Μία ακόμα “θεατρική παράσταση” στην Ουάσιγκτον, που ονομάζεται “συνέδριο”‘ της νεκρής ΠΣΕΚΑ.
”Ισόβιοι” ψευτο-ηγέτες, με κουτοπόνηρη αποστολή – 47 χρόνια – την ΜΗ συμμετοχή της (ελληνικής) Ομογένειας στην υπόθεση της Κύπρου. Κάνουν οτιδήποτε για να ΜΗΝ υπάρχει αγώνας για την Κύπρο, άσχετα αν λένε τα αντίθετα. Βολεύονται με τα “τετελεσμένα” (διχοτόμηση) στο νησί, για να εξαπατούν με θεατρικές παραστάσεις που ονομάζουν “συνέδρια” (εφέτος, 9-11 Μαίου ’23 στην Ουάσιγκτον). Είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι, που κάνουν τα ίδια και τα ίδια, για αυτοπροβολή και ουσία μηδέν.
Το συνέδριο διοργανώνεται από την ΠΣΕΚΑ (Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα), με ισόβιο πρόεδρο τον Philip Christopher, την νεκρή Οργάνωση, που κάνει μόνο χοροπανηγύρια και τα ονομάζει συνέδρια, αλλά ουδεμία σχέση έχει με “κυπριακό αγώνα”, και μάλιστα… “παγκόσμιο”. Εξυπακούεται ότι εκλογές, συνελεύσεις, ουδέποτε γίνονται – για 4 δεκαετίες – στη οργάνωση-“μαϊμού”.
Οι δήθεν “αγωνιστές”, πιστοποίησαν ότι στην υπόθεση Κύπρου ΔΕΝ χρειάζονται οι Έλληνες στις ΗΠΑ. Και η ελληνική Ομογένεια – επειδή τους έμαθε – τους λέγει το αυτονόητο: “Αντε να χαθείτε ψώνια, ψευτοπατριώτες των ανύπαρκτων αγώνων”.
Μεγάλη η ευθύνη των διαπλεκόμενων Κύπριων πολιτικών, που ακόμα τους ανέχονται, συμμετέχοντας έτσι στην εξαπάτηση του Ελληνισμού.
Παπατζήδες-ψευτοπατριώτες
Πριν δύο δεκαετίας, ο – μακαρίτης – πρόεδρος της Κύπρου Τ. Παπαδόπουλος, ευρισκόμενος στη Νέα Υόρκη για τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, συναντήθηκε με “παράγοντες” της κυπριακής παροικίας. Ξεκίνησε την ομιλία του με την φράση “πάλι τους ίδιους βλέπω”. Τους ίδιους “ηγέτες-λομπίστες”, έβλεπαν και πριν οι Κυπριανού, Βασιλείου, Κληρίδης, Χριστόφιας. Αλλά και οι μετά τον Παπαδόπουλο. Οι πρόεδροι στην Κύπρο άλλαζαν, οι “πρόεδροι-ηγέτες” των Κυπριο-Αμερικανών, παραμένουν οι ίδιοι για 45 χρόνια, αλληλοκοροϊδευόμενοι με τους πολιτικούς Κύπρου.
Να δεχτούμε ότι οι άνθρωποι είχαν άριστες προθέσεις και αγωνίζονται στις ΗΠΑ για το Κυπριακό, για να κρατιέται “ζωντανή” η τραγωδία που ξεκίνησε το 1974 με την εισβολή της Τουρκίας και την “διχοτόμηση”. Αλλά δεν μπορούμε να δεχτούμε ενέργειες και πρακτικές που πιστοποιούν ότι “αγώνες” με προσωπικές προβολές, χαζοσυνέδρια για φωτογραφίες, κατεστημένα, χρήμα του λαού της Κύπρου και πολύ κοροϊδία, δεν γίνονται.
Τέλη ’70, αρχές ’80, κάναμε και διαδήλωση έξω από τoν OHE στη Νέα Υόρκη για να καταδικάζουμε την τουρκική εισβολή. Μετά ανέλαβαν οι “μαϊντανοί-λομπίστες” Κυπριο-Αμερικανοί (γνωστοί στην Ομογένεια ΗΠΑ και ως “κυπριακά γαϊδούρια”) και γίνονται… μνημόσυνα σε εκκλησία, με κόλλυβα και λόγους “επισήμων”, πιστοί στο “δόγμα Λευκωσίας” να μην “στεναχωρούμε τους Τούρκους”. Αυτός είναι ο… “αγώνας”.
Από τότε που τους κατάλαβε η Ομογένεια πόσο “κούφιοι-παπατζήδες” είναι, πώς να κάνουν πορεία-διαμαρτυρία έξω από τα Ηνωμένα Έθνη, “τρεις και ο κούκος”;
Ακούμε για χρόνια στις ΗΠΑ, για “αγώνες” υπέρ της Κύπρου από τους ίδιους Κυπριο-Αμερικανούς “λομπίστες”. Η Ομογένεια δεν συμμετέχει στους “αγώνες” τους. Φαίνεται δεν χρειάζονται άλλους, για να μην μοιραστούν την…αυτοπροβολή. Φυσικά, μία έστω συμβολική, μικροσυγκέντρωση μπροστά στα Ηνωμένα ‘Εθνη στο Μανχάτταν δεν γίνεται. Οι ψευτοηγέτες προτιμούν… μνημόσυνο και ξενοδοχείο στην Ουάσιγκτον για Συνέδριο, για να μην χάσουν και την…φωτογράφιση με Αμερικανούς πολιτικούς, ώστε να τους “θαυμάζουν” στην Κύπρο.
