Το απατηλό σχέδιο ειρήνης του Trump

By Chris Hedges
ScheerPost
October 13, 2025

Δεν υπάρχει έλλειψη αποτυχημένων ειρηνευτικών σχεδίων στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, όλα με λεπτομερείς φάσεις και χρονοδιαγράμματα, που χρονολογούνται από την προεδρία του Jimmy Carter. Καταλήγουν με τον ίδιο τρόπο. Το Ισραήλ παίρνει αυτό που θέλει αρχικά – στην τελευταία περίπτωση την απελευθέρωση των εναπομεινάντων Ισραηλινών ομήρων – ενώ αγνοεί και παραβιάζει κάθε άλλη φάση μέχρι να ξαναρχίσει τις επιθέσεις του στον παλαιστινιακό λαό.

Είναι ένα σαδιστικό παιχνίδι. Ένα γαϊτανάκι θανάτου. Αυτή η εκεχειρία, όπως και εκείνες του παρελθόντος, είναι ένα διαφημιστικό διάλειμμα. Μια στιγμή που ο καταδικασμένος άνδρας επιτρέπεται να καπνίσει ένα τσιγάρο πριν πυροβοληθεί θανάσιμα με μια αλληλουχία σφαιρών.

Μόλις απελευθερωθούν οι Ισραηλινοί όμηροι, η γενοκτονία θα συνεχιστεί. Δεν ξέρω πόσο σύντομα. Ας ελπίσουμε ότι η μαζική σφαγή θα καθυστερήσει για τουλάχιστον μερικές εβδομάδες. Αλλά μια παύση στη γενοκτονία είναι το καλύτερο που μπορούμε να περιμένουμε. Το Ισραήλ βρίσκεται στα πρόθυρα της εκκένωσης της Γάζας, η οποία έχει σχεδόν εξαλειφθεί κάτω από δύο χρόνια αδιάκοπων βομβαρδισμών. Δεν πρόκειται να σταματήσει. Αυτή είναι η κορύφωση του σιωνιστικού ονείρου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν δώσει στο Ισραήλ το εντυπωσιακό ποσό των 22 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε στρατιωτική βοήθεια από τις 7 Οκτωβρίου 2023, δεν θα κλείσουν τον εφοδιασμό τους, το μόνο εργαλείο που θα μπορούσε να σταματήσει τη γενοκτονία.

Το Ισραήλ, όπως κάνει πάντα, θα κατηγορήσει τη Χαμάς και τους Παλαιστίνιους ότι δεν τήρησαν τη συμφωνία, πιθανότατα με μια άρνηση – αλήθεια ή όχι – να αφοπλιστούν, όπως απαιτεί η πρόταση. Η Ουάσινγκτον, καταδικάζοντας την υποτιθέμενη παραβίαση από τη Χαμάς, θα δώσει στο Ισραήλ το πράσινο φως να συνεχίσει τη γενοκτονία του για να υλοποιήσει τη φαντασίωση του Τραμπ για μια Ριβιέρα της Γάζας και μια «ειδική οικονομική ζώνη» με την «εθελοντική» μετεγκατάσταση Παλαιστινίων σε αντάλλαγμα ψηφιακών κουπονιών.

Από τα μυριάδες ειρηνευτικά σχέδια κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, το τρέχον είναι το λιγότερο σοβαρό. Εκτός από την απαίτηση η Χαμάς να απελευθερώσει τους ομήρους εντός 72 ωρών από την έναρξη της εκεχειρίας, δεν περιλαμβάνει λεπτομέρειες και επιβαλλόμενα χρονοδιαγράμματα. Είναι γεμάτο με περιορισμούς που επιτρέπουν στο Ισραήλ να ακυρώσει τη συμφωνία. Και αυτό είναι το θέμα. Δεν έχει σχεδιαστεί για να είναι μια βιώσιμη οδός προς την ειρήνη, κάτι που κατανοούν οι περισσότεροι Ισραηλινοί ηγέτες. Η εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία του Ισραήλ, η Israel Hayom, η οποία ιδρύθηκε από τον αείμνηστο μεγιστάνα των καζίνο Sheldon Adelson για να χρησιμεύσει ως φερέφωνο του πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu και υπέρμαχου του μεσσιανικού σιωνισμού, έδωσε οδηγίες στους αναγνώστες της να μην ανησυχούν για το σχέδιο Trump επειδή είναι μόνο «ρητορική».

