.jpeg)
Με ικανοποίησε ο τρόπος που περιέγραψε την κατάσταση της χώρας ο Ευάγγελος Βενιζέλος απόψε, στο Δελτίο Ειδήσεων του ALTER και στο Νίκο Χατζηνικολάου. Είμαι σίγουρη ότι αν ο Πρωθυπουργός είχε χρησιμοποιήσει εξ αρχής τέτοια γλώσσα και ύφος δεν θα είχαν χτυπήσει οροφή τα spreads. Τι να γίνει όμως, βλέπετε άλλοι έχουν τ’ όνομα και άλλοι τη χάρη, και ο λαός ψηφίζει όνομα. Αποφασίζει με το συναίσθημα και όχι με την κριτική σκέψη.
Οι επισημάνσεις του Αντώνη Σαμαρά ήταν αποκαλυπτικές ως προς την ανοδική πορεία των spreads από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι σήμερα και υπογραμμίζουν τους λάθος επικοινωνιακούς χειρισμούς της κυβέρνησης και τις ολέθριες επιπτώσεις που είχε ο ακριβός δανεισμός.
Ο Αλέξης Τσίπρας υπήρξε εύστοχος στη Βουλή και έδειξε πως διαθέτει πολιτικό αισθητήριο. Όσο περνάει ο καιρός, ωριμάζει κι αυτός, αν και παραμένει δογματικά ακραίος σε ορισμένα θέματα, όπως, π.χ., αυτό της μετανάστευσης.
Πάντως είναι θετικό ότι έστω και τώρα, δηλαδή έστω κατόπιν ζημιάς, και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αλλάζει το τροπάριο και δείχνει αυτοπεποίθηση. Άργησε πολύ, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Τελικά, στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα, λέει η παροιμία… Όπως έγραψε η Ημερησία, «η Ελλάδα πλέον φαίνεται να απομακρύνεται από το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ, αφού σε μία τέτοια περίπτωση το κοινωνικό κόστος που θα κληθεί να πληρώσει η χώρα είναι δυσβάσταχτο και πιθανώς μη διαχειρίσιμο.»
Ας ευχηθούμε η κυβέρνηση να διδάχτηκε κάτι από τα λάθη της και ο Πρωθυπουργός στο εξής να μιλάει με περισσότερη σοβαρότητα και σύνεση ώστε ν’ αποφύγουμε τα χειρότερα. Με άλλα λόγια, να σκέπτεται περισσότερο πριν μιλήσει, είτε βρίσκεται εντός είτε εκτός Ελλάδας. Οι κερδοσκόποι κρέμονται από το στόμα του για να προσαρμόσουν τα κερδοσκοπικά τους παιχνίδια μέχρι εκεί που τους παίρνει. Και επαναλαμβάνω ξανά, κάτι που δυστυχώς δεν το άκουσα από το μάντη κακών, το Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, κ. Γ. Προβόπουλο, η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε εσωτερικό δανεισμό.
Παραθέτω απόσπασμα από σοφό βιβλίο που είχε γραφτεί από τους “εξωγήινους” έναν αιώνα πριν, και είναι πάντα επίκαιρο:
«Κάθε δάνειο αποδεικνύει την αδυναμία του Κράτους και την μη κατανόηση των δικαιωμάτων αυτού. Τα δάνεια επικρέμανται ως η σπάθη του Δαμοκλέους επί της κεφαλής των κυβερνώντων… Τα εξωτερικά δάνεια είναι βδέλλες τις οποίες εις ουδεμία περίπτωση είναι δυνατόν να αποσπάσει κανείς από του σώματος του Κράτους, εάν δεν αποσπασθούν μόνες τους, ή δεν τις απορρίψει αυτό τούτο το Κράτος ριζικώς. Τα … κράτη όμως δεν τις αποσπούν, αλ’ εξακολουθούν να επιθέτουν νέες τέτοιες στο σώμα τους, ούτως ώστε αμετακλήτως θα καταστραφούν εξ αιτίας της εκούσιας αυτής αφαίμαξης.
Πραγματικά τι άλλο παριστάνει το δάνειο και ιδίως το εξωτερικό; Το δάνειο είναι η έκδοση κυβερνητικών τραπεζογραμματίων υπεχόντων υποχρέωση κάποιου ορισμένου τόκου αναλόγου προς το ποσόν του δανεισθέντος κεφαλαίου. Εάν το δάνειο έχει τόκο 5%, μέσα σε είκοσι χρόνια το Κράτος έχει πληρώσει χωρίς καμία ωφέλεια τόκο ίσο προς το δάνειο, εντός 40 ετών διπλάσιο, εντός 60 ετών τριπλάσιο ποσόν, και το χρέος παραμένει πάντοτε χρέος ανεξόφλητο!
Βλέπομε ως εκ τούτου ότι υπό το πρόσχημα ατομικής φορολογίας το Κράτος αφαιρεί και τον τελευταίο οβολό των πτωχών φορολογουμένων για να εξοφλήσει τους πλούσιους ξένους από τους οποίους δανείστηκε, αντί να συλλέξει τα πλούτη του για τις ανάγκες του χωρίς να πληρώνει τόκους.»
Αυτά τα λίγα, και όπως λέει η Βίβλος, «Ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω».
