Τυχαία έπεσα πάνω στην εκπομπή αυτή του ΣΚΑΙ και, βλέποντας το φιλόξενο ονοκαταφύγιο που μόλις είδατε στο video, συγκινήθηκα! Μάλιστα ένιωσα την ανάγκη να ζητήσω συγνώμη από τα παρεξηγημένα γαϊδουράκια, επειδή χρησιμοποιούμε τ’ όνομά τους σαν υβριστικό χονδρόπετσων ανθρώπων. Κάθε άλλο παρά αναίσθητος είναι ο γάιδαρος, σύμβολο της υπομονής, και αυτό το λέω μετά λόγου γνώσεως, αφού μεγάλωσα σε αγροτόσπιτο και ο πατέρας μου χρησιμοποιούσε πάντα γάιδαρο για τις μετακινήσεις του στα κτήματα.
Μικρή που ήμουνα, πήγαινα κι εγώ συχνά στα κτήματα, κατά τις καλοκαιρινές διακοπές, για να βοηθήσω τον πατέρα, καβαλικεύοντας στο σαμάρι του γαϊδάρου μας, και σας διαβεβαιώνω ότι το ταξίδι ήταν ασφαλέστατο και άνετο. Μου είχε κάνει εντύπωση πώς το ζώο ενστικτωδώς ρύθμιζε διαφορετικά το βάδισμά του στον κατήφορο και τον ανήφορο, σε μια προσπάθεια να προστατέψει τον επιβάτη του από ξαφνικό πέσιμο!
Όμως το video που είδατε μου υποκίνησε βαθύτερους συνειρμούς. Είναι άραγε ευτυχισμένα τα γαϊδουράκια στο καταφύγιο που τα φιλοξενεί και τα φροντίζει η αξιέπαινη και αξιοθαύμαστη Τζούντι Κουίν; Δε νομίζω!
Ο γάιδαρος, το συμπαθέστατο αυτό τετράποδο, εξημερώθηκε από τον άνθρωπο για να το χρησιμοποιήσει ως μεταφορικό μέσον. Ο ίδιος ο Ιησούς μπήκε στα Ιεροσόλυμα την Κυριακή των Βαΐων καθήμενος επί πώλου όνου, μας λένε τα Ευαγγέλια. Σύμβολο ταπεινότητας και υπηρεσίας, λοιπόν, είναι ο γάιδαρος! Ο άνθρωπος τον δίδαξε να εργάζεται προσφέροντας πολύτιμη υπηρεσία και τρώγοντας το σανό του με την αξία του. Ένιωθε χρήσιμος ο γάιδαρος μέχρι πριν δυο-τρεις δεκαετίες. Προσέφερε έργο, και ήταν άξιος ο μισθός του. Αυτό όμως γράφτηκε στο DNA του, και όταν έπαυσε να είναι χρήσιμος στον άνθρωπο, μαράζωσε.
Σήμερα κάποιοι γάιδαροι μαραζωμένοι περιφέρονται στον υποτιθέμενο επίγειο παράδεισο της Κέρκυρας. Νιώθουν άχρηστοι, νιώθουν βάρος στον άνθρωπο, αισθάνονται ότι η ζωή τους δεν έχει νόημα, είναι παραπανίσια, μελαγχολούν και αρρωσταίνουν. Δεν υπάρχουν πια εκείνοι που θα τους ευγνωμονούν για τις υπηρεσίες τους.
Πολύ πιθανόν οι γάιδαροι του καταφυγίου να μακαρίζουν συντρόφους τους γαϊδάρους που πέθαναν από την πείνα και γλίτωσαν από το βασανιστικό συναίσθημα να νιώθουν παράσιτα στην κοινωνία, όντα χωρίς σκοπό.
Δεν αποκλείεται, όμως, κάποτε οι αγρότες να επιστρέψουν στο γάιδαρο και να ξαναζητήσουν τις καλές του υπηρεσίες, όταν το κόστος της βενζίνης ή του πετρελαίου για τη μετακίνηση με τα αγροτικά τους αυτοκίνητα γίνει δυσβάστακτο. Ίσως, μάλιστα, δεν απέχουμε πολύ από κείνη την ημέρα που το γαϊδουράκι θα ξαναπιάσει δουλειά και θα τρώει το ψωμί του με τη αξία του.
