— «Καλέ μου “Αη- Βασίλη”, κάνε να γίνει το δίσεκτο 2008 μια χρονιά αλλιώτικη από τις άλλες, μια χρονιά ευλογημένη, με ανθρωπιά και αγάπη! Κάνε να γεμίζουν τα δελτία ειδήσεων με ευχάριστα νέα, κι όλος ο κόσμος ν’ απολαμβάνει πραγματική ειρήνη και ευημερία!»
— «Μα τι λες τώρα, ονειροπαρμένη;», μου απάντησε ο βαρυφορτωμένος με καταναλωτικά ‘αγαθά’ “Αη-Βασίλης”. « Ξέρεις τι μου ζητάς; Είναι σα να ζητάς λαγούς με πετραχήλια… Δε γίνονται αυτά τα πράγματα!»
— «Γιατί καλέ “Αη-Βασίλη” μου; Δεν έχεις κάποιο μαγικό ραβδάκι για να κινήσεις και να ταρακουνήσεις τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων ώστε να πάψει ο άνθρωπος να είναι λύκος για το συνάνθρωπο και να υπάρξει ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα στις κοινωνίες;»
— «Α, καλά, εσύ μου θύμησες τις ουτοπίες της Γαλλικής επανάστασης και των Κομμουνιστών. Δεν έχεις ακόμη καταλάβει ότι η πολλή ελευθερία φέρνει την ασυδοσία και είναι εχθρός της ισότητας;»
— «Για νάμαι ειλικρινής, κάτι έχω ακούσει αλλά δεν το κατάλαβα. Μπορείς να μου το κάνεις λιανά;»
–«Θα προσπαθήσω, παρόλο που αμφιβάλλω εάν ονειροπαρμένοι σαν και του λόγου σου μπορούν να με καταλάβουν…»
— «Με προσβάλλεις, τώρα, “Αη-Βασίλη”! Είναι παράξενο να θλίβεται και να αγωνιά κάποιος που η κοινωνία έχει βυθιστεί σε ένα τέλμα διαφθοράς, βίας και αδικίας; Και είναι κακό να ονειρεύεται κανείς και να έχει ιδανικά;»
— «Δεν είπα ότι είναι κακό. Απλά αυτά που ονειρεύεσαι είναι ανέφικτα», μου ψιθύρισε ο “Αη-Βασίλης”, ενώ τα μακριά του γένια είχαν σχεδόν μπει στο αυτί μου και με γαργάλιζαν ενοχλητικά. Τον παρακάλεσα να πάει πιο πέρα, κι εκείνος συμμορφώθηκε συνεχίζοντας το σεμινάριο:
— «Άκου, λοιπόν, τι συμβαίνει: ο ανεκπαίδευτος άνθρωπος είναι ένα μοχθηρό ζώο, πιο άγριο απ’ όλα τα θηρία της ζούγκλας. Δεν καταλαβαίνει από ισότητες και τέτοια. Δόστου απεριόριστες ελευθερίες και θα ξεσκίσει χωρίς έλεος όποιον και όπως μπορεί, αρχίζοντας ακόμη κι από τα μέλη της ίδιας του της οικογένειας. Μην προσποιείσαι πως δεν τόχεις δει αυτό στην πράξη, ονειροπαρμένη μου.»
— «Ναι, όντως, το έχω δει, το διαπιστώνω καθημερινά. Εκείνοι που διαθέτουν θράσος, και δεν καταλαβαίνουν από συνείδηση και ηθικούς φραγμούς, πατάνε επί πτωμάτων όπου και όταν τους δίνεται η ευκαιρία.»
— «Ακριβώς! Ο ανεκπαίδευτος άνθρωπος είναι ένα θηρίο που άγεται και φέρεται από τα ζωικά του ένστικτα. Εξού και η κρατική διαφθορά, η διακρατική βία, οι κοινωνικές αδικίες, και τα άλλα κακά της ανθρώπινης μοίρας.»
