Πώς αφυπνίζεται κάποιος;

images

By Gary D. Barnett
GaryDBarnett.com
August 27, 2022

«Ένας δυνατός άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει έναν πιο αδύναμο, εκτός εάν ο πιο αδύναμος είναι πρόθυμος να τον βοηθήσουν, μα ακόμη και τότε ο αδύναμος άνθρωπος πρέπει να γίνει δυνατός από τον εαυτό του· πρέπει, με τις δικές του προσπάθειες, να αναπτύξει τη δύναμη που θαυμάζει σε κάποιον άλλον. Κανείς εκτός από τον εαυτό του δεν μπορεί να αλλάξει την κατάστασή του».~ James Allen, As a Man Thinketh

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, η «αφύπνιση», όπως στην αναζήτηση και αποδοχή της αλήθειας, δεν είναι κάτι που απαιτεί εξωτερική βοήθεια, εξαναγκασμό ή συναίνεση. Δεν είναι κάτι που μπορεί να αγοραστεί. Δεν είναι κάτι που μπορεί να σου δοθεί. Δεν είναι κάτι που μπορεί να συμβεί αμέσως στις συλλογικές μάζες. Δεν υπάρχει λύση που να μπορεί να αφυπνίσει έναν λαό. Δεν υπάρχει «αρχηγός» που να μπορεί να αφυπνίσει το κοπάδι. Υπάρχει μόνο το άτομο και κάθε άτομο είναι υπεύθυνο για το δικό του ξύπνημα.

Ω! Αυτή η τόσο σπάνια αφύπνιση σημαίνει να αποκτήσει ο εαυτός την ικανότητα να σκέπτεται, να σκέπτεται ως άτομο, να σκέπτεται κριτικά, να αποδέχεται αυτό που σκέπτεται μόνος του, να αναζητά και να γνωρίζει την αλήθεια και να ενεργεί βάσει αυτής της ατομικής γνώσης. Αυτό το γεγονός, κατά την άποψή μου, εξηγεί γιατί όλοι οι άνθρωποι παραμένουν εντελώς ανίδεοι για όλη τους τη ζωή, ουδέποτε κατανοώντας την αλήθεια, ή οτιδήποτε έχει αξία ή ειλικρίνεια, και ζουν μόνο για να αποδεχτούν τις απόψεις των άλλων, ειδικά της κυβέρνησης, των μέσων ενημέρωσης, των διασημοτήτων κ.λπ. – και των αποκαλούμενων “ειδικών” και προσωπικοτήτων αυθεντίας. Πρέπει να παραμείνουν στο πλήθος, ποτέ να μην ξεφεύγουν από την «ομαδική σκέψη», να μην παίρνουν ποτέ ρίσκο και επομένως, να μην έχουν ποτέ μια πρωτότυπη ή ανεξάρτητη σκέψη. Αυτό θεωρείται το «ασφαλές μέρος» και, στο μυαλό αυτής της συλλογικότητας, αυτό σημαίνει προστασία από την πραγματικότητα.

Με ρωτούν σχεδόν καθημερινά: «Ποια είναι η λύση σου σε αυτή την τρέλα;»· «Τι σχέδιο έχετε για να διορθώσετε τα προβλήματά μας;»· «Τι κάνεις για να ξυπνήσουν όλοι;»· «Ποιον πρέπει να “εκλέξουμε” για να μας σώσει;».

Δέχομαι έντονη κριτική κατά καιρούς επειδή λέω την αλήθεια αντί να παραμένω «θετικός». Είμαι καταραμένος που είμαι υπερβολικά επικριτικός και «αρνητικός». Ερωτήσεις και σχόλια όπως αυτά είναι ένα σίγουρο σημάδι ενός ασυνείδητου νου, ενός ατόμου που δεν σκέπτεται, ενός περήφανου μέλους του μη αφυπνισμένου κοπαδιού των προβάτων.

Ένα σημαντικό παράδειγμα μη αφυπνισμένων είναι αυτοί που προσκολλώνται στο ένα ή το άλλο πολιτικό κόμμα. Στην ουσία, το «κόμμα» είναι απλώς ένα υποκατάστατο του γνήσιου κοπαδιού. Ένας είναι Ρεπουμπλικανός, ένας είναι Δημοκρατικός, ένας είναι κόκκινος και ένας είναι μπλε, ένας είναι συντηρητικός και ένας είναι «φιλελεύθερος». Στην πραγματικότητα, είναι και όλοι αγέλες υποστηριζόμενες από μη σκεπτόμενα drones. Με το να ισχυρίζεσαι ότι είσαι το ένα ή το άλλο, δεν χρειάζεται καμία σκέψη, καθώς όλη η σκέψη ολοκληρώνεται από το κόκκινο ή το μπλε κοπάδι στο σύνολό του.