Το Ισραήλ, σε ένα παράδειγμα από την πρόταση, «δεν θα επιστρέψει σε περιοχές από τις οποίες έχουν αποσυρθεί, εφόσον η Χαμάς εφαρμόσει πλήρως τη συμφωνία».

Ποιος αποφασίζει εάν η Χαμάς έχει «εφαρμόσει πλήρως» τη συμφωνία; Το Ισραήλ. Πιστεύει κανείς στην καλή πίστη του Ισραήλ; Μπορεί το Ισραήλ να θεωρηθεί αξιόπιστο ως αντικειμενικός διαιτητής της συμφωνίας; Εάν η Χαμάς – δαιμονοποιημένη ως τρομοκρατική ομάδα – αντιταχθεί, θα δώσει κανείς προσοχή;

Πώς είναι δυνατόν μια πρόταση ειρήνης να αγνοεί τη Συμβουλευτική Γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου του Ιουλίου 2024, η οποία επανέλαβε ότι η κατοχή του Ισραήλ είναι παράνομη και πρέπει να τερματιστεί;

Πώς γίνεται να μην αναφέρει το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση;

Γιατί οι Παλαιστίνιοι, οι οποίοι έχουν δικαίωμα ένοπλου αγώνα κατά μιας κατοχικής δύναμης, αναμένεται να αφοπλιστούν, ενώ το Ισραήλ, η παράνομη κατοχική δύναμη, δεν αναμένεται;

Με ποια εξουσία μπορούν οι ΗΠΑ να εγκαθιδρύσουν μια «προσωρινή μεταβατική κυβέρνηση» – το λεγόμενο «Συμβούλιο Ειρήνης» του Trump και του Tony Blair – παραμερίζοντας το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση;

Ποιος έδωσε στις ΗΠΑ την εξουσία να στείλουν στη Γάζα μια «Διεθνή Δύναμη Σταθεροποίησης», έναν ευγενικό όρο για την ξένη κατοχή;

Πώς υποτίθεται ότι οι Παλαιστίνιοι θα συμφιλιωθούν με την αποδοχή ενός ισραηλινού «φράγματος ασφαλείας» στα σύνορα της Γάζας, επιβεβαίωση ότι η κατοχή θα συνεχιστεί;

Πώς μπορεί οποιαδήποτε πρόταση να αγνοήσει την αργή γενοκτονία και προσάρτηση της Δυτικής Όχθης;

Γιατί το Ισραήλ, το οποίο έχει καταστρέψει τη Γάζα, δεν υποχρεούται να καταβάλει αποζημιώσεις;

Τι υποτίθεται ότι πρέπει να κάνουν οι Παλαιστίνιοι με την απαίτηση της πρότασης για έναν «αποριζοσπαστικοποιημένο» πληθυσμό της Γάζας; Πώς αναμένεται να επιτευχθεί αυτό; Στρατόπεδα επανεκπαίδευσης; Χονδρική λογοκρισία; Η αναδιατύπωση του σχολικού προγράμματος σπουδών; Η σύλληψη προσβλητικών ιμάμηδων σε τζαμιά;

Και τι γίνεται με την αντιμετώπιση της εμπρηστικής ρητορικής που χρησιμοποιούν συστηματικά οι Ισραηλινοί ηγέτες, οι οποίοι περιγράφουν τους Παλαιστίνιους ως «ανθρώπινα ζώα» και τα παιδιά τους ως «μικρά φίδια»;

