Προαιώνια παραμύθια “εξωγήινων” παίρνουν σάρκα και οστά…

Αυτή η ανάρτηση είναι συνέχεια της προηγούμενης, γι’ αυτό δεν θα επαναλάβω την εισαγωγή. Θα πω μόνο ότι από μικρή με σαγήνευαν τα παραμύθια που βγαίνουν αληθινά… Κι εσύ αναγνώστη γίνου σοφός/σοφή ως ο όφις. Ακόμη κι αν δε μπορείς και, δυστυχώς, δε μπορούμε ν’ αλλάξουμε τη δραματική κατρακύλα της χώρας μας, τουλάχιστον ας είμαστε σε θέση να ερμηνεύσουμε σωστά αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας και το πώς φτάσαμε έως εδώ.
(Photo here)

«Η πολιτική δεν έχει τίποτα το κοινό με την ηθική. (… ) Εκείνος ο οποίος θέλει να επικρατήσει οφείλει να είναι και πανούργος και υποκριτής. Τα μεγάλα λαϊκά προτερήματα – η ειλικρίνεια και η τιμιότητα – είναι ελαττώματα στην πολιτική…»

«Έχομε μπροστά μας σχέδιο στο οποίο εκτίθεται στρατηγικότατα η γραμμή εκ της οποίας δεν μπορούμε να απομακρυνθούμε χωρίς να κινδυνέψουμε να δούμε κατεστραμμένους τους αγώνες πολλών αιώνων.»

«Για να βρούμε τα μέσα που οδηγούν προς το σκοπό αυτό, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη τη δειλία, την αστάθεια, την παλινωδία του πλήθους, την ανικανότητά του να εννοήσει και να εκτιμήσει τους όρους της ίδιας του της ζωής και της ευημερίας του. Πρέπει να εννοήσουμε ότι η δύναμη του πλήθους είναι τυφλή και ανόητη. Το πλήθος δεν λογικεύεται, ακούει δεξιά και αριστερά. Ο τυφλός δεν μπορεί να οδηγήσει άλλο τυφλό, για να μην τον οδηγήσει στο γκρεμό.»

«Συμπεραίνοντας, λοιπόν, λέμε ότι κυβέρνηση ωφέλιμη σε μια χώρα, και ικανή να πετύχει το σκοπό που προτίθεται, οφείλει να συγκεντρώνεται στα χέρια ενός μόνο υπεύθυνου ατόμου. Χωρίς απολυταρχία δε μπορεί να υπάρξει πολιτισμός· αυτός δεν είναι έργο των μαζών, αλλά του οδηγού τους, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός. Το πλήθος είναι βάρβαρο και δείχνει τη βαρβαρότητά του σε κάθε ευκαιρία. Όταν το πλήθος λαμβάνει στα χέρια του την ελευθερία την μετατρέπει τάχιστα σε αναρχία, η οποία είναι ο ύψιστος βαθμός της βαρβαρότητας.»

«Και θα θριαμβεύσουμε και θα υποδουλώσουμε όλες τις κυβερνήσεις στην υπέρτατη κυβέρνησή μας…»

«Εμείς είμαστε εκείνοι οι οποίοι πρώτοι ρίξαμε στο λαό τις λέξεις: “Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα” … Άνθρωποι που νόμιζαν τους εαυτούς των ευφυείς δε μπόρεσαν να κατανοήσουν καλά το κρυμμένο νόημα αυτών των λέξεων, δεν είδαν ότι οι λέξεις αυτές αντέφασκαν μεταξύ τους, δεν είδαν ότι δεν υπάρχει ισότητα στη Φύση, ότι δε μπορεί να υπάρχει ελευθερία, ότι αυτή η ίδια η Φύση συνέστησε την ανισότητα των πνευμάτων, των χαρακτήρων και των διανοιών, τα οποία είναι ισχυρά υποταγμένα στους νόμους της· οι άνθρωποι αυτοί δεν εννόησαν ότι το πλήθος είναι δύναμη τυφλή, κι ότι αυτοί τους οποίους εκλέγει για να το κυβερνήσουν δεν είναι λιγότερο τυφλοί από το ίδιο…»

«Ο πόλεμος πρέπει να μεταφέρεται επί οικονομικού εδάφους ούτως ώστε τα έθνη να δουν τη δύναμη της υπεροχής μας… Τότε τα διεθνή μας δίκαια θα απαλείψουν τα εθνικά δίκαια… Οι διοικούντες, εκλεγόμενοι από εμάς εκ του λαού αναλόγως του δουλικού χαρακτήρα τους, δε θα είναι πρόσωπα παρασκευασμένα για την διακυβέρνηση της χώρας. Έτσι θα αποβούν εύκολα πιόνια στο παιχνίδι μας, μέσα στα χέρια των σοφών και πνευματωδών συμβούλων μας, των ειδικών μας, οι οποίοι ανατράφηκαν από της παιδικής τους ηλικίας για να διοικήσουν τον κόσμο.»

«Για να ωθήσουμε τους φιλόδοξους να καταχραστούν την εξουσία, έχομε αντιτάξει τη μια εναντίον της άλλης όλες τις δυνάμεις, αναπτύσσοντας όλες τις φιλελεύθερες τάσεις τους προς την ανεξαρτησία. Για το σκοπό αυτό έχομε ενθαρρύνει κάθε επιχείρηση, έχουμε εξοπλίσει όλα τα κόμματα, έχουμε καταστήσει την εξουσία στόχο όλων των φιλοδοξιών. Έχομε μετασχηματίσει τα κράτη σε παλαίστρες στα οποία αναπτύσσονται οι πολιτικές διαμάχες…»

«Οι αστείρευτοι φλύαροι έχουν μεταβάλει τις συνεδριάσεις των Κοινοβουλίων και τις διοικητικές συγκεντρώσεις σε ρητορικές παλαίστρες… Οι καταχρήσεις της εξουσίας θα παρασκευάσουν τελικά την πτώση όλων των πολιτευμάτων, και θα ανατραπεί το παν κάτω από τα χτυπήματα του μαινόμενου πλήθους.»