— «Θέλεις να πεις, δηλαδή, ότι μας έβλαψε η πολλή ελευθερία;»
— «Θέλω να πω ότι ο κτηνώδης άνθρωπος δεν θα διαχειριστεί την ελευθερία του για το καλό του συνόλου αλλά για την εκμετάλλευση των συνανθρώπων, και μάλιστα χωρίς έλεος. Ζώο είναι, τι περιμένεις; Δεν γνωρίζεις ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό; Το ίδιο κάνει και ο ελεύθερος κτηνάνθρωπος. Απλά ακολουθεί τα πρωτόγονα κανιβαλικά του ένστικτα.»
— «Δηλαδή, τι προτείνεις “Aη-Βασίλη”; Να μπούμε στο γύψο για να έχουμε ισότητα και να μειωθεί η διαφθορά και η αδικία;»
— «Όχι βέβαια! Και τούτο δοκιμάστηκε στις χώρες του λεγόμενου “Υπαρκτού Σοσιαλισμού” με τις γνωστές σε όλους παρενέργειες και οδυνηρές για τους λαούς συνέπειες. Έκαναν κι αυτοί μια τρύπα στο νερό με το να βάλουν εκατομμύρια ανθρώπων στο γύψο της ανελευθερίας για δεκαετίες, ενώ η διαφθορά συνεχιζόταν ακάθεκτη στην άρχουσα τάξη που δεν ήταν ηθικότερη από εκείνη των ψευτοδημοκρατικών πολιτευμάτων.»
— «Δηλαδή δεν υπάρχει φως για ν’ ανατείλει κάτι καλύτερο στην ανθρωπότητα;»
«Για να μη σε απογοητέψω, ονειροπαρμένη μου, μ’ ένα κατηγορηματικό ‘ΟΧΙ’, θα σου πω ότι υπάρχει κάποιο αμυδρό φως με ένταση πυγολαμπίδας, που μπορεί να φωτίσει κάπως την ηθική νύχτα της κοινωνίας μέσω της αναγέννησης της Παιδείας – μια χρονοβόρα και μακροπρόθεσμη διαδικασία… Κι όταν λέω ‘Παιδεία’ δεν μιλάω γι’ αυτή που εννοούν οι πολλοί, δηλαδή μεγαλύτερα κονδύλια στην Παιδεία για να παράσχει καλύτερους επιστήμονες και τεχνοκράτες που θα ριχτούν στη ζούγκλα της ελεύθερης οικονομίας για να θησαυρίσουν εις βάρος των αδυνάτων, ή για να προσληφθούν με μισθούς ασύλληπτους για τους κοινούς θνητούς από τις πέραν του Ατλαντικού βιομηχανίες όπλων μαζικής καταστροφής. Όοοχι βέβαια! Αυτό δε λέγεται ‘Παιδεία’. Είναι απλά επαγγελματική κατάρτιση. Άλλο το ’να κι άλλο τ’ άλλο.»
— «Και για να ’χουμε καλό ρώτημα, “Αη-Βασίλη” μου, για ποια Παιδεία κουβεντιάζεις;»
— «Εννοώ μιαν ανθρωπιστική εκπαίδευση που θα διαμορφώνει ‘καλούς καγαθούς’ πολίτες, δηλαδή ανθρώπους με ακεραιότητα χαρακτήρα, με ηθικές αρχές και αξίες, με αγάπη για το συνάνθρωπο. Πολίτες με υψηλά ιδανικά, που προτιμούν να υπηρετούν παρά να υπηρετούνται, να θυσιάζονται παρά να θυσιάζουν άλλους στο βωμό των συμφερόντων τους.»
— «Συμφωνώ μ’ αυτά που λες, αλλά νόμιζα ότι μια τέτοια ‘εκπαίδευση’ είναι έργο της θρησκείας και της Εκκλησίας.»
