ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: «Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η χώρα πορεύεται κάτω από εξαιρετικά δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες. Είναι πολύ κρίσιμες οι ώρες τις οποίες διερχόμαστε. Λυπάμαι που διαπιστώνω ότι σε ένα νομοσχέδιο που ενδέχεται να έχει θετική συμβολή στην επέκεινα πορεία μας, αλλά ενδέχεται να αποτελέσει και αρχή δεινών, η Βουλή είναι σχεδόν απούσα. Φοβούμαι ότι οι περισσότεροι συνάδελφοί μας αυτή τη στιγμή περιφέρονται σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Ο ελληνικός λαός έχει απομονωθεί από το Κοινοβούλιο. (…)
Αυτά είναι συμπτώματα, κυρίες και κύριοι, παρακμής πολιτικής της οποίας έχει προηγηθεί κοινωνική παρακμή. Είναι συμπτώματα ότι διολισθαίνουμε. Ίσως άλλοι το βλέπουν και σπρώχνουν προς τα εκεί, αλλά όσοι έχουμε καθήκον, όσοι είμαστε εδώ εντεταλμένοι από το λαό, ανεπαισθήτως διολισθαίνουμε σε καταστάσεις από τις οποίες τουλάχιστον όσοι γνωρίζουν στοιχειωδώς την ιστορία αυτού του τόπου, γνωρίζουν ότι και η είσοδος και η παραμονή και η έξοδος στοίχισε αίμα, πόνο και δάκρυα στον ελληνικό λαό και πολλές φορές απώλεια τμημάτων της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας.
Ξέρω ότι εκτός της Αιθούσης αυτής μιλώντας, μιλάει κανείς σε ώτα μη ακουόντων είτε γιατί δεν μπορούν να ακούσουν, έχουν αποκλειστεί, είτε γιατί τους τα έχουν βουλώσει τα αυτιά. Όμως, εγώ πιστεύω ότι όσοι εδώ έχουν συναίσθηση και της προσωπικής τους ευθύνης, πρέπει να ξυπνήσουν. Δεν γίνεται αλλιώς.
Κύριε Υπουργέ, απευθύνομαι σε εσάς και δι’ υμών στην Κυβέρνηση της χώρας, μια κυβέρνηση – όπως έχω πει επανειλημμένως – έκτακτης ανάγκης, κυβέρνηση εκτάκτων συνθηκών, που δυστυχώς πορεύεται μόνη της βαλλόμενη, διασυρόμενη, συκοφαντούμενη με χαρακτηρισμούς που ο ελληνικός λαός τους άκουσε πραγματικά όταν η χώρα αυτή είχε κυβερνήσεις προδοτικές, κατοχικές, κυβερνήσεις κουΐσλιγκς.
Είναι όμως τέτοια η αποξένωσή μας από την πραγματικότητα και από το καθήκον απέναντι στις γενιές που πέρασαν και μας άφησαν μια παρακαταθήκη που οφείλουμε να την μεταφέρουμε στις επόμενες γενιές αφαλκίδευτη.
Αυτή η Κυβέρνηση, λοιπόν, οφείλει κατά τη γνώμη μου να σταθμίσει τις συνθήκες, τις δικές της δυνατότητες οι οποίες μπορεί υποκειμενικά σε ό,τι πιστεύει ο καθένας από σας που την συναποτελείτε με πρώτον τον Πρωθυπουργό, σε ό,τι πιστεύει ο καθένας από τους 155 – μαζί και εσείς – Βουλευτές που στηρίζουν αυτήν την Κυβέρνηση ακόμα και όταν διαφωνούν στα επιμέρους διότι επιμένουμε να βλέπουμε στο μέτωπο, όχι στα μετόπισθεν. Διότι δεν θέλουμε ούτε κατ’ ιδέα να συμπεριληφθούμε από τον ιστορικό του μέλλοντος στην πέμπτη φάλαγγα και τις μεραρχίες των μετόπισθεν.
