Τη στιγμή που ο ελληνικός λαός τρομοκρατείται καθημερινά με τα μετροσενάρια και αγωνιά για το τι θα του ξημερώσει, η Εκκλησία λάμπει δια της απουσίας της, κοινώς έχει κάπου λουφάξει και μουγκαθεί, φοβούμενη μήπως έρθει και η σειρά της. Αντί να βγει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και να προσφέρει γενναιόδωρα από το περίσσευμα του πλούτου που η Εκκλησία έχει συσσωρεύσει – χάρη στις προσφορές αφελών πιστών για να σώσουν τάχα την ψυχή τους – ώστε η κυβέρνηση να μην επιπέσει μετά τόσης μοχθηρίας στον ανυπεράσπιστο μισθωτό και το συνταξιούχο, περί άλλα μεριμνά και τυρβάζει.
Αν έδιναν όλες οι Μητροπόλεις της Ελλάδας, τα μοναστήρια, και οι μεγάλες ενορίες από 5.000 ευρώ, θα συγκεντρωνόταν και με το παραπάνω το ποσόν που υπολογίζει να μαζέψει η κυβέρνηση από την περικοπή του 14ου μισθού. Όμως η Εκκλησία είναι κι αυτή ένας κερδοσκοπικός Οργανισμός μαμούθ και δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες χειρονομίες.
Μέχρι πρόσφατα, σε έκτακτες εθνικές ανάγκες, όπως σε μεγάλους σεισμούς, κουβαλούσαν τάχατες θαυματουργικές εικόνες, ζώνες, και άλλα δήθεν “ιερά” συμπράγκαλα από το ανίερο “Άγιο” Όρος, τα έστηναν στη Μητρόπολη Αθηνών και σε άλλες “ιερές” Μητροπόλεις της Ελλάδας, και μάζευαν στο άψε σβήσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ από τους αφελείς προσκυνητές που ζητούσαν κάποιο θαύμα από ένα αντικείμενο. Μέρος απ’ αυτά που εισέπρατταν, τα πρόσφεραν στη συνέχεια για την ανακούφιση των θυμάτων των θεομηνιών. Τα υπόλοιπα φυσικά τα τσέπωναν. Τώρα δε βλέπουμε συχνά τέτοιες “φιλανθρωπικές” κινήσεις στις οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, πρωταγωνιστούσε ο διαβόητος Βατοπεδινός αστέρας Εφραίμ. Τα “ιερά” συμπράγκαλα αρνούνται να συμβάλλουν στη διάσωση της οικονομίας.
Αυτά σαν εισαγωγή, διότι ο λόγος που γράφω τούτο το κείμενο είναι για να στείλω ένα μήνυμα στο Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο. Παραθέτω αποσπάσματα από προκλητικό άρθρο που ανάρτησε ο εκρηκτικός ιεράρχης στο προσωπικό του ιστολόγιο, στις 24 Φεβρουαρίου 2010:
ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ… «ΝΑ ΣΑΠΙΣΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ!»
—-Στο άκουσμα αυτό μερικοί είπαν: “Μη λες τέτοια λόγια. Άφησέ τον να τον κρίνει ο Χριστός μας. Ας προσευχηθούμε γι αυτόν τον άνθρωπο!”
—-Έτσι λοιπόν στην παρέα των σοβαρών κατά βάση ανθρώπων προέκυψε σαν θέμα συζητήσεως το αν μπορεί και αν πρέπει να καταριέται ο χριστιανός.
—-Αναμφιβόλως στον χριστιανό δεν επιτρέπεται να καταριέται, όπως επίσης γενικότερα δεν επιτρέπεται να οργίζεται. “Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε.” (Εφεσ. Δ. 26) είναι άλλωστε η εντολή του Αποστόλου Παύλου.