«Όλη η Γάζα και κάθε παιδί στη Γάζα θα πρέπει να πεθάνει από την πείνα», ανακοίνωσε ο Ισραηλινός ραβίνος Ronen Shaulov. «Δεν έχω έλεος για όσους, σε λίγα χρόνια, θα μεγαλώσουν και δεν θα έχουν έλεος για εμάς. Μόνο μια ηλίθια πέμπτη φάλαγγα, ένας μισητής του Ισραήλ, έχει έλεος για τους μελλοντικούς τρομοκράτες, παρόλο που σήμερα είναι ακόμα νέοι και πεινασμένοι. Ελπίζω, μακάρι να πεθάνουν από την πείνα, και αν κάποιος έχει πρόβλημα με αυτά που έχω πει, αυτό είναι δικό του πρόβλημα».

Οι ισραηλινές παραβιάσεις των ειρηνευτικών συμφωνιών έχουν ιστορικό προηγούμενο.

Οι Συμφωνίες του Camp David, που υπογράφηκαν το 1978 από τον Αιγύπτιο πρόεδρο Anwar Sadat και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Menachem Begin — χωρίς τη συμμετοχή της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) — οδήγησαν στη Συνθήκη Ειρήνης Αιγύπτου-Ισραήλ του 1979, η οποία ομαλοποίησε τις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου.

Οι επόμενες φάσεις των Συμφωνιών του Camp David, οι οποίες περιελάμβαναν την υπόσχεση του Ισραήλ να επιλύσει το παλαιστινιακό ζήτημα μαζί με την Ιορδανία και την Αίγυπτο, να επιτρέψει την παλαιστινιακή αυτοδιοίκηση στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα εντός πέντε ετών και να τερματίσει την οικοδόμηση ισραηλινών αποικιών στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, δεν εφαρμόστηκαν ποτέ.

Οι Συμφωνίες του Όσλο του 1993, που υπογράφηκαν το 1993, είδαν την PLO να αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και το Ισραήλ να αναγνωρίζει την PLO ως τους νόμιμους εκπροσώπους του παλαιστινιακού λαού. Ωστόσο, αυτό που ακολούθησε ήταν η αποδυνάμωση της PLO και η μετατροπή της σε αποικιακή αστυνομική δύναμη.

Η συμφωνία Όσλο II, που υπογράφηκε το 1995, περιέγραφε λεπτομερώς τη διαδικασία προς την ειρήνη και ένα παλαιστινιακό κράτος. Αλλά και αυτή ήταν θνησιγενής. Οριζόταν ότι οποιαδήποτε συζήτηση για παράνομους εβραϊκούς «οικισμούς» έπρεπε να αναβληθεί μέχρι τις συνομιλίες για το «τελικό» καθεστώς. Μέχρι τότε, οι ισραηλινές στρατιωτικές αποσύρσεις από την κατεχόμενη Δυτική Όχθη είχαν προγραμματιστεί να έχουν ολοκληρωθεί. Η κυβερνητική εξουσία ήταν έτοιμη να μεταφερθεί από το Ισραήλ στην υποτιθέμενη προσωρινή Παλαιστινιακή Αρχή. Αντ’ αυτού, η Δυτική Όχθη χωρίστηκε στις Περιοχές Α, Β και C. Η Παλαιστινιακή Αρχή είχε περιορισμένη εξουσία στις Περιοχές Α και Β, ενώ το Ισραήλ έλεγχε ολόκληρη την Περιοχή C, πάνω από το 60% της Δυτικής Όχθης.