Υπάρχει κυρίες και κύριοι, πέμπτη φάλαγγα, υπάρχουν μεραρχίες των μετόπισθεν. Είναι πολύ εύκολο να το διαπιστώσει κανείς. Είναι απλά τα πράγματα. Όποιος αυτήν τη στιγμή ζητά κατάρρευση της χώρας, επιστροφή στη δραχμή, τι άλλο κάνει; Και όποιοι χωρίς να το συνειδητοποιούν, ασυνειδήτως συμβάλλουν έστω και απέχοντες, έστω παθητικά σε αυτή την κατεύθυνση, τι άλλο κάνουν παρά να συμμετέχουν – το τονίζω – ανεπαισθήτως; Διότι η ιστορία δεν γράφεται με τους απόντες. Οι απόντες από την ιστορία καταγράφονται σε εκείνους που ίσως έβλαψαν περισσότερο από όσους ενήργησαν.
Όταν έπεσε το Βυζάντιο – ευκαιρία κάποιοι να με λοιδορήσουν για το παράδειγμα αυτό – ξέρετε ποια ήταν η τάση μιας κοινωνίας παρακμής. Όλα τα νιάτα πήγαιναν στα μοναστήρια. Ο τελευταίος των Παλαιολόγων έμεινε μόνος με ελάχιστους να υπερασπιστεί την πατρίδα. Η ίδια η Εκκλησία, σημαντικό μέρος της, όλοι αυτοί που έτρεχαν στα μοναστήρια έλεγαν “καλύτερα το σαρίκι του κατακτητή παρά η παπική τιάρα.” Και με αυτή τη δικαιολογία προσέφερε και τον πρώτο Πατριάρχη της στον Πορθητή.
Πού πάμε λοιπόν, κυρίες και κύριοι; Ας ρωτήσει ο καθένας τη συνείδησή του. Μεταφέρτε το ερώτημά μου αυτό στους υπολοίπους πλην των δεκαπέντε που είμαστε τώρα εδώ. Αυτή η στιγμή είναι ιστορική.
Κύριε Υπουργέ, γνωρίζετε την αρχή της ετερογονίας των σκοπών άριστα. Είστε φιλοσοφημένος άνθρωπος. Έχετε καλλιέργεια, ιστορική γνώση. Εγώ ερωτώ: Επί τριάντα επτά χρόνια, με εξαίρεση το δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του τότε Βασιλέως, δεν έχει γίνει άλλοτε δημοψήφισμα στη χώρα.
Προφανώς, όπως το έχετε δηλώσει, η Κυβέρνηση θέλει να ενεργοποιήσει το θεσμό του δημοψηφίσματος. Εγώ ερωτώ: Ξέρετε άλλη ευρωπαϊκή χώρα πλην της Ελλάδος που να έχει τόσο κραυγαλέα ασχετοσύνη με το θεσμό του δημοψηφίσματος; Εδώ έχουμε τόσα χρόνια σε εφαρμογή το Δημοτικό Κώδικα που προβλέπει διενέργεια δημοψηφισμάτων για τοπικά ασήμαντα ζητήματα της γειτονιάς και δεν έχει ενεργοποιηθεί. Γιατί; Διότι το πραγματικό ερώτημα, η ελαχίστη απόπειρα, όπως ξέρετε, καταλήγει σε συγκρούσεις. Οι Έλληνες δυστυχώς δεν έχουμε ακόμα μάθει να συζητούμε. Πριν ολοκληρώσει κανείς μία φράση, τον διακόπτει ο άλλος.(…)
Θέλω, λοιπόν, απλά να σας πω, κύριε Υπουργέ, το εξής. Ο νόμος ας ψηφιστεί, να υπάρχει. Όταν κάποτε εν ηρεμία μπορούμε – και πρέπει να συμμετέχει πιο άμεσα ο λαός στη λειτουργία της δημοκρατίας – ναι. Αλλά δεν αντιλαμβάνομαι, κύριε Υπουργέ, και ίσως θα πρέπει να μας πείτε: Πώς είναι δυνατόν το 40% των συμμετεχόντων να αποφαίνεται για θέμα μείζονος εθνικής σημασίας, μείζονος ενδιαφέροντος, πολιτικό, κοινωνικό κ.λπ., δηλαδή για τα πάντα πλην του δημοσιονομικού και να αποφασίσει επί εθνικού θέματος που θα αφορά ενδεχομένως και ζήτημα που άπτεται των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας; Αυτό είναι το εθνικό θέμα, αυτό είναι το θέμα εξωτερικής πολιτικής και θα αποφανθεί το 50+1 του 40%; Είναι δυνατόν;
