Δεν θα είχαμε φτάσει στη σημερινή εξαθλίωση…  Τάδε έφη ο μακαρίτης, πια, Γεράσιμος Αρσένης…  Too little, too late, Γεράσιμε…  Καλό ταξίδι στην αιωνιότητα, Γεράσιμε, όπου θα έχεις όλο το χρόνο να κάνεις κι εσύ την αυτοκριτική σου και να διαπιστώσεις τη δική σου συμβολή σ’ αυτό που κατάντησε η Ελλάδα σήμερα. Σε κάθε ...

Κάθε φορά που, λόγω του μαζοχισμού από τον οποίο υποφέρω, παρακολουθώ αντιπαραθέσεις (κυνομαχίες) των κομματικών αρχηγών στο Κυνοβούλιο, σχίζονται τα σωθικά μου, πονάω και στεγνώνει κάθε ελπίδα για εθνική ενότητα κι ένα καλύτερο μέλλον στο ΤρΕλλαδιστάν-Λαμογιστάν-Μαλακιστάν κοινώς ΤΡΕ.ΛΑ.ΜΑ. Πρόκειται περί ΚοινοβΟλευτικής βιομηχανίας μίσους και αλληλοσπαραγμού, περί στυγνής εκτέλεσης του έθνους. ...

Μαύρη σαν καλιακούδα… Τη στιγμή που ο ανεύθυνος και πανικόβλητος Πρωθυπουργός του Μνημονίου συνεχίζει ακάθεκτος τα εκβιαστικά διλήμματα περί πρόωρων εθνικών εκλογών, εάν στις 7 Νοεμβρίου το διαμορφωμένο προ πολλού αντιμνημονιακό μέτωπο πολιτών του στείλει σαφές μήνυμα αποδοκιμασίας, και ενώ το ΔΝΤ ανησυχεί σφόδρα για την αδυναμία της κυβέρνησης να ...

Ναι, σ’ εσένα μιλάω ορκισμένε οπαδέ των κομματικών θιάσων του “δημοκρατικού” θεάτρου του παραλόγου. Σ’ εσένα που πήρες το σημαιάκι και τη ντουντούκα σου, φρεσκάρισες τα παλιά διχαστικά συνθήματα, έμαθες και τα καινούργια, και τρέχεις στις συνάξεις των άχρηστων πολιτικάντηδων για να τους χειροκροτήσεις και να τους επευφημήσεις. Γιατί μας παίρνεις ...

Αντί για διαμαρτυρίες κι αφορισμούς, αξίζει να εκφράσουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον πολιτικό αυτόχειρα, και να ευχηθούμε “Θεός σχωρέσ’ τον”, ου γαρ οίδε τι εποίησε… Ήθελε, λέει, “νωπή εντολή”. Μου θυμίζει το νωπό, δηλαδή το ωμό κρέας. Η προκήρυξη άμεσων εκλογών ήταν μια πράξη “αυτοθυσίας” και υπέρτατου πολιτικού “αλτρουισμού” εκ ...

Χαστούκι, ε; Λέτε να τους έτσουξε, ή μήπως λόγω… παχυδερμίας το εξέλαβαν ως χάδι; 47,3% οι μη μασώντες και αποσχόντες! Δηλαδή κοντά στο ήμισυ του εκλογικού σώματος γύρισαν την πλάτη στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. Κάποιοι από μας άρχισαν να ξυπνάνε και ν’ αντιδρούν, έστω δια της αποχής. Διακρίνω καλά ένα ...

Τη λέω την αμαρτία μου, εγώ το ευχαριστήθηκα. Καλύτερα ένα εφάπαξ ηχηρό σκαμπίλι μια στο τόσο, ευκαιρίας δοθείσης, παρά καθημερινές σφαλιάρες και φτυσίματα κατά πρόσωπο από τους εθνοπατέρες που ανερυθρίαστα μας εμπαίζουν μέσα από τον ανίερο – όπως τον κατάντησαν – “ναό” της Δημοκρατίας. Σιγά μπας κι ‘έχασε η Βενετιά βελόνι’ ...