.jpeg)
Αγαπητέ κ. Παπανδρέου, διάβασα ότι χθες στο Υπουργικό Συμβούλιο ξαναθυμήθηκες εκείνο τον εφιάλτη και λιποτάκτη, τον Κ. Καραμανλή, και ράγισε η καρδιά μου που δεν τον έχεις ακόμη συγχωρήσει για τη “βόμβα” που σου πέταξε ώστε να σκάσει στα χέρια σου. Η ασυγχωρησία, παιδί μου, είναι μεγάλο αμάρτημα, που τρώει τα σωθικά εκείνου που τη φιλοξενεί, για να μη σου μιλήσω και για μεταθανάτια “κόλαση”, που εσύ ως καλός Χριστιανός πιστεύεις ότι υπάρχει.
Λοιπόν, μπαίνω στον κόπο να σου αναλύσω κάποια πράγματα, μπας και καταφέρω να δεις τον Καραμανλή με άλλο μάτι, να τον συγχωρήσεις και μάλιστα να τον ευγνωμονείς.
Κατ’ αρχήν πριν μπω στις παραινέσεις, επίτρεψέ μου να παραθέσω αυτά που είπες στο χτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο:
«Μια ακόμα παρατήρηση για την Ιρλανδία: παρότι συντηρητικός ο Μπράιαν Κόουεν, τον οποίο και γνωρίζω από τη θητεία μου ως ΥΠΕΞ παλαιότερα, δεν ακολούθησε αυτό που έκανε ο Έλληνας ομόλογός του – ο κ. Καραμανλής – μπροστά σε παρόμοια κρίση.
Είπε “αναλαμβάνω την ευθύνη, προτείνω διαρθρωτικές αλλαγές και ένα δύσκολο πρόγραμμα, θα το περάσω στο Κοινοβούλιο, θα περάσω τον προϋπολογισμό και μετά θα πάω σε εκλογές”. Δηλαδή, δεν εγκατέλειψε το καράβι, πετάγοντας μια βόμβα στην επόμενη κυβέρνηση. Μάλιστα, θέλησε να πάρει πάνω του την ευθύνη, ώστε και η επόμενη κυβέρνηση να μην φορτωθεί τα λάθη του παρελθόντος. Σαφώς, πρόκειται για μια άλλη, χαρακτηριστική διαφορά μιας άλλης πολιτικής κουλτούρας».
Καλέ μου Γιώργο, πρέπει να δεις το πράγμα στη σωστή του διάσταση: Ο Καραμανλής δεν σου πέταξε βόμβα, αγόρι μου, σου πέταξε μια μοναδική ευκαιρία να γίνεις εσύ ο μνημονιακός σωτήρας της Ελλάδας. Εσείς δε λέτε ότι το μνημόνιο είναι η μεγάλη ευκαιρία για να φτιάξετε μια καινούργια Ελλάδα; Ο Καραμανλής, μακράν του να είναι δραπέτης, είναι απλά ένας ταπεινός και αφανής ευεργέτης της Ελλάδας, του ΠΑΣΟΚ και εσού προσωπικά. Διότι ο Καραμανλής, Τζέφρυ μου, είχε το γνώθι σ’ αυτόν και αποσύρθηκε με νόμιμες εκλογικές διαδικασίες για να κάνει τόπο στο σωτήριο “Σοσιαλισμό”. Άλλωστε εσύ και οι σύντροφοί σου, συντηρητική ανεβάζετε τη Νέα Δημοκρατία, συντηρητική την κατεβάζετε. Τι ξέρουν οι συντηρητικοί από ισοπεδωτικές αλλαγές;
Ποιος άλλος, Γιώργο μου, θα μπορούσε να εφαρμόσει τόοοσο δίκαια “σοσιαλιστικά” μέτρα από τον Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς; Και ποιος άλλος είχε τις υψηλές διεθνείς γνωριμίες και το κύρος, εκτός από σένα, για να εξασφαλίσει το πιστόλι στο τραπέζι, και μάλιστα γεμάτο;
Η αχαριστία, Τζέφρυ, είναι κι αυτή μεγάλη αμαρτία. Ο προκάτοχός σου στον πρωθυπουργικό θώκο σου έδωσε μια μοναδική ευκαιρία να δοξαστείς εντοπίως και διεθνώς. Ο Καραμανλής, Γιώργο μου, δεν εγκατέλειψε το καράβι, όπως τον κατηγορείς. Απλά παρέδωσε το τιμόνι στα πιο στιβαρά δικά σου χέρια, και μάλιστα με δημοκρατικές διαδικασίες. Ο λαός δεν τον ήθελε!
