Υπό σύγχυση ο "χυλός" του ΠΑΣΟΚ!

Εν όψει των εκλογών, το αμετανόητο ΠΑΣΟΚ αγωνιά σφόδρα και ψάχνει για νέο προεκλογικό αφήγημα. Με τι άραγε θ’ αντικαταστήσουν το σύνθημα “πρώτα ο πολίτης”; Με το “πρώτα οι τράπεζες”;

Ενώ ο προδομένος λαός αγανακτεί, οργίζεται και στενάζει λόγω της αφαίμαξης των εισοδημάτων του, οι κύριοι υπαίτιοι της δυστυχίας του, πρώην πρωθυπουργός, υπουργοί και στελέχη του Πανελλήνιου Σοσιαληστρικού Κουνήματος, ζουν το δικό τους δράμα, και σας καλώ να συμμεριστούμε τον πόνο τους: Με ποιον αρχηγό και κυρίως με ποιο αφήγημα, κοινώς παραμύθι, θα κατέλθουν στις εκλογές σε τρείς-τέσσερις μήνες οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ; Να επαναλάβουν τα παραμύθια του 2009, λεφτά υπάρχουν, αυξήσεις πάνω από τον πληθωρισμό, και δε συμμαζεύεται; Μα φοβούνται ότι θα τους πάρουν με τις πέτρες.

Με ποια, λοιπόν, ψέματα, ποιες ιδεοληψίες, ποιες φρούδες ελπίδες, οι σταυρωμένοι παλιοί ψηφοφόροι τους θα δελεαστούν ώστε να ξανασταυρώσουν τους σταυρωτές τους; Πώς θα πάνε οι υποψήφιοι ξυπόλητοι και ξεβράκωτοι στ’ αγκάθια; Τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, πρώην “κότες”, έχουν αρχίσει να κακαρίζουν ακατάσχετα, αναζητώντας νέο αρχηγό παραμυθά και νέο απατηλό αφήγημα. Το διακύβευμα γαρ είναι μεγάλο. Τεράστιο! Παίζεται η βολευτική τους καρέκλα, κι αυτό δεν είναι παίξε γέλασε. Μόνο όποιος δεν έχει ποτέ καθίσει σε βολευτικό έδρανο για να γευθεί τη γλύκα δε μπορεί να συναισθανθεί τον πόνο που νιώθει κανείς χάνοντας τον επίγειο παράδεισο.

Θα μου πεις εσύ πώς νιώθεις τον πόνο τους αφού δεν κάθισες ποτέ σε βολευτική καρέκλα του ναού τση δημοκρατίας; Σωστή η ερώτηση. Απλά διαθέτω αρκετή φαντασία, και επειδή είμαι και ψυχοπονιάρα πιάνω τα συναισθήματά τους στα βραχέα. Σας διαβεβαιώνω, αλύτρωτοι σύντροφοι, ότι τούτη εδώ τη στιγμή καρφί δεν καίγεται στους 154 για την τραγωδία που βιώνουν οι Έλληνες. Καίγονται όμως τα σωθικά τους στη σκέψη ότι μπορεί να επαληθευτούν οι δημοσκοπήσεις για μονοψήφιο ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές και οι περισσότεροι από δαύτους να μείνουν εκτός του νυμφώνος του Κυνοβουλίου. Συνειδητοποιούν, γαρ, ότι οι προδομένοι, καταληστευμένοι και οργισμένοι πρώην ψηφοφόροι τους στρέφονται προς τα αριστερά κόμματα – τα οποία τους τάζουν εκ του ασφαλούς λαγούς με πετραχήλια – και βγάζουν σπυριά από την αγωνία.

