Paul Craig Roberts: Η πολεμική συμπεριφορά του Κρεμλίνου είναι παιδαριώδης

Όταν πρόκειται για τη διεξαγωγή ενός πολέμου, το Κρεμλίνο έχει αποδείξει ανικανότητα.

Paul Craig Roberts

Για να είμαι σαφής, σέβομαι τον Putin ως άτομο. Είναι ανθρώπινος. Νοιάζεται για τη ζωή και τον πολιτισμό. Είναι καλός άνθρωπος. Στην πραγματικότητα, αποδεικνύεται ότι είναι πολύ καλός άνθρωπος για να έχει να κάνει με τη βάναυση και διεφθαρμένη Δύση, και δεν έχει ιδέα πώς να διεξάγει έναν πόλεμο.

Ο Putin πιστεύει, ή σκέφτηκε, ότι η Ρωσία και η Δύση μοιράζονταν κοινές αξίες. Αυτό δείχνει πόσο λίγο ο Putin καταλαβαίνει τη Δύση. Η Δύση είναι η Ουάσιγκτον και η υπόλοιπη Δύση δεν είναι ανεξάρτητες χώρες αλλά μαριονέτες της Ουάσιγκτον. Καμία από τις μαριονέτες της Ουάσιγκτον δεν αντιπροσωπεύει τους δικούς της πολίτες και ούτε η Ουάσιγκτον. Οι αξίες της Ουάσιγκτον μετρώνται μόνο σε κυριαρχία και χρήμα.

Η Ουάσιγκτον ενδιαφέρεται μόνο για την πολιτική, στρατιωτική και οικονομική ηγεμονία της έναντι όλων των άλλων, συμπεριλαμβανομένων των δικών της ανθρώπων που ξυπνούν κάθε μέρα σε ένα ολοένα πιο αυστηρότερο αστυνομικό κράτος όπου το Σύνταγμα των ΗΠΑ σβήνεται λίγο-λίγο, μέρα με τη μέρα.

Το FBI έχει γίνει Γκεστάπο για το Δημοκρατικό Κόμμα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης είναι ένα υπουργείο προπαγάνδας για την Ουάσιγκτον. Η αλήθεια που δεν συνάδει με τις κυρίαρχες επίσημες αφηγήσεις καταπνίγεται. Η κυβέρνηση και τα πορνομίντιά της ταΐζουν τον λαό με ψέματα λέγοντάς του πως είναι η αλήθεια.

Ο Putin κάνει ομιλίες στις οποίες δείχνει ότι το καταλαβαίνει αυτό, αλλά οι πράξεις του δεν αντικατοπτρίζουν αυτά που καταλαβαίνει στις ομιλίες του. Η απόσταση μεταξύ των λόγων του Putin και της πράξης του είναι σχεδόν άπειρη.

Το Κρεμλίνο έπρεπε να είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας όταν πίστευε ότι η «περιορισμένη στρατιωτική του επιχείρηση» στο Donbass θα επιτρεπόταν από την Ουάσιγκτον να μείνει περιορισμένη. Το πώς κάποιος στο Κρεμλίνο θα μπορούσε να ήταν τόσο αφελής, τόσο ευκολόπιστος, τόσο ανενημέρωτος είναι πέραν από τη φαντασία μου.

Πώς είναι δυνατόν το Κρεμλίνο να μπορούσε να σκεφτεί ότι αφού η Ουάσιγκτον μπήκε στον κόπο να εξαναγκάσει τη ρωσική στρατιωτική επέμβαση στο Donbass, δεν σκόπευε να την χρησιμοποιήσει για να διευρύνει σημαντικά τον πόλεμο; Εδώ είμαστε μάρτυρες της ολοκληρωτικής αποτυχίας των ρωσικών πληροφοριών και της ολοκληρωτικής αποτυχίας της ρωσικής κατανόησης του εχθρού με τον οποίο η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο.

