“Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”, λέει η σοφή παροιμία. Δηλαδή τι σοφή; Απλά είναι μια παροιμία που υπακούει στην κοινή λογική, είδος υπό εξαφάνιση στον ελληνικό κοινοβουλευτισμό που ακολουθεί άλλα (α)ήθη, σχιζοφρενικά και εθνοκαταστρεπτικά, έθιμα…
Τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς αντιστέκεται σθεναρά στις ασφυκτικές έως απειλητικές πιέσεις που δέχεται από Ευρωπαίους αξιωματούχους για συναίνεση στο φόνο, τα αντιπολιτευόμενα ελληνικά κόμματα ή κομματίδια τον πολεμούν με λύσσα, λέγοντας ότι η ΝΔ τα έχει κάνει πλακάκια με την κυβέρνηση και ότι οι δημόσιες διαφωνίες είναι για το θεαθήναι!
Είναι να τραβάει κανείς τα μαλλιά του από απελπισία. Αντί τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ενώσουν τις φωνές τους (εν τη ενώσει η ισχύς) εναντίον της κατοχικής κυβέρνησης των φορομπηχτικών συνταγών του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, έστω και αν έχουν κάποιες διαφορές – κι εγώ διαφωνώ σε πολλά – τις ενώνουν συστηματικά εναντίον του Σαμαρά! Λες και κυβερνάει εκείνος! Βρε τ’ είναι τούτοι; Τι έχουν μέσα στα μυαλά τους; Άχυρα; Μόνο για το κομματικό τους τομάρι νοιάζονται;
Πρόκειται ή δεν πρόκειται για σχιζοφρένεια; Πρόκειται ή δεν πρόκειται για κυνοβολευτική κακοήθεια; Πρόκειται ή δεν πρόκειται για εθνοκαταστροφική κομματική εμπάθεια;
Άντε μετά να ελπίσεις ότι τούτος ο λαός, που οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποί του “σκέπτονται” με τη χολή και το μικροκομματικό τους συμφέρον, θα δει μια μέρα ανάσταση… Δυστυχώς δεν το βλέπω! Έτσι και χειρότερα θα σερνόμαστε…
Πάντως υπάρχουν φωνές εντός και εκτός Ελλάδας που συμφωνούν με τον Αντώνη Σαμαρά. Πάρτε ένα δείγμα:
Tags: Αντώνης Σαμαράς, μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, μνημόνιο
