«Η αλεπού δε χώραγε στην τρύπα της, κολοκύθια μάζευε», είναι η παροιμία που ταιριάζει εδώ. Αλλά και η άλλη είναι σχετική: «Όλα τάχε η Μαριορή ο φερετζές της έλειπε!» Μήπως όμως ταιριάζει καλύτερα εκείνη που λέει, «Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται;»
(πηγή photo)
Θα αναλάβει, λέει, τη φιλόδοξη πεζοδρόμηση μετά τροχιοδρόμησης ξεχωριστός φορέας με επικεφαλής την ΤΡΑΜ ΑΕ. Την ποια; Ναι καλά διαβάσατε, την ΤΡΑΜ ΑΕ. Αυτά τουλάχιστον γράφει η έγκριτη in.gr.
Ε, και λοιπόν; Ποιο είναι το πρόβλημα με την ΤΡΑΜ ΑΕ, θα ρωτήσει κάποιος. Τίποτα σοβαρό, απλά δεν ξέρω από πού κρατάει η σκούφια της, ποια είναι η σχέση της με το Δημόσιο, και ποιοι ανώνυμοι κρύβονται πίσω από την ανώνυμη εταιρεία. Θα μου πεις άλλοι ξέρουν, κι αυτό είναι που μετράει… Επιπλέον, μου προκαλεί απορία και υποψία το γεγονός ότι «Η διάρκεια της Εταιρείας σύμφωνα με το άρθρο 2 του καταστατικού ορίζεται σε εκατόν πενήντα (150) έτη»! (tramsa.gr)
Ούτε 30, ούτε 50, ούτε 60, αλλά 150 χρόνια, δηλαδή για 6 γενεές, η ΤΡΑΜ ΑΕ θα δραστηριοποιείται στην Ελλάδα!
Όπως διάβασα στην ίδια ιστοσελίδα της tramsa, μεταξύ πολλών άλλων,
«Σκοπός της Εταιρείας, σύμφωνα με το άρθρο 3 του καταστατικού της είναι κυρίως:
• η μελέτη, επίβλεψη, κατασκευή, δημοπράτηση, προμήθεια, οργάνωση, διαχείριση, και εκμετάλλευση δικτύου αστικών τροχιοδρόμων – τραμ καθώς και των αναγκαίων προς τούτο εγκαταστάσεων, οχημάτων και των εν γένει υλικών και μέσων, ως και η σύμπραξη και η συνεργασία με άλλους οργανισμούς και φορείς συγκοινωνιών και δευτερευόντως:
• η λειτουργία, εκμετάλλευση ή συνεκμετάλλευση οιουδήποτε δικτύου σταθερήςτροχιάς συγκοινωνιακών μέσων.»
Βλέπετε, λοιπόν, ότι η ΤΡΑΜ ΑΕ λύνει και δένει στους αστικούς τροχιόδρομους. Και ποιος την έκανε γενικό δερβέναγα για 150 χρόνια; Μήπως η Βουλή με νόμο που ψήφισε; Όχι, βέβαια! Μια απόφαση Νομάρχη χρειάστηκε και μια συμβολαιογραφική πράξη:
«Η εταιρεία “ΤΡΑΜ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ” με ΑΡ.Μ.Α.Ε. 48374/01/NT/Β/01/259(04)
(στο εξής “ΤΡΑΜ Α.Ε.”, ή “η Εταιρεία”) συστάθηκε με την υπ΄ αριθμό 3928/01
απόφαση της Νομάρχη Αθηνών. Η ίδρυσή της πραγματοποιήθηκε το Φεβρουάριο του 2001 με την υπ΄ αριθμό 12728/12.2.2001 πράξη της Συμβολαιογράφου Αθηνών Μαρίας Μασούρου Τσανάκα. Η άδεια σύστασης και η έγκριση του καταστατικού που δόθηκαν με την προαναφερθείσα υπ΄ αριθμό 3928/01 απόφαση της Νομάρχη Αθηνών, δημοσιεύτηκαν στο ΦΕΚ αρ. 1241/28.02.2001.
Για τις συναλλαγές της Εταιρείας με τις χώρες του εξωτερικού η επωνυμία και ο διακριτικός τίτλος θα αποδίδονται σε πιστή μετάφραση.