Πράγματι, δεν είναι καν σαφές ότι η Ρωσία κατανοεί ότι βρίσκεται σε πόλεμο με τη Δύση. Που και που ένας Ρώσος το λέει, αλλά οι ενέργειες της Ρωσίας διαψεύδουν κάθε τέτοια κατανόηση. Το Κρεμλίνο εξακολουθεί να προσπαθεί να διασώσει την Ευρώπη προμηθεύοντας ενέργεια, ώστε η Ευρώπη να συνεχίσει τον πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Πώς το καταλαβαίνει κανείς αυτό;

Πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που μια χώρα σε πόλεμο προμηθεύει τους εχθρούς της με τα καύσιμα για να διεξάγουν πόλεμο εναντίον της. Το Κρεμλίνο εκλιπαρεί την Ευρώπη, “παρακαλώ αφήστε μας να σας πουλήσουμε ενέργεια για να μην χρειαστεί να κλείσουν οι πολεμικές σας βιομηχανίες”. Θα μπορούσε το Κρεμλίνο να πράξει κάτι άλλο για να κάνει τη ρωσική κυβέρνηση να μοιάζει με την πιο μπερδεμένη κυβέρνηση στη γη; (www.rt.com)

Ας βάλουμε την προέλευση του συνεχιζόμενου και διευρυνόμενου πολέμου στην Ουκρανία στο πραγματικό της πλαίσιο. Το 2014 οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί που κυριαρχούν στην αμερικανική κυβέρνηση ανέτρεψαν την κυβέρνηση στην Ουκρανία, ενώ η ρωσική κυβέρνηση, αγνοώντας τελείως τα γεγονότα στην αυλή της, επικεντρώθηκε στην προσπάθεια να κερδίσει την αποδοχή από τη Δύση ως οικοδεσπότης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Sochi. Με άλλα λόγια, το Κρεμλίνο θεώρησε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν πιο σημαντικοί από την Ουκρανία.

Η ανεμελιά του Κρεμλίνου έκανε την κατάληψη της Ουκρανίας από την Ουάσιγκτον να είναι ένας περίπατος. Ξαφνικά, το Κρεμλίνο βρέθηκε αντιμέτωπο με Ουκρανούς νεοναζί που απαγορεύουν τη χρήση της ρωσικής γλώσσας και τρομοκρατούν και σκοτώνουν Ρώσους που αποτελούν τον πληθυσμό του Ντονμπάς και της Κριμαίας, ιστορικά μέρη της Ρωσίας που οι σοβιετικές αρχές εκχώρησαν από τη ρωσική επαρχία της Σοβιετικής Ένωσης στην επαρχία της Σοβιετικής Ουκρανίας.

Αυτές οι ρωσικές περιοχές της Ουκρανίας ψήφισαν όλες με τεράστια πλειοψηφία για να επανενωθούν με τη χώρα τους, αλλά το Κρεμλίνο αποδέχθηκε την αίτηση μόνο από την Κριμαία, μέρος της Ρωσίας από το 1700. Το Κρεμλίνο αποδέχτηκε την Κριμαία, γιατί εκεί βρίσκεται η ρωσική ναυτική βάση της Μαύρης Θάλασσας, μισθωμένη, από την εποχή της σοβιετικής κατάρρευσης, από την Ουκρανία που χωρίστηκε από τη Ρωσία με τη σοβιετική κατάρρευση.

Με το ν’ αφήσει τους Ρώσους του Ντονμπάς εκτεθειμένους στο έλεος του νεοσυντηρητικού πραξικοπήματος των ΗΠΑ, το Κρεμλίνο εγγυήθηκε μια στρατιωτική σύγκρουση. Η τιμωρία των Ουκρανών νεοναζί που επιβλήθηκε στους Ρώσους του Ντονμπάς είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων δημοκρατιών: του Donetsk και του Luhansk . Για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από την κατάληψη από νεοναζί, οι δύο δημοκρατίες οργάνωσαν κυβερνήσεις και πολιτοφυλακές. Αφού έχασαν μέρος της επικράτειάς τους από τις ουκρανικές πολιτοφυλακές των νεοναζί, οι δημοκρατίες του Donetsk και του Luhansk σταμάτησαν την προέλαση, αλλά δέχθηκαν επιθέσεις πυροβολικού για οκτώ χρόνια σε κατοικίες αμάχων που συνεχίζονται και σήμερα.

