Επειδή στην επανεμφάνισή του ο Λάκης Λαζόπουλος άφησε τον Ευάγγελο Βενιζέλο στο απυρόβλητο, χθες είχα τη φαεινή ιδέα ν’ ανατρέξω στο 2009 για να ξαναθυμηθώ κάποιες από τις τοποθετήσεις του νυν βλοσυρού τσάρου της Ελληνικής Οικονομίας, και τα ευρήματα ήταν… συγκινητικά. Παραθέτω χαρακτηριστικά αποσπάσματα από δηλώσεις του προεκλογικά “σοσιαλιστή” Βαγγέλη, για να δείτε πώς αποσοσιαλίστηκε ο άνθρωπος μέσα σε δύο χρόνια.
13 Μαΐου 2009 – Ομιλία Ευ. Βενιζέλου σε εκδήλωση του ΚΕΣΔ (Κέντρο Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου)
Ε. Β.: «Και επειδή όχι μόνο τώρα, αλλά και για τα επόμενα χρόνια το κατεξοχήν προβληματικό πεδίο, το πεδίο στο οποίο θα κριθούν τα περισσότερα ζητήματα είναι το πεδίο της οικονομίας, αξίζει να τονίσω ότι η εθνική ανομία συνδέεται άμεσα με τον φαύλο κύκλο στον οποίον έχει εγκλωβιστεί προ πολλού η ελληνική οικονομία.»
16 Μαΐου 2009 – Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στο τριήμερο για την ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης και τις βασικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ.
Ε. Β.: «Άρα η μεγάλη ευκαιρία της κρίσης είναι ότι κατέστησε την κοινωνία δεκτική σε ένα δημόσιο λόγο άλλου τύπου. Σε ένα δημόσιο λόγο ο οποίος ανταποκρίνεται στο εθνικό καθήκον αλήθειας και εν πάσει περιπτώσει δεν είναι μόνον η ρήση του Σολωμού ότι “εθνικό είναι το αληθές”. Είναι και η ρήση του Γκιράμσι ότι “το αληθινό είναι επαναστατικό” και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να μιλήσουμε και να μιλάμε σε όλα τα επίπεδα με αυτόν τον τρόπο. Εάν θέλουμε να ξεπεράσουμε αυτή την εθνική ανομία πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και για το χρονοδιάγραμμα. Γιατί η Ελλάδα μπήκε πιο αργά στην οικονομική κρίση και θα βγει πολύ πιο αργά από την εθνική κρίση, γιατί αυτή έχει βαθιά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά, ενώ η κρίση παντού έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό συγκυριακά χαρακτηριστικά.
Εδώ ανεδείχθησαν τα βαθύτατα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της κρίσης, γιατί είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα φαύλο κύκλο των επιτυχιών μας και των αδρανειών μας. Γιατί είναι αναμφίβολα ιστορική επιτυχία της χώρας η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην ΟΝΕ. Όμως αυτό συνεπάγεται θωράκιση νομισματική αλλά και υπαγωγή σε μια πειθαρχία δημοσιονομική. Παραιτείσαι από κυριαρχικά εργαλεία, νομισματικής, συναλλαγματικής και εν πολλοίς και δημοσιονομικής πολιτικής.
Τη στιγμή που πρέπει να αυξήσεις τις δημόσιες δαπάνες για να στηρίξεις την πραγματική οικονομία, τα εισοδήματα, να μειώσεις τη φτώχεια, να τονώσεις την απασχόληση, τη στιγμή εκείνη πρέπει να περιορίσει η χώρα τις δημόσιες δαπάνες για δημοσιονομικούς λόγους γιατί έχει αυξημένες ανάγκες δανεισμού, γιατί πληρώνει υψηλά επιτόκια και γιατί βεβαίως πρέπει να πείσει ότι έχει ένα πρόγραμμα περιορισμού των ελλειμμάτων και περιορισμού του δημόσιου χρέους. (…)
Άρα πρέπει να δούμε πού οφείλεται ο φαύλος κύκλος. Η αλήθεια είναι ότι οφείλεται στην παντελή απουσία φορολογικού συστήματος. Η σύγκρουση τυπικής και άτυπης οικονομίας προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Η αλήθεια όμως ποια είναι; Η αλήθεια είναι ότι η παραοικονομία στηρίζει το εισόδημα τώρα. Διευκολύνει την απορρόφηση των κραδασμών της κρίσης και εν μέσω αυτής της κατάστασης πρέπει να πείσουμε τους πολίτες ότι εάν δεν βρούμε μηχανισμούς εκλογίκευσης και άρα εκσυγχρονισμού των δημοσιονομικών πραγμάτων, δεν μπορούμε να επιτελέσουμε τις δημοσιονομικές, κοινωνικές, αναδιανεμητικές λειτουργίες του κράτους. Άρα πρέπει να κάνουμε κάτι το οποίο είναι ριζοσπαστικό και γενναίο. (…)
Ποιος διαφωνεί με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής; Κανείς. Αλλά ο κόσμος το ακούει αυτό και μάλλον μας κοιτάζει με απορία και λέει ότι τα έχουμε ξανακούσει όλα αυτά.