Όπως ορίζεται στο άρθρο 1 του καταστατικού, η Εταιρεία λειτουργεί σύμφωνα με τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, δεν υπάγεται στην κατηγορία των οργανισμών και επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα και δεν εφαρμόζονται σ’ αυτήν οι διατάξεις, που διέπουν εταιρείες που άμεσα ή έμμεσα ανήκουν στο Δημόσιο.
Η Εταιρεία είναι θυγατρική όπως η έννοια ορίζεται στην παράγραφο 5α του άρθρου 42ε του Ν. 2190/1920 της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε. η οποία συμμετέχει στο μετοχικό της κεφάλαιο κατά 100% και διέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 7 του Ν. 2669/98 καθώς και από τις διατάξεις που ισχύουν για τις θυγατρικές της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ εταιρείες.» (tramsa.gr)
Δεν είμαι ειδική στο θέμα, και δεν διαθέτω χρόνο ούτε έχω τα μέσα και τις προσβάσεις για να το ερευνήσω βαθύτερα. Έτσι δεν θα διακινδυνεύσω κρίσεις και επικρίσεις για πράγματα που δεν κατέχω. Απλά παραθέτω κάποια στοιχεία για περαιτέρω έρευνα και προβληματισμό, έστω και με 10 χρόνια καθυστέρηση.
Εξάλλου, το γεγονός ότι η ΤΡΑΜ ΑΕ είναι θυγατρική μιας ακόμη σούπερ Ανώνυμης Εταιρείας, της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε, που και γι’ αυτή δεν γνωρίζουμε ποιοι ανώνυμοι κρύβονται πίσω της και ποιοι εισπράττουν τα κέρδη, μου δημιουργεί περισσότερα ερωτηματικά.
“Κακώς είσαι καχύποπτη”, θα μου πεις, αφού ο πατέρας της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε ήταν ο νυν άφαντος από την πολιτική σκηνή Κώστας Λαλιώτης, το “θείο βρέφος”, το πέμπτο παιδί του Ανδρέα Παπανδρέου, που σύμφωνα με το βιογραφικό του, «Το 1993 αναλαμβάνει το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ (ΥΠΕΧΩΔΕ) και μέχρι το 2001 διαχειρίζεται με πίστη στη Διαφάνεια, τη Νομιμότητα και το Δημόσιο συμφέρον Εθνικούς και Ευρωπαϊκούς πόρους ύψους 4 τρις 300 δις δρχ.» (Δείτε εδώ)
Θα έπρεπε, λοιπόν, να κοιμάμαι ήσυχα, αφού όλα έγιναν με διαφάνεια και για το συμφέρον της πατρίδας από το “θείο βρέφος”. Αυτά τα 150 χρόνια όμως με σκανδαλίζουν, ο θεός τσι “δημοκρατίας” να με σχωρέσει…
Πάμε πάρα κάτω. Η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου θα στοιχίσει περί τα 180 εκατ. ευρώ. (πηγή). Αυτά βέβαια στη θεωρία, διότι στην πράξη ο προϋπολογισμός φουσκώνει, σύμφωνα με την ελληνική παράδοση. Θα μου πείτε, το ποσόν είναι ψίχουλα για τη “σοσιαλιστική” κυβέρνηση του μνημονίου, που ανέβασε κατά 40% τα εισιτήρια των φτωχών για να εξοικονομήσει (θεωρητικά) 100 εκ. ευρώ!
Το ψητό όμως είναι ότι η πεζοδρόμηση, που θα φέρει τα πάνω κάτω στις αστικές συγκοινωνίες και θα δυσκολέψει αφάνταστα την πρόσβαση των πολιτών στο κέντρο για τις δουλειές τους, δεν θα είναι σκέτη πεζοδρόμηση. Θα συμπεριλαμβάνει και τροχιοδρόμηση, δηλαδή εκείνες τις ενοχλητικές και αντιαισθητικές ράγες των αργόσυρτων τραμ, με τα συμπράγκαλα και τα καλώδια από πάνω να σκιάζουν τον ουρανό, τα οποία όπως είδαμε θα αναλάβει η ΤΡΑΜ ΑΕ. Για άλλα 150 χρόνια άραγε; Δηλαδή το Δημόσιο θα βάλει τα 180 εκ. ευρώ, και άλλος θα εισπράττει; Το καυτό ερώτημα, δυστυχώς, δεν έχει τεθεί στα άρθρα που διάβασα εδώ, εδώ, εδώ, κι εδώ. Ίσως αυτοί γνωρίζουν περισσότερα από μένα.