Ο Putin και ο Lavrov προσπάθησαν να ρίξουν την ευθύνη στη Δύση και ανόητα, αν και με τις καλύτερες προθέσεις, προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα διπλωματικά, δείχνοντας πόσο λίγο κατανοούσαν τη Δύση. Ο Putin κατέληξε στη μη εφαρμόσιμη Συμφωνία του Minsk που υπογράφηκε από την Ουκρανία και τις δύο δημοκρατίες του Donbass, με την εγγύηση της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Σύμφωνα με τη Συμφωνία του Minsk, το Donbass επρόκειτο να παραμείνει εντός της Ουκρανίας, αλλά θα είχε επαρκή αυτονομία για να έχει τη δική του αστυνομική δύναμη, ώστε να μην μπορεί να διώκεται από τη νεοναζιστική ουκρανική αστυνομία.

Έγινε σχεδόν αμέσως σαφές ότι η Ουκρανία δεν θα συμμορφωνόταν με τη συμφωνία που υπέγραψε και ότι η Γαλλία και η Γερμανία δεν θα επέβαλαν τη συμφωνία. Το γιατί το Κρεμλίνο πίστευε ότι δύο κράτη-μαριονέτες της Ουάσιγκτον θα εφάρμοζαν μια συμφωνία που επέτρεπε στη Ρωσία να ξεφύγει από μια στρατιωτική σύγκρουση είναι πέρα από τη φαντασία μου. Το ότι ο Putin πέρασε οκτώ χρόνια προσπαθώντας να σώσει μια συμφωνία που δεν είχε ποτέ καμία προοπτική δείχνει πόσο εκτός πραγματικότητας είναι το Κρεμλίνο.

Με αυτό το πραγματικό υπόβαθρο, ας έρθουμε στην παρούσα σύγκρουση σήμερα.

Όσον αφορά το Διεθνές Δίκαιο, ο Putin είναι το μόνο άτομο στον κόσμο που το τηρεί. Σίγουρα η Ουάσιγκτον δεν το κάνει. Τηρώντας το διεθνές δίκαιο, ο Putin δίνει στην Ουάσιγκτον κάθε πλεονέκτημα στη σύγκρουση.

Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι πράξη επιθετικότητας. Έτσι, ο Putin φρόντισε να μην εισβάλει στην Ουκρανία, παρά τα όσα ακούτε από τα πορνομίντια. Οι δύο δημοκρατίες του Donbass, που αναγνωρίστηκαν καθυστερημένα από τη Ρωσία οκτώ χρόνια αργότερα, ζήτησαν βοήθεια από τη Ρωσία για να αποτρέψουν την κατάκτησή τους από έναν μεγάλο ουκρανικό στρατό εκπαιδευμένο και οπλισμένο από τη Δύση που ήταν έτοιμος να εισβάλει.

Ίσως σε αυτό το σημείο το Κρεμλίνο συνειδητοποίησε το λάθος του να μην αποδεχτεί, όπως παρακαλούσαν οι δημοκρατίες, την επανένταξή τους στη Ρωσία το 2014. Τον Φεβρουάριο του 2022, εάν το Κρεμλίνο επέτρεπε στους νεοναζί να εξοντώσουν τους Ρώσους του Donbass, το Κρεμλίνο θα έχανε κάθε νομιμότητα απέναντι στον Ρωσικό λαό.

Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον οδήγησε με επιτυχία τη ρωσική κυβέρνηση σε πόλεμο που εξυπηρετούσε το συμφέρον της Ουάσιγκτον. Όπως το παρουσίασε η Δύση, εδώ ήταν η Ρωσία ο επιτιθέμενος που επιβεβαίωνε τη δυτική προπαγάνδα. Εδώ ήταν η Ρωσία που υπονόμευε την Ευρώπη με ενεργειακή εξάρτηση. Εδώ ήταν η Ρωσία που ανοικοδομούσε τη Σοβιετική Αυτοκρατορία. Η επόμενη Ρωσία θα αναδημιουργούσε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και θα το επέκτεινε στη Δυτική Ευρώπη με την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία.