Και τα ερωτηματικά:
– Είναι τυχαίο ότι οι “ισόβιοι Κύπριοι αγωνιστές” στις ΗΠΑ δεν ήθελαν ανάμιξη της ελληνικής Ομογένειας, κινητοποιήσεις της για την Κύπρο, τότε που ήταν “ζεστό” το ζήτημα;
– Είναι τυχαίο ότι ουδέποτε έθεσαν το κυπριακό ζήτημα σωστά, δηλ. ως ζήτημα “παράνομης εισβολής-κατοχής” με πίεση στην Ουάσιγκτον;
– Είναι τυχαίο ότι σχεδόν πάντα περιορίζονταν σε… μνημόσυνα σε ελληνικές εκκλησίες για την επέτειο της εισβολής, αποφεύγοντας τις κινητοποιήσεις-συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ειδικά μπροστά στα Ηνωμένα Έθνη, Νέα Υόρκη;
– Είναι τυχαίο ότι η “αποβλάκωση” της Ομογένειας και η ΜΗ κινητοποίησή της, κατευθυνόταν από την Λευκωσία, που χρηματοδοτούσε και τις “λομπίστικες” – δήθεν – ενέργειες των (ψευτο)”ηγετών” Κύπριων στις ΗΠΑ;
– Είναι τυχαίο ότι οι ίδιοι Κύπριοι “ηγέτες” στις ΗΠΑ, συνηγόρησαν στα “μουλωχτά” να γίνει ΑΡΣΗ του εμπάργκο όπλων που είχε επιβάλει ο Κάρτερ εις βάρος της Τουρκίας;
ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι τυχαίο.
Να γιατί η Ομογένεια στις ΗΠΑ κατάλαβε νωρίς τι γίνεται με αυτούς τους αυτόκλητους “ηγέτες-μαϊντανούς”, δηλ. τους αποδεδειγμένα και πιστοποιημένα “πατριδοκάπηλους παπατζήδες”, που ακόμα και τώρα νομίζουν ότι θα κοροϊδεύουν ολίγους αφελείς και ανόητους στην Κύπρο, για να κάνουν αυτοπροβολή, με την βοήθεια-σύμπραξη ασοβάρευτων, διαπλεκόμενων κυπριακών κυβερνήσεων.
“Λόμπι” και παραμύθια
Για τρεις δεκαετίες ακούμε για το περίφημο “λόμπι” των Κυπριο-Αμερικανών “αγωνιστών”. Όσοι ζούμε στις ΗΠΑ λίγο-πολύ γνωρίζουμε τι σημαίνει “λόμπι” και ποιες οι επιδράσεις του στους νομοθέτες στην Ουάσιγκτον. Έχουμε την εσφαλμένη εντύπωση ότι αν δώσουμε χρήματα για την ενίσχυση ενός Αμερικανού πολιτικού, αυτόματα τον έχουμε “υπέρ” μας. Ο πολιτικός, εκτός από χρήμα χρειάζεται και ψήφους. Και αν δει ότι χάνει ψήφους για επανεκλογή, προτιμά τις ψήφους και όχι το χρήμα.
“Λόμπι” δεν είναι να κάνουμε δημόσιες εκδηλώσεις με λόγους και χαζά, αναμνηστικές φωτογραφίες και αυτοπροβολή – ψεύτικη – στα ελληνόφωνα ΜΜΕ.
Το “λόμπι” έχει αξία όταν συνοδεύεται και από δυνατή παρέμβαση του κόσμου στους νομοθέτες, όταν προκύπτουν ζητήματα. Δύο από τα μεγαλύτερα “λόμπι” στις ΗΠΑ (NRA και AIPAC) δίνουν χρήμα στους πολιτικούς (νόμιμα) αλλά – βασικά – κινητοποιούν και τα μέλη τους για να “βομβαρδίζουν” με emails και επιστολές Λευκό Οίκο και Κογκρέσο όταν χρειαστεί. Χωρίς την παρέμβαση-συμμετοχή του κόσμου, που δείχνει υποστήριξη και δύναμη, “λόμπι” ΔΕΝ γίνεται.
Πότε εμείς στείλαμε για το Κυπριακό πάνω από 50 emails και επιστολές; Γιατί δεν έγινε αυτό; Πολύ απλά, επειδή οι φερόμενοι ως “λομπίστες-ηγέτες” μας, ουδέποτε μπόρεσαν να κινητοποιήσουν την Ομογένεια. Δεν τους ενδιέφερε ΠΟΤΕ η συμμετοχή της (ελληνικής) Ομογένειας. Και το γεγονός αυτό δημιουργεί βάσιμα και πολλά ερωτηματικά για την “αποστολή” και τις προθέσεις τους.
Πάντα ήθελαν να είναι λίγοι για να “ξεχωρίζουν”, να μην τους “κλέβουν” την αυτοπροβολή, την δημοσιότητα. Και αυτό αποδεικνύει περίτρανα, τι “παιζόταν” τόσα χρόνια με το Κυπριακό και την προβολή του στις ΗΠΑ: Ασχολιόταν μία “κλειστή λέσχη μόνιμων φιγουρατζήδων-παπατζήδων”, που νομίζουν ότι κοροϊδεύουν και την Ομογένεια και αφελείς στην Κύπρο.
Αλλά η Ομογένεια “δεν τρώει κουτόχορτο”.
( Γ. Λυκ. – 8 Μάη ’23 )
Tags: διχοτόμηση, ΗΠΑ, ΚΑΛΑΜΙ ΗΠΑ, Κυπριακό, Κύπριοι, Κύπρος, ΟΗΕ, Ομογένεια, ΠΣΕΚΑ