—-Παρά ταύτα εμείς προσωπικά διατυπώσαμε μια άλλη άποψη, την οποία δεν διστάζουμε να μεταφέρουμε εδώ. (…)
Εγώ, λοιπόν, είπα, ότι θα ήμουνα πρόθυμος να αποδεχθώ χωρίς δισταγμό τον πιστό χριστιανό, ο οποίος εξοργίζεται στο άκουσμα ύβρεων, που αγγίζουν το πρόσωπο του Κυρίου μας. Δεν μπορώ να ανεχθώ και επομένως δεν μπορώ να επιτρέψω σε κάποιον να βλασφημάει πολύ δε περισσότερο να καθυβρίζει τον Θεόν μου, τον Σωτήρα μου Χριστό, όπως ακριβώς δεν θα δεχόμουν να το πράξει για τον φυσικό μου πατέρα. (…)
Έτσι λοιπόν εμείς, χωρίς δισταγμό αποδεχθήκαμε ως δικαιολογημένη την έκρηξη οργής του συνομιλητού μας ο οποίος είπε: “Να σαπίσει το στόμα του!” Και προσθέτουμε: “Αμήν, από το στόμα σου και στου Θεού τ’ αυτί!”.»
Λυπάμαι ειλικρινά, κύριε Αμβρόσιε, διότι διολισθήσατε σε μια αντιχριστιανική συλλογιστική για να υπερασπιστείτε, όπως νομίζετε, το πρόσωπο του Χριστού. Δε σας ανέθεσε κανείς να καταράσθε έστω εκείνους που προσβάλλουν το όνομα του Χριστού, όταν ο Θεός «βρέχει επί δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο αυτού επί αγαθούς και πονηρούς.»
Είναι θλιβερό και επικίνδυνο να επικρατούν τέτοιες βάρβαρες αντιλήψεις μεταξύ Ιεραρχών της Ορθοδοξίας, και ο Αρχιεπίσκοπος να σωπαίνει. Ή μήπως τις συμμερίζεται; Βεβαίως τίποτα από αυτά εμένα προσωπικά δεν με εκπλήσσει αφού η Εκκλησία είναι λάθος, πιστεύει λάθος, ιερουργεί λάθος, και λόγω όλων αυτών, αντί για φως του κόσμου έγινε σκότος βαθύ… Αναζητώντας την πρωταρχική αιτία της γενικευμένης σαπίλας της κοινωνίας, καταλήγουμε χωρίς καμία αμφιβολία ότι οι πνευματικοί ταγοί, το υποτιθέμενο αλάτι της γης, έχασε την αλμυρότητά του κι έτσι δε μπορεί να νοστιμίσει και να συντηρήσει την κοινωνία.
Βέβαια η Παλαιά Διαθήκη βολεύει τους ιεράρχες και τους ιερείς διότι στην Καινή Διαθήκη καταργήθηκε το ιερατείο και δε θα μπορούσαν αλλιώς να δικαιολογήσουν τη θέση που σφετερίστηκαν ως δήθεν μεσάζοντες μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Κι ενώ ο Χριστός ήρθε για να διδάξει το άνθρωπο ότι ο Θεός είναι εντός ημών, εκείνοι συνεχίζουν να πιστεύουν σ’ έναν εξωτερικό θεό, που τον ονόμασαν Χριστό, και που ελάχιστη σχέση έχει με τον Ιησού των Ευαγγελίων. Μου θυμίζουν το εδάφιο «Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν…» (Ρωμ. 1: 28)
Επομένως, από πού ν’ αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει με το ιερατείο; Απλά εθελοτυφλούν διότι έτσι τους συμφέρει. Ας πάψουν τουλάχιστον να καταριούνται και να βλαφημούν το όνομα του Θεού λέγοντας ότι ο Θεός δικαίωσε τον προφήτη Ηλία για τη μαζική σφαγή των 450 προφητών του Βάαλ, και ότι γι’ αυτό απάντησε στην προσευχή του για να έλθει βροχή. Βασικά αγνοούν ότι οι ψυχικές δυνάμεις που είχε αναπτύξει ο προφήτης Ηλίας ήταν εκείνες που έφεραν τη φωτιά στο θυσιαστήριο, αν υποθέσουμε ότι η γνωστή ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης είναι αληθινή. Και ήταν οι ίδιες τεράστιες ψυχικές (μαγικές) δυνάμεις του Ηλία που έφεραν τη βροχή έπειτα από μια μεγάλη περίοδο ανομβρίας, την οποία επίσης είχε προκαλέσει ο ίδιος. (Α´ Βασιλέων 17:1)
Όμως τη βροχή την έφερε ο Ηλίας πριν από την μαζική σφαγή των ιερέων του Βάαλ, κι όχι κατόπιν. Μετά τη μαζική σφαγή ο Ηλίας έτρεχε να κρυφτεί από τη βασίλισσα Ιεζάβελ που τον καταδίωκε να τον σκοτώσει. (Α´ Βασιλέων 18, 19) Τον είχε κυριέψει ο φόβος, όπως θα συνέβαινε σε κάθε κοινό άνθρωπο, διότι μετά την μαζική σφαγή είχε χάσει την επικοινωνία του με το Θεό και τις ψυχικές δυνάμεις που πήγαζαν από την επαφή αυτή. Όταν παραβιάστηκε βάναυσα ο νόμος της Αγάπης, όταν ο Ηλίας εν ονόματι του Θεού παρέβη την εντολή Του «Ου φονεύσεις», θα ήταν αδύνατο να διατηρήσει το προφητικό χρίσμα που πηγάζει από την ένωση του ανθρώπινου πνεύματος με την Πηγή της Αγάπης και της Δύναμης. Μετά τη μαζική σφαγή, ο προφήτης Ηλίας μετεβλήθη πάραυτα σ’ ένα φοβισμένο ανθρωπάκι.
