Είναι αλήθεια ότι αυτοί που εργάζονται στους Δήμους και οι πολιτικές μας ηγεσίες, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ποτέ δε μας άφησαν χωρίς Χριστουγεννιάτικα δώρα. Καλοσύνη τους! Έτσι και φέτος, την σκυτάλη της σκουπιδορύπανσης την πήρε από την Αθήνα ο Πειραιάς! Τύφλα νάχουν τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια και τ’ άλλα στολίδια μπροστά στα φυσικά σκουπίδια. Τα δεύτερα αποπνέουν και τη γνώριμη ξινίλα, ένα φυσικό “άρωμα” για να προσελκύονται τα τρωκτικά ώστε να γιορτάσουν κι αυτά τη μεγάλη γιορτή της αγάπης.
Την ώρα που ο Γιώργος Παπανδρέου στην Κοπεγχάγη ανταλλάσσει θερμή χειραψία με τον μελαμψό πλανητάρχη, Μπαράκ Ομπάμα, υποσχόμενος να περιορίσει(!) τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου, πίσω στην θετή του πατρίδα την Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην πολύπαθη πόλη του Πειραιά, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα του Δήμου αποφάσισαν απεργιακές κινητοποιήσεις, δηλαδή 48ωρη αποχή από την εργασία του Σαββατοκύριακου και 24ωρες επαναλαμβανόμενες από την Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου, ώστε ο Πειραιάς να μη μείνει παραπονούμενος και σύντομα να γεμίσει με τόνους σκουπιδιών, σύμφωνα με τα δημοκρατικά ήθη κι έθιμα. (Χαρείτε τους εδώ ) Οι Πειραιώτες μου είπαν να τους ευχαριστήσω δημόσια για τη χριστουγεννιάτικη αυτή προσφορά με την οποία τιμούν την κορυφαία γιορτή της αγάπης.
Και ενώ ο κ. Παπανδρέου υποσχέθηκε στον Ομπάμα ότι, ούτε λίγο ούτε πολύ, η ΕΕ και η Ελλάδα θα δημιουργήσουν μια δυναμική ώστε να πάμε σε αλλαγή παραγωγικού μοντέλου με ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και επενδύσεων στην Ευρώπη (δείτε εδώ), δε μπορεί κι ούτε σκοτίζεται να υποσχεθεί στους Πειραιώτες πότε η πόλη τους θ’ απαλλαγεί από τα σκουπίδια και πότε η Αθήνα δε θα ξαναγίνει ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Είναι θέμα προτεραιοτήτων και ικανοτήτων. Και ο Γ. Παπανδρέου, όπως και οι προκάτοχοί του στον πρωθυπουργικό θώκο, γνωρίζουν καλά πώς να αξιολογούν τις προτεραιότητες.
Ήμουνα νια και γέρασα από τότε που θυμάμαι πληθωρικό σκουπιδοστολισμό της Αθήνας τρεις-τέσσερις φορές το χρόνο με τόνους οζόντων σκουπιδιών, για τους ίδιους πάντα λόγους: οι συμβασιούχοι να ζητούν μονιμοποίηση ή οι χωματερές να κλείνουν. Τι καλό μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς από μια Δημοκρατία η οποία δε μπορεί να διαχειριστεί τα σκουπίδια της τα τελευταία 35 χρόνια; Τίποτα, εκτός από το χάος και τη χρεοκοπία. Τι μπορεί κανείς να περιμένει από ανεύθυνους, εκδικητικούς και εκβιαστικούς εργαζόμενους και από ηλίθιες, κοντόφθαλμες και διεφθαρμένες κυβερνήσεις; Τίποτα, εκτός από μια ατέλειωτη ηθική και οικονομική νύχτα όπου οι αδίστακτοι “μάγκες” θα συνεχίσουν να θησαυρίζουν ενώ οι νομοταγείς πολίτες θα υφίστανται μια διαρκή οικονομική αφαίμαξη;
Κατά τ’ άλλα, έξω ο Πρωθυπουργός μας τα πάει καλά. Μοιράζει ανέξοδες υποσχέσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και βαυκαλίζεται με την ελπίδα πως τον παίρνουν στα σοβαρά. Στην χθεσινή ομιλία του στη Μεικτή Επιτροπή Υψηλού Επιπέδου στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, τόνισε μεταξύ άλλων:
«Η Σοσιαλιστική Διεθνής, την οποία εκπροσωπώ εδώ, έχει προτείνει ανάμεσα σε άλλα μέτρα την οικονομική ενίσχυση μέσω ενός διεθνούς φόρου άνθρακα, πράσινων ομολόγων ή φόρων συναλλαγών, για τη μετατροπή του εξωτερικού χρέους σε πόρους που θα κατανέμονται δίκαια, ώστε να αξιοποιηθούν από φτωχές χώρες για να αντιμετωπίσουν τις κλιματικές αλλαγές.
Αλλά προσέξτε. Εδώ δεν μιλάμε μόνο για χρήματα. Αυτό θα ήταν σαν να προσθέταμε μεγαλύτερη ιπποδύναμη σε ένα παλιό αυτοκίνητο. Θα πρέπει να αντικαταστήσουμε το αυτοκίνητο, αυτό καθεαυτό. Για αυτόν ακριβώς το λόγο, επιδιώκουμε να κάνουμε τα εκπαιδευτικά μας συστήματα πιο επαναστατικά, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν την αναπτυσσόμενη πράσινη επανάσταση, ενδυναμώνοντας τους πολίτες μας και τις δημοκρατίες μας και κάνοντας τις κοινωνίες μας πιο συμμετοχικές.
Είμαστε πεπεισμένοι ότι η πράσινη οικονομία αποτελεί την αιχμή του δόρατος εναντίον της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης που αντιμετωπίζουμε σήμερα.»
Ώστε αυτό που χρειαζόμαστε είναι επαναστατικά εκπαιδευτικά συστήματα που θα υποστηρίξουν την πράσινη επανάσταση για να αναπτυχθεί η πράσινη οικονομία.
Τα πράσινα τα λόγια τα μεγάλα, που σαν αυτά δεν είχαμε ακούσει άλλα!
Τα σκουπίδια κύριε Παπανδρέου πώς θα τα αντιμετωπίσετε; Τη φοροδιαφυγή; Τη διαφθορά; Κι αυτά με την πράσινη ανάπτυξη θ’ αντιμετωπιστούν;
Και εκείνος δεν απάντησε… Τους εξ’ από δω “έσωσε”, τη δε θετή του πατρίδα σε άλλους ανέθεσε σώσαι, και γίνεται το έλα να δεις και το σώσε…
Τα πράσινα τα λόγια τα μεγάλα…