Κανείς στη Δύση δεν άκουσε την εξήγηση του Κρεμλίνου.

Με την επίσημη αφήγηση εδραιωμένη, η Ουάσιγκτον άρχισε να παρέχει στην Ουκρανία σύγχρονα όπλα, μυστική πληροφορία και πληροφορίες στόχευσης. Όταν η ρωσική επίθεση σταμάτησε προσωρινά, επειδή ο Putin ή ο ρωσικός στρατός δεν είχαν την προνοητικότητα να συνειδητοποιήσουν ότι μια επίθεση απαιτούσε εφεδρεία και, ως αποτέλεσμα αυτής της αβλεψίας, δεν είχαν εφεδρείες, οι εκπαιδευμένοι από ΗΠΑ/ΗΒ Ουκρανοί ξεκίνησαν τη δική τους επίθεση, η οποία εν μέρει πέτυχε ενάντια στις αραιά προστατευόμενες ρωσικές γραμμές.

Οι ρωσικές υποχωρήσεις, ενώ περίμεναν ενισχύσεις, έχουν παρουσιαστεί σε δυτικά μέσα ενημέρωσης, όπως οι New York Times και η UK Telegraph, ως ρωσικές δυνάμεις που φεύγουν τρομοκρατημένες από το πεδίο της μάχης, αφήνοντας πίσω τον εξοπλισμό τους.

Δεν είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει, αλλά δεν είναι το γεγονός της κατάστασης που έχει σημασία αλλά το πώς τα μέσα ενημέρωσης εξηγούν την κατάσταση. Οι αφηγήσεις που δημιουργήθηκαν από την Ουάσιγκτον και τα πορνομίντιά της δημιουργούν τα δικά τους «γεγονότα».

Ο Putin και ο ρωσικός στρατός, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, μπήκαν στον πόλεμο με ελάχιστη δέσμευση δυνάμεων και χωρίς εφεδρείες. Οι ρωσικές δυνάμεις απλώς δεν είχαν το ανθρώπινο δυναμικό, δεδομένης της περιορισμένης δέσμευσης του Putin, να υπερασπιστούν τις λεπτές γραμμές μόλις ο Putin σταμάτησε την επίθεση και παρέδωσε την πρωτοβουλία στην Ουάσιγκτον. Αυτό είναι ένα από τα πιο ανόητα λάθη που μπορεί να κάνει ένας διοικητής εν καιρώ πολέμου.

Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι το Κρεμλίνο, στην εντελώς εσφαλμένη ανάγνωση της Ουάσιγκτον, δεν είχε ιδέα ότι η Ουκρανία θα προμηθεύονταν ατελείωτα σύγχρονα όπλα, μυστική πληροφορία και πληροφορίες στόχευσης. Μη αναμένοντας αυτή την απάντηση, το Κρεμλίνο δεν ήταν προετοιμασμένο για πραγματικό πόλεμο.

Ακόμα κι αν το Κρεμλίνο είχε καλύτερη κατανόηση της κατάστασης, το Κρεμλίνο δεν έχει δείξει ότι κατανοεί πώς να διεξάγει έναν πόλεμο. Βρισκόμαστε τώρα σε οκτώ μήνες μιας σύγκρουσης που η Ρωσία θα μπορούσε να είχε διευθετήσει σε μια εβδομάδα. Και η πανίσχυρη Ρωσία έχει αναγκαστεί σε άμυνα με τις γραμμές της να υποχωρούν τόσο στο Χάρκοβο στο Βορρά όσο και στη Χερσώνα στο Νότο. Οι πόλεμοι που θεωρούνται χαμένοι μπορεί να χάσουν τη δόξα και την υποστήριξη του πληθυσμού.

Για να είμαστε σαφείς, όταν οι κινητοποιημένες ρωσικές ενισχύσεις – τις οποίες ένας ευφυής στρατός θα είχε σε ετοιμότητα από την αρχή της σύγκρουσης – θα είναι τελικά προετοιμασμένες για πόλεμο, προφανώς κάποια στιγμή τον Δεκέμβριο, οι Ρώσοι θα ανακτήσουν τα χαμένα εδάφη, αν και οι Ουκρανοί μπορεί να έχουν σκοτώσει τους κατοίκους.

