Σεφέρου Μαρία

«Όταν διεθνώς (…) θεωρείται η υπερκατανάλωση βοδινού κρέατος ως δεύτερη μεγαλύτερη αιτία του φαινομένου του θερμοκηπίου, αλλά και πολλών νοσημάτων στον αναπτυγμένο κόσμο, (…) εμείς εισάγουμε αγροτικά προϊόντα διπλάσια από όσα παράγουμε. (…) Καταναλώνουμε τόσο – και συνήθως – εισαγόμενο βοδινό κρέας, που σε ευρώ συνολικά κοστίζει όσο όλη η κατανάλωση πετρελαίου στη χώρα μας.»

Η δήλωση αυτή με οδήγησε σε απαισιόδοξους συνειρμούς. Λέτε να φταίει το πολύ βοδινό που τρώνε οι Έλληνες που τους κάνει να συμπεριφέρονται σαν βοοειδή, κοινώς βόδια, απέναντι στους αχρείους πολιτικούς και τις ψευτιές τους; Λέτε η εκφυλιστική νευρολογική νόσος GREUTZFELDT JAKOB, που σχετίζεται με την κατανάλωση μολυσμένου βοδινού κρέατος, να έχει καμιά σχέση με τον εκφυλισμό του ελληνικού κυττάρου, που κάνει το νεοέλληνα να τα βλέπει όλα από την ανάποδη και να συμπεριφέρεται αυτοκαταστροφικά; Κι αυτό που νόμιζα μέχρι τώρα ότι για όλα φταίει η πολλή αυτοϊκανοποίηση (κοινώς μακακία) του Έλληνα- εξ ου και το δημοφιλές εθνικό υποκοριστικό – ήταν λάθος;

Αλλά και το άλλο με εξέπληξε σφόδρα: το εισαγόμενο βοδινό, λέει, μας στοιχίζει όσο όλη η κατανάλωση πετρελαίου στη χώρα μας! Δεν το χωράει το μυαλό μου, παίδες! Κάτι ψήνεται πίσω από αυτές τις δηλώσεις εναντίον των βοοειδών. Κι αυτή η σύνδεσή τους με το πετρέλαιο είναι εκ του πονηρού. «Το αντίστοιχο ελληνικό σπίτι καταναλώνει 4 φορές περισσότερο πετρέλαιο ή ρεύμα, σε σύγκριση με το αντίστοιχο σκανδιναβικό σπίτι, με καιρικές συνθήκες πολύ πιο δυσοίωνες στον Βορρά» είπε ο Γιώργος. Κι αφού το είπε, έτσι θα είναι διότι, όπως ισχυρίζεται σε κάθε ευκαιρία, δε λέει ποτέ ψέματα!

Ούτε πέρυσι είχε πει ψέματα στην ομιλία του στην 74η ΔΕΘ. Είχε πει το αυτονόητο: «Η πρόταση που ακούσαμε πριν από μια εβδομάδα, ήταν και είναι καταστροφική για τη χώρα. Αν σήμερα παγώσουμε τους μισθούς, θα παγώσουμε την αγορά. Αν αυξήσουμε τους φόρους στη μεσαία τάξη, θα μειώσουμε την αγοραστική της δύναμη, θα βαθύνουμε την ύφεση, θα μειώσουμε τα έσοδα του κράτους. Και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης.»

Δυστυχώς το τότε αυτονόητο έγινε ακατανόητο όταν ανέβηκε στην εξουσία. Τα ίδια τα λόγια του Γιώργου Παπανδρέου καταδικάζουν την πολιτική του. Αλλά την καταδικάζει και το θλιβερό αποτέλεσμα, που ήταν άλλωστε αναμενόμενο.

«Μπαράζ λουκέτων και μεγάλες ανατροπές στη δομή της ελληνικής οικονομίας
Ώρα μηδέν για μικρομεσαίες επιχειρήσεις», γράφουν σήμερα ΤΑ ΝΕΑ .

«Έχουν κλείσει 25.000 μικρές επιχειρήσεις, με τους ανθρώπους αυτούς να έχουν γίνει είτε υπάλληλοι είτε άνεργοι», συνεχίζει το ίδιο άρθρο.

«Βουτιά» 30,8% έκαναν οι πωλήσεις αυτοκινήτων το 8μηνο», γράφει η Καθημερινή.

Κι ενώ στη χθεσινή του ομιλία ο Πρωθυπουργός κομπορρημονούσε για τη “σωτήρια” πολιτική της κυβέρνησής του, λέγοντας μεταξύ άλλων, «Συντρόφισσες και σύντροφοι, είμαι περήφανος για το έργο μας, τους 11 αυτούς μήνες», ο κύριος Παπακωνσταντίνου ετοιμάζεται για μια ακόμη αναθεώρηση της αδιέξοδης φορολογικής πολιτικής του. «Για τρίτη αναθεώρηση της φορολογικής πολιτικής προετοιμάζονται στο Υπουργείο Οικονομικών, καθώς τα έως τώρα μέτρα έχουν αυξήσει σημαντικά τον πληθωρισμό, έχουν κλιμακώσει την ύφεση, ενώ δεν έχουν αποδώσει ούτε τα αναμενόμενα έσοδα.» (ΙΣΟΤΙΜΙΑ)

Είπε και το άλλο ο κ. Παπανδρέου: οι φόροι δεν είναι χαράτσι. «Ζητώ απ’ όλους να κάνουμε για τη χώρα μας ό,τι θα κάναμε για το σπίτι μας. Γιατί η χώρα είναι το σπίτι μας και η ζωή μας είναι εδώ. Γιατί οι φόροι – φόροι, ναι – σε μια κοινωνία δικαιοσύνης, όπου το κράτος ξοδεύει το δημόσιο χρήμα σε όφελος του πολίτη, για την παιδεία, για την υγεία, για την πρόνοια, για την ανάπτυξη, και δεν το σπαταλά, δεν είναι χαράτσι.»