(…) Οι στατιστικές όμως οι φορολογικές δίνουν μια εικόνα “χύμα”. Διότι οι στατιστικές οι φορολογικές μας λένε ότι μόνον 25.000 πρόσωπα δηλώνουν εισόδημα άνω των 100.000 ευρώ και από τις 200.000 επιχειρήσεις οι οποίες υποβάλουν φορολογική δήλωση, μόνον 11.000 δηλώνουν φορολογητέα κέρδη άνω των 90.000 ευρώ και μόνον 1.570 άνω των 900.000 ευρώ. Άρα χρειάζεται εθνική συμφωνία φορολογικής ειλικρίνειας, εμπιστοσύνης και δικαιοσύνης που θα λειτουργεί ως υποστηρικτικός μηχανισμός του νέου μοντέλου ανάπτυξης, που θα λειτουργεί ως σύστημα μετάβασης, συμφωνημένης και ήπιας με διαφύλαξη των πραγματικών εισοδημάτων, από την τυπική στην άτυπη οικονομία. (…)
Γιατί το πρόβλημα της χώρας βεβαίως, όπως είπα και στην αρχή, είναι πρωτίστως πολιτικό και θεσμικό. Δεν επαρκούν οι θεσμοί. (…) Υπάρχει λοιπόν πρόβλημα ανανέωσης της δημοκρατίας, ανανέωσης του συστήματος διακυβέρνησης, μετααντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, μεταπλειοψηφικής θεώρησης των πραγμάτων.»
18 Μαΐου 2009 – Συνέντευξη Ευ. Βενιζέλου στα ΝΕΑ
Ε.Β. : «Η οικονομία αλλά και όλη η χώρα είναι εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο, στο υπόβαθρο του οποίου υπάρχει η βαθιά σύγκρουση μεταξύ τυπικής και άτυπης οικονομίας. (…) Μιλάμε πάντα για καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, αλλά αυτά ο πολίτης έχει δυστυχώς συνηθίσει να τα ακούει. Το ΠΑΣΟΚ έχει παρουσιάσει συγκεκριμένες φορολογικές προτάσεις. Η μελέτη βέβαια των φορολογικών στατιστικών δείχνει ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα. (…)
Χρειάζονται συνεπώς, πέραν όλων αυτών που ορθά λέγονται, και πιο ριζοσπαστικές και φιλόδοξες κινήσεις τις οποίες προσπαθώ να κωδικοποιήσω με την πρόταση για την ανάγκη να σπάσει ο φαύλος κύκλος. Αυτό θα μας επιτρέψει να τηρήσουμε τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις για την παιδεία, την υγεία, την ενίσχυση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, την αποκατάσταση αδικιών. (…)»
5 Σεπτεμβρίου 2009 – Συνέντευξη Ευ. Βενιζέλου στο Ράδιο Θεσσαλονίκη 94,5
Ε.Β.: «Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι πτωχευμένη, ή ημιπτωχευμένη, ή ότι πρόκειται να καταρρεύσει δημοσιονομικά μια κοινωνία, μια οικονομία η οποία σε όγκο, δηλαδή σε απόλυτους αριθμούς – και μιλάμε για ένα κράτος με πληθυσμό ένδεκα εκατομμυρίων μαζί με τους μετανάστες, μια οικονομία λοιπόν ένδεκα εκατομμυρίων πολιτών που είναι τριακοστή στον κόσμο, τριάντα αριθμός, δηλαδή εάν υπήρχε G30 η Ελλάδα θα μετείχε.
Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει τόσο εύκολα. Αδικούμε τον εαυτό μας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε μοντέλο ανάπτυξης, δεν έχουμε ένα κράτος που να υποστηρίζει την επιχειρηματικότητα, δεν έχουμε ένα κοινωνικό κράτος που να στηρίζει τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και να καταπολεμεί αποτελεσματικά την φτώχια και φυσικά όλα αυτά ξεκινούν από το γεγονός ότι έχουμε μια χύμα φορολογική κατάσταση που αδικεί τους πάντες και δεν προωθεί την ανάπτυξη, παρά μόνο διευκολύνει κάποιους επιτήδειους. Και έχουμε φυσικά και κάποιες λειτουργίες της αγοράς, οι οποίες ενθαρρύνουν το νόθο και όχι τον υγιή ανταγωνισμό. Αυτό είναι μια πραγματικότητα. (…)
Γιατί εδώ έχουμε και μια φοροαποφυγή την οποία την ενθαρρύνει το κράτος και την νομοθετεί και έχουμε και παντελή απουσία φορολογικών μηχανισμών και διοίκησης, η οποία να είναι αντικειμενική, απροσωπόληπτη. Ο επιχειρηματίας, ο επιτηδευματίας, ο ελεύθερος επαγγελματίας, ακόμα και ο μισθωτός που έχει άλλα εισοδήματα από άλλες δραστηριότητες, οδηγείται στην παραοικονομία και στην απόκρυψη για να προστατέψει το πραγματικό του εισόδημα και την οικογένειά του, για να ζήσει. Και βέβαια σε ένα υψηλότερο επίπεδο, σε ένα επίπεδο από το μεσαίο και πάνω, αυτό παίρνει διαστάσεις κερδοσκοπικές, διαμορφώνονται περιουσίες και ανισότητες μεγάλες. Άρα πρέπει να κοιτάμε συνολικά την πραγματικότητα, όχι μόνο στα χαμηλά και μεσαία επίπεδα, αλλά και στα υψηλότερα. (…)
Το πολιτικό σύστημα εκπέμπει νοσηρά μηνύματα προς την κοινωνία και γι’ αυτό έχουν ευθύνη όλα τα κόμματα και όλα τα πολιτικά πρόσωπα και δεν εξαιρώ ούτε τον εαυτό μου, ούτε το ΠΑΣΟΚ.
Όμως ποιος αναπαράγει και στηρίζει αυτή την πολιτική κατάσταση; Ο πολίτης. Εγώ αποδέχομαι ότι το συντριπτικά μεγάλο μερίδιο της ευθύνης ανήκει στο κράτος, στο πολιτικό σύστημα, στα κόμματα, στη δημόσια διοίκηση. Αλλά οι συμπολίτες μας, γιατί όλοι πολίτες είμαστε, δεν έχουν και το δικό τους μερίδιο ευθύνης; Η κοινωνία δεν πρέπει να αντιδράσει;
(…) Τα σκληρά γενικώς τρομάζουν τον κόσμο. Δεν χρειάζεται να είναι σκληρά, χρειάζεται να είναι σωστά, καλά στοχευμένα, αποτελεσματικά, δίκαια. (…)
Και χρειάζεται πραγματικά μια τεράστια προσπάθεια διότι πρέπει να βρούμε το αυγό του Κολόμβου, μάλλον όχι το αυγό του Κολόμβου κάτι ακόμα χειρότερο, να τετραγωνίσουμε τον φαύλο κύκλο. (…) Ιδού ο φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσει και να τετραγωνιστεί. Εκεί λοιπόν πρέπει να κάνεις ταυτόχρονες κινήσεις που να αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα και να αυξάνουν και την δημόσια δαπάνη προς τις κατευθύνσεις που είναι αναγκαίες κοινωνικές και αναπτυξιακές.»