Ωστόσο, δεν υπάρχει ακόμα καμία εγγύηση ότι ο Putin κατανοεί πως η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη ή τι να κάνει γι’ αυτό εάν το καταλάβει. Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου λέει ότι η περιορισμένη επιχείρηση στο Donbass θα συνεχιστεί. Αν είναι έτσι και τίποτε άλλο, το μόνο πιθανό συμπέρασμα είναι ότι η Ρωσία θα υποφέρει επί μακρόν. Ένας στρατός που εμποδίζεται να επιτεθεί στην επικοινωνιακή και στρατιωτική υποδομή και στο μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας της χώρας με την οποία βρίσκεται σε πόλεμο δεν μπορεί να επικρατήσει. Το Κρεμλίνο βρίσκεται σε πόλεμο για οκτώ μήνες και δεν έχει κάνει τίποτα για να εμποδίσει την ικανότητα του Κιέβου να πολεμήσει. Η άποψη του Κρεμλίνου ότι δεν βρίσκεται σε πόλεμο με την Ουκρανία και ότι διεξάγει μόνο μια αστυνομική επιχείρηση για να απομακρύνει τις ουκρανικές δυνάμεις από το Donbass είναι μια ιδέα-αυταπάτη που εμποδίζει το Κρεμλίνο να διεξάγει πόλεμο.

Για να λέμε την αλήθεια, η πολεμική συμπεριφορά του Κρεμλίνου είναι παιδαριώδης. Ένα 10χρονο παιδί θα μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά. Σκεφτόταν καν το Κρεμλίνο όταν πίστευε ότι θα μπορούσε να διεξάγει έναν πόλεμο αφήνοντας την αντίπαλη κυβέρνηση απόλυτα ασφαλή στη διεξαγωγή του πολέμου της; Η Ρωσία αρνήθηκε να κλείσει την κυβέρνηση στο Κίεβο, επιτρέποντας έτσι στον εχθρό της να διεξάγει, χωρίς αντίπαλο, πόλεμο εναντίον της Ρωσίας. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που επιτρέπεται σε μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε πόλεμο να λειτουργεί σαν να μην ήταν σε πόλεμο. Δεν υπάρχει καμία ρωσική προσπάθεια να καταστρέψει τον Zelensky, να κλείσει το Κίεβο, να διαταράξει τις επικοινωνίες και την υποδομή της Ουκρανίας.

Κάθε χώρα που διεξάγει πόλεμο με τέτοιο αυτοκαταστροφικό τρόπο πείθει τους αντιπάλους της ότι δεν έχει καμία πρόθεση να κερδίσει τον πόλεμο.

Αυτή η αντιληπτή έλλειψη ρωσικής αποφασιστικότητας ενθαρρύνει τη Δύση να πιέσει τη Ρωσία πιο σκληρά και να παραβιάσει περισσότερες ρωσικές κόκκινες γραμμές. Η παραβίαση των ρωσικών κόκκινων γραμμών δεν σημαίνει τίποτα για τη Δύση, καθώς η Ρωσία δεν κάνει ποτέ τίποτα για τις παραβιάσεις των κόκκινων γραμμών της. Οι ρωσικές διαμαρτυρίες δεν είναι παρά ανούσιες ρωσικές εκρήξεις, λέει η Δύση.

Εκτός αν το Κρεμλίνο σκοπεύει να καταθέσει τα όπλα και να παραδοθεί στην Ουκρανία και τη Δύση, η εξαιρετική αδυναμία και η αναποφασιστικότητα που έχει δείξει το Κρεμλίνο στην «περιορισμένη στρατιωτική του επιχείρηση» θα ενθαρρύνει περισσότερη επιθετικότητα από τη Δύση και θα οδηγήσει απευθείας στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Zelensky ζητά ήδη προληπτικά πυρηνικά πλήγματα κατά της Ρωσίας. (sputniknews.com)

Προφανώς, ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή του ο Putin δεν έμαθε πώς να τυλώνει τα πόδια του κάτω. Ο Putin φαίνεται να πιστεύει ότι ο πόλεμος μπορεί να διεξαχθεί με απλά λόγια, αλλά δεν μπορεί. Η διστακτικότητα και η ανοχή του Putin στις προκλήσεις έχουν υπονομεύσει την αξιοπιστία του.

