Ας δούμε ένα απόσπασμα από τις ευχές:
«Η ελπίδα βρίσκεται στους καθημερινούς αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας, στη συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας για την απεμπλοκή από τα μνημόνια, την αναδιανομή του πλούτου και την κοινωνική δικαιοσύνη. Για μια άλλη Ευρώπη, απαλλαγμένη από το νεοφιλελευθερισμό και την κυριαρχία των αγορών.
Με την πεποίθηση ότι το 2012 μπορεί να είναι μια χρονιά μεγάλων νικηφόρων αγώνων και ανατροπών ο ΣΥΡΙΖΑ εύχεται σε όλους τους συμπολίτες μας υγεία και ευτυχία και υπόσχεται ότι θα βρεθεί στο πλάι των εργαζομένων και της νεολαίας σε όλες τις δύσκολες μάχες της επόμενης περιόδου.» (Από το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ)
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:
**Ο λόγος περί λαϊκών αγώνων και ανατροπών. Κι εγώ μαζί τους!
**Ο λόγος περί νέου συνασπισμού εξουσίας για την απεμπλοκή από τα μνημόνια. Εγκρίνω και επαυξάνω, αλλά δε βλέπω “αριστερό” συνασπισμό στον ορίζοντα αφού και η Αριστερά είναι ένα σκορποχώρι με κομματάρχες που δε λένε ούτε καλημέρα συναμεταξύ τους, ενώ έχουν ουτοπικά προγράμματα που δε συνορεύουν!
**Ο λόγος περί αναδιανομής του πλούτου και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αλληλούια, αμήν, αλλά πώς; Αγώνες για μια άλλη Ευρώπη, απαλλαγμένη από το νεοφιλελευθερισμό και την κυριαρχία των αγορών. Και στη θέση τους τι, κι από ποιους; Δει δη χρημάτων!
Όλοι μας την ελπίδα αναζητάμε, σύντροφοι, και καλά είναι τα ευχολόγια. Μάλιστα τέτοιες μέρες τα ευχολόγια βρίσκουν ευήκοα ώτα, λόγω της εορταστικής συναισθηματικής φόρτισης. Ωστόσο, από τα ευχολόγια και τους ευσεβείς πόθους έως το πρακτικό αντίκρισμα υπάρχει αβυσσαλέα απόσταση. Κι από τη νεφελώδη δημαγωγία και τον ξύλινο λόγο περί ανατροπών γενικώς και αορίστως έως τη ριζική αλλαγή νοοτροπίας του κάθε πολίτη, βασικής προϋπόθεσης για την υλοποίηση των απαραίτητων και δίκαιων δομικών αλλαγών, υπάρχει απόσταση ετών φωτός.
Έχετε ξεκαθαρίσει, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, τι είδους ανατροπές θέλετε, τι εμπόδια θα συναντήσετε και πώς θα τα παρακάμψετε; Φοβάμαι ότι όλα είναι συγκεχυμένα στο μυαλό σας, ενώ δεν έχετε σταθμίσει καλά τις κυκλώπειες αντιδράσεις που θα συναντήσετε από τα κατεστημένα συμφέροντα.
Θα σας βοηθήσει να μελετήσετε απόσπασμα-απολογία του μοιραίου για την Ελλάδα και αποτυχημένου πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, για την πορεία του ΠΑΣΟΚ, από άρθρο που είχε αναρτηθεί στην Καθημερινή, στις 16 Οκτωβρίου του 2011. Προφανώς άλλοι το έγραψαν, αλλά είναι πολύ εύστοχο. Και το ΠΑΣΟΚ κάποτε επαγγελλόταν ρήξεις και ανατροπές, ενώ ο George Papandreou με παραμύθια σαν τα δικά σας υφάρπαξε την ψήφο του ελληνικού λαού κι ανέβηκε θριαμβευτικά στην εξουσία για να μας δώσει τη χαριστική βολή.
