Σεφέρου Μαρία

Οι συγκριτικοί δείκτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αποκαλυπτικοί σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, του περασμένου Οκτωβρίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Ελλάδα του 2002 είχε το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση των δεκαπέντε. (…)

Το ποσοστό ανεργίας, γιατί μιλάμε όλοι για την απασχόληση, στο τέλος του 2002 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βρισκόταν στο 10% και ήταν το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στους δεκαπέντε. Ο μέσος όρος ανεργίας στους δεκαπέντε είχε πέσει στο 7,7%. (…)

Σήμερα είμαστε δεύτεροι από το τέλος όσον αφορά την ανεργία. Μόνο η Ισπανία μας ξεπερνάει. (…)

Το ύψος της ανεργίας στους νέους και τις γυναίκες είναι ανατριχιαστικό. Το 2002 στην Ελλάδα, η ανεργία των γυναικών ήταν 15%, σχεδόν το διπλάσιο απ’ ό,τι στους δεκαπέντε. Η ανεργία των νέων προσεγγίζει το 30%. Αυτά είναι τα επίσημα στοιχεία. (…)

Ο κ. Σημίτης αμφισβητεί τα αποτελέσματα της ίδιας του της πολιτικής, επιδιώκοντας να μας πείσει ότι μπορεί να πάσχουν οι αριθμοί αλλά οι άνθρωποι να ευημερούν. Αυτό προσπαθεί να μας πείσει! Το δυστύχημα όμως για τη χώρα, αλλά και για την Κυβέρνησή του, είναι ότι στην Ελλάδα του κ. Σημίτη πάσχουν και οι αριθμοί και οι άνθρωποι. Αυτή είναι η πραγματικότητα! Είναι μια πραγματικότητα που η Κυβέρνηση αρνείται να τη δει ή προσποιείται ότι δεν τη βλέπει. Μια κυβέρνηση που έχει αυτήν τη νοοτροπία, δεν έχει καμιά ελπίδα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας. Αυτή είναι η κατάσταση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρά τον εισπρακτικό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής, παρά τους κοινοτικούς πόρους, παρά τους φόρους και τη εκποίηση σημαντικού μέρους της περιουσίας του κράτους, το επίσημο δημόσιο χρέος εξακολουθεί να απειλεί τη χώρα.

Παραμένει, λόγω της κυβερνητικής σπατάλης, στα επίπεδα του 105% του ΑΕΠ για το 2002 – εδώ και χρόνια παραμένει σε αυτά τα επίπεδα – χωρίς να παρουσιάζει πτωτική τάση. (…)

Ακούω, βέβαια, πολλές φορές την Κυβέρνηση που λέει ότι “ναι, καλά όλα αυτά, αλλά έχουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης”. Αυτό είναι τώρα που συγκαλύπτει τα προβλήματα. Το ότι έχουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γιατί έχουμε τα τελευταία δύο-τρία χρόνια υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Γιατί βιάστηκε η Κυβέρνηση, επειδή είχε καθυστερήσει να τελειώσει το Β΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Γιατί έχουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και εν όψει της ολοκλήρωσης της προετοιμασίες για τους Αγώνες γίνονται μια σειρά από έργα ή επιταχύνονται κάποια έργα που είχαν καθυστερήσει. Γιατί υπάρχει και αύξηση της καταναλωτικής και της στεγαστικής πίστης, που είναι αποτέλεσμα της εισόδου στην ΟΝΕ. Όμως είναι ένα αποτέλεσμα που δεν περιμένουμε ότι θα συνεχίζεται επ’ άπειρον. Δεν μπορεί να δανείζονται επ’ άπειρον τα νοικοκυριά. (…)

Και οι τρεις αυτοί παράγοντες είναι προσωρινοί. Δεν εγγυώνται τη συνέχιση της ανάπτυξης στο μέλλον. Η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην τελευταία έκθεσή της για την ελληνική οικονομία, την οποία θα καταθέσω, εκτιμούσε ότι μετά την εξέλιξη των ευνοϊκών αυτών παραγόντων θα είναι δύσκολο η οικονομική ανάπτυξη να ξεπεράσει ή να διατηρηθεί στα σημερινά επίπεδα και μετά το 2004. Αυτή είναι η επίσημη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον περασμένο Οκτώβριο. (…)

Το κυριότερο μέλημα της Κυβέρνησης είναι να κερδίσει πολιτικό χρόνο, να δημιουργήσει μια επίπλαστη εικόνα δήθεν τάξης στα δημόσια οικονομικά, τη στιγμή που έχει επιδοθεί σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια εξαγοράς ψήφων μέσω δανεισμού και μέσω εκποίησης δημόσιας περιουσίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν διαπίστωσε η Κυβέρνηση ότι δεν μπορούσε με διαφανείς διαδικασίες να πουλήσει το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αποφάσισε να το ληστέψει. Βγήκε ο Υπουργός Οικονομίας και είπε ότι επειδή δεν μπορεί να διαθέσει τις μετοχές του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, όπως σχεδίαζε, θα διαθέσει από τα ρευστά του διαθέσιμα ένα ποσό 500 εκατομμυρίων ευρώ και θα μειώσει ισόποσα το μετοχικό του κεφάλαιο. Από Κυβέρνηση έχει γίνει ληστής τραπεζών. Είναι δυνατόν να ληστεύουμε το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο; Είναι δυνατόν να μειώνουμε το κεφάλαιο ενός τέτοιου πιστωτικού οργανισμού, προκειμένου να κλείσουμε τις τρύπες του Προϋπολογισμού; (…)

Ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά προβλήματα της χώρας δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσα λεφτά ξοδεύουμε, έχουν να κάνουν και με το πώς λειτουργεί το κράτος κάτω απ’ αυτήν την Κυβέρνηση. Το ελληνικό κράτος αποδεικνύεται –και το νοιώθουμε όλοι μας στην καθημερινή μας ζωή- ότι είναι ελάχιστα αποτελεσματικό. (…)

Έχουμε πολλά να κάνουμε για να φτάσουμε τα ευρωπαϊκά επίπεδα, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα του κράτους μας. Δεν θα μπορέσουμε να λύσουμε ούτε κοινωνικά ούτε οικονομικά προβλήματα ούτε προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη, αν δεν αντιμετωπίσουμε ευθέως αυτό το πρόβλημα.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν πρέπει να είναι με την τακτική της στρουθοκαμήλου ότι δηλαδή δεν βλέπουμε το πρόβλημα. Το πρόβλημα πρέπει να το δούμε και να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε. Διότι αν θέλουμε να φτάσουμε το μέσο όρο της αποτελεσματικότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα πρέπει να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα του κράτους κατά 17%. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Μέρος του προβλήματος βεβαίως είναι η εκτεταμένη διαφθορά. Η Διεθνής Διαφάνεια στην τελευταία έκθεσή της –και μην αμφισβητείτε τη Διεθνή Διαφάνεια, είναι ένας διεθνής οργανισμός που όλοι τον λαμβάνουν πάρα πολύ σοβαρά υπόψη τους- αναφέρει ότι η Ελλάδα βρίσκεται στην πεντηκοστή θέση μαζί με την Κόστα Ρίκα και την Νότιο Κορέα. Αυτό δεν είναι κάτι που μας τιμά.

Έχουμε τη χαμηλότερη βαθμολογία ανάμεσα στους δεκαπέντε. Με άριστα το 10 παίρνουμε 4,3. (…)

Η οικονομία μας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι ελάχιστα αποτελεσματική. Διότι η ανταγωνιστικότητα της χώρας είναι η χαμηλότερη ανάμεσα στους δεκαπέντε. Σύμφωνα με την έκθεση του διεθνούς οικονομικού φόρουμ, η Ελλάδα κατατάσσεται τριακοστή όγδοη αναφορικά με τη μακρο-οικονομική της ανταγωνιστικότητα, τεσσαρακοστή τρίτη αναφορικά με τη μικρο-οικονομική.

Καταθέτω εδώ τις σχετικές εκθέσεις. Υπάρχουν δύο εκθέσεις που δείχνουν ότι ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο, όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα. (…)

Και παρά τα όσα υποστηρίζει η Κυβέρνηση και θα ακούσουμε κατά κόρον εδώ αυτές τις μέρες, η πολιτική μας δεν είναι πολιτική περιοριστική. Είναι μια πολιτική αναπτυξιακή. Δεν είναι πολιτική σκληρή, είναι έντονα κοινωνική η πολιτική μας και πάντα ήταν. Στόχος της είναι η ανάπτυξη για όλους, όχι η λιτότητα για τους πολλούς. Στόχος μας είναι η αύξηση της απασχόλησης, ώστε να μειωθεί η ανεργία που προκάλεσε η πολιτική της σημερινής Κυβέρνησης. (…)

Η πολιτική μας με μετριοπάθεια, κοινωνική συναίνεση και κυβερνητική αποτελεσματικότητα θα δημιουργήσει μια καινούργια εποχή για την Ελλάδα. Έχουμε τρεις άξονες στην πολιτική μας. Έχουμε διαφάνεια στη δημοσιονομική πολιτική, διαρθρωτικές αλλαγές για να γίνει η οικονομία μας πιο ανταγωνιστική. Τα έχετε ακούσει και θα τα ξανακούσετε μέχρι να τα καταλάβετε, γιατί μας λέτε ότι δεν έχουμε και πρόγραμμα. Επίσης έχουμε και την επανίδρυση του κράτους.



Έχουμε την πολιτική μας με τρεις άξονες, που θα αλλάξει τη μορφή της Ελλάδας. Και την μακρο-οικονομική πολιτική και τη διαρθρωτική και την επανίδρυση του κράτους, η οποία δεν σας αρέσει και προσπαθείτε να την εμφανίσετε ως επανίδρυση του κράτους της δεξιάς. Αξιοκρατία θέλουμε και ένα κράτος που να λειτουργεί για τον πολίτη. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι προφανές ότι ο χρήσιμος χρόνος της σημερινής Κυβέρνησης έχει εξαντληθεί προ πολλού.

Τα τελευταία δυόμισι χρόνια η Κυβέρνηση λόγω της πολιτικής της αδυναμίας έχει εμπλακεί σ΄ έναν κύκλο εσωστρέφειας, που την έχει οδηγήσει στην παραλυσία. Και μαζί με την Κυβέρνηση έχει οδηγηθεί στην παραλυσία και ολόκληρη η χώρα. Αντί να ασχολείται με τα προβλήματα της χώρας η κυβερνητική ομάδα ασχολείται με έκτακτα συνέδρια, ανασχηματισμούς, καρατομήσεις στελεχών, παροχολογία, κορδέλες και άλλα επικοινωνιακά τεχνάσματα.