Είναι δυνατόν, κύριε Υπουργέ, όταν γνωρίζουμε ότι ζούμε σε μία εποχή που ο ελληνικός λαός χειραγωγείται πλέον; Δεν κρίνει. Δεν υβρίζω το λαό, τον σέβομαι απολύτως. Κάθε πολίτης γνωρίζει ότι από το πρωί μέχρι το βράδυ, ο ίδιος εξαιρεί τον εαυτό του, αλλά η πλειονότητα του λαού μας χειραγωγείται. Μένει απληροφόρητος, ανενημέρωτος, γι’ αυτό και είναι σε μεγάλο ποσοστό κάτω από το βάρος και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, της φτώχειας, της ανεργίας, του σκότους που βλέπει μπροστά του για το μέλλον, ενός σκότους που όλοι φροντίζουμε να το κάνουμε όλο και πιο βαθύ. Είναι δυνατόν;
Μην ξεχνάτε πως όσες φορές έγιναν δημοψηφίσματα στην Ελλάδα, με εξαίρεση το δημοψήφισμα του ’74, αυτά τα δημοψηφίσματα ήταν ή στην καρδιά μιας ανώμαλης περιόδου και ήταν νόθα ή υπήρξαν το προοίμιο ανωμαλιών και εμφυλίων σπαραγμών. Ξεχνάτε το δημοψήφισμα του ’46; Έγινε με αποχή της κομμουνιστικής αριστεράς, το 75% πήρε μέρος. Λοιπόν; Την επομένη δεν άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος, σε τρεις βδομάδες;
Δεν μπορούμε να κάνουμε δημοψηφίσματα σε χώρες που οι πληθυσμοί τους στερούνται κουλτούρας σχετικά με τις διαδικασίες αυτές. Δεν μπορούμε, πριν μετρήσουμε καλά τα πράγματα και πριν δημιουργήσουμε συνθήκες ομαλότητας, να τα προχωρήσουμε. Εύχομαι και κάνω έκκληση διότι έχετε και εσείς, Υπουργέ, που εισηγείστε, ιστορική ευθύνη. Και ξέρετε ότι στα ζητήματα αυτά δεν αρκεί η συλλογική πολιτική ευθύνη μιας κυβέρνησης, υπάρχει και η ατομική πλέον ευθύνη.
Πιστεύω ότι θα είστε – γιατί το αξίζετε – στην ίδια θέση επ’ αρκετόν, ώστε να μην δεχθείτε και να μην επιτρέψετε – με τρόπους που μπορεί κάποιος όταν στέκεται όρθιος επ’ αυτών που πιστεύει – να προχωρήσουμε σε διαδικασίες που θα εντείνουν τα δεινά και θα αποτελέσουν αρχή μεγαλυτέρων δεινών για τη χώρα.
Ευχαριστώ.»
Μας έσφαξε με το γάντι ο τέως πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης! Ομολόγησε όμως και πικρές αλήθειες, αν και σε κάποιες παραγράφους ο λόγος του παρουσίαζε έλλειψη συγκρότησης και σαφήνειας.
Παραθέτω τα σημεία που πρέπει να προσέξουμε:
***Η χώρα πορεύεται κάτω από εξαιρετικά δύσκολες και επικίνδυνες συνθήκες.
Αυτό δυστυχώς είναι ηλίου φαεινότερο και για το λαό οδυνηρότερο…
*** Σε ένα νομοσχέδιο που ενδέχεται να έχει θετική συμβολή στην επέκεινα πορεία μας, αλλά ενδέχεται να αποτελέσει και αρχή δεινών, η Βουλή είναι σχεδόν απούσα.
Δυστυχώς η Βουλή είναι σχεδόν απούσα από τα περισσότερα νομοσχέδια, πράγμα που, εκτός από έλλειψη ενδιαφέροντος και ανευθυνότητα, σημαίνει ότι οι περισσότεροι είναι περιττοί, άρα οι 300 χρειάζονται βαθύ κούρεμα κατά 50% τουλάχιστον, τόσο σε αριθμό όσο και σε αποδοχές και προνόμια.
***Ο ελληνικός λαός έχει απομονωθεί από το Κοινοβούλιο.
Εσείς τον απομακρύνατε με την προδοτική συμπεριφορά σας.