«Τα δίκαια τα οποία έχομε εγγράψει στις νομοθεσίες είναι εικονικά, για τις “μάζες”, κι όχι πραγματικά. Όλα αυτά τα δήθεν “δίκαια του λαού” δεν υπάρχουν παρά μόνο στη φαντασία. Δεν είναι ποτέ πραγματοποιήσιμα. Τι σημαίνει για τον άπορο εργάτη, τον κυρτωμένο από την επίμοχθη εργασία του, τον συντετριμμένο από την τύχη του, το δικαίωμα που δίδεται στους φλύαρους για να φλυαρούν, το δικαίωμα που δίδεται στους δημοσιογράφους να γράφουν παντός είδους ανοησίες, και συγχρόνως πράγματα σοβαρά, αφού οι άποροι δεν προσπορίζονται άλλες ωφέλειες από τη νομοθεσία εκτός από τα άθλια ψίχουλα που ρίχνουμε από το τραπέζι μας σε αντάλλαγμα ευνοϊκής ψήφου στα παραγγέλματά μας, στα όργανά μας, στους πράκτορές μας;»

«Θα εμφανιστούμε ως απελευθερωτές του εργάτη από το ζυγό αυτό, όταν θα του προτείνουμε να εισέλθει στις τάξεις της στρατιάς των σοσιαλιστών, των κομμουνιστών, των αναρχικών, τους οποίους υποστηρίζομε κάτω από το πρόσχημα της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της κοινωνικής αδελφότητας.»

«Όταν με όλα τα απόκρυφα μέσα τα οποία διαθέτομε, με τη δύναμη του χρυσού που είναι ολόκληρο στα χέρια μας, θα έχομε δημιουργήσει μια γενική οικονομική κρίση, θα εξαπολύσουμε στους δρόμους ολόκληρα πλήθη εργατών σε όλες συγχρόνως τις χώρες της Ευρώπης.»

«Ποιος θα μπορούσε να ανατρέψει μια αόρατη δύναμη; Διότι τέτοια είναι η δική μας. (…) Το σχέδιο της ενέργειας της αόρατης αυτής ισχύος και επιπλέον ο τόπος διαμονής της θα μένουν πάντοτε άγνωστα στο λαό.»

«Ποιας μορφής διοίκηση μπορεί κανείς να δώσει σε κοινωνίες στις οποίες η διαφθορά εισχώρησε παντού, στις οποίες δεν φτάνει κανείς στον πλούτο παρά μόνο με ημιλωποδυσίες, στις οποίες βασιλεύει η ακολασία των ηθών και η ηθική δεν συγκρατείται παρά δια τιμωριών και σκληρών νόμων, και όχι βάσει εθελουσίως παραδεδεγμένων αρχών, στις οποίες τα αισθήματα της πατρίδας και της θρησκείας καταπνίγονται από κοσμοπολίτικες δοξασίες; Ποια μορφή Κυβέρνησης να δώσει κανείς σ’ αυτές τις κοινωνίες παρά τη δεσποτική μορφή (…);»

«Ο κεφαλαιώδης στόχος της Κυβέρνησής μας είναι να εξασθενίζουμε το δημόσιο φρόνημα με την κριτική· να κάνουμε τους λαούς να χάνουν τη συνήθεια του σκέπτεσθαι, διότι η σκέψη δημιουργεί την αντιπολίτευση· να μετατρέπομε τις δυνάμεις της σκέψης σε αψιμαχίες ρητορικής.»

«Θα οικειοποιηθούμε τη φυσιογνωμία όλων των κομμάτων, όλων των τάσεων, και θα τις διδάξουμε στους ρήτορές μας οι οποίοι θα μιλάνε τόσο πολύ ώστε όλος ο κόσμος θα απαυδήσει ακούγοντας αυτούς.»

«Για εξασφάλιση της κοινής γνώμης στα χέρια μας, πρέπει να την καταστήσουμε περίπλοκη, εκφράζοντας από διαφορετικά μέρη και για πολύ χρόνο τόσες αντιφατικές γνώμες, ώστε οι … να χαθούν επιτέλους μέσα στο λαβύρινθό τους και να θεωρήσουν τελικά ότι αξίζει πολύ καλύτερα να μην έχει κανείς καμία γνώμη στην πολιτική. (…) Αυτό είναι το μυστικό.»

Αρκετά για σήμερα… Το παραμύθι των “εξωγήινων” δεν τελειώνει εδώ, αλλά δε θέλω να σας κουράσω άλλο. Κάποια άλλη φορά ίσως προσθέσω κι άλλα αποσπάσματα. Πάντως το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι οι “εξωγήινοι”, εδώ και αιώνες, είχαν στόχους. Εμείς τι στόχους έχουμε εκτός από τη… μείωση του spread, ώστε να συνεχίσουμε να φυτοζωούμε με δανεικά, ενώ οι εντολοδόχοι των “εξωγήινων” τρώνε τον ιδρώτα μας με χρυσά κουτάλια;