Σεφέρου Μαρία

Για να καταλάβετε το μέγεθος της ταπείνωσης σκεφτείτε το αντίστροφο: αν δηλαδή τα φορτηγά που έκλεισαν τα σύνορα ήταν Βουλγαρικά, τι πιθανότητες θα υπήρχαν να πάει ο Έλληνας Πρωθυπουργός και να διαπραγματευθεί με τους Βουλγάρους απεργούς; Ούτε μία στο εκατομμύριο. Κι αν υποθέσουμε ότι επικρατούσε η μία στο εκατομμύριο, και τηλεφωνούσε στο Βούλγαρο ομόλογό του για να του ανακοινώσει την πρόθεσή του να παρέμβει στα μπλόκα, τι πιθανότητες θα υπήρχαν ο Βούλγαρος να δεχτεί την παρέμβαση; Ουδεμία!

Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι η πλειοψηφία των ΜΜΕ δεν είδαν τίποτα το ταπεινωτικό στην παρέμβαση του Βούλγαρου Πρωθυπουργού. Ούτε είδαν τίποτα το εξοργιστικό στο γεγονός ότι ο δικός μας Πρωθυπουργός δεν έκανε τον κόπο να πάει αυτοπροσώπως στα μπλόκα για να μιλήσει με τους απεργούς πρόσωπο με πρόσωπο. Αντί αυτού, και αφού άφησε να περάσει πολύτιμος χρόνος, ο ΓΑΠ καλεί τους εκπροσώπους των αγροτών στο Ζάππειο! Προφανώς δεν ανησύχησε αρκετά για τη ζημιά που προκαλούν στην ελληνική οικονομία οι κλεισμένοι δρόμοι και τα μπλοκαρισμένα σύνορα της χώρας. Όμως ο Βούλγαρος ομόλογός του ανησύχησε σφόδρα για τις αρνητικές επιπτώσεις των μπλόκων στο χειμερινό τουρισμό της Βουλγαρίας. Επίσης ανησύχησε για την ταλαιπωρία και το ξεπάγιασμα πολιτών της χώρας του που παρέμεναν μέσα στα φορτηγά τους με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν για πέντε ημέρες.

Είναι απογοητευτικό να βλέπεις τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας ν’ αλωνίζει τον πλανήτη, πηγαίνοντας σε κάθε γωνιά της γης όταν τον καλεί το καθήκον του ως Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, και να μην πετάγεται μέχρι τα σύνορα να μιλήσει με τους αγρότες. Είναι θέμα προτεραιοτήτων, θα μου πεις… Και ο ΓΑΠ μας έχει πείσει ότι προτεραιότητά του είναι το προφίλ του ως Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς κι όχι τα συμφέροντα του λαού που “κυβερνάει” δια του αντιπροέδρου του Θόδωρου Πάγκαλου.

Πάντως οι αγρότες μας, ενώ αγνόησαν τον κ. Παπανδρέου που λίγο νωρίτερα είχε απευθυνθεί εκ του μακρόθεν στον πατριωτισμό τους, ανταποκρίθηκαν στην έκκληση του Βούλγαρου Πρωθυπουργού Boiko Borissov και άνοιξαν τα σύνορα του Προμαχώνα, έστω κι αν ήταν για μερικές ώρες. Βλέπετε η προσωπική επαφή έχει άλλη δυναμική. Σημειωτέον ότι στις 22 Ιανουαρίου η ουρά των φορτηγών που περίμεναν στη Βουλγαρική πλευρά των συνόρων ήταν πάνω από πέντε χιλιόμετρα! (Πηγή)

Σύμφωνα με άλλο άρθρο που διάβασα εδώ , ο Βούλγαρος Πρωθυπουργός δέχτηκε επιστολή από αγρότες συνδικαλιστές όπου του παρουσίαζαν τα προβλήματά τους και υποσχέθηκε να ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση έτσι ώστε τα αιτήματά τους να ικανοποιηθούν. Εάν η πηγή είναι αξιόπιστη, αυτό είναι το έσχατο κατάντημα να προσφεύγουν οι Έλληνες απεργοί σε ξένο Πρωθυπουργό για βοήθεια! Στις αρχές της εβδομάδας ο Βούλγαρος Πρωθυπουργός, Μπόικο Μπορίσοφ, είχε απευθυνθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να περιγράψει τη ζημιά που υφίστατο η χώρα του από τα μπλόκα των Ελλήνων αγροτών.

