Τι κι αν η χώρα σου θυμίζει Αποκάλυψη;
Εσύ περήφανε Ελληναρά μη σκύψεις το κεφάλι!
Με απεργία και με εκβιαστική (σ)κατάληψη,
Μπορείς να υπερασπιστείς τ’ αδίκως κεκτημένα πάλι!
Υπάρχει το Πανεπιστήμιο και το Πολυτεχνείο,
Χώροι άκρως κατάλληλοι για τσαμπουκά και (σ)καταλήψεις!
Υπάρχουν και τα Υπουργεία και οι εθνικές οδοί,
Από το χαβαλέ των (σ)καταλήψεων, κοίτα μη λείψεις!
Εμπρός Ελληναρά, γιν’ εφευρετικός και ριψοκίνδυνος!
Σύρε μαζί σου με αλληλεγγύη και τους μετανάστες,
Και δίδαξέ τους τι θα πει (σ)κατάληψη κι εκβιασμός,
Και ρίξε και κάνα μπερντάχι στους απεργοσπάστες!
Μα πρόσεχε, η (σ)κατάληψη δε θέλει ευαισθησίες,
Το αν οι γύρω σου στενάζουν και παραπατούν,
Να λες, “Δε φταίνε οι απεργοί και οι (σ)καταληψίες,
Φταίει το αγύριστο κεφάλι αυτών που κυβερνούν.“
Και σεις οι φαρμακοποιοί, του ΙΚΑ οι γιατροί και σία,
Αφού έτσι κι αλλιώς τον Ιπποκράτη έχετε χεσμένο,
Πίσω μην κάνετε από τις (σ)καταλήψεις και την απεργία,
Και μη σας καίγεται καρφί για ασθενή και εξουθενωμένο.
Στις (σ)καταλήψεις συνδικαλιστή Ελληναρά,
Ύψωσε τη γροθιά ενάντια στην Πολιτεία,
Πίσω μην κάνεις βήμα από τα κεκτημένα σου,
Που απόχτησες με τη συναλλαγή και την ασυδοσία.
Και σ’ όσους σε βδελύσσονται που απεργείς,
Πες τους ότι Δημοκρατία ίσον απεργία,
Κι ότι, αν δεν μπορείς να εκβιάσεις, έχασες,
Αφού η Δημοκρατία επιδοτεί την αδικία.
Ακολουθεί διασκευή των στίχων του Δημήτρη Πάτσιου, από το γνωστό τραγούδι “Κατεδαφίστε το, τώρα γκρεμίστε το”. Το θυμήθηκα καθώς έγραφα τους πιο πάνω στίχους, διότι αυτά που γίνονται στη χώρα μας μοιάζουν σαν συντονισμένη προσπάθεια κατεδάφισης των πάντων, και είχα την παρόρμηση να το διασκευάσω στα καθ’ ημάς….
Στη χώρα-μπάχαλο που όλα ρημαδιό θυμίζουν,
Καταδικάστηκα να ζω μέσα σ’ αυτή…
Μα δεν αντέχω αναμνήσεις που γυρίζουν,
Και μου ματώνουν κάθε μέρα την ψυχή.
Κατεδαφίστε την, τώρα γκρεμίστε την!
Αυτή η χώρα δεν αντέχω να υπάρχει...
Κατεδαφίστε την, τώρα γκρεμίστε την!
Και ξεπουλήστε τα ερείπια στον κομματάρχη!
Στη χώρα-μπάχαλο που ζω οι τίμιοι δε μετράνε…
Πώς να μπορέσω όμως εγώ να ξεχαστώ;
Όσα συμβαίνουνε τριγύρω με πονάνε,
Γιατ’ οι αξίες θυσιάζονται στης αδικίας το βωμό.
Κατεδαφίστε την, τώρα γκρεμίστε την!
Αυτή η χώρα δεν αξίζει να υπάρχει..
Κατεδαφίστε την, τώρα ξεσκίστε την!
Και ξεπουλήστε τα ερείπια στον κομματάρχη!