Άλλωστε, ποιες διαρθρωτικές αλλαγές, ποιο δύσκολο πρόγραμμα και ποιον σφιχτό προϋπολογισμό θα μπορούσε ποτέ να περάσει από τη Βουλή ένας πρωθυπουργός με πλειοψηφία ενός βουλευτή, και μ’ έναν αρχηγό Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στο πεζοδρόμιο να ξεσηκώνει το λαό, να μην τον αφήνει να κάνει διαρθρωτικό βήμα, τάζοντας λαγούς με πετραχήλια από την 74η ΔΕΘ, λέγοντας ότι λεφτά υπάρχουν κι ότι το απλό πάγωμα μισθών και συντάξεων θα σηματοδοτούσε καταστροφική ύφεση, ενώ ζητούσε εκλογές από το Δεκέμβριο του 2008;
Προφανώς ο Καραμανλής σε λυπήθηκε, επειδή αγωνιούσες σφόδρα για το μέλλον των εργαζομένων θέλοντας να τους ξεκουράσεις μια ώρα αρχύτερα, καθότι ψυχοπονιάρης, κι ας μην του φαινόταν. Σε είδε να αντιστέκεσαι στην πώληση προβλήτας του λιμανιού του Πειραιά στην Κινέζικη COSCO. Και, φιλεύσπλαχνος ων, έκανε τόπο σε σένα για να τα ξεπουλήσεις όλα μνημονιακά. Επίτρεψέ μου να σου θυμίσω το περιστατικό με οπτικοακουστικό υλικό, επειδή οι κακές γλώσσες λένε ότι έχεις αδύνατη μνήμη.
Σε είδε, επίσης, στις 3 Φεβρουαρίου του 2009, να τρέχεις στο λιμάνι του Πειραιά για να συμπαρασταθείς στους αδικούμενους απεργούς και να δακρύζεις από τα δακρυγόνα που δέχτηκες, και ράγισε η καρδιά του. Βλέποντάς σε, είχα κλάψει κι εγώ από απόσταση. Να σου θυμίσω το δράμα που έζησες:
Και σε είδε στις 18 Μαρτίου του 2009 ν’ αντιστέκεσαι με σθένος στα πολύ πιο ήπια μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής του Παπαθανασίου, με την πολιτική εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ για θέματα Οικονομίας, Λούκα Κατσέλη, να κοντράρει λέγοντας, «Αντί για στήριξη των ασθενέστερων στρωμάτων, τα βάρη σήμερα καλούνται και πάλι να τα πληρώσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι. Ανεξάρτητα από το εισόδημά τους, θα πληρώνουν για την υπόλοιπη ζωή τους τη σημερινή απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή να παγώσει τους μισθούς και τις συντάξεις», και έχασε τον ύπνο του από τις τύψεις.
Σε ποιες διαρθρωτικές αλλαγές θα μπορούσε, λοιπόν, να προχωρήσει ο έρμος ο Καραμανλής, με την ισχνότατη κοινοβουλευτική ομάδα των 151 βουλευτών, και με τις σοσιαλιστικές ορδές εναντίον του; Θα καιγόταν η Αθήνα, βρε Τζέφρυ μου, κι εσύ το ξέρεις καλύτερα απ’ όλους. Τα “σοσιαλιστικά” μέτρα ασιτίας, εμπνευσμένα από εκείνα του καταρρεύσαντος επάρατου Υπαρκτού Σοσιαλισμού, μόνο ο Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς με τη βελούδινη φωνή θα μπορούσε να εφαρμόσει στο ΤρΕλλαδιστάν των ραγιάδων. Μην είσαι, λοιπόν, αχάριστος προς τον προκάτοχό σου, που σου έδωσε την ευκαιρία της ζωής σου για να σε γράψει η ελληνική ιστορία στο πάνθεον των μεγάλων διαιτολόγων.