Καθώς η Δύση δεν φοβάται τον αντίπαλό της, η συμπεριφορά του καλοκάγαθου Putin μας φέρνει Αρμαγεδδώνα. Όσο περισσότερο συνεχίζεται ο πόλεμος, τόσο περισσότερο εμπλέκεται η Δύση, τόσο μεγαλύτερο είναι το διακύβευμα που έχουν ισχυρές ομάδες συμφερόντων – όπως το σύμπλεγμα στρατού/ασφάλειας των ΗΠΑ – στον πόλεμο και τόσο λιγότερες προοπτικές για αποκλιμάκωση.

Επιδεικνύοντας συνεχώς αναποφασιστικότητα, αποδοχή ακραίων προκλήσεων και επαιτώντας αδιάντροπα για διαπραγματεύσεις, το Κρεμλίνο έπεισε την Ουάσιγκτον ότι η Ρωσία είναι ανίκανη να πολεμήσει. Από τη σκοπιά της Ουάσιγκτον, η Ρωσία δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε, μόνο κάτι που πρέπει να απομακρυνθεί.

Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι η κυβέρνηση της πιο ισχυρής στρατιωτικής δύναμης στον κόσμο έπεισε την Ουάσιγκτον ότι η Ρωσία είναι στρατιωτικά ανίκανη.

Αυτό είναι το επίτευγμα του Putin από την προσπάθεια να σώσει τους Ρώσους του Donbass χωρίς να χρειαστεί να πολεμήσει έναν πραγματικό πόλεμο.

Ο Andrei Martyanov, ο Saker και ο Dmitry Orlov έχουν παραπλανήσει σοβαρά το φιλορωσικό κοινό τους. Ο Martyanov και ο Saker τόνισαν την ανωτερότητα της ρωσικής δύναμης πυρός και των τακτικών επιχειρήσεων, κάτι που ήταν σωστό, αλλά αγνόησαν την ενσωματωμένη στρατηγική αποτυχία της ρωσικής «περιορισμένης επιχείρησης». Επιπλέον, το ρωσικό τακτικό πλεονέκτημα μειώθηκε όταν οι περιορισμένες δυνάμεις που ήταν διατεθειμένος να δεσμεύσει ο Putin έγιναν πολύ αδύνατες για να προστατεύσουν τα όρια της κατάκτησης, ενώ τα σύγχρονα όπλα από τη Δύση και οι πληροφορίες στόχευσης μείωσαν σημαντικά το ρωσικό πλεονέκτημα πυρός.

Ο Putin, έχοντας ανοήτως αφήσει τον πόλεμο να συνεχίζεται μήνα με τον μήνα – έναν πόλεμο που θα έπρεπε να είχε τελειώσει σε μια εβδομάδα – έδωσε χρόνο στις ΗΠΑ και στο Ηνωμένο Βασίλειο να εκπαιδεύσουν έναν μεγαλύτερο ουκρανικό στρατό και να τον εξοπλίσουν με σύγχρονα όπλα. Θα έπρεπε να ήταν προφανές στο Κρεμλίνο από την πρώτη μέρα ότι αυτό ήταν στα χαρτιά. Κάθε φορά που τελειώνει ένας πόλεμος, το πλεονέκτημα περνά στην πλευρά που δεν περιορίζεται από αυτοεπιβαλλόμενους περιορισμούς. Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς τον Ναπολέοντα ή τις δυνάμεις Wehrmacht να πολεμούν με τόσο περιορισμένο τρόπο όπως απαιτείται να πολεμήσει η Ρωσία στην Ουκρανία. Αν ο Στάλιν είχε πολεμήσει με τον τρόπο που πολεμάει σήμερα ο Putin, δεν θα υπήρχε Ρωσία.

paulcraigroberts.org

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου