.jpg)
Το Ελληνικό κράτος έχει καταφέρει το αδύνατο, δηλαδή κάτι σαν τον τετραγωνισμό του κύκλου. Με νόμο περί πανεπιστημιακού ασύλου που έφτιαξε ο “αείμνηστος” – και πώς να τον ξεχάσουμε άλλωστε; – και που όλοι οι αρμόδιοι δε θέλουν ή δε μπορούν να τηρήσουν, κατάφερε να πνίγεται κάθε τόσο σε μια κουταλιά νερό. Μάλιστα, το Δεκέμβρη του 2008 ο πνιγμός στην κουταλιά του νερού παρά λίγο ν’ αποβεί μοιραίος για το κράτος, δηλαδή για την Ελληνική κοινωνία. Είναι στ’ αλήθεια να τραβάς τα μαλλιά σου, να βγαίνεις από τα ρούχα σου, να τρέχεις προς το τρελοκομείο μπας και βρεις πιο λογικούς εκεί μέσα για να συμμεριστείς την αγανάκτηση και τον πόνο σου.
Μετά τα τραγικά “Δεκεμβριανά” του 2008 γίναμε μάρτυρες ατέλειωτων και ανούσιων χαβροσυζητήσεων στα ΜΜΕ, με τους αστέρες της δημοσιοκαφρίας ν’ ανταγωνίζονται ποιος θα φανεί πιο ένθερμος προστάτης των δημοκρατικών ελευθεριών των (κατ’ όνομα) φοιτητών, που κάποιοι ένστολοι “φασίστες” τάχα τις υπονομεύουν. Για όσους το έχουν ξεχάσει, “κράτος“ σημαίνει “ισχύς” και “δύναμη”. (Καλέ κατά πού πήγε η “ισχύς” και δεν την είδαμε;)
Τα διλήμματα που μπαίνουν στο δημοσιοκαφρικό τραπέζι είναι καίρια: Να σηκωθεί ή να μη σηκωθεί… το άσυλο; Κι αν είναι να σηκωθεί, ποιοί θ’ αναλάβουν να σηκώσουν το ασήκωτο; Κι αν το σηκώσουν, μήπως τους πάρει και τους σηκώσει ο μπαμπούλας της κουκούλας και δεν ξαναδούν εξουσία και βολευτικό έδρανο; Κι ενώ οι δημοσιοκάφροι διαπληκτίζονται εκ του ασφαλούς, κοινώς σκυλοκαυγαδίζουν, με τους βολεμένους βολευτάδες καλεσμένους τους, ο νουνεχής πολίτης, που είχε την ατυχία να τους παρακολουθεί αγωνιώντας μπας και βρεθεί επιτέλους λύση, καταριέται την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκε σε μια χώρα δημοκρατικώς ανιάτων, όπου πολιτικοί, πανεπιστημιακοί, δημοσιοκάφροι και φοιτητές έχουν επιδοθεί σε μια άνευ διακοπής αυτοϊκανοποίηση που, δυστυχώς, δε φαίνεται να τους οδηγεί στη λύτρωση…
Φταίει άραγε ο περί ασύλου Νόμος; Όχι βέβαια! Φταίει η απαράδεκτη καταστρατήγηση του νόμου αυτού από πανεπιστημιακούς και φοιτητές, η διαβρωτική δημαγωγία των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εγκεφαλομαλάκυνσης), και η δειλία της πολιτείας να επέμβει δια των εντεταλμένων οργάνων της όταν στο άσυλο διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα. Έτσι η χώρα μας έχει το θλιβερό παγκόσμιο προνόμιο τα πανεπιστημιακά της ιδρύματα να έχουν μετατραπεί, εδώ και δεκαετίες, σε χαβούζες, άσυλα κακοποιών, κουκουλοφόρων και άλλων απροσάρμοστων στοιχείων, κάτω από τα απλανή βλέμματα των συνήθως αξύριστων πρυτάνεων και καθηγητών.
Εκεί μέσα ρημάζονται τα πάντα: επιστημονικά αρχεία καταστρέφονται, βιβλιοθήκες καίγονται , πινακοθήκες ανυπολόγιστης αξίας γίνονται παρανάλωμα τους πυρός, όλα προς τέρψιν των κατώτερων ενστίκτων μισελλήνων ανθρωποειδών… Το τραγικότερο όμως, εκεί μέσα καίγεται ο πολιτισμός μας και η εθνική μας αξιοπρέπεια… Εκεί μέσα καίγεται η ίδια η Δημοκρατία μας, χάριν της οποίας είχε τάχα θεσμοθετηθεί το άσυλο. Και, ναι, εκεί μέσα καίγονται και οι ελπίδες μας για ανάνηψη από την άνοια των πολιτικών και “ακαδημαϊκών” ταγών της χώρας μας.