Τι γίνεται όμως όταν οι φόροι δεν βελτιώνουν ούτε την παιδεία, ούτε την υγεία, ούτε την πρόνοια, ούτε την ανάπτυξη, ούτε τις υποδομές; Πώς τους λένε τους φόρους που κατασπαταλώνται είτε λόγω ανικανότητας και αναποτελεσματικότητας της κυβέρνησης είτε λόγω διαφθοράς σε υψηλό επίπεδο; Ούτε τότε είναι χαράτσι;

Πάντως ο Πρωθυπουργός δεν είναι αχάριστος, όπως φαίνεται και από το απόσπασμα της ομιλίας του που ακολουθεί: «Αλλά θέλω σήμερα να πω ότι αν έχουμε ένα ακόμα μεγαλύτερο χρέος, όχι κοινωνικό, αλλά πατριωτικό, αυτό είναι απέναντι στον Έλληνα εργαζόμενο. Θέλω να εξάρω την επιμονή, αντοχή και αποφασιστικότητα του Ελληνικού λαού, που αναγνωρίζεται πια και διεθνώς. Θέλω να εξάρω την επιμονή, την αντοχή αυτών που πόνεσαν περισσότερο. Τον Έλληνα και την Ελληνίδα χαμηλοσυνταξιούχο, που με τη δική τους δύσκολη θυσία συνέβαλαν και αυτοί στο να σωθεί η πατρίδα.»

Ίσως να είναι το πολύ βοδινό που τρώμε που μας έκανε τόσο ανθεκτικούς και υπομονετικούς στο οικονομικό μαστίγωμα της κυβέρνησής του. Ένα μαστίγωμα, όμως, που δε φαίνεται να σώζει την πατρίδα. Τζάμπα πατριώτες, που λένε…

Κατά τ’ άλλα, φταίνε και τα ΜΜΕ: «Ξέρω επίσης, κυρίες και κύριοι, ότι υπάρχει σχεδόν κάθε βράδυ στις οθόνες μια εικόνα τρομοκρατίας και φόβου. Καταλαβαίνω τα ΜΜΕ, που και αυτά, στο κυνήγι της τηλεθέασης, χρειάζεται ν’ αγγίξουν τα πιο βασικά μας ένστικτα, αυτά του φόβου και της αυτοσυντήρησης», είπε ο Γ. Παπανδρέου. Αυτά όμως δεν τα έλεγε πέρυσι, όταν τα ίδια ΜΜΕ τον πριμοδοτούσαν μανιωδώς με καθημερινές δημοσκοπήσεις και τον έφεραν στην εξουσία ως σωτήρα!

Εκεί που γέλασα, όμως, με το πρωθυπουργικό θράσος είναι όταν είπε ότι κατέθεσε προτάσεις στην ΕΕ ενάντια στην πολιτική λιτότητας! Μιλάμε για πολύ δούλεμα, παίδες… «Έχουμε καταθέσει προτάσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου κυριαρχεί μια αντίληψη λιτότητας. Εμείς προτείνουμε, αντί πολιτική λιτότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μια πολιτική υπευθυνότητας, ευθύνης για την πράσινη ανάπτυξη, ευθύνης για την παιδεία, ευθύνης για την καινοτομία, ευθύνης για την επένδυση για εργασία, ευθύνης για τις απαραίτητες υποδομές για μια Ευρώπη πραγματικά ανταγωνιστική. Που θα χρηματοδοτείται μέσα από πράσινους φόρους, πράσινα ομόλογα και μέρος των φόρων συναλλαγών.»
Δηλαδή, Γιώργο μου, η πολιτική λιτότητας και ασιτίας που εφαρμόζεις για να σώσεις την Ελλάδα δεν είναι κατάλληλη για τις άλλες χώρες της ΕΕ;

Και κλείνω με το πικρό ανέκδοτο της ομιλίας του Πρωθυπουργού: «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες σήμερα είμαστε όλο και πιο αποφασισμένοι να αλλάξουμε. Μια κοινωνία ενωμένη σαν γροθιά, να παλέψουμε για να αλλάξουμε την πατρίδα μας, το κοινό μας σπίτι. Να κάνουμε – όπως κάνουμε – την κρίση ευκαιρία. Να τα αλλάξουμε και να τα αλλάξουμε όλα.»

Φοβάμαι ότι η πολιτική σας δεν ενώνει την κοινωνία, κύριε Παπανδρέου. Απεναντίας τη διχάζει και την κατακερματίζει σε αντιμαχόμενες κοινωνικές ομάδες. Η ίδια η “δημοκρατία”, υπό την αιγίδα των πολιτικών κομμάτων, λειτουργεί με το διχασμό και τον κατακερματισμό της κοινωνίας. Εκεί βασίζεται. Φανατίζει και πολώνει, δεν ενώνει. Αυτό πώς θα το αλλάξετε, κύριε Πρωθυπουργέ; Προφανώς δεν θέλετε να το αλλάξετε. Απεναντίας το υποθάλπετε και το οξύνετε…