Αυτός είναι ο τρυφερός χαιρετισμός του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη στο μικρό μήτσο – Λάκη – ένα άτομο συγκεχυμένης ιδεολογίας και αμφισβητήσιμης συγκρότησης και στόχων, παρότι και αυτός μας προέκυψε ένας από τους 100 “Μεγάλους Έλληνες” του ΣΚΑΪ. Για τον προκλητικό και αλλοπρόσαλλο χαβα-Λάκη έχω γράψει επανειλημμένως επικριτικά άρθρα σε τούτο το ιστολόγιο, και δεν είχα καμία διάθεση να επανέλθω, αν δε με προκαλούσε η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη που διαβάστηκε από το Αλ-Τσαντίρι ανήμερα της 17ης Νοεμβρίου, μιας συμβολικής ημέρας, συναισθηματικά φορτισμένης για όλους.
Για το ποιος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης δε χρειάζεται να πω τίποτα. Προβληματίζομαι όμως σοβαρά όταν βλέπω να είναι φίλος του Λάκη, διότι μου έρχονται στο νου οι παροιμίες της λαϊκής σοφίας : «Δείξε μου το φίλο σου να σου πως ποιος είσαι», και η άλλη η χειρότερη που λέει «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει.». Το ότι ο Μίκης επιλέγει το Λαζόπουλο για να διαβάσει μέσα από το “Τσαντίρι” του τα διαγγέλματά του, δύο τινά μπορεί να σημαίνει. Ή ανικανότητα να αντιληφθεί την επικινδυνότητα και το διαβρωτικό ρόλο του λα-Λάκη, καθότι ο τελευταίος είναι θαυμαστής και υποστηρικτής παντός κουκουλοφόρου αντιεξουσιαστή θεωρώντας τον επαναστάτη με αιτία, ή ταύτιση με τις απόψεις του δεύτερου και επιδοκιμασία του εθνομηδενιστικού ρόλου που έχει αναλάβει μέσα από τις δήθεν σατιρικές, ου μην αλλά και συχνά εμετικές παραστάσεις του.
Η χθεσινή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Μ. Θεοδωράκης επιλέγει έναν εθνομηδενιστή και “μπατσοφάγο” για τη δημόσια ανάγνωση των επιστολών του. Η προηγούμενη που μου έρχεται στο νου ήταν στις 22-2-2008, όπου ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης αναφερόταν στο Μακεδονικό και, ούτε λίγο ούτε πολύ, πρότεινε το κλείσιμο των συνόρων με τα Σκόπια! «Ας κλείσουμε τα σύνορα, ας σταματήσουμε τις οικονομικές και διπλωματικές μας σχέσεις και ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν, κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους», είχε πει μεταξύ άλλων. Παραθέτω το σχετικό βίντεο στο τέλος του άρθρου για να μη διακόψω τη ροή της σκέψης σας στα τελευταία γεγονότα. Περιττό να προσθέσω ότι αν κάτι τέτοιο είχε ειπωθεί από τον Καρατζαφέρη, ή τον Α. Γεωργιάδη, ή τον Καραμανλή, θα τους χλεύαζε μέχρι Δευτέρας Παρουσίας, και με τα χοροπηδήματά του θα είχε τρυπήσει την οροφή του Αλ-Τσαντιριού. Όμως στο Μίκη υποκλίθηκε και υποκλίνεται, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί, διότι είναι μεγάλος μουσικοσυνθέτης και πάλαι ποτέ αγωνιστής!
Ας έλθουμε όμως στο χθεσινό κρούσμα το οποίο με απογοήτευσε σφόδρα, και γι’ αυτό γράφω τούτες τις γραμμές. Για όσους δεν είναι ενήμεροι με το ιστορικό, παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα από το αρχικό κείμενο της οργάνωσης «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» με το οποίο ανέλαβε την ευθύνη για την έκρηξη έξω από το σπίτι του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και συγγραφέα Μίμη Ανδρουλάκη, την Παρασκευή (13/11) – μια πράξη την οποία εννοείται ότι καταδικάζω. Το κείμενο το βρήκα στο tvxs:
« Στο συγκεκριμένο πλάνο του συνολικού σχεδίου μας, αυτή τη φορά, επιδιώκουμε να καταδείξουμε τον προδοτικό κομπλεξισμό των πρώην αριστερών καθώς και το ρόλο των τυμβωρύχων της σκέψης και της διανόησης, που διαφεντεύουν στα κυκλώματα των “ανθρώπων του πνεύματος”.
Για αυτό το σκοπό δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύστοχο χτύπημα από την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού στον τηλε-λακέ της εξουσίας Μίμη Ανδρουλάκη. Ο συγκεκριμένος μαζί με άλλες επιφανείς προσωπικότητες της “αντι-δικτατορικής” αυτοεξορίας, στο Παρίσι της καλοπέρασης, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βασίλης Βασιλικός κ.α. συγκεντρώνουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Γνωστοί πρώην αριστεροί με κύρος και διεθνή φήμη, που ξεπληρώνουν τις ολιγοήμερες “διακοπές” τους στα κρατητήρια της Ασφάλειας με βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα (ο “αγωνιστής” Μ. Θεοδωράκης διετέλεσε υπουργός “άνευ χαρτοφυλακίου” σε προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ.)
Θα έπρεπε τουλάχιστον να ντρέπονται απέναντι στους χιλιάδες ανώνυμους αριστερούς, που ξυλοκοπήθηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, και εκτελέστηκαν… Για αυτούς που δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει ούτε μια σελίδα στην επίσημη ιστορία των νικητών. Αντίθετα η πλέμπα της αριστερής διανόησης αρέσκεται να συνεστιάζεται σε κάθε ευκαιρία με τους εκπροσώπους της δημοκρατίας και της τάξης, ανταλλάσσοντας φιλοφρονήσεις σε εγκαίvια και δεξιώσεις της “καλής κοινωνίας”. Είναι η πικρόχολη λιγοψυχία όλων αυτών, που ποτέ δεν είχαν ψυχή. Αυτών που ανέξοδα πρόδωσαν ό,τι γράφτηκε με αίμα.
Γιατί, όσο κι αν διαφωνούμε, με την ιδεολογία και τα οράματα “του λαϊκού ξεσηκωμού”,των προηγούμενων γενιών, σεβόμαστε αυτούς που μάτωσαν για τις ιδέες τους ή πέθαναν με το όπλο στο χέρι, περήφανοι, χωρίς κανένα αντάλλαγμα. Αντίθετα οι “επιφανείς προσωπικότητες” αντίστοιχου βεληνεκούς με τον Μ.Ανδρουλάκη τι έκαναν; Όχι μόνο λάκισαν, αλλά εξύμνησαν τη δημοκρατία, τον αστικό πολιτισμό και την κουλτούρα του και έγιναν οι γελωτοποιοί του.
Σήμερα, όποιος λέει πως είναι καλλιτέχνης, πρέπει να ντρέπεται. Οι διανοούμενοι και το αριστερό σινάφι τους είναι συμμέτοχοι στην ηθική αυτουργία αυτού του αρρωστημένου κόσμου. Δεν είναι απλά μετανοημένοι, αλλά και απολογητές του συστήματος. Ακόμη και η προοδευτική “αντιθεσμική” κριτική τους, είναι πάντα στα πλαίσια του ευπρεπούς και πολιτισμένου διαλόγου.»
Προσωπικά, αν και διαφωνώ κάθετα και καταδικάζω ανεπιφύλακτα κάθε πρακτική ένοπλης βίας για επιβολή ιδεοληψίας, ή επίλυση κοινωνικών και διεθνών διαφορών, απλούστατα διότι η βία είναι βαρβαρισμός που αναπαράγει βία χωρίς κανένα θετικό τελικό αποτέλεσμα, δε μπορώ να αποσιωπήσω το γεγονός ότι τουλάχιστον το ανωτέρω απόσπασμα που παρέθεσα εμπεριέχει κάποιες αλήθειες ως προς τους ψευτοαριστερούς κρυφοκαπιταλιστές. Ναι, περιέχει πικρές αλήθειες πάνω στις οποίες οι θιγόμενοι θα έπρεπε να προβληματιστούν κάνοντας μια δημόσια ειλικρινή αυτοκριτική, αντί ν’ απαντούν στους επικριτές τους, όπως έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης, με ειρωνεία και περιφρόνηση.
Στο κοινωνικό χάος και την εξαθλίωση που έχει κατρακυλήσει η χώρα μας, θα περίμενε κανείς από προσωπικότητες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης ν’ απευθύνουν διαλλακτικό μήνυμα σοφίας και νουθεσίας στα οργισμένα νιάτα, τα οποία έχουν παρασυρθεί σε μια αδιέξοδη αντιεξουσιαστική ιδεοληψία και χρησιμοποιούν την τρομοκρατία ως απάντηση στις κοινωνικές αδικίες, έστω κι αν υποψιάζεται πως ίσως κάποιοι άλλοι κρύβονται πίσω από τους “αγωνιστές” και τους πατρονάρουν.
Ο Μ. Θεοδωράκης, ως μεγάλος αγωνιστής, όπως θεωρεί τον εαυτό του πως είναι, θα έπρεπε να αρθρώσει ένα συμφιλιωτικό λόγο και να είναι μπροστάρης σε κινήσεις επικοινωνίας με τους τρομοκράτες, σε μια προσπάθεια γεφύρωσης του αβυσσαλέου χάσματος που έχει ανοιχτεί μεταξύ αυτών και της άρχουσας τάξης, εν ονόματι της κοινωνίας που ποτέ δεν τους εξουσιοδότησε να την υπερασπιστούν με κουκούλες, καλάσνικοφ, μολότοφ και γκαζάκια. Δυστυχώς δεν το έχει κάνει, και έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να το επιχειρήσει έστω και τώρα που προκλήθηκε. Αντί αυτού διάλεξε τον εύκολο δρόμο της ειρωνείας και των λεονταρισμών!
