Όποιος άντεξε να παρακολουθήσει τις αγορεύσεις των Βουλευτών κατά την πρόταση δυσπιστίας το τριήμερο 26-28 Μαρτίου 2008, μετά λύπης του θα διαπίστωσε για πολλοστή φορά ότι το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν είναι ο ναός της Δημοκρατίας – αν ποτέ ήταν – όπου τα μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας με αλληλοσεβασμό, σοβαρά και υπεύθυνα βουλεύονται από κοινού για το πώς θα υπηρετήσουν καλύτερα το λαό και το εθνικό συμφέρον. Κάθε άλλο! Και πώς θα μπορούσαν άλλωστε να βουλεύονται και να διαβουλεύονται εν ειρήνη όταν ο κύριος στόχος τους είναι, ή πιστεύεται από τους ‘αντιπάλους’ ότι είναι, η αναρρίχηση και η νομή της εξουσίας για κομματικό και προσωπικό όφελος και δευτερευόντως το καλό του λαού και του έθνους; Πώς θα μπορούσαν τα παραφουσκωμένα ‘ΕΓΩ’ της φτηνής ρητορικής να διακρίνουν κάποιο δίκιο στις απόψεις του Βουλευτή ‘αντιπάλου’ κόμματος;
Εξ ορισμού, λοιπόν, – ‘δημοκρατικού’ ορισμού! – ο ‘αντίπαλος’ είναι λάθος προτού ακόμη ανοίξει το στόμα του. Ό,τι λέει και ό,τι κάνει η εκλεγμένη κυβέρνηση είναι εκ του πονηρού. Αν μάλιστα τυχαίνει αυτή η κυβέρνηση ν’ ανήκει στο λεγόμενο ‘κεντροδεξιό’ χώρο, τότε οτιδήποτε κι αν προτείνει εξ ορισμού το προτείνει για να εξυπηρετήσει το επάρατο κεφάλαιο και να ρημάξει περαιτέρω το λαό που σφόδρα εχθρεύεται, διακατεχόμενη από αυτοκαταστροφικό σύνδρομο. Όση προοδευτικότητα κι αν δείξει μια ‘δεξιά’ κυβέρνηση χαρακτηρίζεται ως συντήρηση, διότι τούτη είναι εξ ορισμού ‘συντηρητική’. Είναι εκείνο κει που λέει, «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά τ’ όνομα.» Με αυτά τα δεδομένα, πώς είναι δυνατόν να γίνει ένας καλοπροαίρετος και εποικοδομητικός διάλογος στο κατ’ ευφημισμόν Κοινοβούλιο; Αδύνατον! Εξού και τα δεινά μας πολλαπλασιάζονται, ενώ η κατρακύλα της κοινωνίας μας, ηθική και οικονομική, επιταχύνεται επικίνδυνα…
«Η πολιτική πάλη είναι αγώνας όλων εναντίον όλων», βροντοφώνησε η Βουλευτής, και πρώην αρχηγός κόμματος παρακαλώ, κ. Δαμανάκη, σε μια κρίση ειλικρίνειας. Λες και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι από τότε που αρχίσαμε να μαθαίνουμε γραφή και ανάγνωση… Λες και τούτος ο λαός ξέχασε τα δεινά που έχει επιφέρει στη φυλή μας αυτός ο παραδοσιακός ‘δημοκρατικός’ αγώνας όλων εναντίον όλων… Κι ενώ ο κοινός νους, η εμπειρία και η Γραφή μας λένε ότι «εάν βασιλεία διαιρεθεί εναντίον εαυτής, η βασιλεία εκείνη δεν δύναται να σταθεί· και εάν οικία διαιρεθεί εναντίον εαυτής, η οικία εκείνη δεν δύναται να σταθεί», εμείς αμετανόητα επιμένουμε στο ‘δημοκρατικό’ δόγμα ‘όλοι εναντίον όλων’, κατεδαφίζοντας ‘δημοκρατικά’ ό,τι ακόμη έχει απομείνει όρθιο. Και για νάμαστε σίγουροι ότι η μισαλλόδοξη ‘δημοκρατική’ μας παράδοση θα συνεχιστεί και στις επόμενες γενιές, φέρνουμε τώρα και μαθητές για να παρακολουθήσουν τους βουλευτοκαυγάδες από τα θεωρεία της Αίθουσας της Εθνικής Αντιπροσωπείας και να διδαχτούν πώς εξοντώνουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού τους αντιπάλους τους, με επιθέσεις, ειρωνείες, ταπεινωτικούς χαρακτηρισμούς, απειλές και ψευτιές. Έτσι μαθαίνουν από πρώτο χέρι το πόσο αρρωστημένα λειτουργεί η Δημοκρατία μας…
