Σεφέρου Μαρία

Κι ενώ η χώρα μας έχει μπει πια οριστικά σε χαλεπούς καιρούς, με τη «σοσιαλιστική» κυβέρνηση να είναι απλά το εκτελεστικό όργανο αποφάσεων που λαμβάνονται ερήμην της και ερήμην του ελληνικού λαού, ενώ οι δεσμεύσεις που υπογράφτηκαν στο διαβόητο μνημόνιο μας δένουν θηλιά στο λαιμό για τα επόμενα 50 χρόνια – ποιος ζει, ποιος πεθαίνει… – κάποιοι αμετανόητοι επαγγελματίες πολιτικοί ορέγονται προεδριλίκι και προχωρούν στη δημιουργία νέων κομμάτων, λες και είχαμε λίγα από δαύτα! Ελκυστικές γαρ είναι οι επιδοτήσεις των κομμάτων από το κράτος, δηλαδή τον Έλληνα φορολογούμενο.

Τέτοια ώρα τέτοια λόγια, τέτοια κόμματα! Φαίνεται πως σε κάποιους άνοιξαν την όρεξη οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν το 91% των ερωτηθέντων (MRB) να είναι εξαιρετικά απαισιόδοξο για την πορεία της χώρας (δείτε εδώ), και σπεύδουν να δηλώσουν παρόντες για τη σωτηρία της. Φιλοδοξούν φαίνεται να προσεταιριστούν τους οπαδούς του κόμματος του «Κανένα» – αδιευκρίνιστη ψήφος – που στις δημοσκοπήσεις φέρεται πρώτο σε ποσοστά. (Διαβάστε εδώ).

Τα τυπικά προσόντα που χρειάζεται για να δημιουργήσει κανείς κόμμα είναι να είναι αναγνωρίσιμος, να τα πηγαίνει καλά με τα ΜΜΕ, να μην έχει το γνώθι σ’ αυτόν, να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα, να κατέχει την υποκριτική τέχνη και να είναι φιλόδοξος έως ματαιόδοξος. Αν έχει χρήμα και κατάγεται από πολιτικό τζάκι, τόσο το καλύτερο. Όχι, οι πολιτικοί δεν χρειάζονται εξετάσεις τύπου ΑΣΕΠ για να ελεγχθούν οι γνώσεις και οι ικανότητές τους. Διότι προφανώς η πολιτική δεν είναι τόσο υπεύθυνη δουλειά όσο του δημόσιου υπάλληλου. Αν είσαι καλός στο μπλα-μπλα και στις δημόσιες σχέσεις, τούτο αυτομάτως σε καθιστά και ικανό πολιτικό και κομματάρχη. Ούτε στον ορό της αλήθειας υποβάλλονται για τον απλούστατο λόγο ότι θα έβγαιναν όλοι ψεύτες. Και τότε τι θα κάναμε χωρίς “δημοκρατία”; (Διάβαζε: χωρίς βαρβάρους).

Κι ενώ σε μια άλλη δημοσκόπηση της Public Issue το 76% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι το πολιτικό σκηνικό χρειάζεται νέα πρόσωπα, και μόνο το 10% ότι είναι αναγκαία νέα κόμματα, οι επίδοξοι κομματάρχες προχωρούν ακάθεκτοι. Βέβαια ψάχνονται για ιδεολογία-σφήνα για να δικαιώσουν την ύπαρξή τους, κι εδώ είναι τα δύσκολα. Βλέπετε όλες οι πολιτικές ιδεοληψίες έχουν χρεοκοπήσει, κι αυτό είναι αναπόφευκτο, καθότι μία είναι, θάπρεπε να είναι, η κυρίαρχη ιδεολογία που δεν θα κατακερμάτιζε την κοινωνία και θα εξασφάλιζε την ευημερία των πολιτών: η ιδεολογία του κοινού νου, της εντιμότητας, της αλληλεγγύης, της αξιοκρατίας και της δικαιοσύνης. Καθείς εφ’ ω ετάχθη! Το αριστερός, δεξιός, σοσιαλιστικός και κεντρώος είναι λέξεις κενές περιεχομένου που χρεοκόπησαν και δεν πείθουν πια παρά μόνο τους αφελείς.