Προφανώς, όταν κάποιος ψηφίζει, επιλέγει μια συλλογική πλευρά, και επιλέγει ποιος θα είναι ο κυβερνήτης του, και με αυτόν τον τρόπο, γίνεται σκλάβος, αλλά συναινεί και στη «σκέψη» της ομάδας αντί να σκέπτεται μόνος του. Αυτή η πολιτική δομή δεν ήταν τυχαία, καθώς αυτή η σχεδιασμένη εχθρότητα του ενός εναντίον του άλλου εγγυάται την ομαδική «σκέψη» και επομένως εξαλείφει την ανάγκη για ατομικότητα, εαυτό και ευθύνη. Ο χρόνος και η ενέργεια που αφιερώνεται σε αυτό το ασύνηθες τσίρκο είναι αρκετή απόδειξη της αναξιότητας όλων.

Κοιτάζοντας τους άλλους, κοιτάζοντας έξω και αναζητώντας απόψεις από την ομάδα αντί να πιστεύει κανείς στον εαυτό του, εξαρτιέται από αυτό που είναι κυρίως προπαγάνδα και αποκαλύπτει ότι δεν έχει καμία εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Αυτός είναι ο λόγος που αυτοί οι φαινομενικά άχρηστοι άνθρωποι δεν μπορούν να διορθωθούν ή να αντιμετωπίσουν την αλήθεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συνθηκολόγηση και η υποταγή στην εξουσία από τις μάζες είναι πλέον τόσο ανεξέλεγκτη. Αυτό το είδος συμπεριφοράς είναι παρόμοιο με τον εθισμό, καθώς όσο περισσότεροι άνθρωποι κοιτούν μακριά για απαντήσεις αντί να κοιτάζουν προς τα μέσα, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να αλλάξουν ποτέ και, στην πραγματικότητα, συνήθως θα γίνονται όλο και περισσότερο εξαρτημένοι όσο περνάει ο καιρός.

Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αλλά πιστεύω ότι τουλάχιστον το 80% ή περισσότερο (ίσως και πολύ περισσότερο) αυτού του πληθυσμού είναι μέρος της συλλογικής αγέλης που έχει ελάχιστη ή καθόλου ικανότητα να σκεφτεί ατομικά για σημαντικά θέματα . Αντιλαμβάνομαι ότι αυτό είναι ένα συγκλονιστικό συμπέρασμα για να καταλήξουμε, αλλά δεδομένων όλων όσων έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, πώς μπορεί να αμφισβητηθεί αυτό;

Δεν υπάρχει τρόπος να αφυπνιστεί το κοπάδι με τη βία, με πολιτικά μέσα, με απαιτήσεις ή ακόμα και με πειθώ. Κάθε άτομο πρέπει να εμβαθύνει μέσα του και να αφυπνίσει το δικό του πνεύμα, ώστε να μπορεί να βρει το θάρρος να βελτιώσει τον εαυτό του αντί να βασίζεται στο πλήθος. Αυτό θα οδηγήσει στην αναζήτηση της αλήθειας, και αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την ανεξαρτησία. Αυτό δεν είναι εύκολο έργο, γιατί η εμπιστοσύνη στον εαυτό απαιτεί προσωπική ευθύνη για κάθε σκέψη, κάθε πράξη και κάθε κατάσταση ζωής. Όταν συμβεί αυτό, όλος ο φόβος εξαφανίζεται και τα μάτια του μυαλού ανοίγουν στο έντονο φως αντί στο σκοτάδι.

Ίσως χρειάζεται κάποιος προβληματισμός. Δεν υπάρχει πραγματική ασφάλεια στην ομάδα, υπάρχει μόνο συναίνεση, σύγχυση και κενό. Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε να ζητάτε από άλλους μια λύση στα προβλήματά σας ή να κάνετε ερωτήσεις σχετικά με τη δική σας ελευθερία και πώς να την αποκτήσετε, σταματήστε, κλείστε τα μάτια σας και αναζητήστε τις απαντήσεις μέσα σας. Όταν έρθουν αυτές οι απαντήσεις, εμπιστευτείτε τις και ξεφύγετε από την κολασμένη και άγονη ύπαρξη που είναι η μη σκεπτόμενη συλλογική ορδή.

«Ήταν όταν σταμάτησα να ψάχνω για θαλπωρή μέσα στους άλλους και ύψωσα τα θεμέλια της θαλπωρής μέσα μου, που ανακάλυψα ότι δεν υπήρχαν σχέσεις πιο ενδόμυχες από εκείνες ανάμεσα στο μυαλό και το σώμα που έχουν αποφασίσει να είναι ακέραιες». ~ Rupi Kaur

Τα καλύτερα του Gary D. Barnett

Ο Gary D. Barnett [στείλτε του mail] είναι ένας συνταξιούχος επαγγελματίας επενδύσεων που γράφει για θέματα ελευθερίας και ανεξαρτησίας, την πολιτική και την ιστορία εδώ και δύο δεκαετίες. Είναι ενάντια σε κάθε πόλεμο και επιθετικότητα και ενάντια στο κράτος. Πρόσφατα τελείωσε μια συνεργασία με την πρώην βουλευτή των ΗΠΑ, Cynthia McKinney, και ήταν συνεισφέρων στο νέο της βιβλίο, «When China Sneezes» From the Coronavirus Lockdown to the Global Political-Economic Crisis. Επί του παρόντος, ζει στη Μοντάνα με τη γυναίκα και τον γιο του. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του.

lewrockwell.com

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου