Ο Γ. Παπανδρέου τα γνώριζε όλα για το έλλειμμα

Τέρμα πια οι δικαιολογίες ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν γνώριζε τίποτα για την τραγική κατάσταση των δημοσιονομικών της χώρας μας. Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, Γ. Προβόπουλος, στη χθεσινοβραδινή συνέντευξή του στην εκπομπή «Νέοι Φάκελοι» του ΣΚΑΪ, τον διαψεύδει.

Να θυμηθούμε ότι στις 8 Σεπτεμβρίου ο κ. Προβόπουλος επισκέφθηκε στην οδό Ιπποκράτους τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιο πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου, στον οποίο εξέθεσε την τραγική κατάσταση. Στη συνάντηση, που έγινε παρουσία της κ. Λούκας Κατσέλη και του σημερινού Υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, επανέλαβε τις εκτιμήσεις του για το έλλειμμα, επισημαίνοντας ότι επικρατούν τάσεις διεύρυνσης των ελλειμμάτων. (πηγή)
Η προκήρυξη των εκλογών από τον Κ. Καραμανλή είχε γίνει στις 2 Σεπτεμβρίου του 2009, και ο τότε αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης όφειλε προτού αρχίσει τις προεκλογικές παροχολογίες να είχε ο ίδιος ζητήσει ενημέρωση από τον Γ. Προβόπουλο. Έστω, ενημερώθηκε με πρωτοβουλία του Διοικητή της ΤτΕ με καθυστέρηση 5 ημερών από την προκήρυξη των εκλογών, και δεν είχε καμία δικαιολογία να δημαγωγεί τάζοντας λαγούς με πετραχήλια και δηλώνοντας το παροιμιώδες εκείνο «λεφτά υπάρχουν».
Το να νίπτουν, λοιπόν, τας χείρας τους οι κυβερνώντες όταν ανακάλυψαν ότι το έλλειμμα ήταν 12,7% δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη λαϊκίστικη αριστερή ρητορεία με την οποία υφάρπαξαν την ψήφο του ελληνικού λαού.

Δείτε και το επόμενο βίντεο όπου ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ομολογεί ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνώριζε για την τραγική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, και έκανε απλά συστάσεις από το παρασκήνιο, αλλά και ο ίδιος ο Γ. Παπακωνσταντίνου είχε ενημερωθεί αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως Υπουργός Οικονομικών.

Θα μου πεις, περασμένα ξεχασμένα αυτά, τώρα τι κάνουμε; Βεβαίως, το τώρα έχει σημασία. Το παρελθόν, όμως, πρέπει να το θυμόμαστε διότι μας βοηθάει να βγάζουμε σωστά συμπεράσματα για την αξιοπιστία ή αναξιοπιστία του κάθε πολιτικού και κατά πόσον μπορούμε να τον εμπιστευόμαστε για το παρόν και το μέλλον. Δεν θ’ αναφερθώ ξανά στην εγκληματική καθυστέρηση της κυβέρνησης να λάβει άμεσα και δραστικά μέτρα, μια καθυστέρηση που, συνδυαζόμενη και με την επιπόλαια επικοινωνιακή πολιτική του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Οικονομικών, έξι μήνες αργότερα θα καθιστούσε σχεδόν αναπόφευκτη την προσφυγή της Ελλάδας στον απάνθρωπο «μηχανισμό στήριξης» με επικεφαλής το βλοσυρό ΔΝΤ. Άλλωστε αυτά τα είχα επισημάνει εγκαίρως, και μάλιστα επίμονα, μέσα από παλιότερα άρθρα του παρόντος ιστολογίου.

Αγωνιώ όμως για το αύριο και το τι ακόμη μας περιμένει… Αγωνιώ διότι είμαι πεπεισμένη ότι στη ρίζα του κακού είναι η ίδια η φαυλοδημοκρατία, η λυσσαλέα διαμάχη των κομμάτων για τη νομή της εξουσίας, η διακοπή της συνέχειας του κράτους πριν και μετά τις εκλογές με την συνεπαγόμενη παράλυση των εισπρακτικών μηχανισμών, το ράβε-ξήλωνε των νόμων, η ατιμωρησία των ενόχων και η δικαιολογημένη οργή του κόσμου που ενδέχεται να ξεσπάσει ανεξέλεγκτα, ενώ το σάπιο πολιτικό σύστημα δεν θα είναι σε θέση να δώσει εναλλακτική λύση.

Γνωρίζετε το απόφθεγμα που λέει «στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα». Για μένα η ίδια η «Δημοκρατία» είναι ένα μεγάλο αδιέξοδο. Στον πάτο που βρισκόμαστε τώρα, φτάσαμε με τη σημαία της πελατειακής «Δημοκρατίας» στο χέρι! Τέτοια ώρα, όμως, τέτοια λόγια… Μακάρι να είχα να πω κάτι αισιόδοξο…
Αν όμως, όπως λένε, η κρίση είναι μια ευκαιρία, θα πρέπει να είναι ευκαιρία για την εκ θεμελίων αναδιάρθρωση αυτού του σαθρού μοντέλου της πελατειακής Δημοκρατίας που μας κατέστρεψε. Συνοψίζω τις κυριότερες προτάσεις που έχω εκθέσει σε προηγούμενα άρθρα μου:

Κατάργηση ασυλίας βουλευτών και νόμου (ασπίδας) περί ευθύνης υπουργών,
Μείωση βουλευτών σε 200, μείωση των βουλευτικών αποζημιώσεων στο ήμισυ,
Κατάργηση όλων των επιδομάτων των βουλευτών,
Απλή Αναλογική και υποχρεωτική συμμετοχή όλων των κομμάτων στην κυβέρνηση,
Καμία αλλαγή στα υψηλόβαθμα στελέχη των υπουργείων και οργανισμών με τις εναλλαγές κυβέρνησης, πλην αποδεδειγμένης διαφθοράς,
Καμία ακύρωση προηγούμενων νόμων που αφορούσαν σε είσπραξη εσόδων από το Δημόσιο με την αλλαγή κυβέρνησης,
Κατάργηση των κρατικών χορηγιών στα κόμματα,
Αντικατάσταση του «τι έσχες» που μας παρουσιάζουν με πραγματικό πώς και πόθεν έσχες, και κατάσχεση όσων δεν δικαιολογούνται με τις νόμιμες αποδοχές των βουλευτών,
Κατάργηση των χρηματιστηριακών εργαλείων (short selling, Παράγωγα, κλπ.) που διευκολύνουν τους αεριτζήδες να υφαρπάζουν το βιος του ελληνικού λαού στο Χρηματιστήριο, και απαγόρευση των Ασφαλιστικών Ταμείων να παίζουν τ’ αποθεματικά τους στο τζόγο του ΧΑΑ.

Έχω κι άλλα να προτείνω, όμως δεν θέλω να σας ζαλίσω περισσότερο. Άλλωστε, ποιος με ακούει; Για σκεφτείτε όμως κι εσείς:
Μπορεί μια χώρα να πάει μπροστά με το ράβε-ξήλωνε; Μπορεί το “διαίρει και βασίλευσε” των κομμάτων να οδηγεί σε πρόοδο ενός λαού; Μπορεί ένας Δημόσιος τομέας να διογκώνεται επ’ άπειρον για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του σταυρού προτίμησης; Μπορεί η ατιμωρησία εκείνων που καταλήστευσαν τη δημόσια περιουσία να οδηγεί σε εξυγίανση της φαυλοκρατίας;