Γιώργος Παπανδρέου: «Πολλές φορές σταθήκαμε αδύναμοι να προχωρήσουμε σε ανατροπές και ρήξεις, καθώς επικράτησε ο συμβιβασμός με συντεχνιακές ομάδες έναντι του γενικού συμφέροντος.
Συχνά κυριάρχησε η ενσωμάτωσή μας στις κρατικές και πελατειακές δομές, δηλαδή σε συντηρητικά πρότυπα που μας στέρησαν τη μεταρρυθμιστική μας δυναμική.
Οι αντιπροσωπευτικοί μας θεσμοί αποδυναμώθηκαν, επικράτησε η ανομία, η αδιαφάνεια, η γραφειοκρατία, η παραοικονομία, ο κρατισμός, καθώς δεν φροντίσαμε έγκαιρα να ενδυναμώσουμε τον έλεγχο και την συμμετοχή του πολίτη στη δημόσια ζωή της χώρας μας.
Δεν προνοήσαμε, επαναπαυθήκαμε με την αδράνεια και τις παλινδρομήσεις και δεν κτίσαμε μια ανταγωνιστική οικονομία, μια ισχυρή παραγωγική βάση, με αποτέλεσμα μια οικονομία σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από τον παρασιτισμό και την κατανάλωση. Το κράτος αντί να απελευθερώσει δυνάμεις, εγκλώβισε τη δημιουργία και την ανάπτυξη στη γραφειοκρατία.
Χάσαμε τη δυναμική μας, ενώ έπρεπε να σεβαστούμε και να αξιοποιήσουμε σωστά το περιβάλλον μας, τους πόρους μας, και την ιστορική μας κληρονομιά. Επιτρέψαμε την επικράτηση πελατειακών και συντεχνιακών νοοτροπιών που υπέσκαψαν την πρόοδο της χώρας.»
Κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ,
Εσείς πώς θ’ αντιμετωπίσετε τις παράλογες απαιτήσεις των συντεχνιακών ομάδων, αρνούμενοι το συμβιβασμό με τους καλοβολεμένους;
Πώς θα καταργήσετε τα προνόμιά τους, αρχίζοντας από τα προκλητικά προνόμια της συντεχνίας των βουλευτών; Δεν πρέπει να γνωρίζει ο λαός με λεπτομέρειες, προτού παρασυρθεί πάνω στην απελπισία του να σας ψηφίσει; Προσωπικά αμφιβάλλω αν σας έχει απασχολήσει το θέμα…
Πώς θα ξεριζώσετε τις κρατικές πελατειακές δομές που έχουν καταντήσει το κράτος υδροκέφαλο, αδηφάγο, παράλυτο και αναποτελεσματικό; Έχετε κανένα μαγικό ραβδάκι γι’ αυτό και δεν μας το λέτε; Αμφιβάλλω, όμως, αν έχετε συνειδητοποιήσει το πρόβλημα. Ίσως να μην το θεωρείτε σοβαρό.
Πώς θ’ ανατρέψετε την ανομία, την αδιαφάνεια, τη γραφειοκρατία, την παραοικονομία και τον κρατισμό που ευθύνονται για τη σημερινή μας εξαθλίωση, αλλά είναι συνυφασμένα με την ελληνική πραγματικότητα όπως είναι τα νεύρα και οι σάρκες με τα οστά. Φοβάμαι πως ούτε καν έχετε προβληματιστεί επ’ αυτού.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι απογοητεύτηκα όταν πριν λίγες μέρες άκουσα τον Αλέξη Τσίπρα να λέει στο Kontra Channel, “Ε, δε θα στήσουμε και νέο ’89!” Γιατί όχι, κύριε Τσίπρα; Εδώ έγιναν σημεία και τέρατα, τα οποία μάλιστα έχετε καταγγείλει και στη Βουλή. Έτσι για το θεαθήναι φωνασκείτε;
Πώς θα πάψουν οι Έλληνες να καταναλώνουν με δανεικά, και πώς η ελληνική οικονομία από παρασιτική θα γίνει παραγωγική, ανταγωνιστική και αυτάρκης, βάζοντας τέλος και στο δημοσιονομικό εκτροχιασμό; Έχω την αίσθηση ότι και εδώ έχετε θολούρα στο μυαλό σας, αν και το πιο πιθανό είναι να μη σας απασχολεί ούτε αυτό.