Αυτές οι σκέψεις με οδήγησαν στη συνέχεια στις εκατοντάδες χιλιάδες άνεργων νέων στη χώρα μας, και όχι μόνο, και προσπάθησα να διαβάσω τα συναισθήματά τους. Μήπως νιώθουν παράσιτα όταν εισπράττουν το επίδομα ανεργίας; Μήπως νιώθουν βάρος στην κοινωνία, άχρηστοι και ανεπιθύμητοι; Μήπως μαραζώνουν; Πώς μπορεί ένα επίδομα ανεργίας, όσο γενναίο κι αν είναι, να σιγάσει στην ψυχή του νέου την έμφυτη επιθυμία για αυτοπραγμάτωση μέσω της δημιουργικής εργασίας (απασχόληση τη λένε τώρα, χα,χα,χα!), και την εσωτερική ανάγκη να νιώσει ότι προσφέρει κάτι χρήσιμο στην κοινωνία; Αδύνατο! Και να σκεφτεί κανείς ότι πολλές θέσεις εργασίας χάθηκαν διότι τις πήραν κάποια μηχανήματα! Ακριβώς όπως συνέβη και με τους γαϊδάρους…
Για παράδειγμα, ο συμπαθής εισπράκτορας εισιτηρίων που καθόταν δίπλα από την πόρτα εισόδου στα λεωφορεία αντικαταστάθηκε με ακυρωτική μηχανή. Ο ίδιος στη συνέχεια πήγε στο ταμείο ανεργίας και μαράζωσε φυτοζωώντας, ενώ οι λαθρεπιβάτες κάνουν καθημερινά πάρτι και το κράτος δε μπορεί να μαζέψει τα ελλείμματα επιδοτώντας τις αστικές συγκοινωνίες με τον ιδρώτα του Έλληνα φορολογούμενου!
Κι αυτό το κάνει, λέει, για να διατηρήσουν οι δημόσιες συγκοινωνίες τον κοινωνικό χαρακτήρα τους και να είναι δημόσιο αγαθό! Για ποιο αγαθό μιλάτε κύριοι όταν οι επιβάτες ταλαιπωρούνται καθημερινά και δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους από τις συχνές πυκνές εκβιαστικές απεργίες; Αυτή την εμπειρία έχω εγώ που μετακινούμαι με τις δημόσιες συγκοινωνίες τα τελευταία 25 χρόνια. Και ταλαιπωρία, και απώλεια χιλιάδων εργατοωρών, και ελλείμματα! Πρόκειται για σχιζοφρένεια εις τη νιοστή ή κάλο στον αριστερό εγκέφαλο.
Και μήπως είναι μόνο οι μηχανές που κλέβουν το δικαίωμα στην εργασία; Τώρα οι εγκέφαλοι των Βρυξελλών, με ακόμη μεγαλύτερο κάλο στον εγκέφαλο, θέλουν να θεσμοθετήσουν για ολόκληρη την Ευρωζώνη συνταξιοδότηση στα 67! Έτσι ούτε οι ηλικιωμένοι θα έχουν μερικά καλά χρόνια για ν’ απολαύσουν τον καρπό της εργασίας τους, ούτε θα έχουν τις γνώσεις και την ενέργεια για ν’ αποδώσουν ικανοποιητικό έργο, αλλά και τις θέσεις εργασίας θα κλέβουν από τους νέους που θα στοιβάζονται στα ταμεία ανεργίας και θα μαραζώνουν.
Βλέπετε πώς παραλογίζονται οι ηγεμόνες της Ευρώπης όταν έχουν θέσει στόχο ζωής να υπηρετούν τους αριθμούς και όχι τον άνθρωπο; Ο παραλογισμός τους, όμως, εκτός από τη δυστυχία που φέρνει στους λαούς της Ευρώπης, αργά ή γρήγορα θα γυρίσει μπούμερανγκ και θα θερίσουν ό,τι έσπειραν. Όσο κι αν προσπάθησαν να ευνουχίσουν και μαλθακοποιήσουν τη νεολαία με την πλύση εγκεφάλου που της έχουν κάνει με τα facebook και τ’ άλλα απατηλά ηλεκτρονικά προϊόντα, κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν και σαν ορμητικό ποτάμι θα σαρώσουν όλους εκείνους που τους κλέβουν το μέλλον και την ελπίδα. Δεν θα δεχτούν να μαραζώσουν στα ταμεία ανεργίας ή να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί. Η κινεζοποίηση της κοινωνίας που επιδιώκουν κάποια ανθρωπόμορφα τέρατα δεν θα περάσει!
Τα γαϊδουράκια της Κέρκυρας “μίλησαν” και προτρέπουν σε παλλαϊκή εγρήγορση. Και βέβαια, δε μιλάω για το απεργιακό μπαράζ των πρασινοβολεμένων συντεχνιών. Αυτοί εκπροσωπούν μόνο τους εαυτούς των. Κάτι διαφορετικό χρειαζόμαστε, αλλά δεν υπάρχει ο ένας, ο ηγέτης που θα εμπνεύσει και συσπειρώσει όλο το λαό. Τα κόμματα δούλεψαν επί δεκαετίες για να κατακερματίσουν την κοινωνία σε αλληλομισούμενες ομάδες και τώρα κάποιοι μας ισοπεδώνουν ανεμπόδιστα. Ας όψεται το έκτρωμα της Δημοκρατίας!