Μπορεί, άραγε, κανείς να διανοηθεί τη χαριστική βολή που θα δεχτεί το πολύπαθο κέντρο της Αθήνας, οι εργαζόμενοι και τα καταστήματα, έτσι και υλοποιηθεί μέσα στη γενική κρίση και αναμπουμπούλα αυτό το μεγαλεπήβολο σχέδιο; Δηλαδή δεν βρήκαν ευκολότερο τρόπο κυκλοφοριακής ανακούφισης του κέντρου; Δε θα μπορούσαν, π.χ., ν’ απαγορέψουν τη διέλευση των ΙΧ από την Πανεπιστημίου συγκεκριμένες ώρες αιχμής, ώστε να διευκολυνθεί η κίνηση των λεωφορείων και να μην υπάρχουν τα συνήθη μποτιλιαρίσματα;
Το έργο, λέει η in.gr, «προβλέπει τη δημιουργία μίας γραμμικής πλατείας πλάτους 40 μέτρων από την πλατεία Συντάγματος έως την Ομόνοια, η οποία θα διακόπτεται μόνο στις οδούς Αμερικής και Εμμ. Μπενάκη.»
Όμορφα ακούγονται αυτά για ασκήσεις επί χάρτου και για νεκρές πολιτείες. Σαράντα μέτρα πεζόδρομος; Μα είναι στα καλά τους; Τα υπάρχοντα πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου είναι ήδη αρκετά πλατιά για να εξυπηρετήσουν τους όλο και λιγότερους επισκέπτες του υποβαθμισμένου λόγω “πολυπολιτισμικότητας” και εγκληματικότητας Αθηναϊκού κέντρου. Εκτός κι αν προβλέπουν πολυπληθείς και συχνές διαδηλώσεις διαμαρτυρόμενων πολιτών, που έτσι κι αλλιώς κλείνουν την Πανεπιστημίου, και θέλουν να τις διευκολύνουν με οριστική λύση.
Αυτά τα λίγα, σαν ερεθίσματα για έρευνα από αδέκαστους ειδικούς και αρμόδιους που ενδέχεται να διαβάσουν αυτή την ανάρτηση.
Ωστόσο, η ταπεινή γνώμη της πυγολαμπίδας είναι ότι έτσι και υλοποιηθεί η φαεινή αυτή ιδέα, τότε μαύρη μαυρίλα πλάκωσε για την Αθήνα μέχρι το 2014 που λένε ότι θα τελειώσει η πλακο-σιδεροανάπλαση… Δε θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά βλέπω τα έσχατα να γίνονται χείρονα των πρώτων. Προβλέπω πολυπολιτισμικές γραφικότητες με υπαίθρια επιδαπέδια μαγαζιά μεταναστών σε αφθονία, και κλείσιμο όσων καταστημάτων έχουν απομείνει ανοιχτά. Προβλέπω τα μποτιλιαρίσματα στην Ακαδημίας και τη Σταδίου να είναι πολύωρα και ανυπόφορα. Προβλέπω θρήνους, κλαυθμούς και αναστεναγμούς όσων θέλουν να διασχίσουν οδικώς την Αθήνα. Γενικώς, προβλέπω διεύρυνση του κυκλοφοριακού χάους και του μπάχαλου…Μακάρι όμως να πέσω έξω!
Θα μου πεις η 150χρονη ΤΡΑΜ Α.Ε. να ’ναι καλά που μας φροντίζει. Βοήθειά μας! Η Μπιρμπίλω είναι εδώ για να εκτελεί “αναπλαστικές” εντολές!
Αλήθεια, πότε ήταν η τελευταία φορά που τραγουδήσατε αυτό το τραγούδι-ύμνο στην Αθήνα και το πιστεύατε;
Αχ πολύπαθη Αθήνα, πώς σε κατάντησε η “Δημοκρατία” σου…
