Διασκεδαστική ήταν, μα την ψευτοδημοκρατία, η χτεσινή ομιλία του Πρωθυπουργού στην 75η ΔΕΘ, στο Βελλίδειο. Εκτός από τα ανέκδοτα και τα ‘θα’, ‘θα’, ‘θα’ , το συγκλονιστικότερο ήταν ότι έπεφτε συχνά κι ένα βαρύγδουπο σύνθημα, American style, μιας και ο George Papandreou μας περνάει για Αμερικανάκια. Αν θυμάστε, πέρυσι το σύνθημα ήταν “μαζί μπορούμε”, σχεδόν αντίγραφο του συνθήματος του Ομπάμα “yes we can”. Αφού λοιπόν δεν μπορέσαμε, το φετινό σύνθημα έγινε απρόσωπο και ήταν “ναι, γίνεται”. Η διαφορά είναι πως ενώ το περυσινό είχε ακουστεί μόνο δυο-τρεις φορές, το φετινό ακούστηκε καμιά δεκαπενταριά φορές, για να το εμπεδώσουμε!
Ας το διασκεδάσουμε μαζί να πάνε τα φαρμάκια κάτω:
«Και σήμερα είμαστε εδώ για να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα από εδώ που φτάσαμε. Το “δεν γίνεται” να το κάνουμε “ναι, γίνεται”», είπε ο ΓΑΠ. Και ο Πρωθυπουργός συνέχισε:
«Με απόλυτη αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις και στις δυνατότητές μας ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Ότι μπορούμε να κάνουμε την χώρα μας όλα αυτά που έχει τις δυνατότητες να γίνει.
“Ναι, γίνεται”», επανέλαβε ο Γιώργος, το καμάρι μας.
Και πιο κάτω είπε:
«Με σιγουριά ότι θα αλλάξουμε το Δημόσιο και κάθε υπηρεσία του για να κάνει την δουλειά του με αποτελεσματικότητα, χωρίς σπατάλη και χωρίς διαφθορά. (…) Μια δημόσια υπηρεσία που στα χείλη της ακούγεται η φράση:
“Ναι, γίνεται“.»
Και επειδή δεν έφταναν αυτά, ο Πρωθυπουργός εξακολούθησε με αοριστολογίες και μπλα-μπλα, επαναλαμβάνοντας φυσικά το ίδιο σύνθημα-ρεφραίν:
«Με μια νέα προσήλωση και έναν νέο σεβασμό στις ανάγκες της τρίτης ηλικίας, που να μετριέται και σε χρήματα αλλά πάνω από όλα σε συμπεριφορά.
“Ναι, γίνεται”.»
Κι επειδή ο λογογράφος του Γιώργου είχε διαβάσει πολλά βιβλία για τη δύναμη της θετικής ομολογίας, που σπάζουν τα ταμεία των βιβλιοπωλείων στις ΗΠΑ κι έχουν κάνει το Αμερικανάκι να παραμιλάει, το σύνθημα έπρεπε να επαναληφθεί:
«Δίνουμε έναν αγώνα για να δώσουμε ευκαιρία στις ιδέες, στις ελπίδες, στις προσδοκίες του κάθε Έλληνα που θέλει να προσφέρει, που θέλει να δημιουργήσει, που θέλει να κάνει την ζωή του καλύτερη. Και αυτόν τον αγώνα θα τον κερδίσουμε.
“Ναι, γίνεται”.»
Θέλει, λέει, να δώσει μια ευκαιρία στην ελπίδα και την προσδοκία! Μα το περί ελπίδας το έκλεψε από το Σαμαρά, επιτρέπεται; Δικαίωμα στη ελπίδα συνήθως υπόσχεται ανέξοδα η αντιπολίτευση. Ενώ η κυβέρνηση έχει καθήκον να κάνει την ελπίδα πραγματικότητα εδώ και τώρα. Άλλωστε σε τι να ελπίσει ο 80χρονος συνταξιούχος που του πετσόκοψαν τη σύνταξη για να τη στρογγυλέψουν; Δεν προλαβαίνει ο άνθρωπος ούτε να ελπίζει ούτε να προσδοκά. Το ένα πόδι του είναι στον τάφο… Ας όψεται ο νεοφιλελεύθερος “σοσιαλισμός” της βαρβαρότητας!
