Θα τον δείτε να περιφέρεται στις αυλές της Ευρώπης μονίμως χαμογελαστός και χαζοχαρούμενος, επιβεβαιώνοντας διαρκώς το ρηθέν «Γελά ο μωρός καν τι μη γελοίον ή». Είναι ο δεύτερος Γιώργος της συμφοράς που μας βρήκε, με τρίτο και καταϊδρωμένο, από το πολύ πετάλωμα των αλόγων ραγιάδων, το Γιώργο τον Πεταλωτή. Τον πρώτο Γιώργο τον ξέρετε από τις άψογες ζεϊμπεκιές και πιστολιές στο κενό, και δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις.
Σε άρθρο που είχα αναρτήσει τον περασμένο Ιανουάριο, θύμιζα στους αναγνώστες τι έλεγε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην αντιπολίτευση. Βέβαια οι εξελίξεις από τότε είναι καταιγιστικές, ου μην αλλά και τραγικές, και γι’ αυτό πρέπει να σας ξαναθυμίσω τι έλεγε τον Ιούλιο του 2009 σε άρθρο του που δημοσίευσε η Καθημερινή με τον τίτλο «Το “ράβε-ξήλωνε” των φόρων».
«Στο μέσο της μεγαλύτερης διεθνούς οικονομικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, η πολιτική της κυβέρνησης καθιστά τη χώρα θλιβερή παραφωνία. Ενώ παντού υιοθετήθηκαν δημοσιονομικά πακέτα στήριξης για να τονωθεί η πραγματική οικονομία τους και να αντιμετωπιστεί η κρίση, στη χώρα μας όχι μόνο δεν υπήρξε τέτοιο πακέτο, αλλά η κυβέρνηση λαμβάνει συνεχώς μέτρα που αφαιρούν εισοδήματα και ως εκ τούτου επιτείνουν την κρίση. Από τις αρχές του 2008, πολύ πριν οποιαδήποτε επιρροή διεθνούς κρίσης, η κυβέρνηση είχε προβεί σε ένα μπαράζ μέτρων που πλήττουν την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών.
Από την περσινή αύξηση του ΕΦΚ στα καύσιμα, έως την καθιέρωση του ΕΤΑΚ, από την αύξηση των Τελών Κυκλοφορίας το 2008 έως το πάγωμα των μισθών και συντάξεων, από την αύξηση της παρακράτησης φόρου έως την έκτακτη φορολογία εισοδήματος, την αύξηση των τελών στα κινητά, τη νέα αύξηση των ΕΦΚ και την πρόσφατη ανακοίνωση νέων (!) αυξήσεων στα τέλη κυκλοφορίας των ΙΧ, η χώρα ζει στην παραζάλη συνεχών φορολογικών μέτρων. Η έντασή τους θα αρκούσε από μόνη της για να θέσει την οικονομία σε κρίση.
Σε αντίθεση λοιπόν με τις άλλες χώρες, με απίστευτη προχειρότητα, η δική μας κυβέρνηση γίνεται παραγωγός της κρίσης της πραγματικής οικονομίας, επιβεβαιώνοντας αυτό που επιμελώς προσπαθεί να κρύψει, ήτοι πως η φύση του Ελληνικού οικονομικού προβλήματος είναι διαφορετική και σχετίζεται κυρίως με την πρωτοφανή δημοσιονομική εκτροπή των προηγουμένων ετών.Θύματα της πολιτικής αυτής είναι τα συνήθη υποζύγια, οι μισθωτοί, οι συνεπείς φορολογούμενοι, οι ασθενέστεροι και η μεσαία τάξη.»
Αυτά έλεγε πέρυσι τον Ιούλιο το πρωτοπαλίκαρο του Γιώργου Παπανδρέου, που επρόκειτο να μας πάρει και τ’ αυγά και τα καλάθια και να μας αφήσει χωρίς σάλιο. Αναρωτιέμαι τότε άραγε δεν ήξερε τι έλεγε ή τώρα δεν ξέρει τι κάνει ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου;
Του αφιερώνω διασκευή γνωστού παλιού τραγουδιού, μπας και κοκκινίσει.
Όσο μισώ, όσο μισώ το διάβολο
εμίσησα, εμίσησα και σένα.
Όσα είχα και δεν είχα μου τα μάσησες
και μπατίρη στο φινάλε με παράτησες.
Δεν βαριέσαι, δεν πειράζει,
χαλάλι σου.
Συ μια μέρα θα χτυπήσεις το κεφάλι σου.
Στην εξαπάτηση έχεις πάντα
το προβάδισμα.
Όπου Γιώργος, και ράπισμα.
Πολύ εσύ, πολύ εσύ με πόνεσες
και μου τα πή… και μου τα πήρες όλα.
Από σένα όλο φαρμάκια εγώ έπινα,
Κι αμαρτίες τώρα πληρώνω, που δεν έκανα.
Δεν βαριέσαι, δεν πειράζει,
χαλάλι σου.
Συ μια μέρα θα χτυπήσεις το κεφάλι σου.
Μα η δική σου μπαμπεσιά
δεν έχει αντάλλαγμα.
Όπου Γιώργος, τρελό ξεσάλωμα.