Για ελάτε στη θέση τους… Πολλοί από δαύτους είναι επαγγελματίες βολευτές και δεν έκαναν άλλη δουλειά τα τελευταία 30 χρόνια. Εκτός Βουλής θα νιώθουν σαν το ψάρι έξω από το νερό, δηλαδή δεν θα το αντέξουν, και μπορεί να επέλθει πρόωρα το μοιραίο. Άλλοι νεότεροι ανέβηκαν στα βολευτικά έδρανα χάρη στο μπαμπά τους, χωρίς ποτέ να έχουν εργαστεί. Και αυτοί θα είναι αξιολύπητοι αν χάσουν τη βολευτική καρέκλα.

Ζητείται, λοιπόν, εναγωνίως καινούργιο αφήγημα, προφάσεις εν αμαρτίαις, ως φύλλο συκής για να κρύψουν την πολιτική γύμνια τους και να ξεγελάσουν για μια ακόμη φορά τους ψηφοφόρους. Άπαξ γαρ ψεύτες, πάντα ψεύτες!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Η κεντρική ιδέα της αφήγησης θα περιστραφεί στα λόγια της Άννας Διαμαντοπούλου στο Υπουργικό Συμβούλιο, στις 3 Νοεμβρίου του 2011, όταν ο Πρωθυπουργός επέστρεψε με την ουρά στα σκέλια από τις Κάννες όπου είχε σοκάρει και εξαγριώσει τους Ευρωπαίους εταίρους με την απόφαση για δημοψήφισμα. Τι είχε πει τότε η Αννούλα;

— «Η στάση του πρωθυπουργού είναι μια στάση ευθύνης. Με τις εξελίξεις που δρομολογεί ο Γιώργος Παπανδρέου είναι υπεράνω κριτικής.»

— «Αυτή η κυβέρνηση θα καταγραφεί στην ιστορία για την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε. Είναι αντίστοιχη των κυβερνήσεων Τρικούπη και Βενιζέλου.»

Το εξαγγελθέν και εν συνεχεία αποσυρθέν πυροτέχνημα του – κατόπιν σφαγής των αμνών και πίσω από την πλάτη των Ευρωπαίων εταίρων – δημοψηφίσματος θα παρουσιαστεί προεκλογικά ως η ύψιστη δημοκρατική διαδικασία και ο απόλυτος σεβασμός της θέλησης του λαού ώστε να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον του.

Ας θυμηθούμε τι είχε πει στο Υπουργικό Συμβούλιο την 1η Νοεμβρίου, μία μέρα μετά την εξαγγελία του δημοψηφίσματος:

«Φίλες και φίλοι, αγαπητοί συνάδελφοι, χθες πήρα μια πρωτοβουλία, μετά από πολλή συζήτηση και εντός του Κινήματος, αλλά και ευρύτερα στο δημόσιο διάλογο, για την ανάγκη να πάμε μπροστά. Η πρωτοβουλία αφορά τη διενέργεια δημοψηφίσματος.

Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, να πει ο λαός τη γνώμη του για την πορεία της χώρας. (…)

Αποτελεί βασική μας προεκλογική αρχή, αποτελεί βασική θέση, και δική μου και του Κινήματος. (…)

Αποτελεί ύψιστη δημοκρατική διαδικασία, που προβλέπει το Σύνταγμά μας, ενώ βέβαια πολλές δημοκρατικές χώρες και χώρες της Ευρώπης την αξιοποιούν για τη δημοκρατική έκφραση και απόφαση των λαών τους.

Άρα, θέλω πρωτίστως να τονίσω ότι είναι απαράδεκτη η όποια φιλολογία και οι λυσσαλέες αντιδράσεις, που θέλουν να υπονομεύσουν αυτό το δικαίωμα του Ελληνικού λαού, με διάφορα επιχειρήματα, με τα οποία ουσιαστικά θέλουν να δημιουργήσουν μια αίσθηση κινδύνων, ότι δηλαδή, αν αποφανθεί ο Ελληνικός λαός υπάρχουν δήθεν κίνδυνοι. Αυτές είναι λογικές που απορρέουν από μία πολύ αντιδημοκρατική αντίληψη για την ωριμότητα του κάθε λαού, για τη δυνατότητά του να αποφανθεί για ένα μεγάλο σοβαρό εθνικό θέμα.