«Και μέσα από αυτόν τον αγώνα να δείξουμε όλα αυτά που μπορούμε να είμαστε. Όλα αυτά που μας κάνουν περήφανους. Όλα αυτά που κάνουν τον λαό και την πατρίδα μας ιδιαίτερους.
“Ναι, γίνεται”.»
Εγώ, παίδες, από το πρωί ψαχνόμουνα να βρω κάτι για το οποίο να είμαι υπερήφανη για την πατρίδα μετά την απελευθέρωση, και το μόνο που βρήκα ήταν αλληλοφαγωμάρα, διαφθορά και χρεοκοπίες, πράγματα που δεν με κάνουν υπερήφανη. Όμως αφού το λέει ο Γιώργος, πες, πες, μπορεί να γίνεται…
«Έχω βαθιά πίστη στις δυνάμεις μας.
Βαθιά πίστη στην όρεξή μας για δουλειά.
Βαθιά πίστη στην φαντασία και την δημιουργία μας.
“Ναι, γίνεται.”
Και βέβαια γίνεται.»
Σταμάτα να μας δουλεύεις, Πρωθυπουργέ! Εκτός από κάποια παιδάκια που μπορεί να εντυπωσιάζονται με τα συνθήματά σου, υπάρχουν και πολλοί ενήλικες που προσβάλλεται η νοημοσύνη τους. Μ’ ακούς;
«Και βέβαια γίνεται να αλλάξουμε το ρου της ιστορίας, να κάνουμε την κρίση ευκαιρία, και να παραδώσουμε την πατρίδα μας πιο δυνατή, πιο δυναμική πιο πλούσια από ό,τι την παραλάβαμε. Κτίζοντας την Ελλάδα δικαίου, συνοχής και ευημερίας. Και λέω,
“Ναι, γίνεται”.»
Ε, αφού το λες εσύ, έτσι θα είναι Γιώργο… Γνωστή γαρ η διορατικότητά σου!
Όπως με πληροφόρησαν αξιόπιστες πηγές, υπήρξαν πολλοί ενθουσιώδεις όψιμοι πατριώτες που από το πρωί ξεσηκώθηκαν από τις καρέκλες, τους καναπέδες, τα κρεβάτια, κλπ., στήθηκαν μπροστά στον καθρέφτη τους και βροντοφωνούσαν δεκάδες φορές το «Ναι, γίνεται», χτυπώντας σκαμπίλια τα μαγουλά τους για να μην αποκοιμηθούν. Υπήρξαν, όπως έμαθα από τις ίδιες πηγές, και ενδοοικογενειακές συγκρούσεις μεταξύ εκείνων που έλεγαν “δεν γίνεται” και των άλλων που ισχυρίζονταν “ναι, γίνεται”. Ευτυχώς, στο τέλος πληροφορήθηκα ότι καταλάγιασαν τα πνεύματα διότι συμφώνησαν ότι ακόμη και τα “δεν γίνεται” στην πολιτική γίνονται.
Ακολουθούν μερικές χειροπιαστές περιπτώσεις, όπου, λογοτεχνική αδεία, το “δεν γίνεται” υποκαθιστά παρόμοια φράση, χωρίς να αλλοιώνεται το νόημα. Στα links θα βρείτε την ακριβή διατύπωση.
ΓΑΠ, 28/11/2009: «Δεν γίνεται να γίνουμε κυβέρνηση υπό ομηρία.»
«Ναι γίνεται», δηλαδή έγινε!
(ΓΑΠ, 24/4/2010): «Ήρθε η Ευρωπαϊκή Ένωση και… το ΔΝΤ, και επιτηρούν. Είναι μια μορφή κηδεμονίας… Δεν είναι καθόλου ευχάριστο»)
ΓΑΠ, 28/11/2009: «Δεν γίνεται η κυβέρνηση να δεχθεί να πληρώσουν την κρίση τα αδύναμα στρώματα.»
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
ΓΑΠ, 28/11/2009: «Δεν γίνεται αυτοί που συνεχίζουν να απολαμβάνουν παχυλές αμοιβές και να παίρνουν υψηλά μπόνους να μας λένε “κόψτε τους μισθούς των εργαζομένων και των συνταξιούχων”.»
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
ΓΑΠ, 28/11/2009: «Δεν γίνεται αυτοί που δημιούργησαν την κρίση να θέλουν, τώρα, να λυθεί στις πλάτες και σε βάρος των πολλών που δεν ευθύνονται γι’ αυτή.»