Όλα τα κόμματα εναντίον όλων, λοιπόν, κι όχι απλά εναντίον του κυβερνώντος κόμματος! Βγήκαν τα μαχαίρια και τα κουμπούρια στο τριήμερο της «μομφής» και της ντροπής στο κατ’ ευφημισμόν Κοινοβούλιο. Και μάτωσαν οι καρδιές μας να τους βλέπουμε ν’ αλληλοξεσκίζονται, για το ‘καλό’ μας! Ντραπήκαμε για λογαριασμό τους να τους ακούμε να ευτελίζουν μηδενιστικά και να ειρωνεύονται τους ‘αντιπάλους’, όντας αμετανόητοι για τις δικές τους πολλές και εν πολλοίς όμοιες αμαρτίες του παρελθόντος (ιδιωτικοποιήσεις-ξεπουλήματα δημόσιας περιουσίας, σκάνδαλα, κλπ.) χωρίς να προτείνουν κάτι το διαφορετικό, ρεαλιστικό και συγκεκριμένο. Ο ‘λιθοβολισμός’ του ‘αντιπάλου’ χωρίς κατάθεση καλύτερης πρότασης, απλά με αοριστολογίες και ψευτιές, στη χώρα μας – το λίκνο της Δημοκρατίας! – θεωρείται γόνιμος πολιτικός ‘διάλογος’, ωιμέ! Κι ενώ η πρόταση δυσπιστίας, σε μια πολύ ευαίσθητη στιγμή για τα εθνικά θέματα και με δεδομένη την απόρριψή της, έγινε τάχα για ν’ αποτρέψει την ψήφιση του Ασφαλιστικού νομοσχεδίου, και προπαντός για να μην ενοποιηθούν τα εκατόν τριάντα τρία ταμεία σε δεκατρία – για την οποία ενοποίηση είχα κι εγώ εκφραστεί έντονα αρνητικά σε προηγούμενο άρθρο μου, και δεν μετανιώνω – μάθαμε ότι το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, που είχε δεσμευτεί να καταργήσει τον επάρατο ‘αντιασφαλιστικό’ νόμο της ΝΔ όταν έλθει στην εξουσία, είχε προτείνει κάτι ακόμη σκληρότερο: ενοποίηση σε τρία ταμεία! Είναι ή δεν είναι να βγαίνει κανείς από τα ρούχα του με την τόοοση υποκρισία;
Επειδή δεν πίστευα στ’ αυτιά μου, ανέτρεξα στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ για επιβεβαίωση. Να τι διάβασα:
«• Άμεση προώθηση των διαδικασιών ενοποίησης των Ταμείων Κύριας Ασφάλισης με τη δημιουργία τριών ομάδων ταμείων, (Μισθωτοί-Αυτοαπασχολούμενοι – Αγρότες).
• Ενοποίηση των Επικουρικών Ταμείων σε 5-6 Ταμεία.»
Και ο πληθωρικός Ευάγγελος Βενιζέλος τι μας είπε στη Βουλή; Είπε πως «αντί για το νομικό, οργανωτικό και διοικητικό χάος της δήθεν ενοποίησης των ταμείων με τη μορφή ανεξέλεγκτων ομοσπονδιών που θα προκαλέσουν κύμα δικών, μπορούσε να γίνει λειτουργική ενοποίηση με ενιαίο μηχανογραφικό κέντρο»! Σκέτος βερμπαλισμός!
Στη συνέχεια, για να μας μπερδέψουν ακόμη περισσότερο, ήλθε η Άννα Διαμαντοπούλου να ‘διευκρινίσει’ περαιτέρω την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, λέγοντας: «Εμείς προτείνουμε μία μεταρρύθμιση όπου οι τρεις ομάδες ταμείων είναι το διοικητικό κομμάτι της μεταρρύθμισης. Η ουσία και η μεγάλη μας διαφορά είναι ότι εμείς λέμε ότι σε δέκα χρόνια που θα εφαρμοστεί αυτή η μεταρρύθμιση, στο τέλος αυτής της δεκαετίας θα υπάρχει μία σύνταξη η οποία θα υπολογίζεται με τον ίδιο τρόπο για όλους τους Έλληνες, άρα θα υπερβούμε τις υπάρχουσες αδικίες, και αυτή η σύνταξη θα αποτελείται από δύο τμήματα, τη βασική σύνταξη που θα εξασφαλίζει την αξιοπρεπή διαβίωση και στην οποία θα συμμετέχει το κράτος και το ανταποδοτικό κομμάτι που θα το χτίζει ο καθένας ανάλογα με τις εισφορές του, ανάλογα με τη δουλειά του και ανάλογα με το πόσο θέλει.»