Είμαστε μια δημοκρατική Κυβέρνηση και παράταξη και αποδεικνύουμε περίτρανα αυτή τη δημοκρατικότητά μας, ζητώντας τη γνώμη και απόφαση του Ελληνικού λαού.»

Χα, χα, χάαα! Η δημοκρατικότητα τρέχει από τα μπατζάκια τους! Μιλάμε για πρωταθλητισμό πολιτικής υποκρισίας!

Δείτε τώρα τι είχε πει ως απερχόμενος, ου μην αλλά και αμετανόητος, πρωθυπουργός στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο, στις 8-11-2011:
«Θέλω να τονίσω, λοιπόν, πόσο σημαντικό είναι το θέμα της Δημοκρατίας καθώς και πόσο σημαντική είναι και η φωνή των λαών. Και για το θέμα αυτό, το δημοψήφισμα είναι πολύ σημαντικό εργαλείο, παρά τις όποιες κριτικές ακούστηκαν.»

Προφανώς ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει καταλάβει σε τι συνίσταται η αναξιοπιστία και το βατερλό του! Φταίει άραγε ο χαμηλός δείκτης νοημοσύνης του; Ή φταίει ο υπέρμετρος εγωισμός του που τον εμποδίζει να παραδεχτεί το διπλό λάθος του;

Μετά από δύο χρόνια ανελέητων εκβιασμών του ελληνικού λαού για να περάσει τα μνημόνια με τα αλλεπάλληλα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας, το ξεπούλημα αντί πινακίου φακής δημόσιας περιουσίας, και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, ο λαοπλάνος GAP είχε όψιμα ανακαλύψει το δημοψήφισμα! Και δεν είχε το θάρρος, ο δειλός, να το συζητήσει εκ των προτέρων με τους Ευρωπαίους εταίρους, ή έστω να τους ενημερώσει πρoτού το αναγγείλει για τις αμετάκλητες προθέσεις του. Απεναντίας, το αποφάσισε και το εξήγγειλε ερήμην τους, και αφού είχε υπογράψει τη νέα δανειακή σύμβαση και το κούρεμα! Αναξιόπιστος εις τη νιοστή ο GAP! Κάποιοι μιλάνε για πολιτική αλητεία που εξαέρωσε την όποια αξιοπιστία είχε η χώρα μας.

Στη συνέχεια, ο θρασύδειλος ΓΑΠ υπαναχώρησε και δεν τόλμησε να διενεργήσει το δημοψήφισμα μέσα στις ημερομηνίες που του έθεσαν τελεσιγραφικά οι Βρυξέλλες και με το ερώτημα “μέσα ή έξω από το ευρώ”. Ας μην κρυβόμαστε, όμως, πίσω από το δάχτυλό μας! Το ουσιαστικό νόημα του ερωτήματος “ναι ή όχι στη νέα σύμβαση”, που ο Παπανδρέου θα έθετε στο δημοψήφισμα, ήταν “μέσα ή έξω από το ευρώ”, αφού οι Ευρωπαίοιι δεν ήταν διατεθειμένοι να υποχωρήσουν ούτε κατά μία κεραία από τη συμφωνία-πακέτο της 26ης Οκτωβρίου 2011.

Τι θα έκανε όμως ένας υπεύθυνος ηγέτης, που έστω είχε προδώσει τους εταίρους και δανειστές της χώρας του; Θα υποστήριζε αυτό που πίστευε ότι ήταν σωστό και δημοκρατικό μέχρι τέλους, και θα αντιμετώπιζε ό,τι ήθελε προκύψει, ώστε να μην προδώσει και το λαό του. Άλλωστε ο εφιάλτης Γ. Παπανδρέου είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι ο λαός είναι ώριμος και υπεύθυνος και ότι στο ερώτημα του δημοψηφίσματος θα αποφάσιζε με το λογικό κι όχι με το θυμικό.