Όσο για την πολιτική κουλτούρα της Ιρλανδίας, μην τους ζηλεύεις, αγόρι μου, διότι όπως γράφουν οι Irish Times, «Το να γίνουν πρόωρες εκλογές αφού η χώρα υπογράψει το Μνημόνιο, είναι σαν να αποφασίζεις τι προφυλακτικό θα αγοράσεις, αφού μείνεις έγκυος. It is a parody of democratic choice.»
Μάλιστα, ο πολύ γνωστός αρθρογράφος Fintan O’ Toole, κεντροαριστερών πεποιθήσεων, όπως κι εσύ, πρότεινε: «Να φύγει αμέσως η κυβέρνηση και να αναλάβει μια επιτροπή ειδικών τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ-ΔΝΤ με βάση το συμφέρον της Ιρλανδίας». Και ο Ιρλανδός αρθρογράφος συνεχίζει: «τουλάχιστον δύο εναλλακτικές προτάσεις εξόδου από την κρίση πρέπει να κατατεθούν από τα πολιτικά κόμματα και οι πολίτες να αποφασίσουν με δημοψήφισμα. Έτσι θα αποκατασταθεί η λαϊκή κυριαρχία.»
Κατάλαβες τώρα τι σκέπτονται κάποιοι αριστεροί, κι όχι ακροδεξιοί, δημοσιογράφοι στην Ιρλανδία, που έχει άλλη δημοκρατική κουλτούρα;
Μη ζηλεύεις, λοιπόν, την Ιρλανδία, διότι το αντιπολιτευόμενο κόμμα Fine Gael, το οποίο είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές, έχει δηλώσει ότι δεν δεσμεύεται από τους όρους του τετραετούς προγράμματος λιτότητας. Άρα δεν πρόκειται να μοιραστείς τη δόξα σου με άλλον. Θα παραμένεις πρώτος και ασυναγώνιστος στη σφαγή των αμνών, το πιο γρήγορο μαχαίρι παγκοσμίως.
Επιστρέφω στην αρχική παραίνεση: Μην ξαναποκαλέσεις τον ευεργέτη σου Κ. Καραμανλή, δραπέτη και λιποτάκτη, επειδή σου έκανε τόπο για να δοξαστείς εσύ και η παρέα σου, φέρνοντας με το μνημόνιο την ευτυχία στη χώρα μας, διότι θα σε αποϊδεί ο Θεός. Σύμφωνοι, παλικάρι μου; Πώς πάει η άθληση;
Ρίξε μια ματιά και στο επόμενο video, Αγγλικά ξέρεις, για να μάθεις πώς και γιατί στήνονται τα μνημόνια-μνημόσυνα στην Ευρώπη. Φαίνεται ότι για την επέκταση και κατοχύρωση της κυριαρχίας των ισχυρών πάνω στους αδύνατους το σύγχρονο υπερόπλο είναι τα διαβόητα CDSs, κι όχι τα πυρηνικά.
Καθώς σου έγραφα τούτο το ρομαντικό γράμμα, και έχοντας δει τις πρόσφατες άγριες διαδηλώσεις σε πολλές χώρες τις Ευρώπης, πού πήγε, λες, το μυαλό μου; Σε μια συγκεκριμένη παράγραφο που είχα διαβάσει σ’ ένα βιβλιαράκι “αγνώστου” συγγραφέα που λέει: «Όταν δε δι’ όλων των αποκρύφων μέσων τα οποία διαθέτομεν, δυνάμει του χρυσίου το οποίον είναι ολόκληρον εις χείρας μας, θα έχωμεν δημιουργήσει μίαν γενικήν οικονομικήν κρίσην, θα εξαπολύσωμεν ανά τας οδούς ολόκληρα πλήθη εργατών εις όλας ταυτοχρόνως τας χώρας της Ευρώπης.»
Κοίτα να δεις κάτι συμπτώσεις, είπα μέσα μου, καθώς ξαναδιάβαζα τις κιτρινισμένες σελίδες του σοφού εγχειριδίου. Όμως μην πάει το μυαλό σου στο κακό. Αν μη τι άλλο, η παγκόσμια διακυβέρνηση που ευαγγελίζεσαι θα μας μάθει να κάνουμε δίαιτα και να έχουμε καλούς τρόπους.