Σας εξομολογούμαι ότι όσο κι αν προσπάθησα να βγάλω κάποιο συμπέρασμα για το ποια ακριβώς είναι η ολοκληρωμένη, τάχατες ανώδυνη, πρόταση του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό, δεν τα κατάφερα. Φαίνεται ότι καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του, απλά για να πει κάτι. Φαντάζεστε τις λαϊκές κινητοποιήσεις έτσι και το ΠΑΣΟΚ ερχόταν στην εξουσία και υλοποιούσε τη δική του πρόταση ‘διάσωσης’ ενός ασφαλιστικού συστήματος που τώρα ισχυρίζεται ότι δε χρειάζεται διάσωση; Θα παρέλυε όλη η Ελλάδα από τις κινητοποιήσεις επ’ αόριστον! Δεν ξέρει, λοιπόν, κανείς από ποιον να φυλαχτεί και σε ποιον να ελπίζει για κάτι καλύτερο. Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα… Θα μου πεις υπάρχει πάντα το μη χείρον, και αυτό ακριβώς έχουμε χρέος να διακρίνουμε, αφού, κακά τα ψέματα, ιδανική κυβέρνηση δεν μπορεί να υπάρξει σε μια μη ιδανική κοινωνία που τα μέλη της, εμείς, εσείς και οι άλλοι, κάθε άλλο παρά τέλειοι είμαστε… Όσο για τον ‘προστάτη’ των αδυνάτων ΣΥΡΙΖΑ, που καβάλησε κιόλας το καλάμι της αλαζονείας, μέσα από τα μισόλογά του αποκαλύφθηκε ότι είναι βασιλικότερος του βασιλέως! Πρότεινε τη συγκρότηση τριών ταμείων ασφάλισης: μισθωτών, αγροτών και αυτοαπασχολούμενων. (news.in.gr / 18/03/08) Εδώ επιτέλους γελάμε!
Προς τι λοιπόν το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Όλοι για ενοποιήσεις μιλάνε. Άρα κάτι δεν πάει καλά… Φοβάμαι ότι θα συμφωνήσω με το Βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Νικόλαο Δένδια, ο οποίος είπε: «Το ασφαλιστικό, ακριβώς επειδή είναι εξαιρετικά ευαίσθητο κοινωνικό και ταυτόχρονα πολύπλοκο τεχνικό πρόβλημα, ευνοεί τη ρητορεία, τις εύκολες εντυπώσεις, τον αποπροσανατολισμό. Αποτελεί το ασφαλιστικό ένα εύκολο πεδίο καπηλείας της κοινωνικής ευαισθησίας, αποτελεί πεδίο μιας δήθεν αριστερής δικαιοδοσίας, που με πλήρη άγνοια του προβλήματος και στο όνομα της άρνησης κάθε μεταρρύθμισης διατηρεί τους όρους μιας επώδυνης κοινωνικής πραγματικότητας για τη μεγάλη μερίδα των ασφαλισμένων στο όχι και πολύ απώτερο μέλλον.»
Δεν είναι κρίμα κι άδικο, όμως, αν όχι εγκληματικό, ένα τόσο ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα όπως το ασφαλιστικό να χρησιμοποιείται για να επιβεβαιώσει κάποιος την εσωκομματική του κυριαρχία και την υπεροχή του κόμματός του έναντι άλλων κομμάτων του κατ’ ευφημισμόν προοδευτικού χώρου; Ο χρόνος θα δείξει αν το κατάφερε. Προσωπικά πολύ αμφιβάλλω, διότι φαίνεται ότι κάποια μερίδα του λαού δεν εντυπωσιάζεται πια από δημαγωγίες και πολιτικά πυροτεχνήματα κι έχει αρχίσει να ζητά ήθος και υπευθυνότητα από όλους…
Tags: Χωρίς κατηγορία