Πήγε άραγε να πουλήσει τσαμπουκά στις Βρυξέλλες ο Τζέφρυ ή εσκεμμένα εξήγγειλε το δημοψήφισμα ως κεραυνό εν αιθρία, ώστε να βρει τρόπο να λιποτακτήσει; Τζάμπα μάγκας, κομπλεξικός, σχιζοφρενής, θρασύδειλος, βλάκας ή αρχιπροδότης; Οι διαγνώσεις διίστανται. Πόσοι άραγε γνώριζαν και κέρδισαν δισεκατομμύρια στη χρηματιστηριακή αγορά με το πυροτέχνημα του δημοψηφίσματος; Μήπως κάποιοι εξ αυτών βρίσκονται και στο στενό περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού;

Πάντως ο Νικολά Σαρκοζί τον ξέ**σε δεόντως. Δείτε το video:

Για τις ανάγκες της προεκλογικής καμπάνιας, η φαεινή ιδέα του δημοψηφίσματος θα παρουσιαστεί από τον George Papandreou ως δήθεν γροθιά στις τράπεζες και τα οργανωμένα συμφέροντα που θα ήθελαν μια κυβέρνηση-ανδρείκελο για να προωθήσει τα σχέδιά τους. Αυτά είναι λόγια του ίδιου του αρχιυποκριτή στη Βουλή, στις 4 Νοεμβρίου 2011. Γύρω από τα οργανωμένα συμφέροντα, που τάχα τον πολεμάνε διότι δεν τα υπηρέτησε, θα πλεχτεί μεγάααλη αφήγηση για αποχαυνωμένους οπαδούς. Ο αρχιπαραμυθάς θα παρουσιάσει τον εαυτό του ως θύμα των μεγάλων συμφερόντων και θα αποσείσει τις κατηγορίες ότι είναι θύτης του λαού για την εξυπηρέτηση της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας.

Πάρτε μια γεύση από αυτά που είπε ο μεγάλος δημαγωγός στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 8 Νοεμβρίου 2011, που βάζω στοίχημα ότι θα επαναλαμβάνονται και θα υπερτονίζονται στο νέο προεκλογικό αφήγημα-παραμύθι:

«Είναι τα λόμπι, τα πολύ μεγάλα συμφέροντα, τα τραπεζικά συμφέροντα, τα μιντιακά συμφέροντα, που μπορούν πια και αιχμαλωτίζουν το πολιτικό σύστημα.

Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Και εμείς δεχθήκαμε ανελέητη επίθεση από τέτοια συμφέροντα. Και πολλές φορές, η προσπάθεια που γίνεται από αυτά τα συμφέροντα αφορά τη διάβρωση του ίδιου του κοινοβουλευτικού συστήματος, προκειμένου αυτό να πιεστεί για διάφορες ευνοϊκές αποφάσεις, ή να παρεμποδιστεί η διαφάνεια και να προστατευτούν κατεστημένα.»

Εδώ οι οπαδοί θα κλαίνε και θα οδύρονται για το “διωγμό” που υπέστη η ξεπουλημένη κυβέρνηση των ανδρεικέλων για τη “σωτηρία” τους.

Το προεκλογικό δημαγωγικό αφήγημα θα μιλάει επίσης για τις τεράστιες “επιτυχίες” της διετίας. Πάρτε μια γεύση από την ομιλία του GAP στο υπουργικό Συμβούλιο στις 20 Οκτωβρίου, του 2011 : «Σε ό,τι αφορά τα δικά μας συμφέροντα, παρά τα όσα με ευκολία λέγονται από πολλές πλευρές εντός και εκτός Ελλάδας, σήμερα κανείς δεν τολμά στα σοβαρά και με επιχειρήματα, να αμφισβητήσει αυτό τον άθλο της προσπάθειας που κάνουμε εμείς, που κάνει ο λαός μας. Κανείς δεν αμφισβητεί στα σοβαρά τις επιτυχίες που έχουμε, το δρόμο που έχουμε διανύσει, με αφετηρία το έλλειμμα των 36 δισεκατομμυρίων ευρώ του 2009. Αντιθέτως. Όλα αυτά αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο, και αυτό ενισχύει τη διαπραγματευτική μας θέση.»