Και επειδή η άνοια αναπτύσσεται ραγδαία σαν την επάρατη νόσο, τελευταία τονίζεται ότι το πανεπιστημιακό άσυλο καλύπτει, λέει, και τα πέριξ πεζοδρόμια! Εκεί οι αστυνομικοί είναι καταδικασμένοι από τη δημοκρατία του καραγκιόζη να τρώνε “δημοκρατικές” μολότοφ, γκαζάκια, πέτρες από τα ξηλωμένα πεζοδρόμια, καδρόνια, κλπ. από κουκουλοφόρους και αναρχοφοιτητές, χωρίς ν’ αντιδρούν, λόγω πανεπιστημιακού ασύλου! Βρε τους σύγχρονους οσιομάρτυρες τι τραβάνε! Αν ποτέ στη χώρα μας αποκατασταθεί η δημοκρατία – προς το παρόν το καθεστώς είναι αναρχία – τότε προτείνω δίπλα στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη να στηθεί και το μνημείο του Άγνωστου Αστυνομικού. Θα είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής, αν και το δράμα που ζουν οι αστυνομικοί δεν ανακουφίζεται με τίποτα…
Για να μη σας κουράζω άλλο με δικά μου σχόλια, και επειδή υπάρχει πολλή θολούρα στα κεφάλια μας γύρω από τον περί ασύλου νόμο, τον παραθέτω στη συνέχεια αυτούσιο για ν’ αντιληφθούμε επί τέλους ποιοι είναι οι πρωταρχικά υπεύθυνοι που τα πανεπιστήμια, αντί από χώρους ελεύθερης διακίνησης ιδεών, έχουν μετατραπεί σε χαβούζες και άντρα τρομοκρατίας. Αναζητήσατε τους πανεπιστημιακούς και τους φοιτητές…
Νόμος 1268 της 16.7.82.
Για τη δομή και λειτουργία των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. (Α’ 87).
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’ : ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
‘Αρθρο 2: Ακαδημαϊκές ελευθερίες και Πανεπιστημιακό Άσυλο.
1. Η ακαδημαϊκή ελευθερία στη διδασκαλία και την έρευνα καθώς και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κατοχυρώνεται στα Α.Ε.Ι.
2. Δεν επιτρέπεται η επιβολή ορισμένων μόνον επιστημονικών απόψεων και ιδεών και η διεξαγωγή απόρρητης έρευνας.
3. (α) Όλοι οι εργαζόμενοι στα Α.Ε.Ι. όπως και οι φοιτητές είναι ελεύθεροι να εκφράζονται συλλογικά μέσα από τα συνδικαλιστικά τους όργανα που διευκολύνονται στη λειτουργία τους από τις Πανεπιστημιακές αρχές.
(β) “Η ανάδειξη των εκπροσώπων των φοιτητών στα πανεπιστημιακά όργανα…
4. Για την κατοχύρωση της ακαδημαϊκής ελευθερίας, της ελεύθερης
επιστημονικής αναζήτησης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών,
αναγνωρίζεται του Πανεπιστημιακό Άσυλο.
5. Το Πανεπιστημιακό Άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των Α.Ε.Ι. και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς χωρίς την πρόσκληση ή άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι., όπως αναφέρεται στη συνέχεια.
6. (α) Το όργανο αυτό είναι τριμελές και αποτελείται από τον Πρύτανη
ή το νόμιμο αναπληρωτή του και ανά ένα εκπρόσωπο του Διδακτικού – Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) και των φοιτητών.
(β) Ο εκπρόσωπος του Δ.Ε.Π. μαζί με έναν αναπληρωτή είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των συγκλητικών μελών του Δ.Ε.Π. Ο εκπρόσωπος των φοιτητών μαζί με τον αναπληρωτή του είναι μέλη της Συγκλήτου και εκλέγονται από το σύνολο των φοιτητών συγκλητικών.
(γ) Το όργανο αυτό αποφασίζει μόνο με ομοφωνία των μελών του. Σε
περίπτωση διαφωνίας συγκαλείται έκτακτα η Σύγκλητος του Α.Ε.Ι. την ίδια μέρα προκειμένου να αποφασίσει σχετικά. Η τελική απόφαση παίρνεται με πλειοψηφία των 2/3 του συνόλου των παρόντων.
7. Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι., επιτρέπεται μόνον εφ’ όσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής.
8. Οι παραβάτες των διατάξεων της παρ. 5 για το Πανεπιστημιακό Άσυλο τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών μετά από έγκληση του οργάνου της παρ. 6 ή της Συγκλήτου.
Κατόπιν προσεκτικής μελέτης όλων των παραγράφων του περί πανεπιστημιακού ασύλου νόμου, δε δικαιολογείται κανένας να τρέφει αυταπάτες ως προς το “τις πταίει”. Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους, οι καιροί γαρ ου μενετοί! Ναι, είναι κατορθωτό να γλιτώσει μια χώρα από το πνίξιμο σε μια κουταλιά νερό…
