόσμια διακυβέρνηση τον George Papandreou. Δείτε video εδώ.
Επιπροσθέτως:
Ο Κάρολος Παπούλιας δεν αντέδρασε κατά την πρώτη εκλογή του, το 2005, στην προσφώνηση της τότε Προέδρου της Βουλής, Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη, που μιλούσε για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων κατά τη θητεία του. (Δείτε εδώ) Άρα όσα επρόκειτο να συμβούν ήταν εις γνώση του, και σήμερα που υλοποιούνται έχουν την αποδοχή του… Προς τι λοιπόν η ευθιξία για τη λέξη “προδότης”;
Ο Κάρολος Παπούλιας δεν αντέδρασε όταν υπεγράφη το Μνημόνιο, στο άρθρο 14 παράγραφος 5 του οποίου υπήρχε σαφής όρος της παραίτησης της Ελλάδας από κάθε ασυλία: «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία». Δείτε εδώ.
Ο ίδιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας επικύρωσε όλα τα νομοσχέδια με τα μέτρα οικονομικής εξόντωσης του λαού, τη σκληρότητα των οποίων παραδέχτηκε και κατά την παιδαριώδη έκρηξή του στη Θεσσαλονίκη, στις 28/10/2011.
Ο ίδιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπήρξε κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, υπουργός των αμαρτωλών (σκάνδαλο Κοσκωτά, Γιουγκοσλαβικού καλαμποκιού, κλπ.) κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, στον οποίο μάλιστα “δάνεισε” και 10 εκατομμύρια για να συμπληρωθεί το “πόθεν έσχες” για τη σούπερ βίλα της Δήμητρας Λιάνη. Περισσότερα εδώ.
Η επιλογή του Κάρολου Παπούλια το 2005 από τον Καραμανλή ως υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν εκ του πονηρού. Δηλαδή δεν επελέγη με εθνικά κριτήρια, ως καταξιωμένη υπερκομματική προσωπικότητα, αλλά με την προσδοκία το ΠΑΣΟΚ να τον υπερψηφίσει ως σπλάχνο του και να μην υπάρξει θέμα προσφυγής στις κάλπες. Άλλωστε τέτοιες κουτοπονηριές στην επιλογή των Προέδρων της Δημοκρατίας είναι ο κανόνας.
Τέλος, η οργισμένη αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας, η αποχώρησή του και η ματαίωση της παρέλασης, επιβεβαιώνουν πόσο θλιβερά ολίγιστος είναι ο κύριος Παπούλιας για το ύψιστο αξίωμα. Η δε επίκληση των δήθεν εφηβικών αγώνων του κατά του φασισμού, για ν’ αποσείσει από πάνω του τη μομφή του προδότη, μήπως αποδεικνύει ότι ο Κάρολος Παπούλιας δεν θεωρεί ότι έκανε κάτι πιο πατριωτικό ως ενήλικας για να το επικαλεστεί;
Τέλος, για να τελειώνουμε με τα σπαραξικάρδια καραγκιοζιλίκια: όταν η δημοκρατία έχει κουρελιαστεί από τους ίδιους τους λειτουργούς της, τότε επόμενο και φυσιολογικό είναι να κουρελιάζονται και τα σύμβολά της, αφού απλά συμβολίζουν το ΤΙΠΟΤΑ. Τελεία.
Tags: Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, βίλα Δήμητρας Λιάνη, Κάρολος Παπούλιας, Μανώλης Γλέζος