Πώς θ’ απελευθερώσετε τις δημιουργικές δυνάμεις από τη σκανδαλώδη γραφειοκρατία; Ψυχανεμίζομαι ότι κι εδώ έχετε μεσάνυχτα…
Και το κυριότερο: πώς θα πατάξετε τη φοροδιαφυγή που είναι η μεγαλύτερη αιμορροούσα πληγή της ελληνικής οικονομίας;
Από τις δημόσιες εμφανίσεις σας, σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αριστερών κομμάτων και κομματιδίων, ψυχανεμίζομαι ότι είστε αδιάβαστοι σε όλα τα ερωτήματα που παρέθεσα, εντελώς απροετοίμαστοι, και απλά δημαγωγείτε πουλώντας φρούδες ελπίδες στους μισθωτούς και συνταξιούχους που έχουν φτάσει στα όρια της αντοχής από φόρους και περικοπές των εισοδημάτων τους, της γράφουσας συμπεριλαμβανομένης.
Πείτε μας, λοιπόν, ποιοι θα μας δανείσουν, αν βγούμε από την Ευρωζώνη και διαγράψουμε μονομερώς όλα τα χρέη μας; Μήπως νομίζετε ότι οι Ρώσοι και οι Κινέζοι είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα; Ή μήπως νομίζετε ότι η Δύση θα μείνει με σταυρωμένα τα χέρια αν δει το κελεπούρι-Ελλάδα να της κάνει απιστίες; Μέχρι και παγκόσμιο πόλεμο θα απειλήσουν. Δεν είδατε τι έπαθε ο Καραμανλής με τον αγωγό Μπουργκάς–Αλεξανδρούπολη;
Καλός είναι ο τσαμπουκάς, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ και πασών των “αριστερών” δυνάμεων, καλύτερη όμως είναι η λογική, ο ρεαλισμός και η επίγνωση της ζοφερής παγκόσμιας πραγματικότητας. Η ανθρωπότητα είναι μία ζούγκλα και μέσα σ’ αυτή πρέπει να κινηθούμε με ευστροφία και αξιοπιστία για να πετύχουμε το ελάχιστο δυνατό και να μη χάσουμε και τ’ αυγά και τα καλάθια, προκαλώντας κοινωνικό χάος και εμφύλιο.
Και ποιος δεν θα ήθελε να έχει και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη; Αρκετό θα ήταν να μπορούσαμε να πείσουμε με διπλωματικό τρόπο το “σκύλο” (ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο) ν’ αρκεστεί δε μικρότερο κομμάτι της πίτας, ώστε να μείνει μεγαλύτερο κομμάτι για το λαό και να διανεμηθεί δίκαια. Με το βούρδουλα δε γίνεται τίποτα. Πρώτα, όμως, πρέπει να υπάρχει “πίτα” για διανομή. Πρέπει να τη δημιουργήσουμε εξ αρχής, διότι η παλιά φαγώθηκε από τα λαμόγια εντός κι εκτός Ελλάδος, με κορυφαίο φαγοπότι τη Μεγάλη Ληστεία του Χρηματιστηρίου, το 1999-2000. (Κατεβάστε σχετικό βιβλίο μου από εδώ.)