Το δικαίωμα των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στις ιστορικές γαίες που οι Εβραίοι έποικοι τους κατέσχεσαν το 1948 όταν δημιουργήθηκε το Ισραήλ – ένα δικαίωμα που κατοχυρώνεται στο διεθνές δίκαιο – απεμπολήθηκε από τον ηγέτη της PLO, Γιάσερ Αραφάτ. Αυτό αποξένωσε αμέσως πολλούς Παλαιστίνιους, ειδικά εκείνους στη Γάζα, όπου το 75% είναι πρόσφυγες ή απόγονοι προσφύγων. Ως εκ τούτου, πολλοί Παλαιστίνιοι εγκατέλειψαν την PLO υπέρ της Χαμάς. Ο Edward Said χαρακτήρισε τις Συμφωνίες του Όσλο «ένα μέσο παλαιστινιακής παράδοσης, ένα είδος παλαιστινιακών Βερσαλλιών» και επιτέθηκε στον Αραφάτ ως «τον Pétain των Παλαιστινίων».

Οι προγραμματισμένες ισραηλινές στρατιωτικές αποσύρσεις βάσει της συμφωνίας του Όσλο δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ. Υπήρχαν περίπου 250.000 Εβραίοι άποικοι στη Δυτική Όχθη όταν υπογράφηκε η συμφωνία του Όσλο. Ο αριθμός τους σήμερα έχει αυξηθεί σε τουλάχιστον 700.000.

Ο δημοσιογράφος Robert Fisk αποκάλεσε το Όσλο «απάτη, ψέμα, τέχνασμα για να εμπλακεί ο Αραφάτ και η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) ώστε να εγκαταλείψουν όλα όσα επιδίωκαν και αγωνίστηκαν για πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα, μια μέθοδο δημιουργίας ψεύτικης ελπίδας με σκοπό την αποδυνάμωση της φιλοδοξίας για κρατική υπόσταση».

Το Ισραήλ έσπασε μονομερώς την τελευταία δίμηνη εκεχειρία στις 18 Μαρτίου του τρέχοντος έτους, όταν εξαπέλυσε αιφνιδιαστικές αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα. Το γραφείο του Netanyahu ισχυρίστηκε ότι η επανέναρξη της στρατιωτικής εκστρατείας ήταν σε απάντηση στην άρνηση της Χαμάς να απελευθερώσει ομήρους, στην απόρριψη προτάσεων για παράταση της εκεχειρίας και στις προσπάθειές της να επανεξοπλιστεί. Το Ισραήλ σκότωσε περισσότερους από 400 ανθρώπους στην αρχική επίθεση κατά τη διάρκεια της νύχτας και τραυμάτισε πάνω από 500, σφάζοντας και τραυματίζοντας ανθρώπους ενώ κοιμόντουσαν. Η επίθεση ματαίωσε το δεύτερο στάδιο της συμφωνίας, το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση των εναπομεινάντων ανδρών ομήρων, τόσο πολιτών όσο και στρατιωτών, από τη Χαμάς, με ανταλλαγή Παλαιστινίων κρατουμένων και την εγκαθίδρυση μόνιμης εκεχειρίας, μαζί με την τελική άρση του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας.

Το Ισραήλ έχει πραγματοποιήσει δολοφονικές επιθέσεις στη Γάζα εδώ και δεκαετίες, αποκαλώντας κυνικά τον βομβαρδισμό «κούρεμα του γκαζόν». Καμία ειρηνευτική συμφωνία ή συμφωνία εκεχειρίας δεν έχει ποτέ εμποδίσει το Ισραήλ. Αυτή δεν θα αποτελέσει εξαίρεση.

Αυτό το αιματηρό έπος δεν έχει τελειώσει. Οι στόχοι του Ισραήλ παραμένουν αμετάβλητοι: η εκδίωξη και η εξάλειψη των Παλαιστινίων από τη γη τους.

Η μόνη ειρήνη που το Ισραήλ σκοπεύει να προσφέρει στους Παλαιστίνιους είναι η ηρεμία του τάφου.

Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο ScheerPost.

lewrockwell.com

Μετάφραση από τη Μαρία Σεφέρου