Μεγάλη πρεμούρα εκδηλώνεται τελευταία με το ερώτημα αν το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο. Αν αποδειχτεί ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο, τότε θα μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι, διότι το χρέος μας θα ζει και θα βασιλεύει! Και όπως κάθε τι που είναι βιώσιμο μεγαλώνει, έτσι θα συμβαίνει και με το βιώσιμο χρέος μας: θα μεγαλώνει χάρη στη βιωσιμότητά του!
Τώρα ή εγώ δε γνωρίζω γρι ελληνικά, και ως εκ τούτου δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω την καταλληλότητα του επιθέτου βιώσιμο δίπλα στο χρέος, ή κάποιοι παραλογίζονται. Πάντως ο κοινός νους μου λέει ότι το επίθετο βιώσιμος το χρησιμοποιούμε για κάτι που ευχόμαστε να αντέξει στο χρόνο.
Μιλάμε, π.χ., για την εξεύρεση μιας βιώσιμης λύσης για το Κυπριακό, για μια βιώσιμη ανάπτυξη, βιώσιμη επιχείρηση, βιώσιμη ελληνική οικονομία, κλπ. Η έκφραση «βιώσιμο χρέος» είναι σχήμα οξύμωρο. Το να εύχεσαι το ελληνικό χρέος να είναι βιώσιμο ισοδυναμεί με ευχή για διαιώνιση του χρέους. Και επειδή οτιδήποτε διαιωνίζεται μεγαλώνει, είναι σα να εύχεσαι να είμαστε πάντα χρεωμένοι. Βλέπετε οι λέξεις έχουν τη δυναμική τους και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται όπως-όπως ελαφρά τη καρδία.
Ας δούμε, όμως, ποιοι εύχονται το ελληνικό χρέος να είναι βιώσιμο, αντί να εύχονται να είναι διαχειρίσιμο, δηλαδή το σχέδιο αποπληρωμής του χρέους να είναι βιώσιμο.
Ο διευθυντής ευρωπαϊκών υποθέσεων του ΔΝΤ, Αντόνιο Μπόρχες, κατά τη διάρκεια συνεδρίου, είπε μεταξύ άλλων: «Είμαστε βέβαιοι ότι θα πετύχουμε. Ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο και ότι το πρόγραμμά μας θα είναι επιτυχημένο.» (πηγή)
Ο Economist μιλάει για αναδιάρθρωση-haircut 45%, για να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο. (πηγή) Εξάλλου, ο διάσημος οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί από τον περασμένο Δεκέμβριο είχε εκφράσει το φόβο ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. (πηγή)
Πρόσφατα ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ανέφερε ότι αν η αξιολόγηση του Ιουνίου δείξει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι “βιώσιμο“, τότε “θα χρειαστούν παραπάνω βήματα” εκ μέρους της χώρας μας. (πηγή)
Βρε μανία που τους έχει πιάσει με τη βιωσιμότητα του χρέους! Άρπαξαν μια λέξη στην τύχη και την κόλλησαν εκεί που δεν πάει. Όμως οι λέξεις δεν είναι νεκρές. Εμπεριέχουν ενέργεια, θετική ή αρνητική. Και το να μιλάμε για βιώσιμο χρέος είναι σαν να θέλουμε να διαιωνίζεται επ’ άπειρον. Αυτό θέλουμε; Ή μήπως αυτό θέλουν κάποιοι για μας;
Όχι, λοιπόν! Εγώ δεν θέλω να έχουμε βιώσιμο χρέος! Χίλιες φορές το χρέος μας να μην είναι βιώσιμο, δηλαδή κάποτε να εκπνεύσει. Εγώ εύχομαι τη μη βιωσιμότητα του χρέους, μέσω βιώσιμης ανάπτυξης! Μιλάω ελληνικά;
Tags: Αντόνιο Μπόρχες, βιώσιμο χρέος, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Νουριέλ Ρουμπινί