Το γιατί μετά από τέτοια “επιτυχία” παρέδωσε την πρωθυπουργία στο Λουκά Παπαδήμο, δεν θα το απαντήσει ποτέ ο αναξιόπιστος εις τη νιοστή Τζέφρυ Παπανδρέου, ούτε θα τον ρωτήσουν οι μαζοχιστές ή οι καλοβολεμένοι φανατικοί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ. Ούτε θ’ απαντήσει στο γιατί θέλησε να μοιραστεί μια τέτοια “επιτυχία-θρίαμβο” με τον αντίπαλό του Αντώνη Σαμαρά και τον Καρατζαφέρη. Γιατί τέτοιος πρωτόγνωρος πολιτικός αλτρουισμός;

Βέβαια, το αφήγημα θα περιέχει την παραδιοσιακή σκληρή κριτική στη Νέα Δημοκρατία που παρέδωσε καμένη γη, και στον Αντώνη Σαμαρά που κατέφυγε στο “λαϊκισμό” για να πείσει τους πολίτες ότι η συνταγή σωτηρίας ήταν λάθος, λες και οι ίδιοι δεν το βλέπουν. Να μην έχετε αμφιβολία ότι ο νυν εταίρος – σανίδα σωτηρίας – στη συγκυβέρνηση θα φάει πολύ προεκλογικό “ξύλο” από τον επόμενο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, όποιος κι αν είναι.

Τώρα τι θα τάξουν στο λαό δύσκολο να μαντέψει κανείς. Πάντως αναστολές δεν υπάρχουν για την επιστράτευση ασύστολων ψεύτικων προεκλογικών υποσχέσεων.

Ας προσέχουν, όμως, διότι όπως πληροφορούμαι από αξιόπιστες πηγές, οι ψηφοφόροι, αντί για ντουντούκες και τα πατροπαράδοτα σημαιάκια με τον ημιανατέλλοντα και μηδέποτε ανατείλαντα πράσινο ήλιο, έχουν αρχίσει να συγκεντρώνουν αυγά, γιαούρτια, ντομάτες και άλλα ζαρζαβατικά για να “υποδέχονται” τους υποψήφιους βολευτές στις πλατείες ή τα κλειστά γήπεδα όπου θα εμφανίζονται για να ξαναπαραμυθιάσουν τον κόσμο. Αν μη τι άλλο, οι επόμενες προεκλογικές συγκεντρώσεις θα είναι άκρως επεισοδιακές.

Και για να τελειώνουμε με τον αμετανόητο δημαγωγό, George Papandreou, θα παραθέσω απόσπασμα από την ομιλία του σε σύσκεψη με τη συμμετοχή των Υπουργών και Υπουργών Αναπληρωτών που μετέχουν στην κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου που έκανε στις 14 Νοεμβρίου 2011:

«Θέλω να τονίσω ότι, εμείς, ως ΠΑΣΟΚ, και η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, είμαστε πυλώνας σταθερότητας. Εμείς είμαστε που πήραμε ψήφο εμπιστοσύνης πριν από λίγες μέρες, εμείς είμαστε η πλειοψηφία, εμείς είχαμε την πρωτοβουλία των εξελίξεων, εμείς εγγυόμαστε μια σίγουρη πορεία για τη χώρα.»

Όταν ένας πρώην πρωθυπουργός έχει το θράσος να επαίρεται για την αποτυχία του, τότε ή είναι τρελός και πρέπει να κλειστεί σε ψυχιατρείο ή είναι πανούργος και άκρως επικίνδυνος πολιτικός και πρέπει ν’ απομονωθεί από τα πολιτικά δρώμενα της χώρας το ταχύτερο δυνατόν, μαζί με τους χειροκροτητές κωλοτούμπες τύπου Ευάγγελου Βενιζέλου.