Ποτέ κατά τη διάρκεια του έτους το όνομα του Χριστού δεν εμπαίζεται περισσότερο απ’ όσο τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή. Οι Χριστιανικές παραδόσεις έχουν καταντήσει ένα ανίερο και κακόγουστο θέατρο υποκρισίας. Τι του ‘μελε να πάθει ανά τους αιώνες στα χέρια των
υποτιθέμενων πιστών του ο παρεξηγημένος προφήτης από τη Ναζαρέτ…
Όχι, τέτοιες παραδόσεις που εμπαίζουν το θεό της Χριστιανοσύνης δεν τις σέβομαι. Τέτοιες κακόγουστες θεατρικές παραστάσεις, που κάνουν τους μονοθεϊστές Μουσουλμάνους και τους Εβραίους να μας οικτίρουν και να μας χλευάζουν, με θλίβουν κατάκαρδα και συγχρόνως με εξοργίζουν. Τέτοιες ειδωλολατρικές φιέστες που γελοιοποιούν τον Ιησού, αποτελούν βδέλυγμα στα μάτια του Θεού.
Ο πόνος του Χριστού από τα καρφιά που του έμπηξαν οι σταυρωτές στο σώμα του, δεν συγκρίνεται σε τίποτα με τον πόνο που νιώθει το πνεύμα του από τη συμπεριφορά των υποτιθέμενων οπαδών του ανά τους αιώνες.
Τρομερό ερπετό ο άνθρωπος! Φτιάχνει θεούς για να τους εξευτελίζει… Πώς να ελπίσει κανείς σ’ έναν καλύτερο κόσμο όταν η πνευματική στάθμη των ανθρώπων βρίσκεται ακόμη στο ναδίρ; Εγώ πια δεν ελπίζω. Η μόνη μου επιθυμία είναι να μπορώ να διακρίνω το δίκαιο από το άδικο, το ευσεβές από το βλάσφημο, το σοβαρό από το γελοίο, την αλήθεια από την πλάνη, το καλό από το κακό, το λογικό από το παράλογο. Διότι στο πνευματικό τέλμα που έχει βυθιστεί η ανθρωπότητα τα όρια μεταξύ των αντιθέτων είναι πια δυσδιάκριτα.
Όσο για τις βαθιά ριζωμένες θρησκευτικές παραδόσεις, χρήσιμες είναι μόνο όταν οικοδομούν το ανθρώπινο πνεύμα. Όταν απλά γαργαλάνε το συναίσθημα κάνουν ζημιά στην ψυχή.