— «Τι είπες; Άσε με τώρα μη με κάνεις να παραφερθώ χρονιάρες μέρες! Ποιες θρησκείες; Ποιες εκκλησίες; Δεν γνωρίζεις τάχα πόση διαφθορά υπάρχει εκεί μέσα; Πώς είναι δυνατόν να πείσουν με τα κηρύγματά τους, όταν δεν τηρούν οι ίδιοι αυτά που κηρύττουν; Γι’ αυτό σου λέω μη μου τις μελετάς γιατί με πιάνει αλλεργία.»
— «Καλά, συγνώμη, δεν ήθελα να σε ταράξω. Πάντως σ’ ευχαριστώ για το σεμινάριο. Από πού θα φύγεις τώρα;»
— «Από την πόρτα, φυσικά. Εκτός αν προτιμάς να φύγω από το παράθυρο.»
— «Όχι βέβαια! Προτιμώ, όμως, να φύγεις από την καμινάδα, όπως ήλθες, για να μη χαλάσουν και τα προξενιά.»
— «Άει στο καλό σου, δε φανταζόμουνα ότι μια ονειροπαρμένη σαν και του λόγου σου θα διέθετε και δόση χιούμορ.»
— «Τι να κάνω “Αη Βασίλη” μου, αν δε βάλουμε και λίγο χιούμορ στην καθημερινότητα δε βγαίνει η ζωή. Πού είσαι; Μην εξαφανιστείς ακόμη! Πραγματοποίησε τουλάχιστον ένα από τα όνειρά μου, έλα, κάνε μια ευχή έστω: ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΟΥΝ ΑΛΛΑ ΔΑΣΗ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Με ακούς; Μη φεύγεις! Δώσε μου αυτή την υπόσχεση. Δεν αντέχω άλλες πυρκαγιές! Πού να πάω να κρυφτώ για να μην τις βλέπω, να μην ακούω γι’ αυτές και τα θύματά τους, να μην αντικρίσω άλλους γκρίζους λόφους και βουνά, γεμάτα από κούτσουρα, αποκαΐδια και στάχτες… Όχι άλλους πύρινους εφιάλτες, “Αη Βασίληηηηη”! ΈΛΕΟΣ!»
Αλίμονο, όμως, ο “Αη Βασίλης” εξαφανίστηκε βιαστικά από την καμινάδα χωρίς ν’ απαντήσει. Μόνο το βαθύ αναστεναγμό του άκουσα. Κι εγώ ξύπνησα από τ’ όνειρό μου μούσκεμα στον ιδρώτα… Ξύπνησα για να ενημερωθώ και πάλι από τα ΜΜΑ (Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης), μπας και χάσω, για τα λουτρά αίματος στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη και στο Πακιστάν, για την αποτρόπαια δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο, την καινούργια κατάκτηση του Νικολά Σαρκοζί, το βίο και την πολιτεία του Χ. Ζαχόπουλου, τα παραμύθια της κυβέρνησης, τα στείρα αντιπολιτευτικά γαυγίσματα της αντιπολίτευσης, τη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, τα φακελάκια των επίορκων γιατρών, τις τελευταίες ληστείες σε τράπεζες, τα πρόσφατα εγκλήματα ανθρωπόμορφων παιδεραστών, τις ανθρωποθυσίες στο Μολώχ της ασφάλτου, το πώς δηλητηριάζουν με φυτοφάρμακα τις τροφές μας, το πώς μολύνουν το περιβάλλον, και γενικά για όλα εκείνα τα γεγονότα που μας κλέβουν το χαμόγελο και σβήνουν την ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο…
Μέρα είναι, όμως, θα περάσει… Τη νύχτα που θα ‘ρθει, ποιος τη χάρη μου, θα έχω και πάλι την ευκαιρία να ονειρευτώ… (Ευτυχώς που δεν έβαλαν πρόστιμα στα όνειρα..) Και η ζωή θα κυλάει, πότε έτσι και πότε αλλιώς, μεταξύ της ζοφερής πραγματικότητας και του ονείρου. Και πόσο γρήγορα, στ’ αλήθεια, περνάει…
Συγνώμη που σας τάραξα την εορταστική ατμόσφαιρα. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!
“Αη Βασίληηηη”! Πού είσαι;
