Χριστούγεννα 2010, μια από τα ίδια και χειρότερα… Με τον εορτάζοντα θεάνθρωπο άφαντο από τις καρδιές τους, οι υποκριτές της “χριστιανικής” Δύσης γιορτάζουν δήθεν τα γενέθλια του θεού που προσωποποιεί την αγάπη και την αυτοθυσία, ενός θεού που οι ευφάνταστοι και πολυμήχανοι πρόγονοί μας επινόησαν μόνο και μόνο για να του φορτώσουν τις αμαρτίες τους και να τον σταυρώσουν. Εγωπάθεια, ε; Και να τον σταυρώσουν, βέβαια, όχι μόνο μια φορά, αλλά καθημερινά, αφού στην καρδιά τους έχουν ενθρονίσει για θεό τους τον ορκισμένο αντίπαλό του, το Μαμμωνά – θεό του χρήματος, της ψευτιάς, της απάτης και της αδικίας.
Στο επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων της “χριστιανικής” Δύσης βρίσκεται φέτος η Ελλάδα. Με την πρωτεύουσά της στολισμένη γιορτινά με μπόλικο σκουπιδομάνι, έτσι για να τηρείται και η παράδοση – όλα βλέπετε είναι συμβολικά και αλληγορικά – η χώρα μας είναι τούτα τα Χριστούγεννα το θλιβερό πειραματόζωο της νέας, πιο απάνθρωπης, παγκοσμιοποιημένης τάξης (αταξίας) πραγμάτων.
Τώρα γίνονται οι τελευταίες τρομοκρατικές πρόβες των “αγορών”, που προς το παρόν αποδίδουν. Στο τιμόνι της χώρας μας η “χριστιανική” Δύση έχει τοποθετήσει (με “δημοκρατικές” πάντα διαδικασίες) το δάσκαλο της υποκρισίας GAP, υπέρμαχο της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης και γόνο γαλαζοαίματης πολιτικής οικογένειας, που αποδεικνύεται – κι ας μην του φαινόταν – μαέστρος στη χρήση του μαστιγίου, με το καρότο προσφερόμενο αποκλειστικά στους πατρικίους του σάπιου κατεστημένου.
Αντί για τον εξάψαλμο που τους αξίζει, οι υποκριτές εκπρόσωποι της πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας της χώρας μας, υπεύθυνοι διαχρονικά για τη σημερινή ηθική και οικονομική εξαθλίωση της Ελλάδας και του λαού της, θ’ ακούσουν σήμερα από ανυποψίαστα παιδάκια με υποθηκευμένο μέλλον τα κάλαντα, γραμμένα με την προσήκουσα δουλοπρέπεια σε άλλες εποχές, ίσως λιγότερο βάρβαρες από τη σημερινή.
Καλήν ημέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ’ αρχοντικό σας.
Εδώ τα παιδιά των πληβείων ζητούν την άδεια από τους άρχοντες για να μπουν στο αρχοντικό τους και να τους αναγγείλουν τραγουδιστά τη γέννηση του Χριστού.
Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται
χαίρει η κτήσις όλη.
Όμως, δύο χιλιάδες και δέκα χρόνια μετά τη θεία γέννηση, οι ουρανοί ουδόλως αγάλλονται με την τύχη που είχε το μήνυμα του απεσταλμένου τους, ενώ η κτήση στενάζει κάτω από την κυριαρχία του βλοσυρού Μαμμωνά.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται
εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών
και Ποιητής των όλων.
Στους στίχους αυτούς υπάρχει ένας θλιβερός συμβολισμός. Ο βασιλιάς των “ουρανών” – βασιλιάς της Αγάπης, της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης – δεν βρίσκει κατάλυμα για να γεννηθεί! Όλα ήταν γεμάτα από το ψέμα, το μίσος, την αδικία και την κακία. Δεν υπήρχε τότε, δεν υπήρξε ποτέ, και ούτε υπάρχει σήμερα χώρος στην κοινωνία για να γεννηθούν οι αξίες που προσωποποιούνται στο σύμβολο του Χριστού. Μόνο μια ταπεινή φάτνη αλόγων βρέθηκε τότε για να φιλοξενήσει το θεό της αγάπης και της αυτοθυσίας…
Ωστόσο, τούτα τα μελαγχολικά Χριστούγεννα, μπορούμε να δώσουμε εμείς, καθένας χωριστά, ένα κατάλυμα στην ψυχή μας, μια ζεστή φάτνη, για να γεννηθεί ο Ήλιος της Αγάπης, της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης. Είναι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, το μόνο δικαίωμα που καμία κυβέρνηση δεν μπορεί, με συνοπτικές ή άλλες διαδικασίες, να μας αφαιρέσει. Κι ας δώσουμε όλοι μια ευχή: Η Ελλάδα να σταθεί όρθια στα πόδια της, οι Έλληνες να ομονοήσουν, και τα επόμενα Χριστούγεννα να είναι καλύτερα από τα φετινά, πιο ελπιδοφόρα, πιο φωτεινά.
Σας αγαπώ όλους, ακόμη κι εσάς, άρχοντες, που μας καταντήσατε στα σημερινά χάλια…
Ευτυχισμένα ας είναι τα Χριστούγεννα και το Νέος Έτος για όλους, και ιδιαίτερα για τους ανήμπορους, τους μοναχικούς, τους άστεγους, τους ηλικιωμένους, και τα παιδιά!