Προσωπικά δε μπορώ να καταλάβω γιατί στη χώρα μας κανένα πρόβλημα δε λύνεται χωρίς απεργίες. Τι σόι εκβιαστική “δημοκρατία” είναι τούτη να έχουμε επανάληψη του ίδιου σκηνικού, κι όχι μόνο στους αγρότες, χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει; Ή οι κυβερνήσεις μας δεν κάνουν ποτέ καλά τη δουλειά τους, οπότε έχουμε έλλειμμα δημοκρατίας, ή οι απεργοί είναι παράλογοι και εθισμένοι στις απεργίες, βρέξει χιονίσει, πράγμα που δείχνει ότι οι Έλληνες είναι ανώριμοι για δημοκρατία. Κι αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει με πολλούς κλάδους εργαζομένων. Πάρε, π.χ., τους εργαζόμενους στην καθαριότητα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουμε σκουπιδοστολισμό της Αθήνας και του Πειραιά τρεις τέσσερις φορές το χρόνο, κατά προτίμηση σε περίοδο εορτών.

Αποκλείεται όλοι να έχουν δίκιο με αυτή την τραγική εικόνα της ‘δημοκρατίας’ μας. Απεργίες, καταλήψεις, μπλόκα, βουνά σκουπιδιών, και άλλα κακά της μοίρας μας αποδεικνύουν ότι ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Κατά την άποψή μου συμβαίνουν και τα δύο: και ο γιαλός (δημοκρατία) είναι στραβός, και στραβά αρμενίζουμε.

Πίσω στους αγρότες. Τι ζητούν οι άνθρωποι; Το κυριότερο που ζητούν είναι προστασία από τους ενδιάμεσους κερδοσκόπους που κάνει το προϊόν που βγάζουν με μόχθο να πωλείται στο ράφι σε εικοσαπλάσια τιμή από εκείνη που πωλείται στο χωράφι. Αυτό είναι τρομερή αδικία και είναι διαχρονική αδικία – καρπός της ασύδοτης ελεύθερης οικονομίας. Αλλά πώς να καταλάβουν οι κυβερνώντες τον πόνο του αγρότη; Μήπως δούλεψαν ποτέ σε χωράφι κάτω από τις πιο αντίξοες καιρικές συνθήκες, χωρίς να ξέρουν αν τελικά ο καιρός τους ευνοήσει να πάρουν εισόδημα και σε ποια εξευτελιστική τιμή θα το πουλήσουν;

Σε τούτη τη χώρα έχουμε δει άπειρες φορές κτηνοτρόφους να χύνουν ποτάμια γάλακτος στους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εξευτελιστική τιμή που τους δίνουν, κι έχουμε δει βουνά από πορτοκάλια ή ροδάκινα να ξεφορτώνονται στους δρόμους για τον ίδιο λόγο. Επί τέλους ΕΛΕΟΣ! Κάποιος πρέπει να σκύψει με αγάπη και κατανόηση πάνω στα προβλήματα των αγροτών και να δώσει οριστικές λύσεις. Στο κάτω-κάτω, τους έχουμε ανάγκη αφού δεν εφευρέθηκαν ακόμη, κι ούτε πρόκειται, πλαστικές τροφές. Θα μου πεις στα μανάβικα υπάρχουν και τα εισαγόμενα: ντομάτες Βελγίου, πατάτες Αιγύπτου, λεμόνια Χιλής, σκόρδα από την Τουρκία ή την Κίνα, μήλα από την Ιταλία, ρύζι από την Ινδία, και δε συμμαζεύεται. Από πού να προφυλαχτεί ο φουκαράς ο αγρότης; Ποιος θα τον προστατέψει;

Πάντως το μήνυμα του Γιώργου Παπανδρέου προς τους αγρότες δε θυμίζει σε τίποτα τα γεμάτα στοργή και γλύκα προεκλογικά του μηνύματα και την αμέριστη συμπαράσταση που τους έδειχνε ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι ψυχρό και άπονο, και μάλιστα εμπεριέχει αιχμές που μειώνουν τον αγρότη και υποτιμούν τους αγώνες του. Για δείτε κι εσείς ένα ταπεινωτικό απόσπασμα:

“Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να ικανοποιηθούν σκόρπια οικονομικά αιτήματα. Θα ήταν εγκληματικό απέναντι στην ευημερία των πολιτών και στο μέλλον της χώρας. Τέλος στα λεφτά για συντεχνιακές λύσεις που αντέχουν λίγους μήνες και μετά πάλι μπλόκα, τα ίδια και χειρότερα.» (πηγή)

Δηλαδή οι αγρότες δεν είναι πολίτες αυτής της χώρας; Διαβλέπω έναν υπολανθάνοντα αντιαγροτικό ρατσισμό εδώ. Για προσέξτε κύριε Παπανδρέου! Εκτός αν έχετε εξαντλήσει όλες τις σοσιαλιστικές σας ευαισθησίες προς τους μετανάστες μας και δεν υπάρχει σάλιο για τους Έλληνες αγρότες. Όμως κάντε κάτι έστω για τους χιλιάδες λαθρομετανάστες που εργάζονται στα χωράφια τους. Αν οι νέοι αγρότες εγκαταλείψουν την ύπαιθρο, θα έχετε όλους αυτούς στο ταμείο ανεργίας. Για σκεφτείτε το κι έτσι μπας και συγκινηθείτε…