20 Σεπτεμβρίου 2009 – Ομιλία Ευ. Βενιζέλου για την οικονομία και το κοινωνικό κράτος
Ε.Β.: «Αν επικρατήσει και στην Ελλάδα η αντίληψη που φάνηκε στις τελευταίες προεκλογικές εμφανίσεις του κ. Καραμανλή, αυτός ο όψιμος βαλκανικός θατσερισμός, ο απειλητικός, ο σχεδόν κυνικός, πως πρέπει να επιβληθούν μέτρα περιορισμού των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων με το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων, το αποτέλεσμα θα είναι να αμφισβητηθεί ο πυρήνας του κοινωνικού κράτους, να πάψει να λειτουργεί ο στοιχειώδης μηχανισμός κοινωνικής αναδιανομής, και τελικά να πληγεί η αγορά, να πληγεί η εθνική οικονομία, να πληγεί η ζήτηση και άρα να πληγεί ο μεγάλος όγκος της μικρομεσαίας επιχείρησης, που είναι ο κορμός της ελληνικής οικονομίας και ο κορμός της απασχόλησης, γιατί πάνω από το 75% των Ελλήνων απασχολουμένων απασχολούνται ως μισθωτοί σε μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις κάτω των 10 εργαζομένων. (…)
Γιατί είναι αφελής και ανιστόρητος όποιος πιστεύει ότι ο φτηνός εργαζόμενος, ο εργαζόμενος που είναι φτωχός τελικά γιατί δεν μπορεί να ζήσει τον εαυτό του και την οικογένειά του από το προϊόν της εργασίας του και από τον ιδρώτα του, μπορεί να είναι εξειδικευμένος, μπορεί να είναι αποδοτικός, μπορεί να είναι παραγωγικός, μπορεί να είναι ανταγωνιστικός και μπορεί να προσφέρει προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής ποιότητας. (…)
Ενώ φυσικά το δικό μας πλεονέκτημα δεν είναι το μικρό κόστος εργασίας, αλλά το διανεμητικό κεφάλαιο, η ικανότητα, η εμπειρία, η επινοητικότητα, η καινοτομία που επενδύεται στα προϊόντα μας, στις υπηρεσίες μας, στα αγαθά μας, κι έτσι μπορεί η ελληνική οικονομία να κατακτήσει ξένες αγορές και μπορεί η ίδια να προσφέρει εδώ επιτόπου υψηλού επιπέδου υπηρεσίες τουριστικές, χρηματοοικονομικές, εκπαιδευτικές, προκειμένου να κινηθούν αγορές, να ανοίξουν θέσεις εργασίας, να αυξηθεί ο εθνικός πλούτος. (…)
Άρα, δε θα βρούμε τη λύση στις αυξήσεις των ορίων ηλικίας, των νομοθετημένων ορίων ηλικίας. Δε θα βρούμε τη λύση στη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης, στη μείωση των ήδη μικρών συντάξεων. Θα βρούμε τη λύση στα έσοδα, θα βρούμε τη λύση στο διαχωρισμό προνοιακών και ασφαλιστικών παροχών, σε μια άλλη σχέση έντιμη και διαφανή κράτους και ασφαλιστικού συστήματος, θα βρούμε τη λύση στα επαγγελματικά ταμεία που πρέπει να συμπληρώνουν τη σύνταξη ώστε ο κάθε εργαζόμενος να έχει σίγουρα κύρια και επικουρική σύνταξη εγγυημένη από το κράτος, θα βρούμε τη λύση στην αναγνώριση κάθε ενσήμου γιατί κανένας χρόνος ασφάλισης δε μπορεί να πηγαίνει χαμένος και πρέπει να υπάρχει μια αναλογική σύνταξη για όλους. (…)
Και το θεμελιώδες που πρέπει να κάνουμε, είναι να καταπολεμήσουμε τη φτώχια. Και μπορούμε. Η δέσμευσή μας για το εγγυημένο εισόδημα, για το εγγυημένο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, δημοσιονομικά συνεπάγεται επιβάρυνση λιγότερο από 0,5% του ΑΕΠ. Και αυτό είμαστε υποχρεωμένοι μέχρι το τέλος της τετραετίας να το αντιμετωπίσουμε. Γιατί είμαστε η μόνη χώρα τελικά της παλιάς Ευρώπης, η μόνη χώρα μέλος της ζώνης του ευρώ που δεν έχουμε πλήρη μηχανισμό εγγυημένου εισοδήματος. (…)