Ας δούμε όμως τι έγραψε ο Μίκης στο συναγωνιστή, ου μην αλλά και εθνομηδενιστή σύντροφο Λάκη, ο οποίος σημειωτέον στη χτεσινή τσαντιροπαράσταση, ημέρα της εθνικής επετείου της 17ης Νοέμβρη, δεν παρέλειψε να χλευάσει μετά μουσικής τον Εθνικό Ύμνο, ο ιερόσυλος!
Ιδού λοιπόν η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη στον Αποστολάκη, τον εθνικό μας χαβαλέ, αρχέτυπο της γαλαζοαίματης κοινωνικής χλαπάτσας, για να δανειστώ μια λέξη που είχε ο ίδιος χρησιμοποιήσει πριν από πολλά χρόνια, όταν ακόμη δεν είχε γίνει τόσο μέγας και τρανός υποκριτής:
«Αγαπητέ μου Λάκη,
Διάβασα στο σημερινό Τύπο την προκήρυξη της οργάνωσης “Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς” που συνυπογράφεται από κάποια αντάρτικη ομάδα τερροριστών – η λέξη τρομοκράτες γαλλιστί επί το ευγενέστερον – που με αποκηρύσσουν μαζί με το Βασίλη Βασιλικό και το Μίμη Ανδρουλάκη, και μεταξύ άλλων μας αποκαλούν πρώην αριστερούς και μας κατηγορούν ότι συγκεντρώνομε τον προδοτικό κομπλεξισμό των πρώην αριστερών και ότι εξαργυρώνουμε τις ολιγοήμερες διακοπές μας στα κρατητήρια της ασφάλειας για βουλευτικά και υπουργικά αξιώματα.
Όσο για μένα με αποκαλούν ειρωνικά “αγωνιστή” που διετέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου σε προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Κατόπιν τούτων σπεύδω να απαντήσω με το κείμενο που εσωκλείω και σε παρακαλώ να το διαβάσεις ώστε να το ακούσουν όσο είναι δυνατόν περισσότεροι Έλληνες.
Με αγάπη δικός σου,
Μίκης.»
Διαβάστε τώρα την επιστολή του Μ. Θεοδωράκη που έχει τίτλο:
ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΠΡΟΣ “ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ”
«Λεβέντες μου σας καμαρώνω! Είστε οι συνεχιστές του Κολοκοτρώνη, του Ανδρούτσου και του Άρη σε σύγχρονη εκδοχή. Και γι’ αυτό η τελευταία ελπίδα του προδομένου λαού μας. Με την γενναία σας δημόσια αποκήρυξή μου, μου ανοίξατε τα μάτια. Ομολογώ, έστω και καθυστερημένα, ότι υπήρξα ένας ελεεινός και σιχαμερός προδότης-συνεργάτης της χούντας και της αντιλαϊκής δεξιάς και τώρα μετανιωμένος αποζητώ την δίκαιη τιμωρία μου.
Το σπίτι μου βρίσκεται σε μια μικρή πάροδο της οδού Γαριβάλδη, στην Επιφανούς 1, και καθώς είμαι ξαπλωμένος, έχω απέναντι μου την πλαγιά του Φιλοπάππου, απ’ όπου σας είναι πανεύκολο να με κάψετε ζωντανό, για να με λυτρώσετε από τις τύψεις που με ζώνουν. Προς τούτο έχω ορθάνοιχτα τα παράθυρά μου για να σας διευκολύνω, με κίνδυνο να πάθω γρίπη. Όμως ποιος λογαριάζει τέτοιες λεπτομέρειες όταν έχει να κάνει με terroristes-τιμωρούς όπως εσείς;
Je vous remercie
Μίκης Θεοδωράκης
Υ.Γ. Καημένε Παπαδόπουλε που είσαι να καμαρώσεις την σπορά σου.»
Δείτε και το σχετικό video και θαυμάστε το σεμνό, ταπεινό και γεμάτο δέος ύφος του Λάκη:
Θαυμάστε ακόμη στο επόμενο video πώς διασκεδάζουν παρεούλα οι αριστεροί “αγωνιστές” που τους αντάμειψε πλουσιοπάροχα η κακούργα κοινωνία για τους αγώνες τους. Προσέξτε ποια βρίσκεται στα δεξιά του Μ. Θεοδωράκη και ποιο υψηλό ζεύγος βρίσκεται στα αριστερά του. Η σημειολογία σπάζει κόκαλα! Στα παλιά άσχημα χρόνια είχαν πάρει τη ζωή τους λάθος, κι αλλάξανε ζωή οι άνθρωποι… Εμείς οι ραγιάδες πότε θ’ αλλάξουμε ζωή άραγε;
Στη συνέχεια η ανάγνωση του διαγγέλματος του Μίκη Θεοδωράκη για το Μακεδονικό, το Φεβρουάριο του 2008. Το πώς ο Λάκης κατάφερε να μην καταπιεί τη γλώσσα του, διαβάζοντας λόγια που δεν πιστεύει, οφείλεται στο μεγάλο υποκριτικό του ταλέντο. Η αμηχανία του όμως ήταν έκδηλη.
Tags: Λάκης Λαζόπουλος, Μίκης Θεοδωράκης, Πυρήνες της Φωτιάς