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
24/4/2010 : Δεν γίνεται ο Πρωθυπουργός να δηλώνει από την Κρεμαστή Ρόδου ότι «Αυτή η κυβέρνηση θα κάνει κάθε τι για να μην πληρώσει αυτός που δεν φταίει», κι όμως να επιτίθεται με βλοσυρότητα εναντίον εκείνων που δε φταίνε και να τους κάνει να ματώνουν.
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
6/5/2010 : Δεν γίνεται ένας Πρωθυπουργός να δηλώνει ότι «σήμερα πληρώνουμε το λογαριασμό του χθες, της Ελλάδας του χθες, και ο λογαριασμός είναι οδυνηρός, ακόμα και άδικος για πολλούς», και να υλοποιεί εν γνώσει του την αδικία.
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
18/7/2010: Δεν γίνεται, κατόπιν των προηγούμενων δεσμεύσεων, ο ΓΑΠ να ομολογεί στη Guardian : «Το πιο επώδυνο είναι ότι πρέπει να πάρουμε μέτρα εναντίον ανθρώπων που δεν ευθύνονται για την κρίση, όμως πρέπει να παίρνεις σκληρές αποφάσεις στην πολιτική.»
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
ΓΑΠ, 11/8/2010: «Δεν γίνεται αυτοί που ευθύνονται λιγότερο για αυτήν την κρίση να πληρώσουν το ύψιστο τίμημα.»
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
11/8/2010: Δεν γίνεται, κατόπιν των προηγούμενων δηλώσεών του, ο Πρωθυπουργός να λέει ότι δεν εγκατέλειψε το σοσιαλιστικό του πρόγραμμα, σημειώνοντας ότι «οι μειώσεις στους μισθούς μπορεί να είναι επώδυνες αλλά η εναλλακτική λύση θα ήταν η πτώχευση που θα είχε πονέσει ακόμη περισσότερο.»
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
11/9/2010 , ΔΕΘ: Δεν γίνεται ο ΓΑΠ να κομπάζει ότι, «Το 2004 είχαμε καταφέρει να ζούμε σε μια Ελλάδα που παρά τις διαρθρωτικές αδυναμίες της, προόδευε, ενέπνεε το σεβασμό σε γείτονες, σε φίλους, σε ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο», και να κρατάει τον εκσυγχρονιστή Κ. Σημίτη που πέτυχε το “θαύμα” εκτός Βουλής και εκτός Κυβέρνησης, έχοντας συνωστίσει στο υπουργικό συμβούλιο κάποια σούργελα.
«Ναι, γίνεται», δηλαδή έγινε!
Δεν γίνεται, κύριε Πρωθυπουργέ, τη στιγμή που επιβάλλεις άγρια μέτρα λιτότητας σ’ εκείνους που δε φταίνε, να εμπλουτίζεις προκλητικά το υπουργικό συμβούλιο με έναν υπουργό, 5 αναπληρωτές υπουργούς και 6 υφυπουργούς, στο οποίο θα προστεθούν στελεχικό δυναμικό 90 άτομα. (Τουτέστιν πρόσθετη ετήσια δαπάνη για μισθοδοσία της τάξης του 1.944.000 ευρώ, συν λιμουζίνες, laptop, κινητά και άλλα αξεσουάρ).
Και δεν γίνεται να προκαλείς το χειμαζόμενο και πανταχόθεν βαλλόμενο Έλληνα πολίτη, κουβαλώντας όλον αυτό το θίασο στη Θεσσαλονίκη για ολιγοήμερες διακοπές.
Κι όμως γίνεται, δηλαδή έγινε!
Κατόπιν όλων αυτών, δεν γίνεται να μας δουλεύεις απροκάλυπτα χωρίς να κοκκινίζεις, λέγοντας από το βήμα της 75ης ΔΕΘ: «Συμπάσχω με όσους φορτώνονται αμαρτίες άλλων.»
Κι όμως γίνεται, δηλαδή έγινε κι αυτό…
Όπως είπε ο Μοντεσκιέ, «η κατάπτωση μιας κυβέρνησης ξεκινάει με την παρακμή των αξιών, που η ίδια ευαγγελιζόταν.» (πηγή)
Θα πρόσθετα, η χρεοκοπία μιας κυβέρνησης επιβεβαιώνεται με την προδοσία των αξιών της.
Tags: 75η ΔΕΘ, George Papandreou, Βελλίδειο, ΓΑΠ, ναι γίνεται