Στις 30-6-2010, ο Φώτης Κουβέλης μίλησε στην πρώτη πολιτική συγκέντρωση του νεοσύστατου κόμματος της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Το φιλόδοξο όνομα προφανώς επελέγη σε αντιδιαστολή από κόμματα της φασιστικής ή αναρχικής αριστεράς, αλλιώς δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Ο κ. Κουβέλης είπε ότι στόχος του νέου κόμματος είναι να φέρει την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική! Βαθυστόχαστος στόχος ε; Η πολιτική στους πολίτες και οι πολίτες στην πολιτική! Δηλαδή μέχρι τώρα τι είχαμε; Μήπως είχαμε την πολιτική στα γαϊδούρια και τα γαϊδούρια στην πολιτική; Απορία εκφράζω, βρε αδελφέ!

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς τόνισε ακόμη ότι το θεμέλιο των προτάσεων του κόμματός του είναι ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, σε αντιδιαστολή προφανώς από το φασιστικό σοσιαλισμό που γευόμαστε. Α, ναι, μίλησε και για αριστερό ευρωπαϊσμό, τρέχα γύρευε… Μάλιστα, διερμηνεύοντας τα αισθήματά μας είπε ότι η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από μια σύγχρονη δημοκρατική Αριστερά, κι αυτή την ανάγκη έρχεται να καλύψει το κόμμα του!

Κοίτα να δεις φίλε μου που εγώ δεν είχα καταλάβει ποιο ήταν το κόμμα που μου έλειπε. Αναρωτιόμουνα, βρε τι μου λείπει, ποιο κόμμα μου λείπει, και δεν έλεγε να πάει το μυαλό μου σ’ ένα ακόμη αριστερο-δημοκρατικό σοσιαλιστικό κόμμα διαμαρτυρίας. Διότι δεν φαντάζομαι ο κ. Κουβέλης να ονειρεύεται να γίνει κόμμα εξουσίας. Θα γνωρίζει φαντάζομαι ότι τα κόμματα εξουσίας τα φιλοτεχνούν οι εξαποδώ κηδεμόνες μας.

Εκτός από τον κύριο Κουβέλη, έχουμε και τη Ντόρα να ετοιμάζει το δικό της κόμμα, ένα παιδικό της όνειρο, μόνο που δεν έχει βρει ακόμα το όνομα! Το ποια θα είναι η πολιτική του κόμματος είναι επίσης ζητούμενο! Βέβαια, η κυρία Μπακογιάννη θα δυσκολευτεί να πείσει τι χρειάζεται το κόμμα της όταν υπάρχει ο τυφλοσούρτης του «μνημονίου» με την Τρόικα, και άρα η πολιτική είναι χαραγμένη από άλλους και τα νέα κόμματα περιττεύουν. Προς το παρόν η κυρία Μπακογιάννη αντιπολιτεύεται με μανία τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ δεν τολμά να τα βάλει με τον ΓΑΠ αφού εκείνος κρύβεται πίσω από το μνημόνιο που και η ίδια υπέγραψε, για τη σωτηρία της πατρίδας, όπως είπε. Προφανώς κάποιος μεγαλοπαράγοντας, ίσως υπερατλαντικός, της ανέθεσε την υψηλή αποστολή να κάνει ζημιά στη ΝΔ μπας και σηκώσει κεφάλι και μας απαλλάξει κάποτε από τα δεσμά του μνημονίου. Η συνέχεια θα είναι για γέλια και για κλάματα…

Ντόρα, quo vadis? Σου έταξαν πρωθυπουργιλίκι κι εσένα ως δικό τους άνθρωπο, όταν ο Γιωργάκης φθαρεί;