Φίλες και φίλοι, όλα αυτά βεβαίως σημαίνουν ότι σε μια περίοδο κρίσης, σε μια περίοδο που η Ελλάδα ως μέλος της ΟΝΕ και της ζώνης του ευρώ πρέπει να εμφανίζει δημοσιονομική σταθερότητα και αξιοπιστία, είμαστε υποχρεωμένοι να αυξήσουμε τις δημόσιες δαπάνες για να έχουμε ένα κοινωνικό κράτος ολοκληρωμένο, για να έχουμε δημόσια σχολεία, δημόσια πανεπιστήμια, δημόσια νοσοκομεία, δημόσια πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, να έχουμε τα θεμελιώδη δημόσια αγαθά. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος, αυτή είναι η μεγάλη αντίφαση. Αυτή είναι η μεγάλη ιστορική πρόκληση, ότι τη στιγμή που όλα τα κράτη δαπανούν για να στηρίξουν τα χαμηλά εισοδήματα, να στηρίξουν τις επιχειρήσεις, να στηρίξουν την απασχόληση, να ξεπεράσουν την κρίση και η Ελλάδα έπρεπε να το κάνει αυτό, οργανωμένα και δυναμικά, πρέπει ταυτόχρονα εμείς ν’ αντιμετωπίσουμε το ειδικό πρόβλημα που έχουμε που είναι το δημόσιο χρέος βέβαια, όχι το έλλειμμα, έλλειμμα έχουν όλες οι χώρες και πολύ μεγαλύτερο. Μεγάλες χώρες, πολύ μεγαλύτερο.
Μα, νομίζω ότι είναι αστείο να το συζητάμε. (…)
Αυτό είναι πραγματικά ένα μεγάλο στοίχημα και ας κλείσω με μια νεανική έκφραση, όπως έλεγε ένα σύνθημα κατά των ναρκωτικών: “Η ζωή είναι μαγκιά”. Μαγκιά είναι να μπορέσεις να συμβιβάσεις αυτούς τους φαινομενικά αντίθετους στόχους. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημά μας και θα κερδίσουμε τη μάχη αυτή. Γιατί δε μας αρκεί η νίκη κι η αυτοδυναμία στις εκλογές, θέλουμε νίκη στο πρόγραμμά μας, θέλουμε νίκη στη σχέση μας με τους πολίτες και την κοινωνία.»
21 Σεπτεμβρίου 2009 – Ομιλία Ευ. Βενιζέλου για την Παιδεία
Ε.Β.:«Πρέπει η επένδυση στο διανοητικό κεφάλαιο να είναι το θεμέλιο ενός νέου μοντέλου ανάπτυξης, και αυτό συνδέει την παιδεία ως αντικείμενο κυβερνητικής πολιτικής με τον καταλύτη όλων των δημόσιων πολιτικών, που είναι βεβαίως η δημοσιονομική πολιτική. Γιατί στο μέσο μιας μεγάλης διεθνούς και εγχώριας κρίσης, στο μέσον μιας πολύ μεγάλης δημοσιονομικής κρίσης με ανύπαρκτο φορολογικό σύστημα, έχουμε ένα κράτος που πρέπει να αυξήσει τη δημόσια δαπάνη για το καλό δημόσιο σχολείο, το καλό δημόσιο πανεπιστήμιο, το καλό ΤΕΙ.
Πρέπει να αυξήσει τη δημόσια δαπάνη για τον παιδικό σταθμό, πρέπει να αυξήσει τη δημόσια δαπάνη για νηπιαγωγείο σε όλους, πρέπει να αυξήσει τη δημόσια δαπάνη για τη στέγη, για το ολοήμερο σχολείο, για να καλυφθούν τα κενά των εκπαιδευτικών λειτουργών, για να υπάρχουν μόνιμοι εκπαιδευτικοί λειτουργοί και να μην ταλαιπωρούνται διαρκώς αναπληρωτές και ωρομίσθιοι σε μια διαρκή εργασιακή ομηρία. Αλλά αυτό ισχύει και για την υγεία, αυτό ισχύει και για το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, αυτό ισχύει και για την άμυνα, αυτό ισχύει και για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, αυτό ισχύει και για τα δημόσια έργα και όλο το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Και από κάπου πρέπει να τα βρεις όλα αυτά και πρέπει να τα βρεις με έναν ελεγχόμενο τρόπο, γιατί δεν μπορείς να ξεπερνάς υπερβολικά και μακροχρόνια τα όρια του δημοσιονομικού ελλείμματος, ούτε να ανεβάζεις στα ύψη το δημόσιο χρέος. Αυτός είναι ο φαύλος κύκλος και αυτόν πρέπει να σπάσουμε. Αλλά δεν θα τον σπάσουμε εις βάρος της εκπαίδευσης, εις βάρος της αναγκαίας αύξησης της δημόσιας δαπάνης, γιατί αυτή είναι μια υποχρεωτική προτεραιότητα και γιατί μόνο δαπανώντας για την εκπαίδευση θα μπορέσουμε να οργανώσουμε το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας σε αυτό που λέγεται αναπτυξιακό κοινωνικό κράτος.