***Αυτά είναι συμπτώματα… παρακμής πολιτικής της οποίας έχει προηγηθεί κοινωνική παρακμή. Είναι συμπτώματα ότι διολισθαίνουμε.
Η πολιτική παρακμή και σήψη προηγήθηκε και οδήγησε στην κοινωνική παρακμή. Δεν διολισθαίνετε απλώς, αλλά έχετε πιάσει πάτο…
***Είναι όμως τέτοια η αποξένωσή μας από την πραγματικότητα και από το καθήκον…
Αυτό λέμε κι εμείς, κύριε Κακλαμάνη! Έχετε πλήρως αποξενωθεί από την πραγματικότητα και το καθήκον!
***Πού πάμε λοιπόν, κυρίες και κύριοι; Ας ρωτήσει ο καθένας τη συνείδησή του. Μεταφέρτε το ερώτημά μου αυτό στους υπολοίπους πλην των δεκαπέντε που είμαστε τώρα εδώ.
Πού πάτε, λοιπόν; Αυτό ρωτάμε κι εμείς, αν και ξέρουμε την απάντηση: κατά διαόλου μεριά…
***Ξέρετε άλλη ευρωπαϊκή χώρα πλην της Ελλάδος που να έχει τόσο κραυγαλέα ασχετοσύνη με το θεσμό του δημοψηφίσματος;
Εσείς οι 300 ξέρετε άλλη ευρωπαϊκή χώρα που να είναι τόσο κραυγαλέα άσχετη με τη Δημοκρατία; Εγώ δεν ξέρω!
*** Διότι το πραγματικό ερώτημα, η ελαχίστη απόπειρα, όπως ξέρετε, καταλήγει σε συγκρούσεις. Οι Έλληνες δυστυχώς δεν έχουμε ακόμα μάθει να συζητούμε.
Πρώτα θα έπρεπε να έχετε μάθει να συζητάτε στη Βουλή, αντί να κάνετε επιθετικούς μονολόγους. Εσάς μιμείται ο λαός!
***Είναι δυνατόν, κύριε Υπουργέ, όταν γνωρίζουμε ότι ζούμε σε μία εποχή που ο ελληνικός λαός χειραγωγείται πλέον; Δεν κρίνει. (…) Η πλειονότητα του λαού μας χειραγωγείται.
Μα εάν δεν χειραγωγείτο ο λαός και αν έκρινε, θα βρισκόταν σήμερα το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία; Πολλοί από σας δεν θα βρίσκατε ούτε την ψήφο σας. Άλλωστε, η χειραγώγηση του λαού, το ψέμα και η συναλλαγή, δεν είναι οι τρεις βασικοί πυλώνες της φαυλοδημοκρατίας;
***Μην ξεχνάτε πως όσες φορές έγιναν δημοψηφίσματα στην Ελλάδα, με εξαίρεση το δημοψήφισμα του ’74, αυτά τα δημοψηφίσματα ήταν ή στην καρδιά μιας ανώμαλης περιόδου και ήταν νόθα ή υπήρξαν το προοίμιο ανωμαλιών και εμφυλίων σπαραγμών.
Περίτρανη απόδειξη ότι οι Έλληνες είναι ανώριμοι για δημοκρατία και οι πολιτικοί ηγέτες-νάνοι ενδιαφέρονται μόνο για το τομάρι τους...
***Δεν μπορούμε να κάνουμε δημοψηφίσματα σε χώρες που οι πληθυσμοί τους στερούνται κουλτούρας σχετικά με τις διαδικασίες αυτές.
Οι πληθυσμοί διδάσκονται κουλτούρα από την πολιτική τους ηγεσία. Όμως, εσείς οι πολιτικοί στερείσθε κουλτούρας σχετικά με τις διαδικασίες δημοψηφίσματος, όπως επιβεβαιώθηκε και από τους καυγάδες που στήσατε στο “ναό” τσι δημοκρατίας.
***Να μην δεχθείτε και να μην επιτρέψετε (…) να προχωρήσουμε σε διαδικασίες που θα εντείνουν τα δεινά και θα αποτελέσουν αρχή μεγαλυτέρων δεινών για τη χώρα.
Λέω αμήν σε αυτό.