Γι’ αυτό, κύριε Αμβρόσιε, αν και δεν είμαι θεολόγος (ευτυχώς), σας ανακαλώ στην ηθική τάξη. Οφείλετε να μετανοήσετε και να ομολογήσετε δημόσια ότι ήσασταν λάθος όταν δώσατε το ΑΜΗΝ σε μια κατάρα απέναντι ενός συνανθρώπου μας. Είχαν δίκιο κάποιοι της παρέας σας που είπαν ας προσευχηθούμε γι’ αυτόν. Άλλωστε, ποιος είναι ο αναμάρτητος μεταξύ μας για να ρίξει πρώτος το λίθο του αναθέματος; Ακόμη και το να πει κανείς για άλλον, “ας το βρει από το Θεό” είναι κατάρα. Ούτε αυτό δεν είμαστε εξουσιοδοτημένοι να κάνουμε. Είπαμε, ο Θεος βρέχει επί δικαίους και αδίκους!
Με την ευκαιρία ν’ αναφερθώ και στις κατάρες (αναθέματα) που απαγγέλλονται κάθε χρόνο μέσα στις Εκκλησίες την Κυριακή της “Ορθοδοξίας”. Μέχρις ότου καταργηθούν, νομιμοποιούμαι να πιστεύω ότι η Εκκλησία δεν υπηρετεί το Χριστό της Αγάπης και της ελευθερίας, αλλά ένα κακέκτυπό του που έφτιαξε κατ’ εικόνα και ομοίωση του βλοσυρού θεού της Παλαιάς Διαθήκης.
Κύριε Αμβρόσιε, αν είστε τόσο ευαίσθητος και ευέξαπτος στο ποιος προσβάλλει το πρόσωπο του Χριστού, θα πρέπει να οργιστείτε με τις χιλιάδες των Ορθοδόξων χριστιανών που βλασφημούν καθ’ έξη και κατ’ εξακολούθηση το όνομα του Χριστού (και όχι μόνο), απειλώντας ότι θα τον γ****ουν. Πολλοί απ’ αυτούς προσέρχονται μάλιστα και στη “θεία κοινωνία”! (Άλλο παγανιστικό παραμύθι αυτό της δήθεν “μετουσίωσης”…)
Σκεφτείτε, παρακαλώ, τι είναι χειρότερο; Το ότι ο Elton John λανθασμένα απέδωσε στο Χριστό μια ιδιαιτερότητα της φύσης ή αυτό που καθημερινά απειλούν ότι θα του κάνουν εξ αποστάσεως πολλοί “ευσεβείς oρθόδοξοι χριστιανοί”, μερικοί από τους οποίους είναι και μέσα στις τάξεις των κληρικών; Πότε θα αναρτήσετε άρθρο στο ιστολόγιό σας για το βδέλυγμα της βλασφημίας δια του ρήματος γ***, που στη χώρα μας έχει αναδειχτεί σε ύψιστο “θρησκευτικό” καθήκον και μεγάλη εθνική ντροπή;