Γιατί το κοινωνικό κράτος δεν είναι ίδρυμα που δίνει λεφτά, δεν είναι ένα πουγκί που δίνει λεφτά, δεν είναι μια χοάνη που απορροφά δημόσιους πόρους για να ασκείται “φιλανθρωπία”. Είναι ένα μεγάλο πεδίο απασχόλησης, δημιουργούνται θέσεις εργασίας πολύ σημαντικές στις κοινωνικές υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων και των εκπαιδευτικών υπηρεσιών και είναι και ένα μεγάλο πεδίο επενδύσεων και ένα μεγάλο πεδίο παραγωγής εθνικού πλούτου, που στη συνέχεια πρέπει το κράτος να αναδιανείμει προκειμένου να αποκαθιστούμε την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική αλληλεγγύη.
Όταν λοιπόν έχουμε τα μεγάλα συνθήματα που τώρα είναι το 5% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση ή το 1 δισεκατομμύριο επιπλέον δημόσια δαπάνη από τον πρώτο προϋπολογισμό, έχουμε και πρέπει να έχουμε πλήρη συνείδηση της βαρύτητας και της δεσμευτικότητας των λόγων μας.»
15 Νοεμβρίου 2009 – Συνέντευξη Ευ. Βενιζέλου στην Κ. Ελευθεροτυπία
Ερώτηση: «Σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή λέει “σκληρά μέτρα ή βουλιάζετε”. Η κυβέρνηση επιμένει πως θα κρατήσει τις υποσχέσεις της προς τους αδύνατους. Βρήκατε τον τρόπο να τετραγωνίσετε τον κύκλο;»
Ευ. Βενιζέλος: «Η χώρα δεν έχει – δυστυχώς- φορολογικό σύστημα. Επικρατεί – το έχω πει πολλές φορές- μια “χύμα” φορολογική κατάσταση, άδικη και αναποτελεσματική. Υπάρχει επίσης όχι μόνο η κακόβουλη σπατάλη, αλλά και η διαρθρωτική σπατάλη, δηλαδή μειωμένη αποδοτικότητα των δημόσιων δαπανών κατά 30% σε σχέση με άλλες χώρες που ΟΟΣΑ. Ολα αυτά οδηγούν στην υποχρέωση να γίνονται παράλληλα δύο κινήσεις: μία για την αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης, και κυρίως του φορολογικού και δημοσιονομικού συστήματος, και μία για την αποκατάσταση αδικιών και την ενίσχυση των χαμηλών και των μεσαίων στρωμάτων.»
Ερώτηση: «Ναι, αλλά οι Βρυξέλλες εκφράζουν επιφυλάξεις αν υπάρχουν τα περιθώρια για να υλοποιήσετε το κοινωνικό πακέτο.»
Ευ. Βενιζέλος: «Αυτό δεν αντιβαίνει προς τις υποχρεώσεις μας στην Ε.Ε. και τη ζώνη του ευρώ. Η διεθνής αξιοπιστία της χώρας είναι αναγκαία προϋπόθεση για τη μακροπρόθεσμη και πλήρη εφαρμογή της κοινωνικής και αναδιανεμητικής μας πολιτικής. Αυτό δεν συνιστά τετραγωνισμό του κύκλου αλλά προσπάθεια για να σπάσει ο φαύλος κύκλος.»
ΠΡΟΔΟΤΕΣ!
Tags: εθνικό είναι το αληθές, Ευάγελος Βενιζέλος, Λάκης Λαζόπουλος, φορολογικά έσοδα