Όμως όλα αυτά προϋποθέτουν σύμπνοια και συνεργασία όλων των κομμάτων, και όχι τσαμπουκάδες, τραμπουκισμούς και αλληλοϋπονόμευση. Όχι Αριστερά εναντίον της Δεξιάς και τούμπαλιν, όχι κρατισμός εναντίον φιλελευθερισμού και τούμπαλιν, αλλά κοινή λογική εναντίον του παραλογισμού, ρεαλισμός εναντίον της ουτοπίας, μέτρο και ισορροπία αντί των άκρων, και προπαντός συνειδητοποίηση ότι είμαστε όλοι αδέλφια και η μοίρα μας είναι κοινή. Είναι δυνατό μια οικογένεια όπου τ’ αδέλφια έχουν διαιρεθεί σε αλληλομισούμενες και αντιμαχόμενες ομάδες να προκόψει; Αδύνατον! Θα διαλυθεί οπωσδήποτε. Και είναι δυνατόν οι Ευρωπαίοι εταίροι να μας σεβαστούν σα χώρα όταν εμείς δε σεβόμαστε τον εαυτό μας; Του κλώτσου και του μπάτσου θα μας έχουν, αν συνεχίσουμε τους κομματικούς σκυλοκαυγάδες.
Ωστόσο, όπως έχω ξαναπεί από τούτο το ιστολόγιο, η κρίση και η κάθαρση πρέπει ν’ αρχίσουν από το λεγόμενο “ναό της Δημοκρατίας” (Κατ’ εμέ “άντρο της κομματοκρατίας των άδειων εδράνων”). Να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών στους 200, να καθιερωθεί η Απλή Αναλογική και το ποσοστό εισόδου κόμματος στη Βουλή να πάει στο 5%, ενώ όλα τα κόμματα θα συμμετέχουν υποχρεωτικά στην κυβέρνηση κατά το ποσοστό τους. Έτσι δεν θα υπάρχουν εκείνοι που θα δημαγωγούν και θα γαυγίζουν εκ του ασφαλούς.
Να μειωθούν οι «αποζημιώσεις» των βουλευτών στις €4.000 μηνιαίως, φορολογούμενες κανονικά, να καταργηθούν όλα τα προνόμια, επιδόματα και παροχές, να καταργηθούν οι κρατικές επιχορηγήσεις των κομμάτων, και να καταργηθούν οι βουλευτικές συντάξεις.
Επιπλέον, οι υποψήφιοι για τις εκλογικές λίστες να είναι κάτω των 65 ετών, να έχουν εξασκήσει επιτυχώς κάποιο επάγγελμα από το οποίο και θα συνταξιοδοτούνται, να υποβάλλονται σε εξετάσεις ενός είδους ΑΣΕΠ (εδώ ένας κλητήρας πρέπει να περάσει από ΑΣΕΠ), που θα συμπεριλαμβάνει ψυχιατρική εξέταση και “ορό της αλήθειας”, ώστε να μη φτάνουν στη νομοθετική και εκτελεστική εξουσία η σάρα και η μάρα, διάφοροι άσχετοι από τον καλλιτεχνικό και αθλητικό χώρο, μωροφιλόδοξοι τυχοδιώχτες, νοητικά ανεπαρκείς, ανισόρροποι, κωλοτούμπες ή και τρελοί δια δέσιμο…
Και φυσικά να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία και ο επαίσχυντος νόμος περί ευθύνης (ανευθυνότητας) Υπουργών, οι δε λίστες του “τι έσχες” να γίνουν λίστες του“πόθεν και πώς έσχες”.
Έτσι θα ελκύονται στην πολιτική όχι οι ανισόρροποι, οι φιλάργυροι, οι τυχάρπαστοι και οι εξουσιομανείς, αλλά όσοι πραγματικά αγαπούν την πατρίδα και θέλουν να προσφέρουν στο λαό το καλύτερο δυνατό, ακόμη και με προσωπικές θυσίες…
Τι λέτε γι’ αυτά, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, που είδατε τα ποσοστά σας ν’ ανεβαίνουν και φούσκωσαν κιόλας τα μυαλά σας αέρα; Αντί να στέλνετε διεθνολόγους στα τηλεοπτικά κανάλια και να μιλάνε για τα έξω από δω, να πληροφορήσετε το λαό τι θα κάνετε για να φέρετε την Άνοιξη στη χειμαζόμενη Ελλάδα. Συγκεκριμένα πράγματα, όχι αερολογίες για ανατροπές και κόκκινα άλογα που θα διαδεχτούν τα πράσινα άλογα. Άντε, ντε! Εδώ σας θέλω.